Ιδρύθηκε αλλά δε λειτουργεί το τμήμα ένταξης

Ιδρύθηκε αλλά δε λειτουργεί

το τμήμα ένταξης

--------------------------------------------------

Με αυτόν τον τίτλο η εφημερίδα Ριζοσπάστης μας ενημέρωσε προχτές για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα σχολείο του νομού Λάρισας στον τομέα της ειδικής αγωγής.

Συγκεκριμένα η εφημερίδα αναφέρει τα ακόλουθα:

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5458994

Παράθεση :

Τη λειτουργία τμήματος ένταξης για μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και μαθησιακές δυσκολίες στο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας, διεκδικεί ο Δήμος Ολύμπου του νομού Λάρισας και τη σχετική αναφορά του δημάρχου κατέθεσαν στη Βουλή στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου οι βουλευτές του ΚΚΕ Αντώνης Σκυλλάκος, Αποστόλης Νάνος και Γιάννης Πρωτούλης.

Οπως επισημαίνει ο δήμαρχος, το τμήμα ένταξης στο συγκεκριμένο σχολείο έχει ιδρυθεί από το 2007 αλλά ως σήμερα δεν έχει λειτουργήσει παρά το ότι υπάρχουν 10 περίπου παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και μαθησιακές δυσκολίες, που αναγκάζονται είτε να μετακινούνται στην Ελασσόνα για να παρακολουθήσουν ειδικά τμήματα είτε να παρακολουθούν τα κλασικά τμήματα στην πόλη τους χωρίς να μπορούν να βοηθηθούν.

Να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα είχε εντοπιστεί και την προηγούμενη σχολική χρονιά από το σύλλογο γονέων του Δημοτικού Σχολείου Καλλιθέας, στον οποίο η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας είχε απαντήσει ότι έκανε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για τη στελέχωση του τμήματος ένταξης αλλά η απάντηση που πήρε από τη Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής του υπουργείου ήταν πως έχει εξαντληθεί ο πίνακας αναπληρωτών ειδικής αγωγής και ότι θα κάνει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για την επόμενη (δηλαδή τη φετινή) χρονιά.

Το πρόβλημα όμως και φέτος παραμένει, τη στιγμή μάλιστα που από τα πανεπιστημιακά τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής αποφοιτούν κάθε χρόνο δεκάδες νέοι εκπαιδευτικοί που δεν απορροφούνται. Παράλληλα, είναι ενδεικτικά τα παραπάνω για την πολιτική που θέλει να καλύπτονται αυτές οι ιδιαίτερα ευαίσθητες θέσεις εκπαιδευτικών με αναπληρωτές κι όχι με μόνιμους εκπαιδευτικούς...

Μακάρι το πρόβλημα με την ειδική αγωγή να ήταν μόνο αυτό που θίγει ο Ριζοσπάστης...

Δυστυχώς είναι πολύ μεγαλύτερο και αφορά όχι μόνο ένα σχολείο μα όλα σχεδόν τα σχολεία.

Σε παλιότερες εποχές η ειδική αγωγή ακολουθούσε την τακτική του γκέτο. Τα παιδιά που παρουσίαζαν ιδιαιτερότητες πήγαιναν σε ξεχωριστά σχολεία, τα ειδικά σχολεία.

Έπειτα είπαμε όχι στα γκέτο και ναι στην ένταξη των παιδιών στα κανονικά σχολεία.

Ναι!!! Είναι τόσο ωραίο να το λες αυτό! Όχι στο γκέτο, όχι στην περιθωριοποίηση, όχι σε νέους καιάδες!!!

Ανατριχιάζεις. Δεν ανατριχιάζεις; να τα ακούς όλα αυτά τα γενναία συνθήματα!!!!!!!!!!!!!

Μόνο που πρόκειται για συνθήματα. Και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Πυροτεχνήματα και στρακαστρούκες! πώς να στο πω αλλιώς;;;

Έγιναν που λες τα τμήματα ένταξης. Δηλαδή τι; Ένας εκπαιδευτικός σε κάθε σχολικό συγκρότημα (και όχι σε όλα τα σχολικά συγκροτήματα.... ) ο οποίος προσπαθεί να αντιμετωπίσει όλα τα μαθησιακά προβλήματα των μαθητών με το διδακτικό του ωράριο να φτάνει το πολύ πολύ τις 25 ώρες την εβδομάδα και συνήθως τις 21 ώρες, αφού οι εκπαιδευτικοί του τμήματος ένταξης είναι συνήθως προσοντούχοι εκπαιδευτικοί και με χρόνια υπηρεσίας... άρα με μειωμένο διδακτικό ωράριο....

21 ώρες λοιπόν. Για να βοηθήσει πόσα παιδιά????

Παιδιά έξι διαφορετικών τάξεων, από Πρώτη δηλαδή μέχρι Έκτη, και παιδιά με χίλιες διαφορετικές μαθησιακές δυσκολίες.

Τι συμβαίνει λοιπόν στην πράξη; Τα παιδιά ομαδοποιούνται σε μικρές ομάδες των 2, 3, 4 μαθητών και συνήθως με κριτήριο το τμήμα που φοιτούν άσχετα με τη μαθησιακή δυσκολία που αντιμετωπίζει το καθένα. Και με αυτό το σχήμα παρακολουθούν μία ή το πολύ δύο ώρες την εβδομάδα το τμήμα ένταξης.

Και μάλιστα χάνοντας παράλληλα το μάθημα που διδάσκεται εκείνη την ώρα στο τμήμα τους.

Έτσι κάθε φορά που το παιδί πάει στο τμήμα ένταξης, μένει πίσω στα μαθήματα...

Υποτίθεται βέβαια πως θα πάρει εξατομικευμένη βοήθεια στο τμήμα ένταξης που θα το υποστηρίξει καλύτερα και με τον κατάλληλο τρόπο....

Τρίχες!!!!!!!!!!!!! Σας το λέω με όλη την εμπειρία στο ζήτημα. Τρίχες κατσαρές.

Καμία απολύτως βελτίωση δεν έχω διαπιστώσει με την τακτική αυτή. Ας είναι καλά τα ιδιωτικά κέντρα που χρυσοπληρώνουν οι φουκαράδες οι γονείς...

Αντίθετα η όλη κατάσταση δημιουργεί πρόβλημα γενικότερο στη λειτουργία ολόκληρης της τάξης που φοιτούν μαθητές με μαθησιακά προβλήματα ή άλλα προβλήματα γενικώς...

Ξεκινάνε από την απροθυμία των εκπαιδευτικών να αναλάβουν τα τμήματα αυτά και την καθιερωμένη τακτική να φορτώνουν τέτοια τμήματα σε όποιον καινούριο δάσκαλο εμφανιστεί στο σχολείο, μόνιμο ή και αναπληρωτή.

Το ένα όμως πρόβλημα φέρνει και το άλλο... ο καινούριος δάσκαλος είθισται επίσης να παίρνει και την πιο προβληματική αίθουσα... Μαζί του όμως την πληρώνουν και οι μαθητές.... Κι επειδή τα τμήματα αυτά αλλάζουν κάθε χρόνο δάσκαλο, κάθε χρόνο την πατάνε και με την αίθουσα...

Ενίοτε υπάρχει και κάποιο λογικοφανής αιτιολόγηση της καταδίκης του τμήματος να στεγάζεται στις πιο ακατάλληλες αίθουσες. πχ

Μου έτυχε κάποτε να χωριστεί ένα δύσκολο τμήμα... πέσαμε σε ευαίσθητο προϊστάμενο και έδωσε ο άνθρωπος την άδεια να λειτουργήσει το τμήμα με 18 μαθητές αντί του νόμιμου ορίου των 25... Αυτό όμως έγινε μόνο και μόνο γιατί υπήρχαν ακραίες μαθησιακές και συναισθηματικές δυσκολίες στο τμήμα αυτό... και όχι για χάρη γούστου.

Αποτέλεσμα; Να στεγάζεται για όλα τα υπόλοιπα χρόνια τα τμήμα αυτό, και μέχρι που αποφοίτησαν οι μαθητές του, σε αίθουσες κλουβιά... Γιατί λέει ήταν λίγα τα παιδιά...

Σε άλλη περίπτωση το τμήμα καθηλώθηκε στο ισόγειο του κτιρίου επί σειρά ετών γιατί υπήρχαν κινητικά προβλήματα σε ένα μαθητή αλλά δεν υπήρχε ασανσέρ στο κτίριο. Και λέω καθηλώθηκε γιατί το συγκεκριμένο ισόγειο δε διέθετε κανονική αίθουσα διδασκαλίας... η μία ήταν το πρώην γραφείο δασκάλων (μισό σε μέγεθος από τις άλλες αίθουσες) και η άλλη η σκοτεινή αίθουσα τελετών που για να δουλέψουν τα παιδιά εκεί χρειάζονταν μόνιμα το ηλεκτρικό φως...

Έτσι δε λείπουν οι περιπτώσεις που στο τέλος τσακίζει ο δάσκαλος της τάξης και τρέχει σε ειδικούς για να συνέρθει.... Ούτε μία ούτε δύο αυτές οι περιπτώσεις.

Διότι ο δάσκαλος συνήθως έχει και τους γονείς των άλλων παιδιών που τον πιέζουν να λύσει όλα τα άλυτα προβλήματα δίχως να νοιάζονται παρά για το δικό του παιδί ο καθένας...

Παρόμοια αδιαφορία θα συναντήσει ο δάσκαλος και από όποιον άλλο τολμήσει να προσεγγίσει ή να συμβουλευτεί. Πχ το διευθυντή του σχολείου, το σχολικό σύμβουλο κλπ. Όλοι θεωρούν ότι ο καλός δάσκαλος όλα τα μπορεί και δε χρειάζεται βοήθεια από κανέναν!!!

Του πετάνε λοιπόν το αναμμένο κάρβουνο και πρέπει ο δάσκαλος να βρει μονάχος τον τρόπο εξόδου από την κρίση...

Οι μόνοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με όλα αυτά είναι οι δάσκαλοι που υπηρετούν στα τμήματα ένταξης. Έχουν καταφέρει δυο σημαντικά πράγματα αυτοί οι "συνάδελφοι":

1. Να παίρνουν ένα παχυλότατο επίδομα γιατί λέει προσφέρουν ειδικές υπηρεσίες

2. Να εργάζονται με μειωμένο ωράριο όπως και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας.... και μάλιστα να το κανονίζουν μόνοι τους αυτό το ωράριο κατά τις απαιτήσεις της προσωπικής τους ζωής...

Επιπλέον θα πρέπει να τονίσουμε ότι σε ένα τμήμα ένταξης ο αριθμός μαθητών είναι μάξιμουμ 15 και μάλιστα μοιρασμένοι σε διαφορετικές ώρες... άλλα παιδιά κάνουν μόνα τους μάθημα, άλλα σε ομαδίτσες των 2,3 ή το πολύ 4 παιδιών....

Την ίδια ώρα ο δάσκαλος της τάξης δουλεύει με 20 έως 25 παιδιά συνεχώς και με την παρουσία των παιδιών με τις ειδικές μαθησιακές ανάγκες και που πρέπει να βρίσκει τρόπο και χρόνο να βοηθά και χωρίς κανένα έξτρα επίδομα, όσο ακραίες καταστάσεις και αν του τύχουν στο τμήμα του.

Αυτός ο παραλογισμός του μεγαλύτερου μισθού για λιγότερη εργασία είναι ένα ακόμη στοιχείο που όχι μόνο δε βοηθά να λυθούν τα προβλήματα της ειδικής αγωγής στα σχολεία μα συντελεί και στη διαιώνισή τους.

Διότι αυτό το επίδομα υπήρξε το τυράκι στη φάκα... και για το επίδομα αυτό έγιναν πολλά άλλα που κατέληξαν στον αφανισμό των ειδικών σχολείων κάτω από διάφορα ταραταντζούμ για κατάργηση των γκέτο κλπ και στην επιβάρυνση των άλλων σχολείων με μαθητές που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα αλλά που θέλουμε λέει να τους εντάξουμε!!!!!!!!!!!!!!! Πώς μωρέ;;;; Αυτόματα θα γίνει η ένταξη;;;;;;;;;;;; ή με το να πληρώνει ολόκληρο τμήμα το πρόβλημα του ενός θα επιτευχθεί ποτέ ένταξη;

Καμία ένταξη. Αυτή είναι η αλήθεια. Τα παιδιά που έχουν κάποιο σημαντικό πρόβλημα, καταλήγουν τα μαύρα πρόβατα που όλοι αποφεύγουν...

Πληγώνονται πολύ περισσότερο από το να φοιτούσαν σε ξεχωριστά σχολειά. Μονίμως είναι οι κακοί μαθητές του τμήματος, με τους πιο άσχημους βαθμούς και με όλη τη γκρίνια του δασκάλου...

Ποια ένταξη; ένα μεγάλο παραμύθι είναι αυτή η ένταξη και ο μόνος ωφελημένος είναι ο δάσκαλος της ένταξης... Ουδείς άλλος.

Κάποτε πρέπει η πολιτεία να το δει το ζήτημα. Και να καταργήσει εντελώς τα τμήματα ένταξης. Είναι άχρηστα.

Η βοήθεια πρέπει να προσφέρεται μέσα στην τάξη. Χωρίς απομάκρυνση του μαθητή.

Είναι παράλογο να το παίρνουμε το παιδί από το τμήμα του και να το στιγματίζουμε στα μάτια των συμμαθητών του. Μέσα στην τάξη λοιπόν. Και ανάλογα με την περίπτωση...

πχ. Είδα στο παρελθόν και θαύμασα το πρόγραμμα ήλιος για τα τυφλά παιδιά. Αυτό έχω στο νου μου μιλώντας για κατάργηση των άχρηστων τμημάτων ένταξης. Στο πρόγραμμα ήλιος υπάρχει ένας ειδικά εκπαιδευμένος δάσκαλος για το παιδί και το παρακολουθεί συνεχώς, και μέσα στην τάξη και έξω στο διάλειμμα... Μπορεί αυτό να στοιχίζει στο κράτος, αλλά αποδίδει τα μέγιστα στην κοινωνία... Μόνο έτσι μπορεί ένα παιδί με οξυμένα προβλήματα να ενταχθεί. Με το δικό του ξεχωριστό δάσκαλο από δίπλα στο κάθε του βήμα.

Σε πιο ελαφρές περιπτώσεις μπορεί ο δάσκαλος αυτός να αναλαμβάνει και ολόκληρη την ομάδα της τάξης που παρουσιάζει μαθησιακά ή άλλα προβλήματα. Να γίνεται δηλαδή το μάθημα με τη διαδικασία του τιμ τίτσινγκ. Όπως συμβαίνει και σε όλες τις πολιτισμένες χώρες....

Επιπλέον να υπάρχει σε κάθε σχολείο επιστημονική ομάδα υποστήριξης όλων των απαραίτητων ενεργειών. Ομάδα που να περιλαμβάνει ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, νοσηλευτικό προσωπικό και τακτική επίβλεψη από σχολίατρο.

Μόνο έτσι... Γιατί με την υπάρχουσα σημερινή κατάσταση όχι μόνο δε λύνεται το πρόβλημα μα και εξαπλώνεται και επηρεάζει ολόκληρο το τμήμα.