Μαύρα Χριστούγεννα για τη ναυτική οικογένεια

Μαύρα τα φετινά Χριστούγεννα για τη ναυτική οικογένεια. Σαν τα μαύρα που φόρεσαν τα σπίτια των ναυτικών που χάθηκαν στην τραγωδία που έπληξε ανήμερα τα Χριστούγεννα την ελληνική ναυτιλία.


Στο εικονιζόμενο πλοίο, το Aegean Wind ξέσπασε πυρκαγιά ενώ έπλεε 90 μίλια βόρεια της Βενεζουέλας.

Το «Aegean Wind», που είχε ναυπηγηθεί το 1983 και φέρει την ελληνική σημαία, εκτελούσε ταξίδι από λιμάνι της Βραζιλίας προς το Χιούστον των ΗΠΑ, έμφορτο με 37,733 τόνους σιδηρομετάλλευμα.

Το πλήρωμά του, 9 έλληνες και 15 φιλιππινέζοι, δεν κατάφερε να αντιδράσει επιτυχώς στις φλόγες που τύλιξαν τις καμπίνες του πληρώματος και που δεν έχει εντοπιστεί η αιτία τους.

Στις πρώτες ανακοινώσεις των αρχών αναφέρονταν ως αγνοούμενοι συνολικά 9 άτομα και 5 ελαφρά τραυματίες ανάμεσα στους οποίους και μια ελληνίδα δόκιμος αξιωματικός:


Δυστυχώς αργότερα ανασύρθηκαν νεκροί 6 από τους 9 αγνοούμενους ενώ συνεχίζονται οι έρευνες για τους άλλους τρεις. Νεκροί είναι 3 έλληνες ναυτικοί και 3 φιλιππινέζοι. Φιλιππινέζοι είναι και οι τρεις που αγνοούνται ακόμη.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που διαβάσαμε στο

http://www.skai.gr/articles/news/greece/Νεκροίοιέλληνεςναυτικοί/

νεκροί είναι ο ανθυποπλοίαρχος, Γιώργο Ξυπολιτάκος, 23 ετών, ο τρίτος μηχανικός, Γιώργος Καλφαγιάννης, 52 ετών, και ο ηλεκτρολόγος, Κωνσταντίνος Μουτσινάς, 55 ετών.

Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο στο νησί Μαργαρίτα και σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες είναι καλά στην υγεία τους.

Από την πρώτη ώρα που έγινε γνωστό το συμβάν, ενεργοποιήθηκε ο θάλαμος Έρευνας και Διάσωσης του Λιμενικού Σώματος και η άψογη αντίδρασή του ώθησε τον υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη να επιδώσει εύσημα στο προσωπικό που στελεχώνει την υπηρεσία αυτή.

Δηλώσεις για το θέμα έκανε και η υπουργός που όμως δημιούργησαν οργισμένη αντίδραση εκ μέρους του ΚΚΕ.

Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ αναφέρει: «Δυστυχώς μεγαλώνει ο κατάλογος των εργαζομένων που άδικα έχασαν της ζωή τους θυσία στο βωμό της αύξησης των κερδών εφοπλιστών και βιομηχάνων.

» Είναι απαράδεκτο πριν διενεργηθεί οποιαδήποτε έρευνα η κυβέρνηση, με τις δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού, ουσιαστικά να αθωώνει την εταιρία, χρεώνοντας τον θάνατο τόσων εργαζομένων στην κακιά ώρα, τη στιγμή που αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των εργοδοτικών εγκλημάτων σε στεριά και θάλασσα».

Εμείς, πέρα από όλα τα άλλα που διαβάσαμε σε ΜΜΕ, στεκόμαστε ιδιαίτερα στο θέμα της νεαρής ναυτικού που ευτυχώς μεν γλίτωσε αλλά που σίγουρα θα θυμάται για όλη της τη ζωή τις τραγικές στιγμές που έζησε. Είναι η δεύτερη φορά το τελευταίο διάστημα που ελληνίδα δόκιμος αξιωματικός κινδυνεύει. Δυστυχώς ο δρόμος για την κατάκτηση της γέφυρας από τις γυναίκες δεν είναι στρωμένος μόνο με ροδοπέταλα. Και μαζί με την ισότητα που διεκδικούν, οι γυναίκες ναυτικοί αναγκαστικά εισπράττουν και τα δεινά του επαγγέλματος.

Αυτό ας το λάβουν υπόψη όλα τα κορίτσια που προσανατολίζονται προς τη θάλασσα. Να μη βλέπουν μόνο τις υψηλές απολαβές. Η εργασία στο καράβι είναι εργασία από τις πιο επικίνδυνες. Ο τραγικός απολογισμός από τη φωτιά στο Aegean Wind το επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.

Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στις οικογένειες εκείνων που χάθηκαν. Αν και όσα συλλυπητήρια και να τους εκφράσει κανείς, είναι ανίκανα να ελαφρύνουν τον πόνο τους.

Μόλις 23 χρονών ήταν ο ανθυποπλοίαρχος... Παιδί ακόμα. Ποιος ξέρει με πόσα όνειρα θα είχε μπαρκάρει στο καράβι αυτό που τελικά έγινε ο τάφος του.

Δεν ξέρω αν τα κοινά βιώματα με κάνουν να βλέπω με περισσότερη ευαισθησία το θέμα, αλλά σε ποιο άλλο επάγγελμα καραδοκεί ανά πάσα στιγμή ο θάνατος;

Αλλά και οι άλλοι δύο έλληνες ναυτικοί, άνθρωποι της ηλικίας μου σχεδόν, με χρόνια σίγουρα αρκετά μέσα στην αρμύρα, που καρτερούσαν να βγουν επιτέλους έξω και να χαρούν τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους... Και τώρα; Τώρα οι οικογένειές τους θα παραλάβουν τα πτώματά τους. Θα προστεθούν κι αυτοί στο μακρύ και ατέλειωτο καραβάνι των οικογενειών των ναυτικών που μαυροφορέθηκαν.

Και την ίδια ώρα, το ξέρω από πρώτο χέρι, όλες οι άλλες οικογένειες που έχουν ανθρώπους στη θάλασσα, θα τρέμει και πάλι το φυλλοκάρδι τους. Ποιος μισθός μπορεί αυτές τις αγωνίες να εξισορροπήσει; Πικρό το ψωμί του ναυτικού. Σαν δηλητήριο.

Να ευχηθούμε το ποτέ ξανά τέτοια τραγικά συμβάντα αλλά κυρίως να ληφθούν τα μέτρα που έταξε η κ. Κατσέλη. Γιατί μόνο με ευχές δεν ξορκίζεται το κακό...

Είκοσι έξι χρονών το καράβι. Είκοσι τριών το παλικάρι.

Αγέννητος ήταν ο καπετάν Γιώργος όταν χτίστηκε το καράβι.

Κι όταν άρχισε να μπουσουλάει, το βαπόρι είχε κιόλας σκίσει χιλιάδες κύματα.

Τώρα ο Γιωργάκης ταξίδεψε για πάντα στα κύματα.

Δεν θα τον ξαναδεί η μανούλα του. Ποτέ δε βλέπεις τον άνθρωπο σε τέτοιες περιπτώσεις. Κλειστό φέρετρο σου φέρνουν. Σφραγισμένο.

Το ποτέ πια παίρνει στις περιπτώσεις αυτές την πιο τραγική μορφή του. Δεν προλαβαίνεις καν να πεις το στερνό αντίο.

Τη μία μέρα τον ακούς στα σύρματα. Την άλλη δεν υπάρχει πια.

Κι όμως λίγο καιρό πριν αυτό το παιδί ήταν ακόμη στα θρανία. Έκανε όνειρα και φανταζόταν ένα ολόλαμπρο μέλλον.

Τώρα; Σκοτάδι αιώνιο. Τώρα τίποτα.

Κι εσύ μου ζητάς να ασχοληθώ με κείνους τους άλλους. Τα βουτυρόπαιδα που το ξύνουν όλη μέρα. Τους μουρόχαυλους που δεν έμαθαν στη ζωή τους να βγάζουν ούτε μισό ευρώ.

Ε, όχι. Τα δικά μου παιδιά είναι τα παιδιά του μόχθου και της θάλασσας. Είναι τα παιδιά που σήμερα γεμίζουν τον κόσμο με το γέλιο τους και την επομένη σβήνει το γέλιο τους για πάντα.

Όπως το παλιό μου φιλαράκι. Γιώργης κι εκείνος. Ανθυποπλοίαρχος κι εκείνος.

Κι όπως ο Αντρέας. Το αδέρφι της φιλενάδας μου της Σοφίας. Ανθυποπλοίαρχος επίσης.

Όπως τόσοι και τόσοι ναυτικοί. Τι να καταλάβεις εσύ από τη ζωή και το θάνατο των ναυτικών; Εσύ μόνο από τα εφήμερα γοητεύεσαι. Και μόνο τα μάταια ξέρεις να κυνηγάς. Τέτοιοι σπουδαίοι οι στόχοι σου.

Φωτιά. Καταμεσής στη θάλασσα η φωτιά. Ξέρεις τι σημαίνει εκεί η φωτιά;

Πάνε δεκαετίες τώρα που κάηκε και κόπηκε ένα άλλο καράβι. Ταξίδευα κι εγώ ακόμη τότε. Και κόπηκε στα δυο και έμεινε κούτσουρο να πλέει στα κύματα όλη νύχτα. Την άλλη μέρα το έφτασαν τα ελικόπτερα. Και τους τράβηξαν με τα σύρματα...

Παιδί και πάλι ο ανθυποπλοίαρχος. Ένα παιδί με κεφάλι ολόασπρο. Μέσα σε μια νύχτα. Άσπρισαν τα μαλλιά του σε μια νύχτα. Μπορείς να το νιώσεις γιατί;

Σκέφτομαι εκείνους που γλίτωσαν. Την τρικυμία της ψυχής τους. Δε θα ξεχάσουν ποτέ. Όσα χρόνια και να περάσουν.

Θα κοιμούνται και θα βλέπουν εφιάλτες. Θα ξυπνούν και θα θυμούνται τον εφιάλτη που έζησαν:


Από ασφυξία, είπαν. Από ασφυξία πήγαν... Εγκλωβισμένοι στις πυρωμένες λαμαρίνες.

Μπορείς να σκεφτείς πόσοι συνάνθρωποι δε θα ξαναγελάσουν ποτέ; Πόσων ο ήλιος έδυσε χτες για πάντα;

Πόσα παιδάκια δε θα ξαναδούν τον πατέρα τους; Πόσες γυναίκες δε θα ξαναγκαλιάσουν τον άντρα τους;

Γιατί να σκεφτείς; Εσύ αμέριμνος χτυπάς τα πλήκτρα... και χασμουριέσαι μπροστά στην οθόνη. Και από το αφόρητο χασμουρητό στρώνεσαι και βλέπεις βίντεο με φιλοσοφίες για το θάνατο. Λες και ο θάνατος είναι φιλοσοφία. Ή λες και η φιλοσοφία είναι να βλέπεις βίντεο...

Ξέρεις από θάνατο; Τον έχεις νιώσει ποτέ να μπήγει τα νύχια του στο πετσί σου; Πώς ξέρεις τότε από φιλοσοφία;

Και ξαφνικά βρήκαν και πάλι όλα το μέτρο και το χρώμα τους. Σε κείνο το λιανό χεράκι του κοριτσιού. Που θαρρείς ακούς τις φλέβες του να χτυπούν. Και σε κείνο το άλλο χεράκι. Του αγοριού. Που δε θα το ξαναδεί κανείς...

Εμείς; Ας συνεχίσουμε με τα δικά μας χέρια να χτυπάμε πλήκτρα. Όλο και πιο δυνατά. Όσο που τίποτε πια να μην ακούμε πάρεξ το χτύπημα των πλήκτρων...

Η πρύμη. Και το ακομοδέσιο. Εδώ μένει κι εδώ εργάζεται το πλήρωμα. Εκτός από το λοστρόμο και την παρέα του. Αυτοί είναι οι άνθρωποι της κουβέρτας. Όλοι οι άλλοι στο ακομοδέσιο κοιμούνται και στο ακομοδέσιο, άλλοι πάνω, άλλοι κάτω, δουλεύουν...

Εδώ ξέσπασε η φωτιά. Στις καμπίνες είπαν του πληρώματος.

Άγνωστη η αιτία. Κι άγνωστο γιατί δεν κατάφεραν να τη σβήσουν.

Τη φωτιά η θα τη σβήσεις την ώρα που γεννιέται ή θα σε σβήσει αυτή.

Πώς φούντωσε δίχως να την προλάβουν; Υπάρχουν καπνοσυλλέκτες σήμερα. Ρουφάν τον καπνό και παίρνουν αμέσως μπροστά. Εκεί δεν υπήρχαν;

Χριστούγεννα χτες. Ξέρεις τι σημαίνει Χριστούγεννα στη θάλασσα; Η λαμαρίνα βαραίνει. Γίνεται ασήκωτη.

Το ένα τσιγάρο ανάβει το άλλο. Και το ένα ποτήρι γεμίζει το άλλο.

Η φωτιά... ποια φωτιά; Η μέσα για η έξω;

Χριστούγεννα χτες. Τώρα για εννιά σπίτια θα κάνουν χρόνια να ξαναέρθουν Χριστούγεννα. Αν έρθουν ξανά...

Ελευσίνα. Έδενε και στην Ελευσίνα κάποτε το Aegean Wind. Τώρα το κράτησε η Βενεζουέλα. Και θα μας στείλει τα φέρετρα. Τρία στην Ελλάδα. Έξι στις Φιλιππίνες.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

http://www.mediashipping.gr/?q=node/4968

Παράθεση :

Ανακοίνωση του Λιμενικού Σώματος: "Πρωινές ώρες χθες, το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης του Λιμενικού Σώματος, έλαβε κλήση κινδύνου, κατόπιν εκδήλωσης πυρκαγιάς στο Φ/Γ «AEGEAN WIND» Ν.Π. 8560, το οποίο έπλεε 123 ν.μ. βόρεια των ακτών της Βενεζουέλας, με πλήρωμα 24 ναυτικούς, εκ των οποίων 9 Έλληνες, έχοντας αποπλεύσει από το λιμένα Ponta Do Ubu Βραζιλίας, με προορισμό το λιμένα Χιούστον Η.Π.Α., έμφορτο με σιδηρομετάλλευμα.

Άμεσα το προσωπικό του ΕΚΣΕΔ / Λ.Σ. επικοινώνησε με τις αρμόδιες Αρχές της Βενεζουέλας για τη διαχείριση του συμβάντος, ενώ επιπλέον, λόγω της σοβαρότητας του περιστατικού, ενημερώθηκαν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κα Λούκα Τ. Κατσέλη, καθώς και ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Αντιναύαρχος Αθανάσιος Μπούσιος, οι οποίοι μετέβησαν στις εγκαταστάσεις του Υπουργείου, όπου πληροφορήθηκαν τις τελευταίες εξελίξεις, δίνοντας σχετικές εντολές και οδηγίες, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.

Παράλληλα, ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Εξωτερικών.

Περί ώρα 10.45, στην περιοχή του συμβάντος, κατέφθασε το παραπλέον Φ/Γ «AMSTELBORG» σημαίας Ολλανδίας, το οποίο είχε αποπλεύσει από Μεξικό για Βραζιλία, έμφορτο με εμπορευματοκιβώτια, διαπιστώνοντας ότι η πυρκαγιά είχε εκδηλωθεί στο χώρο ενδιαίτησης του Φ/Γ «AEGEAN WIND», ο Πλοίαρχος του οποίου δήλωσε ότι αγνοούντο 9 ναυτικοί, εκ των οποίων 3 Έλληνες.

Λίγο αργότερα, στο σημείο κατέφθασαν 1 ελικόπτερο, 1 υδροπλάνο και 1 πλωτό περιπολικό της Aκτοφυλακής της Βενεζουέλας, καθώς και παραπλέοντα ιδιωτικά σκάφη, που διενήργησαν έρευνα της ευρύτερης περιοχής, προς εντοπισμό τυχόν ναυαγών στη θάλασσα.

Κατά τη διάρκεια της κατάσβεσης, 2 Έλληνες, ηλικίας 55 και 22 ετών, ναυτολογημένοι ως Β΄ Μηχανικός και Δόκιμος καταστρώματος, αντίστοιχα και 2 αλλοδαποί ναυτικοί μέλη πληρώματος του «AEGEAN WIND», τραυματίστηκαν ελαφρώς.

Οι ανωτέρω, καθώς και η 20χρονη Ελληνίδα Δόκιμος καταστρώματος του πλοίου, παρελήφθησαν ασφαλώς από το προαναφερθέν ελικόπτερο και μεταφέρθηκαν στο νησί MARGARITA της Βενεζουέλας, όπου διεπιστώθη ότι ο 55χρονος έφερε εγκαύματα στις παλάμες και ο 22χρονος είχε υποστεί κάταγμα αριστερού καρπού, ενώ και οι υπόλοιποι 3 ναυτικοί δεν αντιμετώπιζαν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία τους.

Περί ώρα 19.40, με τη συνδρομή του πληρώματος του Φ/Γ «AMSTELBORG», κατέστη δυνατή η κατάσβεση της πυρκαγιάς και ακολούθησε έλεγχος των εσωτερικών χώρων του πλοίου.

Περί ώρα 22.00, το πλήρωμα του Φ/Γ «AEGEAN WIND» εντόπισε νεκρούς 2 ναυτικούς, χωρίς, αρχικά, να καταστεί δυνατή η ανάσυρση και αναγνώρισή τους, λόγω του πυκνού καπνού και των υψηλών θερμοκρασιών, κάτι που έγινε περί ώρα 00.25 σήμερα, όταν και διεπιστώθη ότι επρόκειτο για 2 αλλοδαπούς, ηλικίας 32 και 23 ετών, αντίστοιχα.

Περί ώρα 03.20, κατά τη διάρκεια νέας έρευνας από το πλήρωμα, εντοπίστηκαν και ανασύρθηκαν νεκροί οι 3 αγνοούμενοι Έλληνες ναυτικοί και συγκεκριμένα ο 23χρονος Ανθυποπλοίαρχος, ο 52χρονος Γ΄ Μηχανικός και ο 55χρονος Ηλεκτρολόγος του πλοίου, ενώ περί ώρα 06.50 εντοπίστηκε, επίσης νεκρός, 31χρονος αλλοδαπός ναυτικός.

Περί ώρα 07.30, στην περιοχή κατέφθασε το Ρ/Κ «LONDON» σημαίας Ολλανδίας και με τη συνδρομή του πληρώματός του, πραγματοποιήθηκε νέα έρευνα των εσωτερικών χώρων του πλοίου, στη διάρκεια της οποίας εντοπίστηκαν και ανασύρθηκαν νεκροί οι 3 εναπομείναντες αλλοδαποί αγνοούμενοι ναυτικοί, ηλικίας 44, 42 και 24 ετών αντίστοιχα.

Η πλοιοκτήτρια εταιρεία, ενημέρωσε τους συγγενείς των θανόντων για τις εξελίξεις και ανέλαβε τις απαιτούμενες ενέργειες για τη μεταφορά των σορών και τον επαναπατρισμό των ναυτικών, ενώ εντός των επομένων ωρών, αναμένεται η ρυμούλκηση του Φ/Γ «AEGEAN WIND» από το Ρ/Κ «LONDON», σε ασφαλές αγκυροβόλιο.

Με δεδομένο ότι η χώρα μας ανέλαβε πρωταρχικό ρόλο, σε εφαρμογή των διατάξεων του Διεθνούς Κώδικα Διερεύνησης Ναυτικών Ατυχημάτων του I.M.O., ορίστηκε Ανώτερος Αξιωματικός Λ.Σ., με βοηθό εξειδικευμένο σε θέματα πυρασφάλειας Τεχνικό Αξιωματικό Λ.Σ., προκειμένου διενεργήσει σχετική έρευνα, για την εξακρίβωση των αιτιών και συνθηκών του ατυχήματος, αναζητώντας, παράλληλα, τη συνεργασία και συνδρομή των αρμοδίων Αρχών της Βενεζουέλας και των Φιλιππίνων, χώρας της οποίας την υπηκοότητα έφεραν έξι εκ των θανόντων ναυτικών".

Συγκλονισμένοι είμαστε όλοι με την τραγωδία του AEGEAN WIND.

Σκεφτόμαστε εκείνους που χάθηκαν, μερικοί παιδιά ακόμη, σκεφτόμαστε εκείνους που έζησαν την πύρινη κόλαση και αντίκρισαν νεκρούς τους συναδέλφους τους, σκεφτόμαστε και τους συγγενείς.

Δεν μπορούμε όμως να μη σκεφτόμαστε και τους δικούς μας ανθρώπους που βρίσκονται στα πέλαγα. Και τους δικούς τους συγγενείς επίσης.

Εικοσάχρονη η δόκιμος αξιωματικός καταστρώματος. Γλίτωσε.

Η σκέψη μας θέλοντας και μη τρέχει στα δικά μας κορίτσια. Που βρίσκονται κι αυτά στα πέλαγα. Η μία λίγα μίλια πιο πέρα από το σημείο της τραγωδίας.

Είναι λοιπόν λογικό να είμαστε συγκλονισμένοι. Και να νιώθουμε αυτή τη συμφορά δική μας. Να τρέμει και να λαχταράει η ψυχή μας.

Δεν είναι παιγνίδι η θάλασσα. Δεν είναι παιγνίδι το καράβι.

Κάποτε θυμάμαι κοντέψαμε κι εμείς να γίνουμε παρανάλωμα της φωτιάς. Ένας φιλιππινέζος ναύτης πέταξε το μισοσβησμένο τσιγάρο του στο καλαθάκι σκουπιδιών της καμπίνας του. Ευτυχώς είδαμε αμέσως τον καπνό και προλάβαμε.

Κι άλλη φορά πάλι, θυμάμαι... τον τρόμο και την αγωνία που δεν περιγράφονται... Ήμασταν κάτω στο πομπ ρουμ με το γραμματικό. Και ξαφνικά πήρε ανάποδα μια αντλία.

Το πομπρουμ, ο χώρος με τις αντλίες δηλαδή, είναι στο κάτω κάτω μέρος του καραβιού. Για να βγεις έξω πρέπει να ανέβεις αμέτρητα σκαλοπάτια. Σκαλοπάτια σχεδόν κάθετα. Σαν σιδερένια ανεμόσκαλα.

Θυμάμαι τι σκέφτηκα εκείνη την ώρα. Πως θα είναι τελείως μάταιο να επιχειρήσω να σωθώ. Ευτυχώς δε χρειάστηκε... Η αντλία ξαναβρήκε το ρυθμό της και όλα καλά.

Στα γκαζάδικα δε χρειάζεται να σε πετύχει η φωτιά στο πομπρουμ. Όπου και να σε βρει, μάταιο φαντάζει να προσπαθήσεις να σωθείς. Εκεί δεν καίγεται απλά το καράβι. Καίγεται και το φορτίο. Και ανοίγουν τα αμπάρια και ανοίγουν μαζί και οι πύλες της κόλασης. Λαμπαδιάζει ως και η θάλασσα.

Θυμάμαι τις οδηγίες στα σωστικά. Να κολυμπάτε κάτω από το νερό μας έλεγαν. Και μόλις τελειώσει η ανάσα, θα πετάγεστε απότομα έξω από το νερό να σπάσει λίγο η φωτιά, και μετά ξανά υποβρύχιο... Αστεία πράγματα.

Στην ουσία το μόνο που σώζει είναι να τηρείς με ευλάβεια τους κανόνες ασφαλείας. Να μην ξεσπάσει το κακό. Έτσι και ξεσπάσει, άστα βράστα.

Όταν λέμε ευλάβεια, το εννοούμε.

Κι εννοούμε ακόμη πως ο καθένας που μπαρκάρει πρέπει να ξέρει σωστικά. Τα δοκιμάκια δεν ξέρουν. Στέλνονται στο καράβι πριν φοιτήσουν στα σωστικά.

Αν είναι σοβαρή εταιρεία, θα τους τα μάθουν μόλις πάνε στο καράβι. Θα κάνουν γυμνάσια και θα τους εκπαιδεύσουν για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

Ευτυχώς τα δικά μας κορίτσια είναι σε καλά καράβια. Σε καράβια που κάνουν συχνά γυμνάσια. Αυτό τουλάχιστον μας ηρεμεί λίγο.

Πέρυσι δεν ήταν έτσι. Θυμάμαι που είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου και έφτασα στο σημείο να παρακαλάω ένα από τα κορίτσια μας να ξεμπαρκάρει. Κανένας ναυτικός δεν πρέπει να μένει σε καράβι που βλέπει να μη τηρούνται οι κανονισμοί ασφαλείας. Καλύτερα άνεργος παρά νεκρός.

Αλλά και πάλι, πρέπει να φροντίζει και ο ίδιος να μαθαίνει και να μαθαίνει συνέχεια ό,τι έχει να κάνει με την ασφάλεια, του πλοίου και τη δική του.

Θυμάμαι που τον καιρό που έκανα ιστιοπλοΐα, μας υποχρέωναν να έχουμε πάντα πάνω μας ένα ναυτικό σουγιά. Ειδικό να κόβει ακόμη και συρματόσχοινο. Ποτέ δεν ξέρεις, έλεγε ο καπετάνιος μας... Μπορεί να σας σώσει τη ζωή αυτός ο σουγιάς...

Εγώ λέω πως στα καράβια εκτός από το σουγιά, χρειάζεται και φακός. Αν έρθει το κακό νύχτα, θα έχεις να παλέψεις και με το σκοτάδι.

Και πάντα ύπνος του λαγού. Να ξυπνάς με τον παραμικρό θόρυβο. Με το παραμικρό παράξενο. Και να έχεις από πριν χαράξει στο μυαλό σου τις αυτόματες κινήσεις που θα κάνεις αν ξεσπάσει το κακό. Μην περιμένεις να σε βρει για να σκεφθείς τι θα κάνεις.

Η ετοιμότητα και η ψυχραιμία σώζουν ζωές. Σαν έτοιμος από καιρό και τελείως ψύχραιμα πρέπει να φερθείς.

Έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο, και για το πιο απίθανο.

Και πάντα να ρωτάς τους μεγαλύτερους στο καράβι και να μαθαίνεις. Δεν είναι ντροπή να ρωτάς. Τι τους έτυχε ως τώρα. Πώς τα κατάφεραν...

Ηρωισμοί και καουμποϊλίκια δε χρειάζονται. Ούτε και φόβος. Γνώση και ψυχραιμία. Και κατά γράμμα εκτέλεση των κανονισμών. Δεν είναι ηλίθιοι εκείνοι που τους έφτιαξαν. Στην εμπειρία στηρίχτηκαν.

Παράθεση :

Ξεκίνησε τα μεσάνυχτα η διαδικασία ρυμούλκησης του ελληνικού φορτηγού-πλοίου «Aegean Wind», όπου βρήκαν φρικτό θάνατο εννέα ναυτικοί, όταν αυτό τυλίχθηκε στις φλόγες ανοικτά της Βενεζουέλας. Σύμφωνα με τον θάλαμο επιχειρήσεων, το «Aegean Wind» θα ρυμουλκηθεί από το «London», σημαίας Ολλανδίας, στο λιμάνι του Κουρασάο, στις Ολλανδικές Αντίλλες, όπου αναμένεται να καταπλεύσει το μεσημέρι της Δευτέρας.


Στο μεταξύ, χθες επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι, που ήθελαν νεκρούς και τους εννέα ναυτικούς που θεωρούνταν αγνοούμενοι μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς. Τρεις Έλληνες και έξι Φιλιππινέζοι ναυτικοί, μέλη του 24μελους πληρώματος, έχασαν τη ζωή τους -πιθανότατα από ασφυξία.

Οι Έλληνες ναυτικοί είναι ο ανθυποπλοίαρχος Γιώργος Ξυπολιτάκος, 23 ετών, ο τρίτος μηχανικός Γιώργος Καλφαγιάννης, 52 ετών, και ο ηλεκτρολόγος Κωνσταντίνος Μουτσινάς, 55 ετών.

Οι τέσσερις τραυματίες παραμένουν σε ξενοδοχείο του νησιού Μαργαρίτα, ενώ ένας ακόμη αλλοδαπός ναυτικός, ο οποίος είχε μεταφερθεί για νοσηλεία στο Καράκας, θα παραμείνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου για 24 ακόμη ώρες.

http://www.inews.gr/20/rymoulkeitai-to-Aegean-Wind.htm

Φωτογραφία που έδωσαν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης οι διασώστες της Βενεζουέλας.

Μεταφορά τραυματισμένων μελών με το ελικόπτερο:

Διακρίνεται αριστερά ο δόκιμος καταστρώματος που έχει υποστεί κάταγμα στον καρπό, δίπλα του ο Β΄ μηχανικός με ελαφρά εγκαύματα στις παλάμες και στο βάθος ένας Φιλιππινέζος ναυτικός με σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο.

Ξαναδημοσιεύσαμε την ίδια φωτογραφία, απλώς τώρα τη βρήκαμε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Η μόνη που δεν τραυματίστηκε αλλά μεταφέρθηκε όμως με τους τραυματίες στη στεριά ήταν η δόκιμος καταστρώματος...

Τα άλλα μέλη του πληρώματος παρέμειναν στο σκάφος. Ανάμεσά τους όπως καταλαβαίνουμε είναι ο πλοίαρχος, ο γραμματικός και ο πρώτος μηχανικός. Πιθανότατα και ένας ανθυποπλοίαρχος και ένα τρίτος μηχανικός.

Λογικά, και με τα άλλα νούμερα που διαβάσαμε, 9 Έλληνες στο πλήρωμα, 15 Φιλιππινέζοι, μας προκύπτει ότι υπήρχαν και Φιλιππινέζοι αξιωματικοί.

Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε ποιος ακριβώς είχε βάρδια την ώρα που ξέσπασε η φωτιά... Και πώς χάθηκαν 9 ανθρώπινες ζωές. Γιατί σε νεότερες φωτογραφίες που εντοπίσαμε μια χαρά φαίνεται το ακομοδέσιο εξωτερικά. Τι στο διάτανο συνέβη και χάθηκαν τόσοι άνθρωποι;

Μέσα σ' αυτό το χώρο, στο ακομοδέσιο, πέθαναν από ασφυξία οι 9 ναυτικοί.

Πώς;;;

Σημάδια της φωτιάς εδώ ή και καπνός έστω δε φαίνονται...

Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι οι άλλες φωτογραφίες που εντοπίσαμε και δημοσιεύσαμε παραπάνω ίσως να ήταν και αρχείου αν και δεν το ανέφεραν εκείνοι που τις πρωτοανέβασαν...

Πλούσιο ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=9132845

που δημοσιεύτηκε πριν λίγα λεπτά, αρχίζει να ρίχνει φως τόσο στις αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία όσο και στις ανθρώπινες λεπτομέρειες που τη συνόδευσαν.

Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Έθνους και έχοντας γνώση από καράβια και θάλασσα, άρχισαν να διακρίνονται οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν εκεί στα ανοιχτά της Βενεζουέλας.

Ξέραμε ήδη πως η φωτιά ξέσπασε στις 3.30 τοπική ώρα πλοίου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει την ώρα που αλλάζει η βάρδια. Σκάντζα βάρδια λέγεται στη γλώσσα των καραβιών.

Και είναι νύχτα. Παραμονή Χριστουγέννων. Παίζει κι αυτό ρόλο.

Όπως σε όλο τον κόσμο έτσι και στα πλοία που ταξιδεύουν, τέτοια νύχτα ο κόσμος δεν πάει νωρίς για ύπνο. Μαζεύονται στις τραπεζαρίες και στα καπνιστήρια, τρώνε, πίνουν, καπνίζουν...

Και στις 3.30 το πρωί που η βάρδια στη γέφυρα και στη μηχανή πρέπει να αλλάξει, ο κόσμος κοιμάται βαριά. Ο ναύτης που έχει βάρδια 12 με 4 κατεβαίνει και ειδοποιεί όσους πρέπει να ξυπνήσουν. Χτυπά την πόρτα τους και φωνάζει:

Καπτά ....., σκάντζα βάρδια!

Αν δεν ακούσει απάντηση, ξαναχτυπά...

Εκείνη την ώρα λοιπόν και με την τσίμπλα στο μάτι, οι ναυτικοί κατευθύνονται στο κουζινάκι του πλοίου να πιουν έναν καφέ και να έρθουν στα ίσα τους.

Τώρα, το ρεπορτάζ του Έθνους λέει πως οι τραυματισμένοι ναυτικοί μίλησαν στους δικούς τους και έδωσαν το στίγμα που ξέσπασε η φωτιά: Στο καπνιστήριο!!! Μάλιστα.

Έφταιξε κάποιο τσιγάρο; Έφταιξε κάποιο καμινέτο όπως αναρωτιέται η εφημερίδα;

Μα δε νομίζω να υπήρχε καμινέτο. Αλίμονο αν στα καράβια υπήρχαν καμινέτα. Ένα ηλεκτρικό μάτι θυμάμαι να ανάβουμε για να φτιάξουμε τον καφέ μας. Όχι καμινέτο...

Άρα τσιγάρο;

Το πράγμα μιλάει μόνο του. Ας περιμένουμε και τα επίσημα πορίσματα, μα η δική μας διαίσθηση λέει: τσιγάρο....

Μπορεί ένα τσιγάρο να βάλει φωτιά και να σκοτώσει 9 ανθρώπους;

Μπορεί όταν αυτός που το κρατάει είναι ζώο και ανεύθυνος.

Και μπορεί όταν δεν τηρούνται οι κανονισμοί ασφαλείας. Στο Έθνος τίθενται ξεκάθαρα τα εξής κρίσιμα ερωτήματα:

Λειτουργούσε ή όχι το αυτόματο σύστημα πυρανίχνευσης - πυρόσβεσης (ανιχνευτές καπνού - σπρίνκλερ) που διέθετε το πλοίο;

Λειτούργησαν ή όχι τα αλάρμ πυρκαγιάς;

Εκλεισε αυτόματα ο κλιματισμός - εξαερισμός για να μη φθάσουν παντού οι καπνοί;

Εκλεισαν ή όχι οι ειδικές πόρτες πυρασφάλειας;

Λειτούργησαν οι ανιχνευτές καπνού;


Για το τελευταίο, τους ανιχνευτές καπνού, είχαμε ήδη προβληματιστεί κι εμείς από την πρώτη στιγμή:

Παράθεση :

Πώς φούντωσε δίχως να την προλάβουν; Υπάρχουν καπνοσυλλέκτες σήμερα. Ρουφάν τον καπνό και παίρνουν αμέσως μπροστά. Εκεί δεν υπήρχαν;

Όπως προβληματιστήκαμε και για το ποιοι ακριβώς αξιωματικοί έκαναν βάρδια όταν ξέσπασε η φωτιά. Είχαν τα νόμιμα προσόντα για τέτοια θέση και ευθύνη;

Ξέρουμε ήδη ότι στους νεκρούς έλληνες συγκαταλλέγεται ο ένας ανθυποπλοίαρχος, ο 23χρονος Γεώργιος Ξυπολιτάκος. Τώρα, από το ΕΘΝΟΣ, μάθαμε πως ήταν γιος του υποδιοικητή του ΚΕΣΕΝ, του πλωτάρχη του λιμενικού σώματος κ. Παναγιώτη Ξυπολιτάκου. Που είχε ναυτολογηθεί στο πλοίο μόλις στις 17 του Σεπτέμβρη.

Αυτή τη φορά η τραγωδία στη θάλασσα δεν άφησε αμέτοχο κανέναν από τη ναυτική οικογένεια. Χτύπησε και την πόρτα εκείνων που συνήθως από τη στεριά ασχολούνται με τα ατυχήματα των καραβιών. Δείχνοντας πως όλοι μαζί, ναυτικοί και λιμενικοί, ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Και πως όλοι μαζί χρωστάνε να προσπαθούν για να αποφεύγονται τα ατυχήματα και οι τραγωδίες.

Η πληροφορία αυτή δείχνει και κάτι ακόμη. Πως δε γίνονται ναυτικοί μόνο τα παιδιά των φτωχών και δίχως μοίρα οικογενειών. Ο δρόμος της θάλασσας είναι αξιοζήλευτος και για παιδιά που θα μπορούσαν να σταδιοδρομήσουν στη στεριά.

Εξάλλου είναι γνωστό στους ασχολούμενους με τη ναυτιλία πως ακόμη και αν θες να σταδιοδρομήσεις σε στεριανό πόστο της ναυτιλίας, είναι καλό χαρτί η θαλάσσια υπηρεσία. Έτσι βλέπουμε στα καράβια ακόμη και παιδιά εφοπλιστών, όχι μόνο λιμενικών, και πολύ πιο συχνά παιδιά που ανθρώπων που εργάζονται σε ναυτιλιακά γραφεία.

Συνέβαινε αυτό και στις δικές μου μέρες. Είχαμε στις σχολές μας συμμαθητές που ήξεραν εκ των προτέρων πως τους περιμένουν υψηλές θέσεις στη στεριά. Και ήξεραν πως για να τις κατακτήσουν επάξια, πρέπει πρώτα να μουτζουρωθούν με τα λάδια στο στόκολο ή με τα "κατράμια" της κουβέρτας.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους συμμαθητές μας ήταν και αριστούχοι στις σχολές. Αφενός γιατί διέθεταν γνώσεις για τα καράβια και τη θάλασσα πριν ακόμη έρθουν στη σχολή και αφετέρου γιατί υπήρχε ο υψηλός στόχος που τους ανάγκαζε να παίρνουν πολύ σοβαρά τις σπουδές τους.

Χωρίς να γνωρίζω λοιπόν λεπτομέρειες άλλες για το παλικάρι που έχασε τη ζωή του στην τραγωδία του Aegean Wind, υποθέτω πως διέθετε υψηλές γνώσεις και μεράκι για τη δουλειά του.

Είναι όμως κοινή πεποίθηση των ναυτικών πως η δουλειά στο καράβι δεν είναι θεωρία και μόνο. Χρειάζεται και εμπειρία. Στα 23 του χρόνια κάποιος πόση εμπειρία μπορεί να διαθέτει;

Η διάρκεια των σπουδών στις ΑΕΝ (Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού) είναι σήμερα 4 χρόνια. Ο ένας χρόνος αντιστοιχεί σε δύο υποχρεωτικά εξάμηνα θαλάσσιας υπηρεσίας. Πριν ακόμη αποφοιτήσει ο σπουδαστής των ΑΕΝ, έχει κιόλας εργαστεί σε πλοίο. Έχει πάρει το βάπτισμα. Με την ιδιότητα του δοκίμου αξιωματικού.

Έτσι, όταν αποφοιτά, λαμβάνει κατευθείαν πτυχίο ανθυποπλοιάρχου ή γ΄ μηχανικού - ανάλογα με τον κλάδο που έχει ακολουθήσει στη σχολή.

Για να μπαρκάρει δε φτάνει μόνο το χαρτί της σχολής. Πρέπει να περάσει και από μια σειρά σεμινάρια. Πχ να φοιτήσει στα Σωστικά.

Αν είναι αγόρι θα πρέπει να τακτοποιήσει και τις στρατολογικές του υποχρεώσεις.

Πόση λοιπόν εμπειρία μπορεί να διαθέτει ένας 23χρονος νέος;

Είναι για τούτο το λόγο που σε κάποιες εταιρείες υποχρεώνουν τους νέους ανθυποπλοιάρχους να μπαρκάρουν δόκιμοι για μερικούς ακόμη μήνες. Και μόνο όταν ο πλοίαρχος δώσει το τελικό ΟΚ πως είναι πανέτοιμοι να αναλάβουν καθήκοντα αξιωματικού, τότε μόνο η εταιρεία εγκρίνει την αναβάθμισή τους.

Αντίθετα, στον καιρό τουλάχιστον το δικό μου, που οι σπουδές ήταν μόλις 2 χρόνια και το εκπαιδευτικό ταξίδι κρατούσε με το ζόρι 2 μήνες, υπήρχαν εταιρείες που προσλάμβαναν τους αποφοίτους των σχολών κατευθείαν ως ανθυποπλοιάρχους. Και σημειωτέον ότι τότε αποφοιτούσες από τη σχολή ως δόκιμος και χρειαζόταν 12μηνος θαλάσσια υπηρεσία για να αποκτήσεις το πολυπόθητο χαρτί του ανθυποπλοιάρχου.

Ας ελπίζουμε πως σήμερα δεν παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα. Και τηρούνται τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία.

Αλλά και πάλι θα πρέπει να προβληματιστούμε αν η εκπαίδευση και η πρακτική εξάσκηση των παιδιών μας που στέλνουμε στα καράβια είναι επαρκής ώστε να τα προστατεύσει σε μια δύσκολη ώρα.

Η γκρίνια για το επίπεδο σπουδών στις ΑΕΝ, είναι κοινό μυστικό για όλους που ασχολούνται με τη ναυτιλία. Ακόμη και από τη μεριά της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών έχουν υποβληθεί παράπονα για το ζήτημα αυτό. Το κεφάλαιο ναυτική εκπαίδευση πρέπει τώρα να ανοίξει και πάλι και να ληφθούν υπόψη οι διαμαρτυρίες από όλους τους φορείς.

Εκτός αν θέλουμε να προσφέρουμε και άλλους νέους στο μινώταυρο της θάλασσας.

Από τη μεριά της η Ένωση Μηχανικών, η ΠΕΜΕΝ, καλά κάνει και θέτει ερωτήματα για τον εξοπλισμό του πλοίου. Και για την τήρηση των κανονισμών ασφαλείας. Είναι κι αυτή η πτυχή του θέματος ιδιαιτέρως σημαντική.

Εμείς όμως θα επιμείνουμε στον τομέα της ναυτικής εκπαίδευσης. Και κυρίως γιατί όσα παραπάνω είπαμε με αφορμή τον νεκρό ανθυποπλοίαρχο, θα πρέπει να συνδυαστούν με το γεγονός ότι βρέθηκε νεκρός στο κλιμακοστάσιο του πλοίου, όπως αναφέρεται στο ΕΘΝΟΣ. Άρα δεν είχε βάρδια εκείνη την ώρα.

Ποιος είχε βάρδια;

Από όσο γνωρίζουμε στη βάρδια 12 - 4 τοποθετείται ανθυποπλοίαρχος και συνήθως ο πιο έμπειρος από τους δύο ανθυποπλοιάρχους.

Ενώ στις 4 - 8 ανεβαίνει ο υποπλοίαρχος, ο γραμματικός του σκάφους.

Η 8 - 12 δίνεται στον πιο άπειρο αξιωματικό. Κι έχει μια λογική έστω και αν δεν προβλέπεται από τους νόμους. Την ώρα αυτή, και το πρωί και το βράδυ, ο κόσμος στο καράβι είναι ξύπνιος. Και ο καπετάνιος έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί τη γέφυρα και να συνδράμει το νέο αξιωματικό στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Να τον ελέγξει αν κάνει καλά τη δουλειά του και να τον συμβουλεύσει όπου χρειάζεται.

Στις 12 - 4, τη βραδινή, ο κόσμος του πλοίου κοιμάται. Και κοιμάται συνήθως και ο πλοίαρχος. Εκτός αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι και κίνδυνοι που τον αναγκάζουν να παρευρίσκεται στη γέφυρα.

Έντονος κυματισμός, ναυσιπλοΐα σε επικίνδυνα σημεία (κοντά σε ακτές πχ) κλπ.

Τέτοιοι λόγοι δεν έχουν αναφερθεί για την περίπτωση του Aegean Wind. Άρα υποθέτουμε πως εκείνη την ώρα στη γέφυρα βρισκόταν ο άλλος ανθυποπλοίαρχος και χωρίς την παρουσία του πλοιάρχου.

Ποιος ήταν; Δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί.

Σίγουρα όμως ο άνθρωπος αυτός ήταν εκείνος που πρώτος χρειάστηκε να αντιδράσει στη φωτιά που ξέσπασε.

Έκανε άραγε όσα προβλέπουν οι κανονισμοί; Πήρε είδηση έγκαιρα τι συμβαίνει; Φρόντισε να ξυπνήσει πάραυτα τον καπετάνιο; Να ειδοποιήσει τη μηχανή και τον πρώτο μηχανικό; Να ενεργοποιήσει τα συστήματα ασφαλείας;

Από την άλλη μεριά μετράμε τα πρώτα δεδομένα που μας δόθηκαν για τη σύνθεση του πληρώματος. 9 έλληνες και 15 φιλιππινέζοι.

Και αρχίζουμε την αφαίρεση.

1. Καπετάνιος έλληνας. Ιωάννης Νοταράκης, αναφέρει το ΕΘΝΟΣ και σημειώνει επίσης ότι έκλαιγε με αναφιλητά στο τηλέφωνο...

2. Ανθυποπλοίαρχος Γεώργιος Ξυπολιτάκος. Νεκρός...

3. Δόκιμος Καταστρώματος Λυμπέρης Κρανίτης, ετών 22. Τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της κατάσβεσης.

4. Δόκιμος καταστρώματος. Ετών 20. Η Αντωνία Χασαποπούλου, όπως διαβάσαμε στο ΕΘΝΟΣ.

5. Β΄ μηχανικός. Περικλής Κανέτης. Τραυματίας. Με εγκαύματα στις παλάμες.

6. Γ΄ μηχανικός. Γεώργιος Καλφαγιάννης. Ετών 52. Βρέθηκε νεκρός στην καμπίνα του.

7. Ηλεκτρολόγος. Κωνσταντίνος Μουτσινάς. Ετών 55. Βρέθηκε νεκρός στην τραπεζαρία.

Μένουν δύο θέσεις κενές. Δυο ακόμη έλληνες στο πλήρωμα. Να είναι άραγε ο υποπλοίαρχος και ο πρώτος μηχανικός;

Αν ναι, τότε ποιοι ήταν οι άλλοι δύο αξιωματικοί; Ο ανθυποπλοίαρχος της βάρδιας και ο Γ΄μηχανικός της βάρδιας...

Γιατί και στο θέμα του μηχανικού ισχύουν όσα εκτενώς είπαμε παραπάνω για τον ανθυποπλοίαρχο. Και στη μηχανή με τον ίδιο τρόπο τακτοποιούνται οι βάρδιες. Ο Β΄μηχανικός αναλαμβάνει την 4 - 8. Και οι δύο τρίτοι τις βάρδιες 8 - 12 και 12 - 4.

Ο ένας τρίτος μηχανικός βρέθηκε νεκρός στην καμπίνα του. Άρα δεν είχε βάρδια. Ποιος είχε βάρδια λοιπόν στο μηχανοστάσιο την κρίσιμη ώρα που ξέσπασε η φωτιά;

Θα έρθουν τις επόμενες μέρες τα στοιχεία και θα απαντήσουν στα ερωτήματα που θέσαμε. Και στις υποψίες μας που με όσα γνωρίζουμε ως τώρα, εκφράσαμε. Αν δηλαδή εκείνη τη στιγμή στις θέσεις βασικής ευθύνης βρίσκονταν έλληνες αξιωματικοί ή φιλιππινέζοι.

Και προσοχή. Δεν υποτιμούμε τους φιλιππινέζους ναυτικούς. Αν όμως στη δική μας πατρίδα, με τις χιλιάδες χρόνια ναυτική ιστορία διαμαρτυρόμαστε για το επίπεδο της ναυτικής εκπαίδευσης, τι είδους ναυτική εκπαίδευση μπορεί να διαθέτουν οι Φιλιππίνες;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα ευρωπαϊκή. Οι Φιλιππίνες μια χώρα του τρίτου κόσμου. Μια χώρα που εδώ και δεκαετίες τροφοδοτεί την ελληνική ναυτιλία με ναυτικούς.

Και έχουμε φτάσει στο σημείο να υπερτερούν οι φιλιππινέζοι στα καράβια από τους έλληνες.

Δεν είναι ρατσιστικό το ζήτημα. Αλλά μόλις προχτές άκουγα τα στοιχεία για τη ναυτιλία μας και πόνεσε η ψυχή μου. Αρχές της δεκαετίας του 80 υπήρχαν πάνω από 80.000 θέσεις εργασίας στη ναυτιλία μας για έλληνες. Τώρα έχουν μείνει μόλις 20.000 περίπου. Το ένα τέταρτο...

Κάποιοι φροντίσαν να πετάξουν στο δρόμο της ανεργίας εμάς τους έλληνες, και στη θέση τους να προσλάβουν ξένους.

Δε λογάριασαν ούτε εμάς, ως πρόσωπα, ούτε τα έξοδα που έκανε η πατρίδα για να μας σπουδάσει και να μας προετοιμάσει για αξιωματικούς του εμπορικού ναυτικού.

29 γυναίκες δόκιμοι αξιωματικοί καταστρώματος αποφοιτήσαμε το 1980 από την ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ. Πού βρίσκονται όλες αυτές οι γυναίκες;

Οι περισσότερες εγκατέλειψαν τη θάλασσα όχι για προσωπικούς λόγους μα γιατί βρήκαν κλειστές τις πόρτες. Και όχι γιατί ήταν γυναίκες...

Αποδεικνύεται από τα δεδομένα του σήμερα και από την παρουσία γυναίκας δοκίμου στο AEGEAN WIND ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι ευπρόσδεκτες στα πλοία. Δεκάδες κορίτσια σήμερα υπηρετούν σε καράβια. Άρα δεν ήταν θέμα φύλου η τακτική της κλειστής πόρτας που συναντήσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 80...

Ο στόχος ήταν να απομακρυνθούν οι έλληνες. Και να αντικατασταθούν με ξένα πληρώματα.

Στην αρχή η αντικατάσταση έγινε από κάτω. Ναύτες, κατώτερο πλήρωμα μηχανής, καμαρωτάκια. Έπειτα οι ξένοι έφτασαν στη θέση των υπαξιωματικών. Λοστρόμοι, μάγειροι, καμαρώτοι... Μετά ανέβηκαν στους αξιωματικούς. Ανθυποπλοίαρχοι, Τρίτοι Μηχανικοί... ώσπου στις μέρες μας φτάσαμε να έχουμε και καπεταναίους και πρώτους μηχανικούς ξένους.

Και όχι μόνο φιλιππινέζους. Όλες τις φυλές συναντάς σήμερα στην ελληνική ναυτιλία. Κυρίως όμως τις φτωχές φυλές. Από κράτη που πάσχουν οικονομικά. Από κράτη που το μεροκάματο είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος της αντικατάστασης των ελλήνων με ξένους. Ο οικονομικός παράγοντας. Και το περιλάλητο επιχείρημα της διατήρησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής ναυτιλίας.

Είναι το επιχείρημα που πρόσφατα διαμόρφωσε ακόμη και τον τίτλο του υπουργείου που ασχολείται με τη ναυτιλία. Από υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές μετατράπηκε σε υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.

Δεν είμαστε οικονομολόγοι για να κρίνουμε από την πλευρά της οικονομίας αυτή την αλλαγή. Μόνο από τη μεριά την ανθρώπινη μιλάμε, τη πλευρά συγκεκριμένα των ανθρώπων που δούλεψαν έστω και λίγο στην εμπορική μας ναυτιλία.

Που έζησαν στο πετσί τους τις αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών. Και βρέθηκαν άνεργοι στη στεριά. Με γκρεμισμένα τα όνειρά τους. Αναγκασμένοι να αρχίσουν από την αρχή την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Και κουβαλώντας για πάντα τα χαμένα χρόνια στη σχολή και στα καράβια.

Από αυτή ακριβώς τη θέση αναρωτιόμαστε αν ήταν σωστή η απόφαση να διωχθούν οι έλληνες από τα καράβια και να αντικασταθούν με ξένα πληρώματα.

Δεν το ρωτάμε με προσωπικό κίνητρο. Εμείς, ως πρόσωπα, έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται πια να γυρίσουμε στη θάλασσα. Έχουμε αρκετές δεκαετίες στη στεριά.

Ρωτάμε ως πολίτες της χώρας. Αυτής της χώρας που αιμορραγεί οικονομικά και προσπαθεί να βρει δρόμο να βελτιώσει την οικονομία της. Ως φορολογούμενοι που καλούμαστε να υποστούμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Ήταν σωστή εκείνη η απόφαση του αφελληνισμού των πληρωμάτων της εμπορικής μας ναυτιλίας; Και σε ποιο βαθμό υπέσκαψε τα οικονομικά της χώρας;

Κυρίως όμως ρωτάμε ως άνθρωποι. Μετέχοντας στον πόνο των συνανθρώπων μας που έχασαν παιδιά, συζύγους, πατεράδες, στην τραγωδία του Aegean Wind.

Ελληνικό το όνομά του. Ο άνεμος του Αιγαίου. Του Αιγαίου που αφαιρέσαμε από το υπουργείο Ναυτιλίας...

Ελληνική και η σημαία του σκάφους.

Ελληνικών συμφερόντων και η εταιρεία. Atlantic Bulk Carriers» (Γ. και Ιω. Κουμάνταρος), αναφέρει το ΕΘΝΟΣ.

Το πλήρωμα; 9 έλληνες και 15 φιλιππινέζοι. 3 προς 5 η αναλογία.

Και την ώρα της κρίσης; Στις 3.30 τα ξημερώματα;

Πόσοι έλληνες ήταν βάρδια; Και πόσοι φιλιππινέζοι;

Δεν είναι ρατσιστικό το ζήτημα. Το επαναλαμβάνω.

Είναι όμως ζητούμενο το πόσο ικανά είναι αυτά τα ξένα πληρώματα όταν αναγκαζόμαστε να θάβουμε δικούς μας ανθρώπους.

Και είναι ζητούμενο και σε οικονομικό επίπεδο. Για ποιο ανταγωνισμό μιλάμε; Για ποια ανάπτυξη; Πόσο μετράει ο άνθρωπος, ο πολίτης και εργαζόμενος αυτής της χώρας στην κατεύθυνση του οικονομικού θαύματος που επιδιώκεται;

Σχετική με τους προβληματισμούς που βάλαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, είναι μια πρόσφατη ανακοίνωση των σπουδαστών του ΚΕΣΕΝ.

Το ΚΕΣΕΝ είναι το κέντρο εκπαίδευσης στελεχών Εμπορικού Ναυτικού. Φοιτούν σ' αυτό αξιωματικοί καταστρώματος και μηχανής που θέλουν να αποκτήσουν δίπλωμα Β΄Πλοιάρχου και Β΄Μηχανικού καθώς και δίπλωμα Α΄Πλοιάρχου και Α΄Μηχανικού.

Μπορείτε εδώ

http://www.pemen.gr/kesen/KESEN11November.2009.doc

να διαβάσετε ολόκληρη την ανακοίνωση. Εμείς ξεχωρίσαμε και παραθέτουμε το εξής σημαντικό της σημείο:

Παράθεση :

6. Να καταργηθεί η υπουργική απόφαση που αναγνωρίζει τα πιστοποιητικά του δουλεμπορικού κυκλώματος από τις χώρες όπως Φιλιππίνες, Ινδονησία, Ουκρανία, Πολωνία, Ινδία, Λιθουανία και άλλες.

Με βάση και αυτό το στοιχείο, ξαναρωτάμε:

Ποιοι αξιωματικοί έκαναν βάρδια στο Aegean Wind όταν ξέσπασε η φωτιά;

Είχαν τα νόμιμα προσόντα και την απαραίτητη εκπαίδευση και εμπειρία;

Τραγικό το γεγονός, τραγική και η χρονική συγκυρία.

Βαθιά συλλυπητήρια σε ολάκερη τη ναυτική οικογένεια.

Τέτοια γεγονότα πάντως, μας κάνουν όλους να νιώθουμε μέλη της.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5429619

Παράθεση :

Η «ανταγωνιστικότητα» είναι επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη νέα ναυτική τραγωδία

«Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη του και τη συμπαράστασή του στις οικογένειες των νεκρών ναυτεργατών του Aegean Wind. Δυστυχώς μεγαλώνει ο κατάλογος των εργαζομένων που άδικα έχασαν της ζωή τους θυσία στο βωμό της αύξησης των κερδών εφοπλιστών και βιομηχάνων.

Είναι απαράδεκτο πριν διενεργηθεί οποιαδήποτε έρευνα η κυβέρνηση, με τις δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού, ουσιαστικά να αθωώνει την εταιρεία, χρεώνοντας το θάνατο τόσων εργαζομένων στην κακιά ώρα, τη στιγμή που αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των εργοδοτικών εγκλημάτων σε στεριά και θάλασσα. Η πολιτική που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, εκτός από τη μείωση των μισθών και την περικοπή στοιχειωδών δικαιωμάτων, διαμορφώνει επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, αποδεικνύεται άκρως επικίνδυνη ακόμα και για τη ζωή και την ακεραιότητα των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ καλεί το ταξικό εργατικό κίνημα, όλους τους εργαζόμενους στα πλοία και στους άλλους εργασιακούς χώρους να δυναμώσουν την πάλη τους, να εξαναγκάσουν κυβέρνηση και εργοδότες να λάβουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Να απαιτήσουν την πλήρη διαλεύκανση των αιτιών που οδήγησαν τόσους συναδέλφους τους στο θάνατο και την τιμωρία των ενόχων καθώς και την προστασία των οικογενειών των θυμάτων, Ελλήνων και αλλοδαπών».

και σιγά σιγά ξεκαθαρίζουν οι καταστάσεις και τα πρόσωπα τα άγνωστα των νεκρών ντύνονται τις θλιβερές λεπτομέρειες κάνοντας την τραγωδία πιο προσωπική...

από εφημερίδα του Βόλου

http://www.neostypos.gr/opsis_article.php?sub=0&art=09123003

Παράθεση :

Στο μεταξύ αδιευκρίνιστες παραμένουν οι ακριβείς συνθήκες θανάτου των τριών ναυτικών. Το μόνο που έγινε γνωστό είναι ότι το δυστύχημα συνέβη μετά από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο χώρο ενδιαίτησης όπου μέλη του πληρώματος γλεντούσαν παραμονή Χριστουγέννων.

Οι τρεις ναυτικοί βρίσκονταν στις καμπίνες τους και κοιμόντουσαν και όταν συνέβη το περιστατικό κανένας δεν τους ειδοποίησε, ενώ απ' ότι φαίνεται δεν λειτούργησαν ούτε τα συστήματα πυρασφάλεια του φορτηγού πλοίου.

Ο άτυχος Κώστας Μουτσινάς ναυτικός διέμενε στην οδό Κασσαβέτη στο Βόλο και κατέλιπε σύζυγο και δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μαθητές Λυκείου, ενώ έκανε μακρινά ταξίδια με πλοία που έπλεαν στη Βόρεια και Νότια Αμερική και στην Αφρική και σε άλλες ηπείρους.

Ο Κ. Μουτσινάς συμπλήρωνε δύο μήνες στο μοιραίο, όπως αποδείχτηκε πλοίο και επρόκειτο να ξεμπαρκάρει το καλοκαίρι του 2010.

Όσο για τα συστήματα πυρασφάλειας;

Άρχισαν οι διαρροές στον τύπο πως το καράβι ήταν παλιό (βεβαίως και ήταν παλιό, 26 ολόκληρα χρόνια ταξίδευε στις θάλασσες ) και δεν ήταν λέει υποχρεωμένο να διαθέτει συστήματα πυρασφάλειας που συναντάμε στα καινούρια πλοία και δη στα επιβατηγά.

Μα αυτό είχαμε καταλάβει κι εμείς από την αρχή.

Πως πήγαν οι άνθρωποι σαν τα σκυλιά...

Πως οι ποντοπόροι ναυτεργάτες ζούνε σαν τα αδέσποτα σκυλιά.

Και μόνο από τύχη γλιτώνουν κάποιοι την περίφημη "κακιά στιγμή".

Απλά λοιπόν είναι τα πράγματα. Δε λειτούργησε σύστημα πυρανίχνευσης. Δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα η φωτιά.

Και μένει να μάθουμε αν υπήρχαν τα μέσα και ποια να αντιμετωπιστεί έστω και καθυστερημένα. Γιατί σύμφωνα με όσες ειδήσεις έχουμε διαβάσει ως τώρα, η φωτιά έκανε ώρες να σβήσει.

Να σημειώσουμε ότι ο άτυχος ηλεκτρολόγος, Κ. Μουτσινάς, ήταν αδερφός του δημάρχου Ιωλκού Μαγνησίας.

Όπως από την πρώτη ώρα δήλωσαν συνδικαλιστές ναυτεργάτες είχε αντιμετωπίσει πρόβλημα υγείας του παιδιού του και για να ανταπεξέλθει οικονομικά ζήτησε βοήθεια να μπαρκάρει. Δυστυχώς τον βοήθησαν... Κι έτσι βρέθηκε στο συγκεκριμένο πλοίο.

Τώρα ποιος θα βοηθήσει την οικογένεια αυτού του ανθρώπου;

Στην ίδια εφημερίδα του Βόλου βρήκαμε και την ακόλουθη ανάρτηση:

http://www.neostypos.gr/opsis_article.php?sub=0&art=09122902

Παράθεση :

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει τις συνθήκες θανάτου του 55χρονου Βολιώτη ναυτικού, Κώστα Μουτσινά, αδελφού του δημάρχου Ιωλκού, Πάρη, ανήμερα των Χριστουγέννων, όταν ξέσπασε μεγάλη φωτιά στο ελληνικό φορτηγό πλοίο «Aegean Wind».

Ο εκπρόσωπος της εταιρείας, που ενημέρωσε την οικογένεια του θανόντος, δεν μπόρεσε να δώσει πειστικές εξηγήσεις για το τι συνέβη το μοιραίο βράδυ για τον 55χρονο ηλεκτρολόγο ναυτικό, τον 23χρονο ανθυποπλοίαρχο και τον 52χρονο τρίτο μηχανικό.

Στις οικογένειες των εκλιπόντων επικρατεί πέραν βεβαίως του πένθους και έντονη δυσαρέσκεια και τούτο γιατί ενημερώθηκαν για το δυστύχημα με μεγάλη καθυστέρηση. Ενώ το περιστατικό συνέβη βραδινές ώρες Πέμπτης (παραμονή Χριστουγέννων) ξημερώματα Παρασκευής (ανήμερα Χριστουγέννων), ενημερώθηκαν για την απώλεια των ανθρώπων τους τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων.

Επιπλέον, η ενημέρωση που είχαν ήταν ότι οι συγγενείς τους αγνοούνταν και όχι όταν ήταν νεκροί. Καθώς οι ώρες όμως περνούσαν και η αγωνία κορυφωνόταν τελικώς η Εταιρεία μόλις το απόγευμα του Σαββάτου αποκάλυψε τι είχε συμβεί. Και πάλι όμως για τις οικογένειες των θανόντων υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο χώρους ενδιαίτησης όπου εκδηλώθηκε η πυρκαγιά μέλη του πληρώματος γλεντούσαν, ενώ οι τρεις ναυτικοί βρίσκονταν στις καμπίνες τους και κοιμόντουσαν. Ο εκπρόσωπος της εταιρείας λοιπόν δεν μπόρεσε να εξηγήσει γιατί κανένας δεν τους ειδοποίησε, αλλά τους άφησαν να καούν ζωντανοί.

Ο Κ. Μουτσινάς

Ο Κώστας Μουτσινάς είναι αδελφός του δημάρχου Ιωλκού Πάρι Μουτσινά και του οδοντίατρου Αργύρη Μουτσινά και ήταν ναυτικός σχεδόν για τρεις δεκαετίες και σύντομα επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί.

Ο άτυχος ναυτικός διέμενε στην οδό Κασσαβέτη στο Βόλο και κατέλιπε σύζυγο και δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μαθητές Λυκείου, ενώ έκανε μακρινά ταξίδια με πλοία που έπλεαν στη Βόρεια και Νότια Αμερική και στην Αφρική και σε άλλες ηπείρους.

Ο Κ. Μουτσινάς συμπλήρωνε δύο μήνες στο μοιραίο, όπως αποδείχτηκε πλοίο και επρόκειτο να ξεμπαρκάρει το καλοκαίρι του 2010.

Τέλος να προσθέσουμε ότι εντός της σήμερον αναμένεται το αεροσκάφος που θα μεταφέρει επιτέλους τις σορούς των νεκρών στην Ελλάδα.

Δείτε περισσότερα εδώ:


https://educandus.forumgreek.com/forum-f20/topic-t1638.htm#9589

Οι σοροί έφτασαν. Οι τραυματίες επέστρεψαν.

Τα δελτία είχαν και ολιγόλεπτες συνεντεύξεις ναυτικών. Μίλησε η δόκιμος που τελικά είναι δόκιμος μηχανής, ο Β΄ μηχανικός και ο δόκιμος καταστρώματος. Δε γίναμε σοφότεροι με όσα ακούσαμε. Ίσως και γιατί εκείνοι έφυγαν από το πλοίο αμέσως και δεν ήξεραν περισσότερα για τους νεκρούς.

Ένα εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ για το θέμα, υπάρχει εδώ:


http://www.atticapress.gr/newsroom/marine/3068-aegean-wind.html

Ενώ εδώ

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catID=1&artID=1124734

υπάρχει ένα πολύ οργισμένο δημοσίευμα της εφημερίδας Εσπρέσσο όπου αποδίδονται στον πατέρα του νεκρού ανθυποπλοιάρχου δηλώσεις που δε δικαιολογεί ακόμη και η τραγωδία...