Είδα την ανακοίνωση χτες το πρωί. Ένα ειρωνικό σχόλιο σε βάρος του τεχνικού που έχει αναλάβει την επίσημη ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιαντίνη, το liantinis.gr
Πως τάχα ο συγκεκριμένος τεχνικός δεν ξέρει να ταχτοποιεί subdomains στον server του. Κι έτσι η google έβγαζε άλλα αντ' άλλων όταν αναζητούσες στο μηχανάκι της το tag Λιαντίνης.
Αργότερα, το απόγευμα, με ενημέρωσαν πως κάποιοι δε βλέπουν την ιστοσελίδα... Προσωπικά συνέχιζα να τη βλέπω κανονικά αλλά μπαίνοντας από άλλο υπολογιστή διαπίστωσα πως πράγματι υπήρχε πρόβλημα.
Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή; Τα συνηθισμένα. Ενημέρωση του τεχνικού. Που μόνο ερασιτέχνης δεν είναι.
Υποσχέθηκε να το αντιμετωπίσει το συντομότερο δυνατό. Πράγματι σήμερα η ιστοσελίδα είναι ξανά σε όλες τις οθόνες και το μηχανάκι της google την εμφανίζει πρώτη.
Ευκαιρίας όμως δοθείσης
έγινε έλεγχος και από ειδικούς για το συνολικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε. Και η απάντηση ήταν πως πιθανότατα προκλήθηκε από χάκερ.
Και είναι πραγματικά αστείο να βλέπεις ανθρώπους άσχετους με τεχνικά ζητήματα να εκφέρουν κρίσεις για το τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε σαν την ακόλουθη:
- Παράθεση :
- Σωπάστε βρε παιδιά, αναμενόμενο ήταν, αφού τον έχουν που τον έχουν χ...νο τον Λιαντίνη, να μπορούν τουλάχιστον να αλλάζουν συχνά εσώρουχα. Γελάμε !!
Συγχαρητήρια για το απαράμιλλο ήθος σας, κύριε. Και για τη συνεχιζόμενη σπέκουλα που φτάνει να γελοιοποιεί τον ίδιο το Λιαντίνη.
Κι εγώ δεν ξέρω πολλά από τεχνικής φύσεως. Ρωτάω όμως τους ειδικούς πριν εκφέρω γνώμη. Δεν εκδίδω αυθαίρετα συμπεράσματα. Ούτε και μου προκαλούν γέλιο θέματα που αφορούν την παρουσίαση του Λιαντίνη στο διαδίκτυο.
Η διαφορά μας βλέπετε είναι πως για σας ο Λιαντίνης είναι μονάχα κάποια βιβλία. Για μας υπήρξε και η ζωντανή παρουσία. Ο άνθρωπος Λιαντίνης. Γι' αυτό και κάθε τι που αφορά τη μνήμη του ξεκινά από τον πόνο της απουσίας του. Και ο πόνος, ακόμη κι αν δώσει χαμόγελο, θα είναι εκείνο το χαμόγελο του Ομήρου, το δακρυσμένο. Ποτέ το γέλιο εκείνου που γελά χαιρέκακα με τον άλλο. Ή το γέλιο εκείνου που το αρχαίο γνωμικό περιγράφει:
Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ει. Και γράφατε τάχα τις προάλλες πως γίνατε έξαλλος... Και πως «Όπου και να κοιτάξετε ,το liantinis.gr σας πληγώνει.» Πολύ γρήγορα επήλθε η ίαση της μεγάλης πληγής σας... Τόσο που να αποδεικνύεται ότι για σας ο Λιαντίνης είναι ένα άθυρμα διασκέδασης και τίποτε περισσότερο.
Μια συμπεριφορά που προσιδιάζει σε πιτσιρίκια και όχι σε ενήλικους και ώριμους ανθρώπους. Όμοια κι εκείνα γίνονται έξαλλα όταν τους πάρεις το παιχνίδι τους. Κι έπειτα, σε λίγα λεπτά, ξεχνιούνται και ξαναρχίζουν τα χαχανητά με ένα καινούριο παιχνίδι. Και με χαχανητά αντιμετωπίζουν το πάθημα κάποιου που δεν χωνεύουν.
Σαφώς και γνωρίζουμε πως δε συμπαθείτε την κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου Λιαντίνη. Διαβάσαμε και το περισπούδαστο άρθρο σας που προσπάθησε να ερμηνεύσει το λόγο που γίνατε έξαλλος με τον τρόπο της.
Και βεβαίως όλοι καταλάβαμε πως γράφοντας έπειτα το:
- Παράθεση :
- αφού τον έχουν που τον έχουν χ...νο τον Λιαντίνη, να μπορούν τουλάχιστον να αλλάζουν συχνά εσώρουχα. Γελάμε !!
αναφερόσασταν σε εκείνη. Διότι εκείνη και μόνο είναι η διαχειρίστρια του liantinis.gr. Όσο για τον τεχνικό είναι ένα νέος άνθρωπος που δεν πρόκαμε να γνωρίσει το Λιαντίνη. Άγνωστος τού ήταν τελείως ο Λιαντίνης ως πρόσφατα και επαγγελματικά και μόνο ανέλαβε να δημιουργήσει την ιστοσελίδα. Λογικό λοιπόν αφού πληρώνεται για την εργασία του, να θέλει να έχει και τεχνική αρτιότητα. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της ιστοσελίδας.
Μπορεί όμως να τα βάλει και με τους χάκερς; Και κάθε άλλο κακόβουλο χρήστη του διαδικτύου; Εδώ κοτζάμ Google παραδέχθηκε πως πιθανότατα το πρόβλημα οφείλεται σε χάκερ.
http://www.google.com/support/forum/p/Webmasters/thread?fid=473f2dd37d53fcb800048213ac239ecc&hl=en Για ποιο λόγο λοιπόν εσείς φτάσατε να βρίζετε έτσι την κ. Λιαντίνη; Είναι τεχνικός υπολογιστών η ίδια; Δικό της λάθος ήταν το πρόβλημα που παρουσιάστηκε;
Και παριστάνετε έπειτα ότι είστε ο χώρος εκείνων που αγαπούν το Λιαντίνη. Άντε και να δεχθούμε τη λαθεμένη θεώρηση πως ο Λιαντίνης υπήρξε μόνο φιλόσοφος και όχι και ποιητής. Δηλαδή ένας αληθινός ποιητής, σύμφωνα με τη φιλοσοφία του. Και έτσι όμως να είναι, συνάδει με το έργο του Λιαντίνη αυτή η συμπεριφορά; Τι ακριβώς αγαπάτε από το Λιαντίνη; Μόνο την αυτοκτονία του; Ας την αποκαλέσω κι εγώ έτσι, αν και έχω λόγους που με κάνουν να προβληματίζομαι. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο επί του παρόντος.
Ή μήπως όχι; Διότι εσείς και πάλι εδώ εστιάσατε την κριτική σας. Στο θέμα της αυτοκτονίας. Ισχυριζόμενοι πως αποδομείται η φιλοσοφία του Λιαντίνη από τη στιγμή που το βιογραφικό της επίσημης ιστοσελίδας σταματά στο εξαφανίστηκε. Μα εκεί ακριβώς θέλησε ο ίδιος ο Λιαντίνης να βάλει την τελεία. Και κανένας άνθρωπος στον κόσμο δε βρέθηκε εδώ και δώδεκα χρόνια να μας αποκαλύψει τα τι και τα πώς που ακολούθησαν την εξαφάνισή του. Κάνω λάθος;
Βρέθηκε όμως ο σκελετός το 2005. Και ταυτοποιήθηκε πως ανήκει στο Λιαντίνη. Και επίσης ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Κεχρεών. Η ίδια η κ. Νικολίτσα Λιαντίνη φρόντισε για τον ενταφιασμό.
Εν αρχή ην η πράξις, έτσι δε λέγει η φιλοσοφία του Λιαντίνη; Εγώ τουλάχιστον αυτή τη φιλοσοφία ακολουθώ, δεν ξέρω ποια ακολουθείτε εσείς.
Τη φιλοσοφία που ανάμεσα στα άλλα ζητά
να αγαπάμε τον άνθρωπο. Κι έρχεστε σεις και απαιτείτε τι; Να καταθέσει εγγράφως η γυναίκα του Λιαντίνη για όλα αυτά τα μακάβρια του καλοκαιριού του 2005. Να σας περιγράψει δηλαδή ιδιοχείρως πώς την κάλεσαν στην ιατροδικαστική υπηρεσία και είδε επάνω στον πάγκο τον άνθρωπο που έζησε δίπλα του 26 χρόνους. Δηλαδή όχι τον άνθρωπο... ένα σκελετό είδε. Και όταν τη βεβαίωσαν πως ανήκει στον άντρα της, θέλετε εσείς να σας διηγηθεί πώς πήρε το κασελάκι που είχε φτιάξει ο ίδιος ο Λιαντίνης και πήγε και το έδωσε στον ιατροδικαστή για να βάλει εκεί τα οστά. Και πώς το οστά δε χωρούσαν και ο ιατροδικαστής αναγκάστηκε να τα τεμαχίσει για να χωρέσουν. Αυτά θέλετε με κάθε λεπτομέρεια να σας πει; Για να χορτάσει η περιέργειά σας; Να σας διηγηθεί και τη στιγμή που έβαλαν το κασελάκι στην αγκαλιά της γης; Και πώς άρχισαν τα κοράκια να φτυαρίζουν χώμα μέχρι που χάθηκε από τα μάτια της;
Ε, λοιπόν. Όσα έπρεπε να πει η κ. Λιαντίνη τα έχει ήδη πει και διηγηθεί στους ανθρώπους που εκείνη ήθελε. Ανάμεσά τους και σε μένα. Τυχαία δεν έδωσε λινκ στο δικό μου blog. Υπάρχουν εκεί τα πάντα. Πχ το
Χρονικό της εξαφάνισης του Δημήτρη Λιαντίνη:
http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.com/2010/02/blog-post_7037.html Υπάρχει εκεί κάτι που παραλείψαμε; Κάτι που θελήσαμε να παραπλανήσουμε όποιον ενδιαφέρεται για το Λιαντίνη;
Διαμαρτύρεστε μετά πως δεν υπάρχει βήμα για εκείνους που αγαπούν το Λιαντίνη. Ψέμα! Αφενός και
στο site υπάρχει χώρος επικοινωνίας αλλά και στο blog έχει αφεθεί ανοικτή η δυνατότητα για σχόλια. Επιπλέον η κ. Λιαντίνη θέλησε να προσθέσει ως λινκ και το γκρουπ που φτιάξαμε στο face book. Δεν της το ζητήσαμε. Δική της επιλογή ήταν. Και ήδη στην ομάδα αυτή συμμετέχουν 37 μέλη. Με ανοικτή δυνατότητα στον καθένα να εγγραφεί. Αρκεί βεβαίως να τηρεί την πάγια νομοθεσία του διαδικτύου. Ποιο βήμα λοιπόν την κατηγορείτε ότι στέρησε;
Κι αφού επί μέρες λέγατε και ξαναλέγατε όλες αυτές τις αστήρικτες κατηγορίες εναντίον της,
εκμεταλλευτήκατε μετά ένα τεχνικό πρόβλημα για να φτάσετε να λέτε πως:
- Παράθεση :
- έχουν χ...νο τον Λιαντίνη
Ξέρετε κάτι κύριε τάδε; Η μεν κ. Λιαντίνη και για τους λόγους που ανέφερα, κατανοητούς από κάθε άνθρωπο που αγαπά τον άνθρωπο, και για όλους τους άλλους λόγους που η ίδια έχει δημόσια καταθέσει, έβαλε τελεία στο σημείο της εξαφάνισης. Γιατί δεν μπορεί να μιλήσει για όσα δεν ξέρει. Και γιατί πάντα έχει ισχύ το ρητό:
Τα εν οίκω μη εν δήμω.
Εσείς όμως, που ο Λιαντίνης σας ήταν άγνωστος και που ουδέποτε τον συναντήσατε, εκμεταλλευτήκατε ένα τυχαίο τεχνικό πρόβλημα και αγνοώντας τις πραγματικές του αιτίες, βιαστήκατε να εκδώσετε κατηγορητήριο και να βγάλετε αυθαίρετα συμπεράσματα.
Περιττό να σας πω τι αποκομίζει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής μιας τέτοιας συμπεριφοράς...