Αχέροντας

και κρις κραφτ...

σημειώνω όμως ότι εντός του ποταμού απαγορεύεται η μεγάλη ταχύτητα

αλλιώς δημιουργείται κίνδυνος από τον κυματισμό που προκύπτει...

και φουσκωτά επίσης

που μπορεί κανείς να τα νοικιάσει και να ταξιδέψει τον Αχέροντα ατομικά

αρκεί βεβαίως να ξέρει να ταξιδεύει ποτάμια

δεν είναι και τόσο ακίνδυνο ένα τέτοιο ταξίδι...

για δείτε για παράδειγμα τις όχθες...

αν για οποιοδήποτε λόγο βρεθείς στο νερό σε ένα τέτοιο σημείο δε θα μπορέσεις να βγεις στην όχθη

και μπορεί να μην υπάρχουν πιράνχας στον Αχέροντα αλλά η πανίδα του, το είπαμε, είναι πλούσια...

και όχι πάντα ακίνδυνη

εκτός των άλλων τα ποτάμια δημιουργούν και δίνες ή ρεύματα που ακόμη και δεινούς κολυμβητές μπορούν να βγάλουν νοκ άουτ

βεβαίως όταν τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας, δεν υπάρχει κίνδυνος

τηρούνται όμως;

όσο τηρούνται και στους δρόμους

δεν έλλειψαν οι στιγμές που ο βαρκάρης μας αναγκάστηκε να κάνει παρατηρήσεις σε σκάφη που ανέβαιναν το ποτάμι "γκαζώνοντας"...

ο δικός μας πάντως ο βαρκάρης φαινόταν τυπικός σε όλους τους κανονισμούς

και όχι μόνο τους κανονισμούς ασφαλείας

από την αρχή της βαρκάδας φρόντισε να τοποθετήσει μέσα στο κίτρινο σωσίβιο ένα μεταλλικό κουβά με νερό

και ζήτησε από τους καπνιστές εκεί και μόνο να σβήνουν τα τσιγάρα τους και όχι να τα πετούν στο ποτάμι

δυστυχώς η εικόνα στις όχθες και η εμφάνιση του νερού ήταν απογοητευτική στο θέμα αυτό...

Μα πώς μπορούν μερικοί να ρυπαίνουν έναν τέτοιο παράδεισο;

όπως και νά 'χει αυτό το ποτάμι είναι ερωτεύσιμο

προσωπικά το καλύτερο που θα μπορούσα να ονειρευτώ είναι κάποτε να καταφέρω να έρθω εδώ και να ζήσω σαν βαρκάρης.... ελπίζω να μετράει σχετικά το δίπλωμα ανθυποπλοιάρχου... να μη μουχλιάζει στο συρτάρι...

και η Νεφέλη... η Νεφέλη του Αχέροντα...

ένα όνειρο και ένα σύμβολο

πρώτα την ονειρεύτηκα

κι έπειτα ήρθε να με συναντήσει

σε μια βιτρίνα στα ... Σύβοτα!!!

προς το παρόν όμως ας συνεχίσουμε το άλλο όνειρο

το ταξίδι στον Αχέροντα

από τα καλύτερα πράγματα που μου έτυχαν το φετινό καλοκαίρι...


και τελείως τυχαία


Μα έτσι δε συμβαίνει πάντα;

Και με τα καλά και με τα κακά

έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις!

Κι απορώ γιατί καθόμαστε και σκάμε...

Το μόνο που χρειάζεται είναι μάθουμε τα ταξιδεύουμε το ποτάμι

το ποτάμι της ζωής μας...

Γι' αυτό σας λέω: "βαρκάρης στον Αχέροντα". Όταν μάθω καλά τους κανόνες του ταξιδιού,

εκεί θα πάω για πρακτική εφαρμογή...

στις συνοικίες με τα νούφαρα...

που φευ δεν τα πετύχαμε ανθισμένα

και δίπλα στις φωλιές των πουλιών

ο βαρκάρης την ονόμασε αηδονοφωλιά

δεν παίρνω και όρκο πως είναι...

τον ανθισμένο θάμνο, όχι...

δεν τον ονόμασε

κι εμείς ξεχασμένοι και μαγεμένοι δεν προκάμαμε να ρωτήσουμε...

και τα κλαδένα πλωτά σπιτάκια της λιμπελούλας

Τις βλέπεις; Είναι μικρούλες και μπλε...

Το βυθισμένο δέντρο που έβαλε τέλος στην εξερεύνηση του ποταμού...

έτσι τουλάχιστον δικαιολογήθηκε ο καπετάνιος μας

ένα δέντρο που δεν αφήνει με ασφάλεια να συνεχίσει η άνοδος στον Αχέροντα...

λιμπελούλες και πάλι

λες οι ψυχές μας να γίνονται λιμπελούλες;;;

όταν ταξιδεύεις τον Αχέροντα τα πάντα μπορείς να πιστέψεις...

από το ταξίδι της επιστροφής

η ώρα που τον Αχέροντα ολόκληρο θα διαβούμε

δε σήμανε ακόμη...

εικόνες που κόβουν τη λαλιά

και κάνουν περιττά τα σχόλια...