Το άλλο λεύκωμα των ναυτικών...

Άσχημα κίνησε φέτος ο νέος χρόνος. Για τη ναυτική οικογένεια. Μας βρήκε να περιμένουμε τρεις σορούς από το Κουρασάο. Τρεις νεκρούς ναυτικούς, θύματα της φωτιάς στο πλοίο AEGEAN WIND.

Δεν ήταν οι μόνοι νεκροί ναυτικοί της χρονιάς που πέρασε.

Σ' αυτούς τους ανθρώπους, που ταξίδεψαν για πάντα, τους συναδέλφους μας, είναι αφιερωμένο αυτό το λεύκωμα. Γιατί εμείς δε θέλουμε να ξεχνάμε. Ανθρώπους που χάθηκαν παλεύοντας για το μεροκάματο, το πικρό μεροκάματο της θάλασσας...

Στην καρδιά μας λοιπόν και εδώ θα στήσουμε μνημείο για να μην ξεχνά κανένας. Και να μένει ζωντανή η θύμησή τους.

Το ταξίδι μας θα αρχίσει από την Αφρική, τη μαύρη ήπειρο.

Και συγκεκριμένα από το Καμερούν. Γιατί από κει κίνησε και το στερνό ταξίδι του πρώτου νεκρού ναυτεργάτη του 2009.

Οι ειδήσεις μας στηρίζονται στις ανακοινώσεις του Marine Information. Και από κει διαβάζουμε ότι πέρυσι, στις 27 Ιανουαρίου 2009, ανακοινώθηκε ο θάνατος του έλληνα καπετάνιου Θ.Μ., κυβερνήτη σε αλιευτικό σκάφος. Έπεσε νεκρός από σφαίρες πειρατών που καταδίωκαν το σκάφος του.

Μα τι νομίζατε; Μόνο στη Σομαλία υπάρχουν πειρατές;

Ο καπετάνιος Θ.Μ. ήταν ο μοναδικός έλληνας του πληρώματος. Άντε ψάξε βρες τώρα πώς χάθηκε. Και ήταν, γράφει η είδηση, ο μοναδικός νεκρός της επίθεσης. Στάθηκε λέει άτυχος.

Ακόμη και το σκάφος τη σκαπούλαρε... Από την περιοχή Ντουάλα του Καμερούν. Πού πέφτει αυτό το ρημάδι το Καμερούν που τρώει τους ανθρώπους μας;

Σαφώς στην Αφρική. Και συγκεκριμένα βρέχεται από τον κόλπο της Γουϊνέας, και τον Ατλαντικό ωκεανό επομένως...


Αυτό είναι το Καμερούν. Κολλητά με τη Νιγηρία και στην τροπική ζώνη. Εκεί κάτω βρέθηκε εκείνος ο άτυχος ναυτικός, κυβερνήτης αλιευτικού σκάφους. Ψάρευε λοιπόν...

Για να μπορείς εσύ κι εγώ να τρώμε ψαράκι Ατλαντικού.

Το σκάφος ανήκε σε έλληνα ομογενή, το Γρηγόρη Αλευρομάγειρο. Για τον καπετάνιο δεν ξέρουμε τίποτε άλλο πέρα από τα αρχικά του ονόματός του.

Κι αυτός είναι ο αναλυτικός χάρτης του Καμερούν. Διακρίνεται αμυδρά και η Ντουάλα...

Οι ναυτικοί συνήθως γνωρίζουν μόνο τα παράλια του κόσμου. Κι όχι όλα. Και όχι όλοι.

Μην κοιτάς που λέμε ναυτικός και θεωρούμε αυτόματα πως έχει γνωρίσει και τον κόσμο όλο.

Υπάρχουν ναυτικοί και ναυτικοί...

πχ Εγώ ποτέ δεν πήγα εκεί κάτω στο Καμερούν. Πέρασα και ξαναπέρασα με καράβι τον κόλπο της Γουϊνέας, αλλά μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό.

Ούτε τη Ντουάλα είχα ξανακούσει. Σίγουρα όμως την άκουσαν οι συγγενείς εκείνου του άτυχου καπετάνιου και δε θα την ξεχάσουν ποτέ.

Το μόνο που αναγνώρισα στο χάρτη ήταν ο κόλπος της Μπιάφρας. Τη θυμάμαι από παιδί τη Μπιάφρα. Μαζεύαμε τότε λεφτά για τα φτωχά παιδάκια της Μπιάφρας. Μα ούτε που ξέραμε πού πέφτει.

Ιδού λοιπόν που βρισκόταν τόσον καιρό.

Και ιδού και τι απέγιναν και τα φτωχά παιδιά της Μπιάφρας. Πειρατές...

Ποιος ξέρει, εκείνος ο άγνωστος ναυτικός, ο Θ.Μ. να ήταν της δικής μου γενιάς και να είχε στείλει κάποτε κι αυτός από το παιδικό του χαρτζιλίκι το κατιτίς για τα παιδιά της Μπιάφρας.

Φαντασία; Η ζωή να δεις πόση φαντασία διαθέτει.

Κι αυτός είναι ένας ναυτικός χάρτης. Τέτοιους χάρτες χρησιμοποιούν στα καράβια.

Βλέπεις ακουμπισμένο πάνω και το περίφημο κουμπάσο. Μοιάζει με διαβήτη αλλά δεν είναι ένας απλός διαβήτης.

Μετράς αποστάσεις με το κουμπάσο. Πάνω στο χάρτη. Και μετά χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της ναυτιλίας τις μετατρέπεις σε αληθινές αποστάσεις πάνω στη σφαίρα της γης...

Οι άπειρες σημειώσεις πάνω στη θάλασσα ενημερώνουν τον καπετάνιο για χίλια δυο πράγματα. Πχ για το βύθισμα της θάλασσας στην κάθε περιοχή. Αν δεν ξέρει το βύθισμα, κινδυνεύει να το καθίσει το παπόρι σε καμιά ξέρα...

Και να το ξέρει δηλαδή, πάλι μπορεί να το καθίσει. Εξάλλου ποιος σας είπε ότι ο βυθός της θάλασσας μένει σταθερός; Ή πώς οι χάρτες όλοι είναι σωστά ενημερωμένοι;

Κάθε τρεις και λίγο έρχονται στο καράβι διορθώσεις για τους χάρτες. Και πιάνει ο ναυτίλος υπομονετικά και ενημερώνει τους χάρτες. Σε δουλειά να βρίσκεται...

Παλιά οι διορθώσεις γίνονταν όλες με το μολυβάκι. Αργότερα άρχισαν να κυκλοφορούν οι ετοιματζίδικες, με αυτοκόλλητα που τα κόλλαγες κατευθείαν και έτοιμη η διόρθωση.

Τώρα να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω πώς γίνονται πια. Καλύτερα να μας ενημερώσει η Μελίνα που τελευταία απ' ό,τι μου έγραφε έκανε μπόλικη δουλειά με διορθώσεις...

Να και ένας πιο συμμαζεμένος χάρτης και να και η περίφημη Ντουάλα του Καμερούν. Στη δική της θαλάσσια περιοχή σημειώθηκε η πειρατεία και την πλήρωσε ο πατριώτης μας με τη ζωή του...

Τι δουλειά έχει τώρα εκεί κάτω η Αγία Ισαβέλα, φάτσα αντίκρυ από τη Ντουάλα, ελπίζω να καταλαβαίνεις.

Ναι, κάποτε οι Ευρωπαίοι ήταν εκεί τα αφεντικά. Και έκαναν ό,τι ήθελαν τους αφρικανούς.

πχ τους στρίμωχναν μέσα στα βρωμερά αμπάρια των πλοίων και τους πέρναγαν απέναντι, στο Αμέρικα. Εκεί άδειαζαν το ανθρώπινο κρέας και το μοσχοπούλαγαν για σκλάβους στις φάρμες των αποίκων.

Μπαρμπα - Θωμά θα έχετε διαβάσει - λέω - σαν παιδιά...

Ποιος να το έλεγε σε κείνους τους ξεπλυμένους λευκούς πως μια μέρα ένας μαύρος θα γινόταν πρόεδρος στο Αμέρικα;

Και ποιος να το έλεγε ότι εκείνοι οι μαύροι θα μάθαιναν κάποτε από τους λευκούς τι σημαίνει πυροβόλο όπλο και θα έστρεφαν την κάνη εναντίον των λευκών;

Ναι, πονάμε που ένας δικός μας έχασε εκεί κάτω τη ζωή του πριν ένα χρόνο.

Πόσοι όμως καμερουνέζοι έχουν χάσει τη ζωή τους από μας τους λευκούς; Και πολιτισμένους επίσης!!!

Εγώ που λες με την Αφρική έχω σχέση πάθους και μίσους.

Κατ' αρχάς την έχω γυρίσει όλη γύρω γύρω.

Κατά δεύτερο δεν ταξίδεψα ποτέ στο εσωτερικό της. Μόνο με τον Ιούλιο Βερν πήγα ως εκεί κι αργότερα με το Άουτ οφ Άφρικα και τη Μέριλ Στριπ.

Και κατά τρίτο. Η οικογένειά μου έχει στενούς δεσμούς με την Αφρική. Εδώ και δεκαετίες.

Εκεί είχε ταξιδέψει ο παππούς και ο αδερφός του, και αργότερα τα αδέρφια του πατέρα μου και τα ξαδέρφια και οι ξαδέρφες μου και τα παιδιά τους...

Βρίσκονται ακόμη αρκετοί στενοί συγγενείς εκεί. Άλλοι ζωντανοί και άλλοι σκοτωμένοι από μαύρους.

Σου είπα, σχέση πάθους και μίσους.

Προσωπικά σε δύο μέρη της Αφρικής έχω πατήσει το ποδαράκι μου, στο Πορτ Σάιντ για μια νύχτα και στο Κέιπ Τάουν για μια ακόμη.

Μου φαίνεται θα πεθάνω και δε θα τη γνωρίσω την Αφρική. Εκτός αν το πάρω απόφαση και πάω ταξίδι εκεί κάτω στα ξαδέρφια μου. Ειδικά στον ξάδερφο Παύλο που είναι κάπου στη Ζάμπια... Ο πατέρας του ήταν ακόμη πιο βάθος. Στο Κογκό. Γεμάτο το σπίτι μας από κάρτες του θείου από το Κογκό!!!

Κι αργότερα από Σάουθ Άφρικα. Και εκτός από κάρτες μας έρχονταν και τα ξύλινα ζωάκια. Αντιλόπες, ελέφαντες και άλλα...

Ο άλλος θείος έπιασε το άλλο άκρο της αφρικανικής ηπείρου. Αίγυπτο. Συνήθως από κει μας έφερναν υφάσματα, ωραία κουτιά, άλλα με δέρμα και άλλα ξύλινα και χουρμάδες!!!

Είχα αγοράσει κι εγώ κάποτε περνώντας το Σουέζ δυο δερμάτινα πουφ. Να τα στολίσω στην καμπίνα. Έμειναν μετά στο καράβι. Πού να τα φέρω στην Ελλάδα με το αεροπλάνο; Έτσι κι αλλιώς δυο κουτιά ντάνχιλ μου είχαν στοιχίσει όλο κι όλο.

Από τη Σάουθ Άφρικα έχω όμως ακόμη τα μάτια της τίγρης. Ημιπολύτιμος λίθος είναι, σε ένα γλυκό καφετί χρώμα με νερά... Και κάτι άλλα μπιχλιμπίδια από ελεφαντόδοντο.

Αχ, η Αφρική. Ένας κόσμος μαγικός για τους έλληνες. Πόσοι όμως έλληνες έχασαν τη ζωή τους στην Αφρική;

Αλιεργάτης ήταν εκείνος ο άτυχος έλληνας ναυτικός που χάθηκε εκεί κάτω στο Καμερούν πριν ένα χρόνο. Τον έφαγαν οι ντόπιοι πειρατές.

Ναυτικοί είναι και οι αλιεργάτες. Μη σου πω ότι είναι πιο γνήσιοι ναυτικοί από κάθε άλλον. Γιατί αυτοί είναι σε απόλυτη επαφή με τη θάλασσα και μάλιστα όχι με την επιφάνειά της μόνο αλλά και με τα σπλάχνα της.

Από αρχαιοτάτων χρόνων ξεκίνησε αυτή η σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα. Όχι μόνο δηλαδή να την ταξιδεύει αλλά και να αναζητά εκεί την τροφή του. Και είναι μεγάλη περιπέτεια το ψάρεμα.

Σε αντίθεση με την αναζήτηση της τροφής στη στεριά, ο ψαράς έχει αφενός να αντιμετωπίσει μύριους κινδύνους και αφετέρου ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τα ψάρια που θα βγάλει. Ρίχνει τα δίχτυα και κάνει ευχή να τα βγάλει γεμάτα...

Μα του ψαρά το πιάτο, λέει η παροιμία, δέκα φορές είναι αδειανό και μια φορά γεμάτο.

Δυστυχώς αυτή η παροιμία επηρεάζει καθοριστικά και το καθεστώς μισθοδοσίας των αλιεργατών. Τις περισσότερες φορές είναι σε άμεση συνάρτηση με την ψαριά που βγάζουν. Και δε μιλάμε φυσικά για τα αφεντικά και μόνο, αλλά και για τους εργάτες στα αλιευτικά. Ο μισθός τους καθορίζεται συνήθως με βάση ποσοστού επί των κερδών του αλιευτικού...

Εκεί που δεν μπαίνει ποσοστό είναι σε περίπτωση ατυχήματος. Εκεί ο αλιεργάτης εισπράττει στο ακέραιο και μόνος του το αποτέλεσμα.

Αυτοί που δεν εισπράττουν στην περίπτωση αυτή είναι (συνήθως και πάλι) οι οικογένειες των αλιεργατών που χάνουν σε ώρα εργασίας τη ζωή τους.

Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία στα αλιευτικά είναι σχεδόν κανόνας...

Παράδειγμα η πρόσφατη διαμαρτυρία των αιγύπτιων αλιεργατών της Νέας Μηχανιώνας. (Δείτε το σχετικό δημοσίευμα στις ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ )

Βλέπεις δε στέλνουμε μόνο εμείς τους δικούς μας ανθρώπους να ψαρέψουν στην Αφρική, στέλνει και η Αφρική τα δικά της παιδιά να ψαρέψουν στην Ελλάδα.

Και όπως χάνουμε εμείς αλιεργάτες στα νερά της Αφρικής, έτσι χάνονται και αφρικανοί αλιεργάτες στα δικά μας νερά.

Χαρακτηριστική περίπτωση το αλιευτικό σκάφος Λυμπέριος πριν λίγα χρόνια...

Παράθεση :

Φεβρουάριος 1999

Σε ναυτική τραγωδία, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, εξελίσσεται η υπόθεση της εξαφάνισης της μηχανότρατας "Λιμπέριος". Χτες, σε βραχώδη ακτή της Κύθνου εντοπίστηκαν δύο πτώματα από τα οποία το ένα ανήκει στον 37χρονο καπετάνιο του αλιευτικού Παντελή Μεσολογγίτη.Το δεύτερο κατά πάσα πιθανότητα, ανήκει σε έναν από τους πέντε Αιγύπτιους ναυτεργάτες, που υπηρετούσαν στο "Λιμπέριος", καθώς φέρει βέρα με αραβικά γράμματα.

Η μηχανότρατα απέπλευσε στις 23 Γενάρη από την ψαρόσκαλα του Κερατσινίου και από τότε το πλήρωμά του, δύο Ελληνες και πέντε Αιγύπτιοι ναυτεργάτες δεν είχαν δώσει σημεία ζωής. Από προχθές το απόγευμα οι έρευνες για το "Λιμπέριος" είχαν επικεντρωθεί στη θαλάσσια περιοχή της Κύθνου καθώς στον όρμο "Λιβαδάκι" του νησιού, ψαράδες είχαν βρει σωσίβια, και περίπου 100 τελάρα που έφεραν το όνομα του πλοίου, καθώς και άλλα αντικείμενα.

Τα πτώματα των δύο ναυτεργατών εντοπίστηκαν χθες στις 11.40 το μεσημέρι, σφηνωμένα στα βράχια της ακτής "Αγία Ερήνη" της Κύθνου. Τους βρήκαν δύτες του Λιμενικού Σώματος, που επέβαιναν στο φουσκωτό σκάφος "Αρμάθεια". Στις 2 το μεσημέρι οι δύο σοροί μεταφέρθηκαν στην περιοχή "Λουτρά" της Κύθνου οπότε και αναγνωρίστηκε το πτώμα του καπετάνιου από τη σύζυγό του. Στη συνέχεια, με σκάφος του Λιμενικού Σώματος μεταφέρθηκαν στο Λαύριο.

Το απόγευμα ο εισαγγελέας του Πειραιά κ. Λιόγας έδωσε εντολή οι σοροί να μεταφερθούν στο νεκροτομείο Πειραιά και αμέσως να ξεκινήσει η διαδικασία της νεκροψίας και της νεκροτομής από τον ιατροδικαστή κ. Μπολιόκα. Από την πλευρά του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας εκτιμάται, σύμφωνα με δηλώσεις του αρχηγού του Λιμενικού Σώματος Θ. Παπακωνσταντίνου, ότι το "Λιμπέριος" εμβολίστηκε από άλλο πλοίο.

Οι έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της Κύθνου συνεχίζονται με τη συμμετοχή σκαφών του ΛΣ, δυτών, ρυμουλκών και αλιευτικών. Την προανάκριση έχει αναλάβει το Λιμεναρχείο Κερατσινίου. Ο δεύτερος Ελληνας ναυτεργάτης που αγνοείται είναι ο 56χρονος μηχανικός Παναγιώτης Αθανασάκος.

(δες περισσότερα εδώ )

Βλέπεις; Δε χρειάζεται ένας αλιεργάτης να φτάσει στην Αφρική. Μια "χαρά" μπορεί να σκοτωθεί κι εδώ...

Εμβολίστηκε; Υπήρξε εγκληματική ενέργεια; Άντε ψάξε βρες τι μπορεί να συμβεί σε ένα τόσο δα αλιευτικό σκαφάκι και μέσα στην απεραντοσύνη της θάλασσας.

Και για να δεις με τι μεσαιωνικές συνθήκες εργάζονται οι αλιεργάτες, διάβασε και το ακόλουθο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη για το αλιευτικό Λυμπέριος:

Παράθεση :

Αγνωστοι και οι πραγματικοί ναυαγοί!

Δεν έχει εξακριβωθεί, τελικά, ούτε ποιοι ήταν οι 5 Αιγύπτιοι που αποτελούσαν το υπόλοιπο πλήρωμα της μηχανότρατας "ΛΥΜΠΕΡΙΟΣ"!Το γεγονός αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει με δραματικό τρόπο τις καταγγελίες της διασωματιακής Επιτροπής Ανέργων Ναυτεργατών,της ΠΕΜΕΝ και του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ για το όργιο της "μαύρης εργασίας" που κυριαρχεί μέσα στο λιμάνι του Πειραιά, με ευθύνη του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας.

Συγκεκριμένα, από την προανάκριση του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά διαπιστώθηκε ότι τα στοιχεία των 5 Αιγυπτίων ναυτεργατών του ΛΥΜΠΕΡΙΟΣ οι οποίοι αγνοούνται, δεν είναι ακριβή! Χαρακτηριστικά, στη λίστα των ονομάτων του πληρώματος που είχε δοθεί στο Λιμεναρχείο από την πλοιοκτήτρια εταιρία αναφερόταν ο ναυτεργάτης Yahya Zakaria Azy Abdu Ebid.Ομως φαίνεται ότι στη θέση του ήταν ο 33χρονος ναυτεργάτης Mahmout Domma Fouda!

Ο πλοιοκτήτης Χαράλαμπος Βατίστας σχετικά με το ποιος τελικά ήταν μέσα στο "ΛΥΜΠΕΡΙΟΣ" δήλωσε: "Απ' ό,τι θυμάμαι ο πρώτος ναυτεργάτης είχε φύγει από το πλοίο το Νοέμβριο. Μου φαίνεται ότι είχε κριθεί από τις αρχές ακατάλληλος. Οι Αιγύπτιοι ναυτεργάτες ήταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ"... Συμπλήρωσε επίσης ότι: "Με την Αίγυπτο συνεργάζομαι 20 χρόνια. Προτιμώ τους Αιγύπτιους, γιατί είναι φιλήσυχοι άνθρωποι και οι καλύτεροι ψαράδες".

Στο μεταξύ συνεχίζονται οι έρευνες, ανάμεσα στην Κύθνο και την Ανδρο για να βρεθεί η μηχανότρατα. Στην Κύθνο είχαν βρεθεί τα πτώματα των δύο Ελλήνων ναυτεργατών του ΛΥΜΠΕΡΙΟΣ, 100 περίπου τελάρα και άλλα αντικείμενα, ενώ άλλα πέντε ξύλινα τελάρα με το όνομα του αλιευτικού βρέθηκαν στην Ανδρο.

Παράλληλα, λίγο φως στην υπόθεση ίσως ρίξουν τα υπόλοιπα αποτελέσματα των εξετάσεων της δεύτερης ιατροδικαστικής εξέτασης που έγινε στη σορό του Παντελή Μεσολογγίτη,καπετάνιου της μηχανότρατας, που αφορούν την ανεύρεση δηλητηριωδών ουσιών, αλλά και την ελαφρά κάκωση που εντοπίστηκε στο λαιμό του. Τα αποτελέσματα αναμένονται περίπου σε δύο βδομάδες.

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3761006&publDate=10/2/1999

Είδες που σου λέω; Σαν τα κουνούπια χάνονται οι άνθρωποι εκεί στα αλιευτικά. Και άκρη δε βγάζουν οι αρχές ούτε καν για την ταυτότητά τους!!! Άσε για την εξιχνίαση των αιτίων και άσε όλα τα υπόλοιπα για αποζημίωση των οικογενειών...

Κι εμείς συνεχίζουμε να τρώμε τα ψαράκια μας και ούτε που ασχολούμαστε με το ποια χέρια τα ψάρεψαν...

Την επόμενη φορά που θα φας ψαράκι, σε παρακαλώ λίγο να θυμηθείς όσα διάβασες εδώ. Και έστω να πιεις μια γουλιά κρασί στη μνήμη εκείνων που χάθηκαν στη θάλασσα πολεμώντας να γεμίσουν το δικό μας πιάτο αφήνοντας άδεια για πάντα τη θέση τους στο δικό τους σπίτι.

Εσύ λοιπόν γλυκιά μου καπετάνισσα,

που παρακολουθείς ετούτο το ιδιότυπο λεύκωμα, ήδη θα το κατάλαβες πως δεν ανοίξαμε απλώς έναν κατάλογο νεκρών...

Θελήσαμε εδώ να συγκεντρώσουμε κάποια από κείνα τα απαραίτητα εφόδια που οι σχολές ξέχασαν να σου πουν.

Ξέρεις, σε πολλές άλλες σχολές είθισται οι σπουδαστές να διδάσκονται και αντικείμενα επιφανειακά άσχετα με τον κύκλο σπουδών. Και κυρίως να διδάσκονται φιλοσοφία... κι ας είναι να βγουν μηχανικοί.

Αυτά που γράφουμε εδώ σίγουρα δεν είναι η κλασική μορφή της φιλοσοφίας. Εξάλλου κι εμείς δεν είμαστε κλασικοί φιλόσοφοι.

Είναι όμως η άλλη όψη των πραγμάτων, μια φιλοσοφία πρακτική γύρω από τη ζωή στη θάλασσα.

Όταν στέκεις στη γέφυρα ή και τρέχεις από το ραντάρ στο τσατ ρουμ και από το VHF σε όποιο άλλο όργανο της σημερινής γέφυρας, στάσου λίγο και σκέψου.

- Είσαι εκεί μονάχα για να κουβαλάς από τη μια άκρια της γης στην άλλη διαφόρων λογιών αγαθά;

Παίρνεις πχ πετρέλαιο από τον Περσικό και το πας στην Ευρώπη, ή από την Αφρική και το πας στην Αμερική, κάτσε λίγο και σκέψου...

- Από ποιον το παίρνεις και σε ποιον το πας; Και γιατί;

Μη με ρωτάς πώς ακριβώς κατέβηκε η ιδέα για τούτο το λεύκωμα. Ήταν πολλά που έγιναν αυτές τις μέρες και πολλά που ήρθαν στην επιφάνεια από τα ξεχασμένα του κάθε ανθρώπου. Ένα από τούτα ήταν και όσα ανακάλυψα ψάχνοντας λίγο καλύτερα το θέμα της πειρατείας στη Σομαλία.

Από τη μια είναι εκείνο το κορίτσι, που καλώς ή κακώς και ας μην το λέει κανένας ξέρω ότι βρίσκεται εκεί κάτω, όμηρος στα χέρια των Σομαλών. Ο νους μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει και συνέχεια βασανίζομαι σε τι κατάσταση να είναι... Είθε βεβαίως να είναι καλά. Μα από την ώρα που διάβασα τι συνέβη σε ένα άλλο ελληνόκτητο καράβι, το ΑΡΙΑΝΑ, η καρδιά μου πάγωσε. (δες περισσότερα εδώ και αν ξέρεις και ισπανικά δες και εδώ το χρονικό μιας πειρατείας... )

Βιάζονται πια οι γυναίκες όμηροι των Σομαλών.

Κανείς όμως δε φαίνεται να βιάζεται για να απελευθερωθούν τα καράβια που πέφτουν στα χέρια των Σομαλών. Κοιτάνε μόνο να κάνουν όσες περισσότερες διαπραγματεύσεις μπορούν για να μειώσουν τα λύτρα.

Στα τσακίδια τα λύτρα τους. Εμένα με νοιάζουν μόνο οι άνθρωποι. Και με νοιάζεις κι εσύ που τριγυρνάς εκεί κάτω. Τρέμει η ψυχή μου μη μου πάθεις το παραμικρό.

Και δε φτάνει μόνο να σου λέω να προσέχεις. Πάνω από όλα είναι να σκέφτεσαι. Να μην τριγυρνάς τις θάλασσες με άδειο κεφάλι.

Πέρα από τα σήματα αποφυγής συγκρούσεων, τις ευθείες μαρκ και τους υπολογισμούς φόρτωσης, υπάρχουν κι εκείνα που αφορούν τη ζωή. Τη δική σου και τη ζωή όλων.

Και είναι πάνω από όλα η ζωή και η προστασία της ζωής.

Ξέρεις, ήταν η πρώτη φορά που με άφησαν να κάνω μόνη μου βάρδια σε γκαζάδικο. Κάπου στα νερά της Βεγγάζης.

Εκεί, ξέρεις, στην περιοχή της Βεγγάζης, ήταν λέει και ο κήπος με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Έφτασε κάποτε εκεί ο μυθικός Ηρακλής για να τα κλέψει. Τον θυμάσαι το μύθο; Πρέπει να τους θυμάσαι εκείνους τους μύθους, γιατί δεν είναι παραμυθάκια να περνά η ώρα...

Κατάφερε που λες ο ημίθεος και έκλεψε τα μήλα. Και τα πήγε στον Ευρυσθέα που τα ζήταγε. Μα εκείνος του τα χάρισε σαν δώρο για τον άθλο του. Κι ο Ηρακλής; Δεν τα κράτησε! Τα παρέδωσε λέει στην Αθηνά, τη θεά της σοφίας, που άλλο δεν είναι παρά η λογική του ανθρώπου, κι εκείνη με τη σειρά της τα ξαναπήγε στον κήπο των Εσπερίδων γιατί εκεί λέει ο μύθος ήταν η θέση τους!

Εμείς όχι. Οι σημερινοί άνθρωποι πάμε και βουτάμε τα χρυσά μήλα από κάθε γωνιά της γης και τα πάμε εκεί που δεν πρέπει. Παίρνουμε το πετρέλαιο για παράδειγμα, από τις φτωχές χώρες της Αφρικής και το πάμε πού; Στους γιάπηδες για να γκαζώνουν στις μεγάλες λεωφόρους των πολιτισμένων χωρών τους.

Κι ας φωνάζουν την ίδια ώρα κάποιοι τρελοί πως το πετρέλαιο λίγο ακόμη και θα σωθεί. Κι ας λένε άλλοι τρελοί πως η υπερκατανάλωση ενέργειας έχει καταστρέψει το κλίμα του πλανήτη και κινδυνεύει η γη με άνοδο της στάθμης των θαλασσών κατά 7 μέτρα τα επόμενα χρόνια...

Σκεφτόμουν, καλό μου, τίποτε από όλα αυτά εγώ εκείνο το βράδυ που πέρναγα στα ανοιχτά της Βεγγάζης; Όχι! Φυσικά όχι.

Ήμουν κι εγώ τότε μόλις είκοσι χρονών. Και σκεφτόμουν μόνο πώς να καταφέρω να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Να γίνω καπετάνισσα!

Έτρεμαν θυμάμαι τα χέρια μου από το άγχος και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φέρω σε πέρας τη βάρδια μου. Να ακούσω το μπράβο από τον καπετάνιο.

Γιατί λοιπόν να τα σκεφτείς τώρα εσύ; Σε όποια νερά και αν αρμενίζεις;

Μόνο για τούτο. Επειδή η κάθε γενιά πρέπει να γίνεται καλύτερη από την προηγούμενη. Το πολλώ κάρονες που έλεγαν κάποτε τα μικρά της Σπάρτης. Μόνο για τούτο.

Πόνεσε που λες η ψυχή μου όταν διάβασα για εκείνη την ουκρανή μαγείρισσα του ΑΡΙΑΝΑ που βιάστηκε από τους Σομαλούς. Κι ανατρίχιασα τι μπορεί να συμβαίνει και με το άλλο κορίτσι που βρίσκεται τώρα στα χέρια τους.

Κι έπειτα κάθισα και έψαξα. Τι είναι αυτοί οι Σομαλοί πειρατές; Τι στο διάτανο τους έχει μπει στο μυαλό και δε αφήνουν ήσυχα τα καράβια να περνούν;

Κι έπεσα που λες πάλι στον κήπο των Εσπερίδων. Και σε όλους εκείνους που λεηλατούν τις θάλασσες της Σομαλίας. Ή και τις χρησιμοποιούν για θαλάσσια χωματερή των τοξικών αποβλήτων των πολιτισμένων χωρών.

Φτωχοί ψαράδες ήταν οι Σομαλοί. Ήθελαν μόνο να μπορούν να ψαρεύουν στις θάλασσές τους και να ζουν την οικογένειά τους. Κι ήρθαν έπειτα τα μεγάλα αλιευτικά, τα ξένα αλιευτικά, και δεν άφησαν ούτε σπόρο από ψάρι... Και ήρθαν και τα καράβια των ξένων και άδειασαν βαρέλια ολόκληρα με τοξικά. Έπειτα με το τσουνάμι του 2004 ξεβράστηκαν τα βαρέλια στις παραλίες της Σομαλίας. Κι εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν μόνο γιατί τα ακούμπησαν...

Αγγλικά ξέρεις. Πρέπει να ξέρεις. Πάτα εδώ

http://en.wikipedia.org/wiki/Piracy_in_Somalia

να διαβάσεις περισσότερα. Να μάθεις δηλαδή τι στο διάολο θέλουν οι πειρατές από τη δική σου ζωή. Και πώς η δική σου ζωή και η ζωή όλων μας σχετίζεται με την πειρατεία.

Σου τα έμαθαν αυτά στη σχολή; Γιατί να στα μάθουν; Δε θα πέσουν στα χέρια των πειρατών οι καθηγητές της σχολής. Εσύ κινδυνεύεις να πέσεις. Γι' αυτό εσύ πρέπει να ξέρεις. Πρέπει να μάθεις. Να μη γυρνάς τις θάλασσες με άδειο κεφάλι. Γεμάτο μόνο με τους υπολογισμούς που σου έμαθαν στη σχολή.

Ποιος ξέρει... ίσως κι εκείνος ο άτυχος καπετάνιος που σκοτώθηκε πέρυσι στο Καμερούν, αν λίγο είχε προβληματιστεί τι στο καλό γυρεύει ψάρια εκεί κάτω και γιατί... να μην είχε πληρώσει με τη ζωή του το λάθος του να μη σκέφτεται παρά μονάχα τη δουλειά του!

Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δουλειά. Πάνω από όλα είναι η ζωή. Και πρέπει να τη σκεφτόμαστε λιγάκι κι αυτή τη ρημαδιασμένη τη ζωή... τη ζωή μας!