Ήρθε χελιδονάκι στη ζωή μας και στο διαδίκτυο, την πρώτη μέρα της άνοιξης, ο επίσημος διαδικτυακός χώρος του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ. Το liantinis.gr
Στο μεταίχμιο των εποχών αλλά και στο ανάμεσα της γέννησης ενός άλλου ποιητή και πνευματικού νομοθέτη, όπως και ο Λιαντίνης υπήρξε, του Γιώργου Σεφέρη. Του πολυαγαπημένου του, γεννημένου σε κείνη τη μέρα που ο άλλος μεγάλος μας ποιητής περιέγραψε ως μέρα αληθινή. Την 29η του Φλεβάρη. Μέρα ταγμένη να "χάνεται" για τρία χρόνια και να εμφανίζεται μόνο μία.
Είναι πολλοί εκείνοι που γνωρίζουν το Γολγοθά που προηγήθηκε. Και επομένως αντιλαμβάνονται τη χαρά μας για το άνοιγμα αυτού του χώρου. Του liantinis.gr. Ιστορία μεγάλη και θλιβερή. Που η χαρά του τώρα δεν επαρκεί να λησμονήσουμε.
Ο Δημήτρης Λιαντίνης έφυγε, όπως είναι γνωστό στο πανελλήνιο πλέον, την 1η Ιουνίου 1998. Από την οικογένειά του και το πανεπιστημιακό του περιβάλλον, όπως τονίζεται στο δωρικό και λιτό
βιογραφικό στην ιστοσελίδα του.
Λιτός και δωρικός υπήρξε και ο ίδιος ο Λιαντίνης. Τόσο στο συγγραφικό του έργο, ολιγοσέλιδα τα βιβλία του και χωρίς λέξεις περιττές και εκφράσεις κομπασμού, όσο και πολύ περισσότερο στα αυτοβιογραφικά του σημειώματα.
Αρμονία λοιπόν ύφους της ιστοσελίδας με εκείνον που παρουσιάζει και τιμά.
Σίγουρα δε γίναμε σοφότεροι διαβάζοντας αυτό το βιογραφικό. Γνωστά όλα τα στοιχεία που αναφέρει. Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι η συμπύκνωση και ταυτόχρονα η ολοκάθαρη σκιαγράφηση του Λιαντίνη. Δεν περισσεύει αλλά και δεν απουσιάζει λέξη από την περιγραφή αυτή.
Το βιογραφικό προϊδεάζει τον επισκέπτη για τη φιλοσοφία και των άλλων σελίδων του liantinis.gr. Από την πρώτη στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως εδώ θα συναντήσεις το Λιαντίνη που ενδιαφέρει τους μελετητές του έργου του. Όχι εκείνον που τα μίντια κατασκεύασαν και έντεχνα καλλιέργησαν στην κοινή γνώμη, τόσο μέσα από τις φυλλάδες του κίτρινου τύπου όσο και από τα τελεβίζια. Ακόμη περισσότερο από τις οθόνες του διαδικτύου.
Δώδεκα περίπου χρόνια μετά την εξαφάνισή του, και κοιτώντας προς τα πίσω αυτά που προηγήθηκαν ως τη μέρα τη χτεσινή, εκπίπτει ως και το επιχείρημα της αφέλειας και της αθωότητας των πρωταγωνιστών της παραχάραξης της εικόνας του Δημήτρη Λιαντίνη.
Χωρίς καν να τον έχουν γνωρίσει εκ του σύνεγγυς, αυτόκλητοι υποστηρικτές του αυτοαναγορεύτηκαν μετά τη φυγή του. Υποτίμηση που γίνεται μεγαλύτερη όταν αφορά κάποιον που η τελευταία υπογραφή του έλεγε:
Έζησα έρημος και ισχυρός
Προφητικά ο ίδιος ο Λιαντίνης σημειώνει στα Ελληνικά (σελ. 78 - 79 ) του:
- Παράθεση :
- "Η τηλεόραση άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου σε ένα είδος αθανασίας που κλείνεται στα πέντε λεπτά ή στο ένα τέταρτο της ώρας για όλες τις μετριότητες και για όλες τις ουδενίες.
Και υπάρχουν ποιητές που όσο ζούνε δε γίνουνται γνωστοί. Τουλάχιστον στους ευρύτερους κύκλους, περνούν τη ζωή τους με τη δραματική αίσθηση, ότι περπατούν έξω από το δέρμα τους. Γιατί βλέπουν και ξέρουν πως άλλο κάνουνε, κι άλλο φαίνουνται πως κάνουνε.
Σα να γεννήθηκες, ας πούμε, και νά 'φτασες να γίνεις στρατηγός. Περπατάς πια στο δρόμο με τις κλάρες, τα ασημένια οπλόσημα, με το κόκκινο γείσο, τα χιαστί ξίφη στις επωμίδες, την πορφύρα στη φόδρα της χλαίνης, κι ο κόσμος έξω σε βλέπει και σε παίρνει για ζητιάνο. Ή για κάποιον παρμένο, που το παίζει τροχονόμος στους δρόμους. Καμία φορά μάλιστα βάζουν και το χέρι στην τσέπη, για να σου δώσουν και τον οβολό τους.
Δεν κόντεψε να γίνει με το Συγγρό και τον Παπαδιαμάντη στην οδό Σταδίου; Που, αν δεν είχε προφτάσει κάποιος να αποτρέψει το κακό, ο Συγγρός εξαιτίας μιας αδέξιας κίνησής του θα αμαύρωνε την υπόληψή του σαν εθνικού ευεργέτη. Γιατί το τάληρο της ντροπής που θα ελεημονούσε τον Παπαδιαμάντη, θα βάραινε περισσότερο από όλα τα εκατομμύρια της τιμής που πρόσφερε στην Ελλάδα."
Με το Λιαντίνη όμως το κακό δεν αποφεύχθηκε. Και δεν ήταν καν ένας Συγγρός εκείνος που του πέταξε το τάληρο της ντροπής.
Άνθρωποι που όχι μόνο δεν τον είχαν γνωρίσει αλλά και δε διέθεταν εφόδια κατάλληλα για να ασχοληθούν με έναν Λιαντίνη, γνώσεις δηλαδή του αντικειμένου που εκείνος πραγματεύτηκε, αλλά και με ελλιπή γνωριμία με το έργο που άφησε, παρουσιάστηκαν στο διαδίκτυο ως "απόστολοι" του Λιαντίνη. Κι αν η ημιμάθεια αιτιολογεί αυτή την υπερφίαλη στάση, τι ημπορεί να δικαιολογήσει την αυθαίρετη χρήση του ονόματος του Λιαντίνη ως domain;
Δε λεγόταν Παπαδόπουλος ούτε και κάποιο άλλο κοινότυπο όνομα έφερε. Το Λιαντίνης είναι όνομα πρωτότυπο και μοναδικό που ο συγγραφέας έλαβε με αίτηση στο πρωτοδικείο. Όνομα στενά δεμένο με τη συγγραφική του δράση. Όπως είναι το όνομα του Σεφέρη, του Ελύτη και τόσων άλλων ποιητών που έδεσαν τη δημιουργία τους με το λογοτεχνικό τους ψευδώνυμο. Ένας λόγος παραπάνω για το Λιαντίνη που είχε επίσημα κατοχυρώσει αυτό το όνομα.
Χρειάστηκε πολυετής προσπάθεια απελευθέρωσης του domain από εκείνους που δεν εδικαιούντο να το κατέχουν. Μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο ανακοινώθηκε η απόφαση από το αρμόδιο εφετείο. Και αμέσως μετά κινήθηκαν οι διαδικασίες για κατοχύρωση του domain liantinis.gr σε κείνους που ο νόμος αναγνωρίζει πνευματικά δικαιώματα στο έργο του Δημήτρη Λιαντίνη. Συγκεκριμένα στη σύζυγό του, κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου Λιαντίνη.
Η κ. Λιαντίνη αν και υπήρξε πάνω από τέσσερις δεκαετίες καθηγήτρια του πανεπιστημίου Αθηνών, δεν είχε ποτέ της σπουδάσει αντικείμενο σχετικό με τη δημιουργία ιστοσελίδων στο διαδίκτυο. Κατάφερε όμως να υπερκεράσει το σκόπελο. Και με ελάχιστη έως καθόλου βοήθεια από τρίτους. Η δημιουργία της ιστοσελίδας liantinis.gr - εκτός βεβαίως των τεχνικών θεμάτων - είναι προσωπικό της επίτευγμα.
Ένα επίτευγμα που ξάφνιασε ακόμη και όσους γνωρίζουμε τις ιδιαίτερες ικανότητές της. Πώς κατάφερε και βρήκε λύσεις για όλα τα σχετικά προβλήματα και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικά διάστημα, είναι απορίας και θαυμασμού άξιο!
Χτες, που ήταν η πρώτη μέρα που είδαμε ολοκληρωμένο το έργο της, μείναμε άφωνοι. Άριστο το αποτέλεσμα από κάθε άποψη. Και σοφά σχεδιασμένο το περιεχόμενο.
Καθώς ακόμη δεν το έχουμε μελετήσει όλο αυτό το υλικό, είναι αδύνατον να εκφέρουμε έγκυρη και τεκμηριωμένη άποψη. Όμως σχηματίσαμε ήδη μια πρώτη εντύπωση από τα τμήματα που περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα. Εντύπωση που θα αναλύσουμε εμπεριστατωμένα σε επόμενες αναρτήσεις μας.
Ως πρώτη όμως εντύπωση θα σταθούμε ιδιαίτερα στο άρθρο του Πέτρου Βλαχάκου που προλάβαμε και μελετήσαμε. Άρθρο που περιμέναμε πώς και πώς αφού γνωρίζαμε από την κ. Λιαντίνη ότι θα υπάρχει στην ιστοσελίδα. Κι ακόμη ποιος είναι ο Πέτρος Βλαχάκος. Πρώτος εξάδελφος εκ μητρός του Δημήτρη Λιαντίνη. Και αφετέρου διακεκριμένος φιλόλογος, κάτοχος διδακτορικού τίτλου του ΑΠΘ και μάλιστα με άριστα.
Ποιος θα μπορούσε καλύτερα να παρουσιάσει το Λιαντίνη στους μελετητές του; Διάβασα το άρθρο του και έχοντας και προσωπική γνώση του έργου του Λιαντίνη, εκφράζω θερμά συγχαρητήρια στον κ. Πέτρο Βλαχάκο.
Δυστυχώς η στενότητα χρόνου δεν επιτρέπει να επεκταθώ και να στηρίξω την άποψή μου αυτή τη στιγμή. Και ίσως δεν έχει και νόημα. Το σημαντικό είναι να διαβάσετε οι ίδιοι αυτό το άρθρο:
http://www.liantinis.gr/main/index.php?option=com_content&view=article&id=13&Itemid=22Για να γνωρίσετε επιτέλους το Λιαντίνη. Τον αληθινό Λιαντίνη. Το Δάσκαλο, το συγγραφέα, το στοχαστή. Και κυρίως για να κατανοήσετε πως πάνω απ' όλα ο Λιαντίνης υπήρξε ποιητής και φιλόσοφος. Το ορθό μάλιστα είναι να ορίσουμε αυτή την ιδιότητα με το δίπολο ποιητικός φιλόσοφος και φιλοσοφικός ποιητής. Την ερμηνεία των όρων θα σας βοηθήσει να προσεγγίσετε το ίδιο το άρθρο. Όχι μόνο με την εύστοχη ανάλυση του κ. Βλαχάκου αλλά και με τις αμέτρητες παραπομπές που κάνει στο έργο του Λιαντίνη και όχι μόνο. Δείγμα της επιστημονικότητας του άρθρου του. Χαρακτηριστικό πρωτόγνωρο για το χώρο του διαδικτύου που ως τώρα ασχολήθηκε με το Λιαντίνη.
Είθε το άρθρο αυτό να σημάνει τη μεγάλη στροφή και στη γενικότερη προσέγγιση του έργου του Δημήτρη Λιαντίνη.
Δε λέω, είναι συγκινητική η απήχηση που βρήκε ακόμη και σε ανθρώπους του λαού ο λόγος του Λιαντίνη μα η μελέτη του ανήκει σε εκείνους που έχουν και τα κατάλληλα εφόδια γνώσης του αντικειμένου.
Είναι ευτυχής συγκυρία που ο κ. Βλαχάκος υπήρξε και στενός συγγενής του συγγραφέα. Το άρθρο του αποκτά επομένως άλλη βαρύτητα.
Θέμα: liantinis.gr ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΛΙΑΝΤΙΝΗ 
Τρι Μαρ 02, 2010 4:47 pm
