Η συντροφιά της Φρασίκλειας

Μπράβο στη Φρασίκλεια. Όπως είδα στα στατιστικά είναι πλέον στην τρίτη θέση και συνεχίζει ακάθεκτη για την κορυφή. 1122 αναγνώσεις.

Απορώ όμως για ένα πράγμα. Αυτοί που μπαίνουν στο θέμα, έρχονται για τη Φρασίκλεια ή για τη συντροφιά;

Λέω να δοκιμάσω με κανένα τόπικ του στιλ "η συντροφιά του Ναυτίλου", τέχνασμα δηλαδή για να καταλάβω τι ακριβώς τρέχει...

Κατά τα άλλα επιτυχία γνωρίζουν και αρκετά ναυτικά θέματα, λεύκωμα πλοίων, καντηλίτσες και ψαλιδιές, σχολές εμποροπλοιάρχων... οπότε σίγουρα θα κερδίσω και αυτό το κοινό!!!

Πάντως και η φωτογραφία που απεικονίζει έναν σκύλο μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη, καθώς μπορεί να αποτελεί τον χαμένο λυκόμορφο, ποιμενικό σκύλο της Σπάρτης, για τον οποίο ο Αριστοτέλης αναφέρει οτι προέρχεται απο διασταύρωση με άγριο λύκο.
Όπως και απο ένα μαρμάρινο ομοίωμα που βρίσκεται τώρα στην Ιταλία καταφέραμε να μάθουμε οτι είναι ο ονομαστός μολοσσικός σκύλος της Ηπείρου.
Μολοσσικός και ο αγαπητός σκύλος του Αλεξάνδρου, ο περίφημος Περίτας που ξεψύχισε απο γηρατεία στις μακρινές Ινδίες.
Η αρχαιολογία είναι ίσως η πιο αθάνατη επιστήμη.Κάτι τόσο μακρινό και πεπερασμένο το αναβιώνει μπροστά στα μάτια μας και την ευχαριστούμε για τον ρόλο της αυτό.

Από το πρόσφατο ραντεβού με τη Φρασίκλεια και τη συντροφιά της.

Σάββατο, 6 Νοέμβρη 2010. Παραμονή των εκλογών.

Μην πάει τζάμπα και το ταξίδι εις Αθήνας...

Το φοβερό με αυτή την κόρη, τη Φρασίκλεια, είναι που σώζεται σε σημαντικό βαθμό και το χρώμα που την είχαν κάποτε ζωγραφίσει...

ένα χρώμα κοκκινωπό

σαν αρχαία σκουριά

αλλά σκουριά δεν είναι

το αίνιγμα λύθηκε αιφνιδίως και λίγες μόλις μέρες μετά το ταξιδάκι στην Αθήνα...

Παρατηρήστε τι κρατά. Ένα μπουμπούκι λωτού.

Λωτοί και τα κοσμήματά της. Τα σκουλαρίκια. Το περιδέραιο. Το διάδημα στα όμορφα μαλλάκια της. Λωτοί παντού...

Δείτε τώρα αυτό. Είναι λωτός! Πραγματικός λωτός. Με τα χρώματα που παίρνει τέτοια εποχή. Τέλη φθινοπώρου...

Να που εξηγήθηκε το χρώμα του φουστανιού της ομορφονιάς... από μια τυχαία συνάντηση με λωτό μια μέρα του φθινοπώρου... το ίδιο χρώμα της σκουριάς... και έμεινε πάνω στο άγαλμα τόσους αιώνες και παρά το θάψιμό του μέσα στη γη...

Ήρθε ο καιρός να επισκεφθούμε και πάλι τη Φρασίκλεια και τη συντροφιά της...