Είχε και ο Καββαδίας γιο;

Τελευταία μέρα του χειμώνα σήμερα. Του τελευταίου χειμώνα στην Αθήνα. Ελπίζω...

Με τους χειμώνες και ειδικά της Αθήνας δεν τα πηγαίνω καθόλου καλά. Κι ας γεννήθηκα κάποιο τέτοιο χειμώνα.

Σήμερα λοιπόν η Κυριακή είχε μια άλλη γλύκα. Η προτεραία της άνοιξης. Λίγο είναι;

Ειδικά όταν περιμένεις το χελιδόνι. Αύριο μου είπαν. Την πρώτη της άνοιξης. Αύριο θα ανοίξει φτερούγες. Καλοτάξιδο!

Πού να σταθώ σήμερα; Η αδημονία με έκανε όλη μέρα να ασχολούμαι με όσα συνήθως παραμελώ. Ας μην τα αναφέρω. Θα χάσετε πάσαν ιδέα δι εμέ. Εάν είχατε...

Το απομεσήμερο ευδόκησα να ανοίξω και το πρωτοχρονιάτικο δώρο. Έκπληξη! Καββαδίας μέσα.

Ξέρω, είμαι τελείως απαράδεκτη. Μα ο δαίμονας χορεύει και μέσα σε μένα. Ευχαριστώ, έστω και καθυστερημένα. Εκείνον που μου το χάρισε. Με το δαίμονα, άστο. Έχουμε σχέση μίσους και πάθους.

Κι όπως το συνηθίζω τις μέρες που δε με έχουν ζευγμένη στη δουλειά, κόλλησα με τους δαίμονες του Καββαδία.

Ανεβήκαμε στο μπορντέλο της Βηρυττού και κάτω, στην κουρσάρα, περίμενε ο Σεφέρης. Ψάξαμε τους ξεχασμένους πίνακες του Πικάσο. Ανακαλύψαμε Ελβετίδες κρυμμένες στα σεντόνια του. Μας βρήκε και το εγκεφαλικό, που φοβότανε, στον καναπέ.

Και από όλα τα δαιμονικά ένα με έκανε να αναπηδήσω:

Είχε και ο Καββαδίας γιο;

Πρώτα τους είδα στη φωτογραφία. Κι έπειτα διάβασα το γράμμα του Κόλια:

"Κυριακή 28 Νοεμβρ. 1965

Lubeck dry dock"

Dry dock; Έλα άγιε Νικόλα (Καββαδία)! Όλο το πρωινό μου με τα dry docks το πέρασα... Άκου τώρα σύμπτωση!!!

Η σύμπτωση δεν έχει να κάνει με τη δική μου μέρα. Σας είπα ήδη πως αποχαιρετώ το χειμώνα και καρτερώ αύριο το χελιδόνι. Μόνο που συνάντησα εκεί και τον Καββαδία...

Και μάλιστα με γιο! Με το γιο του. Για δείτε πώς συνεχίζει η επιστολή. Από το βιβλίο του Μήτσου Κασόλα, "Νίκος Καββαδίας. Ο δαίμονας χόρευε μέσα του", σελ. πουθενά σελίδααααααα... ε, κάπου ανάμεσα στην 53 και την 60:

"Αγαπητέ μου Σπύρο. Γιε μου, [...]


Τόχουν λοιπόν οι ναυτικοί; Ή εκείνοι που χορεύει ο δαίμονας εντός τους;

Να αποκτούν παιδιά χωρίς να τα γεννήσουν;