Διάβασα κι εγώ κάποτε Κούντερα. Εμένα όμως δε με απασχολεί ο Μπραμς. Για τον Μπρίγκελ σας ρώτησα.
Ο Μπρίγκελ υπήρξε ζωγράφος. Κάποτε έφτιαξε και τούτον τον πίνακα:
Επιγράφεται: Τα παιχνίδια. Φαίνονται, λέει, ενενήντα ένα παιχνίδια! Όχι, δεν είχα την υπομονή να τα μετρήσω. Να δω αν μέτρησαν σωστά. Αλλού είναι το νόημα.
Στο 92ο παιχνίδι που φύτεψε ο Μπρίγκελ στον πίνακα αυτό. Μια μαγική εικόνα είναι. Το πρόσωπο ενός παιδιού. Αθώα σε παραφυλάει να το ανακαλύψεις. Τα μάτια, τη μυτούλα του, το στοματάκι.
Το βλέπεις;
Αν δεν το βλέπεις, μη στενοχωριέσαι. Δεν είσαι ο μόνος που κοιτάς και δε βλέπεις. Τις μαγικές εικόνες.
Σε βλέπουν όμως αυτές. Και σου κλείνουν το μάτι. Με απέραντη υπομονή.
Ώσπου αθέλητα να εστιάσεις πάνω τους και να ξαφνιαστείς.
Είναι παντού τριγύρω μας. Εικόνες μαγικές.
Σαν φίδια κουλουριασμένα. Φίδια καλόγνωμα που σε κερνάνε μήλα και φίδια που άλλο σκοπό δεν έχουν παρά να σε ποτίσουν το φαρμάκι τους.
Την άλλη εικόνα τη βρήκα σε βιβλίο. Μια φράση ήταν. Ανάμεσα σε πολλές. Μια σημείωση.
Κι ένα παιδί. Πάλι το πρόσωπο ενός παιδιού.
Έπειτα πρόσεξα το χρόνο. Ταίριαζε. Και τους μήνες πρόσεξα. Ταίριαζαν και αυτοί.
Αν είχε γεννηθεί αυτό το παιδί, θα ήταν μια ηλικία ακριβώς με εκείνον που έγραψε το βιβλίο. Σύμπτωση;
Με τις μαγικές εικόνες δεν μπορείς να είσαι βέβαιος.
Να, δες για παράδειγμα τα σύννεφα. Τις απατηλές νεφέλες τους. Και τα πρόσωπα που αρμενίζουν στους ουρανούς.
Δες και τα αστέρια. Αρκούδες και τοξότες και την κορόνα της βασιλοπούλας. Ποιος τα 'πιασε και τα κάρφωσε σ' αυτή τη θέση; Τυχαία ή από σκοπού;
Τις προάλλες μια μαγική εικόνα πέρασε ακριβώς δίπλα μου. Σαν αστραπή. Ούτε που πρόλαβα να καταλάβω τι είδα. Με την απορία έμεινα.
Διέσχισε το δρόμο και χάθηκε. Ήταν; Δεν ήταν; Μπορεί και να ήταν. Μπορεί και να μην ήταν.
Σημασία έχει η πρόθεση. Όχι η εικόνα. Η πρόθεση και μόνο του δημιουργού. Το πίσω από το φαίνεσθαι. Εκεί είναι η ουσία.
Τα άλλα; Συνιστούν απλώς μια αβάσταχτη ελαφρότητα...
Κι όμως. Αυτή η αβάσταχτη ελαφρότητα είναι πολλές φορές ο στόχος. Να προσέχεις.