''ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΓΚΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΕΙΡΑΙΩΤΗ ΚΛΑΚΕΤΑ ΠΡΩΤΗ''

''Όταν κλαίει ένας άντρας τα βουνά ραγίζονται...''

Ένα μικρό αφιέρωμα σ'έναν από τους αλλοτινούς άντρες, που έκλαιγαν σπάνια, αλλά πονούσαν βαθειά.
Τον αείμνηστο Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
　

　


Ααααχχχ και τί χαμόγελο !
　
　



''Το περιστέρι''
　

　


''Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει κι η ζωή νερό περνάει κι όποιος δεν το ρίξει έξω αδικοχαμένος πάει στη παλιοζωή...''

　
　


Έλα να πάνε κάτω τα φαρμάκια, όπα !!!
Και γαμώ τα ζε'ι'μπέκικα !

　
　


''Με τί καρδιά να σ'αποχαιρετήσω...''
　
　
　


Άλααα...!

　
　


''Χάραζε''
　
　
　


''Στο ζε'ι'μπέκικο Μιχάλη δεν υπάρχουνε δασκάλοι...''
Το βλέπουμε παλικάρι μου, το βλέπουμε !!!
　
　



''Η αγάπη θέλει δύο''
Γειά σου ρε Αλικάκι, μόνο εσύ θα μπορούσες να συντροφεύσεις αυτόν το λεβέντη !
　
　
　


''Γλυκιά ζωή πικρή ζωή σαν θάλασσα ανασαίνεις κι εκεί που πας ν'αναπαυτείς πάλι στη πίκρα μπαίνεις...''

　

　
Ααααχχ..... δε ξέρω ρε παιδιά αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά όλες αυτές οι μελωδίες είναι παραδείσιες, δεν μπορεί να τις εμπνεύστηκε ανθρώπινος νους, είναι θε'ι'κές !
Δεν μπορείς ν' αντισταθείς και να μη χορέψεις αυτές τις απίστευτες διπλοπενιές.
Κάθε κτύπημα της πένας στη χορδή, κάθε πενιά, αγγίζει τη ψυχή μου τόσο πολύ....