Έχουμε κι αν έχουμε ακούσει πολλά για το ρόλο της μάνας. Για το ρόλο όμως του πατέρα; Ελάχιστα και όχι πάντα σωστά.
Συνήθως τους πατεράδες τους θυμόμαστε μόνο σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις κακοποίησης και τότε και μόνο θυμόμαστε ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος του πατέρα...
Και όμως. Η αγωγή από χρόνια έχει αποσαφηνίσει το ρόλο και του πατέρα και της μητέρας στην ανατροφή των παιδιών και έχει φέρει στο σωστό μέτρο τις αντιλήψεις της για τα δύο αυτά σημαντικά πρόσωπα στη ζωή του παιδιού.
Δε θα προσπαθήσω να κάνω διάλεξη. Προτιμώ να παραθέσω ως εισαγωγή του θέματος σχετικό απόσπασμα από ένα έγκριτο βιβλίο παιδοψυχιατρικής και συγκεκριμένα από τα ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ - τόμος πρώτος, δεύτερο μέρος - σε επιμέλεια Γ. Τσιάντη και Σ. Μανωλόπουλου (παιδοψυχιάτρων) - εκδόσεις Καστανιώτη (σελίδα 204 )
και με βάση αυτό αλλά και άλλα αποσπάσματα από επιστημονικά βιβλία να ανοίξουμε σχετική συζήτηση.
Τονίζω πως έτοιμες αλήθειες δεν υπάρχουν... Και η γνώμη των επιστημόνων σε τέτοια ζητήματα δεν είναι στο απυρόβλητο... Γι' αυτό και πιστεύω πως μέσα από τη συζήτηση έχουμε να ωφεληθούμε πολύ και όχι απλά να αντιτάξουμε ο καθένας τις απόψεις του.