Άντε γειααααααααααααα!

Επιτέλους βγήκαν. Οι μεταθέσεις!!!!!

Παίδες, από καρδιάς σας ασπάζομαι και σας αποχαιρετώ.

Τέρμα Αθήνα, τέρμα ζωή στο μπετόν και στην άσφαλτο.

Από την 1η του Σεπτέμβρη θα έχω μόνιμη κατοικία σε μέρη ανθρώπινα. Και στην αγκαλιά της πατρίδας της ιδιαίτερης.

Όρος των Ελαιών σήμερα;


Όρη της Ηπείρου για μένα, της προσφιλούς μητέρας όρη και βουνά και λαγκάδια και φαράγγια και ποτάμια και θάλασσες βεβαίως. Όλα τα έχει η Ήπειρος. Ένα μόνο δεν της έμεινε τις τελευταίες δεκαετίες: Άνθρωποι...

Μαζέψαμε όλοι τα μπογαλάκια και κουβαληθήκαμε στο μεγάλο χωριό. Και μόνο πεθαμένοι ξαναγυρίζουμε. Όσοι τέλος πάντων. Γιατί μερικοί ούτε πεθαμένοι δεν πάνε πίσω.

Το έλεγα λοιπόν και δεν το πίστευαν. Πώς θα κάνω το ανάποδο ταξίδι. Πως θα καταφέρω να αρνηθώ την ψεύτικη μεγαλοζωή της Αθήνας. Κι ας λένε πως ο τόπος μας είναι η γη που γεννηθήκαμε. Εγώ την Αθήνα ποτέ δεν την είδα σαν τόπο μου.

Σαφώς και έχουν πέσει όλοι να με τρομοκρατήσουν. Για τι θα βρω πηγαίνοντας. Εντάξει, μα δεν ξεχνάω και τι αφήνω πίσω μου.

Ούτε και περιμένω να βρω τον Παράδεισο. Μόνο να ξεφύγω τούτη την κόλαση. Και για την αλλαγή! ξύπνησε έστω και καθυστερημένα ο ναυτικός μέσα μου.

Και ποιος ξέρει... το επόμενο βήμα μπορεί να είναι και εκτός Ελλάδας. Δηλαδή σημερινής Ελλάδας. Γιατί εμένα ένας τόπος είναι που με γοήτεψε όσο κανένας άλλος, η γη της Γκρέτσια Σαλεντίνα.

Και είναι μόλις 8 ώρες με το καράβι από την Ηγουμενίτσα. Θέλω να σου πω ότι πας ακόμη και για σαββατοκύριακο. Τσουπ παίρνεις το καραβάκι, βρίσκεις μέσα και καμιά φίλη καπετάνισσα, ανεβαίνεις δηλαδή και γέφυρα και θυμάσαι τα παλιά, και μετά Μπρίντιζι. Ούτε μισή ώρα από το Λέτσε... κι έπειτα όλα τα γκρεκάνικα χωριά με ταραντέλες και άντρα μου πάει.

Άσε την Κέρκυρα... και τους Παξούς...

Και τα Γιάννενα, και το Μέτσοβο και την Πίνδο...

Κι από την άλλη Πρέβεζα και Καρυωτάκης.

Σας λέω δε μασάω σε υποθέσεις του τύπου πως θα με ληστεύουν στους δρόμους οι τσιγγάνες!!! άκου τι βρήκαν να μου πουν!!! και πως θα μου δώσουν θέση στο μοναδικό μονοθέσιο του νομού, βλέπε Σούλι!!! Σιγά μη χορέψω και το χορό του Ζαλόγγου!

Λοιπόν. Τα δικά μου σχέδια λένε: Πρώτον αναμέτρηση με τις συνθήκες ζωής. Χρόνος ένας. Μετά η οριστική απόφαση. Μένω; Ξαναγυρίζω; (φτου σκουληκομηρμυγκότρυπα) Ζητάω Ιταλία;

Αν μείνω, που έτσι τουλάχιστον ονειρεύομαι, αλλιώς γιατί να ζητήσω μετάθεση, θα βάλω μπρος το εξοχικούλι... και μόλις τελειώσει είστε σαφώς καλεσμένοι. Για τζάκι και τσίπουρα και πίτες στη γάστρα!!!


Και επίσης ένα σκαφάκι... τίποτα το μεγάλο... ένα μικρό και στα μέτρα της τσέπης μου. Να εξασκώ και το πρώτο μου επάγγελμα.

Τώρα βέβαια ο Νηρέας νομίζει πως θα πάω να χωθώ σε διάφορες τοπικές οργανώσεις να σώσω τον κόσμο. Αμ δε... Πλήρωσα το δικό μου φόρο στα κοινά. Δικαιούμαι πλέον να είμαι ένα απλό μέλος. (εκτός, αν αλλιώς με φυσήξει ο αέρας της επαρχίας; τι να πω;;; ) Εξάλλου μας φτάνει ένας στην οικογένεια στα ψηλά πόστα! (Νηρέα, συγχαρητήρια για την εκλογή σου και από εδώ! Σιδεροκέφαλος και πάντα μπροστά το συμφέρον του τόπου!)

Και ένα μόνο με πικραίνει εμένα πραγματικά. Που όταν γίνονταν τα σχέδια για μετάθεση, είχα συμβουλάτορα και παράδειγμα την ξαδερφούλα μου... Και εκείνη μου την "έσκασε" ένα απόγευμα του Οχτώβρη. Αυτό μόνο με πονάει. Μα αυτό πονάει και εδώ. Κι ακόμη απίστευτο φαίνεται.

Τσπ... (τέλος πάντων σημαίνει αυτό στη γλώσσα της Μελίνας, της μικρής μου κόρης) θα έχω κοντά μου και τις καπετάνισσες της Πρέβεζας... Ποιος ξέρει; Μπορεί και η Μελίνα να το αποφασίσει και να έρθει προς τα κει... (που δεν το βλέπω... αλλά λέμε τώρα)

Και μπόλικο σόι βεβαίως. Εκεί δεν είσαι ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Είσαι η κόρη του τάδε και η κόρη της τάδε (δόξα τους θεούς και οι δυο γονείς πέρασαν από κει και άφησαν ο καθένας με τον τρόπο του εποχή... ) και βεβαίως αδερφή του τάδε (μην ανησυχείς Νηρέα, δεν πρόκειται να σου ζητήσω ρουσφέτια... ) Τα έχουν που λέτε ευτυχώς μα και δυστυχώς αυτά οι μικροί τόποι. Δεν είσαι μόνο εσύ. Είσαι και όλο το σόι. Πρώτη ερώτηση είναι από πού είσαι. Και μετά ποιανού είσαι... Κι αρχίζει μετά το γαϊτανάκι μέχρι που βγαίνεις συγγενής. Μεταξύ μας, δεν ξέρω καθόλου αν θα μου αρέσει αυτό. Έχει και η ανωνυμία τα καλά της. Μια δοκιμή όμως θα με πείσει και θα σας ενημερώσω σχετικά!

Και είναι και το άλλο. Ποιος αμπαλάρει τόσα πράγματα!!!!!!! Αυτό σίγουρα δε μου αρέσει καθόλου. Οπότε κάθε βοήθεια δεκτή!!!

Διότι βρε παιδί μου, όταν έφευγα για το καράβι, έπαιρνα μόνο τη βαλιτσούλα μου. Τώρα; Τώρα πρέπει να κουβαλήσω και ολόκληρο το καβούκι μου. Άσε που δε μου έχει ξανατύχει...

Πάντως από την ώρα που μου το ανακοινώσανε, νιώθω κιόλας αλλιώτικη. Αλλιώς βγήκα το πρωί από το σπίτι, να προλάβω και το ένα γραφείο και το άλλο γραφείο και ξαφνικά στο τελευταίο γυρνάει μια υπάλληλος και μου λέει: Συγχαρητήρια για τη μετάθεση!!!!!!!!

Ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς θα πέρναγαν οι διακοπές χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Να βάλω μπρος το αμπαλάρισμα ή τζάμπα ο κόπος;

Και το σίγουρο που με ενθουσιάζει είναι που δε χρειαστεί ποτέ ξανά στη ζωή μου να πατήσω στο περσινό μου σχολείο. Εκεί που κόντεψα να αφήσω τα κοκαλάκια μου. Και που αν δεν έφευγα φέτος με απόσπαση, θα κατέληγα εκεί που με θέλουν οι άσπονδοι φίλοι μου. Οπότε παρακαλώ και μόνο γι' αυτό να χαίρεστε όλοι όσοι με αγαπάτε. Κρυστάλλης βρε κόντεψα να γίνω σε κείνο το σχολειό... Παρακαλώ σε σταυραητέ για χαμηλώσου λίγο, έτσι τραγουδούσα κάθε πρωί.

Και τώρα μπαίνω σαν το πουλάκι κι ας είναι και άγρια χαράματα, για να πάω στο άλλο σχολείο. Ε, ίδια και ακόμη καλύτερα, Νηρέα, θα μπαίνω στο αμάξι σε όποια γωνιά της Θεσπρωτίας και αν με τοποθετήσουν!!!

Θέλω χωριό και παιδάκια χωριατόπουλα. Να πατάω χώμα και να μου λεν οι μαθητές μου: Σώπα δασκάλα να ακούσουμε το πουλί!

Κι όχι να φωνάζω εγώ για να με ακούνε πιο δυνατά από τα αμάξια και τη βουή της πόλης!

Θέλω βελάσματα προβάτων και πετεινάρια να με ξυπνούν. Και μικρές αλεπούδες να πετιούνται μπρος μου.

Να μαζεύω αυτιά του λαγού και μανουσάκια κι όχι να χώνει ο Κούρδος στα φανάρια εκείνα τα άοσμα λουλούδια...

Θέλω πολλά ακόμη. Μα δεν πετάω και στα σύννεφα... Παιδί της πόλης είμαι εδώ και δεκαετίες. Ώσπου να μάθω να περπατάω στα βουνά θα γρατζουνίσω πολλές φορές τα γόνατα... Θα μάθω όμως. Το θέλω πολύ. Και όταν θέλεις κάτι, το πετυχαίνεις.

Σημασία έχει να κυνηγάς το όνειρό σου. Κι όχι να το αφήνεις να βρυκολακιάζει ώσπου να γίνει εφιάλτης.

φιλάκια λοιπόν

και εύχομαι σε όλους να βρείτε τη δύναμη να κάνετε τα όνειρά σας πράξη!

γιατί κοντά η ώρα που θα κοιμηθούμε τον άλλον ύπνο, τον χωρίς όνειρα.

κι ως τότε πρέπει να ζήσουμε όσα η καρδούλα μας λαχταράει!

Οι επιθυμίες σου ευχές μου! Στο ρόδινο ακρογιάλι να τις απιθώσει μπρος σου το κύμα... κι εσύ κράτα όσες θες και γύρισε πίσω στη μεγάλη σου αγαπημένη όσες εκεί πρέπει να μείνουν.

Να σου πω ένα μυστικό; Δε θα μου λείψεις καθόλου!!!!!!!!!!!

Κι εδώ που ήσουνα, μπας και σε βλέπαμε καθόλου;;;

Ένα καφεδάκι έχω ζητήσει τόσον καιρό και ούτε γι' αυτό δε βρέθηκε χρόνος!!!!!!!!!!!!!

Ρε, αν έρχομαι κάτω θα μου κάνεις τα ίδια;;;;;;;;; Χεχε, περισσότερες πιθανότητες θα έχουμε να τα λέμε εκεί παρά εδώ!!!

Καφεδάκι? πώς νόμιζα ότι η πρόσκληση ήταν για τσίπουρα???


τσπ... ευχαριστώ για τις ευχές σου και φρόντισε εσύ να έρχεσαι προς τα μέρη μας και παραπονεμένη δε θα φεύγεις...

Δεν το πιστεύω! Το είπες και το έκανες τελικά...

Εύχομαι να μην το μετανιώσεις, η ζωή στην επαρχία είναι όχι μόνο διαφορετική από τη ζωή της Αθήνας μα και τελείως άλλη όταν χειμωνιάσει. Μη βλέπεις τα καλοκαίρια και περιμένεις όμοια να κυλάνε και οι χειμώνες. Ας είναι και δίπλα σε τζάκι. Εκτός αν όλο το χειμώνα θα κλείνεσαι μέσα να ψήνεις κάστανα.

Μεγάλη πάντως απόφαση αυτή. Άντε πήγαινε εσύ και ποιος ξέρει; ίσως να αποτελέσεις και παράδειγμα προς μίμηση...

Στο εύχομαι Ελίνα μου. Αν είχα πάντως το δικό σου χωριό θα είχα φύγει από χρόνια από το καζάνι της Αθήνας.

Για το χειμώνα δεν έχεις άδικο. Κι ο Νηρέας τα ίδια μου είπε. Και για την πολιτιστική ζωή και όλα τα καλά της που θα μου λείψουν.

Αλλά... κι εδώ που ήμουν... πόσες φορές ήθελα πχ να πεταχτώ στην Άλλη όχθη για ένα ποτάκι, δίπλα μου σχεδόν είναι. Και σκεφτόμουν μετά πού θα βρω να παρκάρω και πηγαίνοντας και γυρίζοντας σπίτι... άσε το φόβο... οπότε ξανακαθόμουν στο κομπιούτερ και άκουγα εκεί τα πολυφωνικά...

Ποια ζωή μωρέ της Αθήνας; Που θέλω να πάω να δω τους δικούς μου και σκέφτομαι ότι πρέπει να οδηγήσω 1,5 ώρα και μάλιστα με πρώτη δευτέρα και μποτιλιαρισμένη; Κι άλλο τόσο επιστροφή;;;

Και είναι σωστό αυτό που λέει η Διώνη. Ούτε για καφέ πια δεν προλαβαίνουμε.

Η επαρχία θες δε θες σε χαλαρώνει και μπαίνεις σε άλλους ρυθμούς. Εντάξει, μη λέω και μεγάλα λόγια... αλλά θυμάμαι εκείνη τη χρονιά που έζησα στη Λευκωσία (επαρχία είναι η Λευκωσία... σαν μεγάλο χωριό) και ήταν όνειρο.

Σαφώς υπήρξαν και στιγμές δύσκολες... όταν άρχισε να βρέχει και φοβόμασταν πως θα πέσει κεραυνός πάνω μας...

όταν τρύπωσε το κουρκουτά στον απορροφητήρα...

και άλλα ωραία της εξοχής...

μα το τελικό συμπέρασμα είναι πως εκεί ξυπνάς άνθρωπος... κι εδώ είσαι από τα χαράματα με εξήντα τσιγάρα (όσο ισοδυναμεί το νέφος)...

Δανάη:

Χρειάζεται να γράψω πόσο χάρηκα για σένα;

Ήξερα πως το ήθελες. Αρκεί λοιπόν αυτό. Αν εσένα σε κάνει χαρούμενη, τότε στους άλλους περισσεύει αυτή η χαρά σου και μόνο.

@Διώνη: Χάλασε ο κόσμος χάλασε. Καφεδάκι βρε κι εσύ; Γλιτώσαμε από τον Η1Ν1 και θα πάμε από το Ν σκέτο (όπου Ν = Νέρωνας)

Κρίμα τσι ευχές και τα πανηγυρίσματα!


Από λάθος κάποιου υπαλλήλου γράφτηκε λάθος ο νομός που ζήταγε η Δανάη και τελικά όχι στην Ήπειρο δεν πάει αλλά στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Άλλος για Χίο τράβηξε, κι άλλος για Μυτιλήνη, που λέει και το άσμα...

Και ποιος τώρα να την παρηγορήσει και πού να βρει το δίκιο της. Κλαίει η φουκαριάρα με μαύρο δάκρυ, αλλά εδώ που τα λέμε ηθελέστα και παθέστα... τι γύρευε να ζητάει μετάθεση και να αφήσει τους φίλους της ρέστους και ταπί??? ε??? δίκιο δεν έχω???

άντε τώρα να τη δούμε στον τόπο που και τον καφέ με ούζο τον φτιάχνουν να δούμε αν θα με ξαναδουλέψει δηλαδή που εγώ η καημένη από τη χαρά μου καταδέχτηκα να πιω ακόμη και καφεδάκι...

αλλά κι αυτό σε βάρος μου τώρα το μετράει διότι τη γρουσούζεψα λέει και ζήταγα καφέ λες και είχαμε κηδεία και όχι χαρά!!!!!!!!!!!!!!!!

για να δείτε τι τραβάω άνθρωποι!!!


έτσι έχουν τα νέα και παρακαλώ μη γράψει άλλος εδώ ευχές γιατί βλέπω την καπετάνισσα να αριβάρει με μπουρλότα!!!

ορεεεεεεεεεεε καημένη Μυτιλήνη τι σου έμελε να πάθειςςςςςςςςςςς!!! και το τρις κακό είναι που υποχρεωτικά πρέπει να υπηρετήσει διετία για να ξαναζητήσει μετάθεση!!!

Έχει κι ωραίες σαρδέλες βρε παιδιά εκεί, δεν έχει;;; και λάδι εξαιρετικό!!! άσε που είναι και ψιλοκόκκινο το νησί... άντε βοηθήστε κι εσείς να βρούμε κανένα λόγο να το συμπαθήσει πριν μας μείνει από εγκεφαλικό!!!

α, ναι, πώς το ξέχασα... Είναι κι ο Μυριβήλης από τη Λέσβο. Εκείνος έγραψε τη δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά, τώρα θα πάει και η Δανάη και θα αποκτήσει το νησί και τη δασκάλα χωρίς μαλλιά - ούτε μανιάτισσα να είναι, τα έχει μαδήσει όλα από τη στενοχώρια της!!!

Και συγνώμη που το έχω ρίξει λιγάκι στην πλάκα, αλλά από αγάπη και φιλία το κάνω. Τι θα βγει δηλαδή άμα αρχίσουμε όλοι μαζί το κλάμα?? Θα αλλάξει κάτι???

Εγώ λέω και το άλλο, πως μπορεί έτσι να το θέλει η μοίρα για καλύτερο. Κάθε εμπόδιο σε καλό που λένε!!!

Αλλά ρε παιδιά, γίνονται αυτά τα πράγματα? Στραβομάρα είχε εκείνη η υπάλληλος που συμπλήρωσε στο κομπιούτερ τα στοιχεία???

Φταίει όμως και η Δανάη... υπέγραψε το αντίγραφο που της έδωσαν χωρίς να ελέγξει αν γράφτηκαν σωστά όλα τα στοιχεία. Δε φανταζόμουν, λέει τώρα... τι δε φανταζόταν??? Αμ προσέχουν πριν βάλουν την υπογραφή τουςςςςςςςςςςς!

Και κατά τα άλλα μας έκανε και μάθημα προχτές περί τούτου. Δασκάλα που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις!

Πάντως, αφού πας Μυτιλήνη, δεν το συζητάμε, θα έρχομαι και πολύ συχνά. Ε, ρε γλέντια που έχουμε να κάνουμε!!! Και με το ούζο να τρέχει άφθονο!!!

Υπόψην ότι έχει και ένα καταπληκτικό απολιθωμένο δάσος!

Και πολύ ωραίες παραλίες και χωριουδάκια γραφικά.. Θα σου αρέσει βρε, θα δεις...

μια χαρά, δεν θα χρειάζεται να τρέχω στην Ηγουμενίτσα κάθε τρεις και λίγο για δουλειές, θα αποκτήσουμε ανταποκριτή. θα έρχομαι περισσότερο συχνά γιατί η Ηγουμενιτσα έχει υπέροχο ποδηλατόδρομο δίπλα στη θάλασσα, υπέροχες θάλασσες για κολύμπι και μερικούς ανθρώπους που προσπαθούν να της δώσουν και ό,τι της λείπει σε πολιτισμό. αν το σχολείο είναι κοντά και όχι στο ....Σούλι, η ποιότητα ζωής όσο αφορά στο περιβάλλον και τον ελεύθερο χρόνο δεν είναι συγκρίσιμη με ο,τι ζούμε στην Αθήνα. υπάρχουν πλοία που φτάνουν στην Κέρκυρα σε μία ώρα, από την Εγνατία τα Γιάννενα απέχουν 40 λεπτά - όσο χρειάζεται να κατέβεις από ένα προάστιο στο κέντρο της Αθήνας. όχι πως στα Γιάννενα έχει τίποτε ιδιαίτερο πολιτιστικά αλλά όσο νάναι όλο και κάτι προκύπτει. δηλώνω εθελοντής για κάθε είδους αμπαλάρισμα. και, φυσικά, εθελοντής ως φιλοξενούμενος

βρε Νηρέα, καθόλου δε διάβασες τι έγραψα;

ποια Ηγουμενίτσα???

ρίχνεις λάδι στη φωτιά???

Μυτιλήνη λέμε τη στέλνουν!!!

τώρα δεν ξέρω αν εκεί έχει ποδηλατοδρόμιο, σίγουρα θα βρεις όμως ωραία αυθεντικά ακούσματα ψυχής. τι άλλο θες???

ναι, σωστά. και πούσαι, καλό μήνα!

άιιιιιιιι ούτε ένα πρωταπριλιάτικο δεν μπόρεσα να κάνω!!!!!!!!!!!!!


Άντε καλό μήνα και σε σένα, Νηρέα!

Και χαιρετισμούς στα πέλαγα!!!

Από όσο έμαθα βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή ακριβώς στο βασίλειό σου!!! Ελπίζω να μην είναι και αυτό πρωταπριλιάτικο, ε???

Και τώρα που η Πρωταπριλιά πέρασε, ας μιλήσω κι εγώ, γιατί ό,τι κι αν έλεγα χτες για ψέμα θα το περνούσατε...

Θα το θέλατε πολύ ε; να βρεθώ στην άλλη άκρη της Ελλάδας... πλην ατυχήσατε. Άκου, Μυτιλήνη!!!!!!!! από πού κι ως πού βρε στη Μυτιλήνη???

και την υπογραφή μου προσέχω φυσικά πριν τη βάλω

η αλήθεια είναι πως πράγματι ο αρμόδιος υπάλληλος είχε κάνει λάθος... όχι όμως με Μυτιλήνη, είχε ξεχάσει να βάλει τη μία και μοναδική μου επιλογή, οπότε το σύστημα δε δεχόταν την αίτηση...

Αχά! Να τα νέα τα καλά και τα όμορφα. Επαρχιωτοπούλα λοιπόν κι εσύ; Κουράγια να έχεις γιατί ψέματα δε σου λένε όσοι σου υπογραμμίζουν ότι ο χειμώνας στην επαρχία σπάει κόκαλα.

Πάντως πιστεύω ότι αφού το ήθελες τόσο, θα βρεις τη δύναμη να αντέξεις και τις αχαμνές πλευρές της επαρχίας. Σίγουρα θα σε ανταμείψει και με πολλά άλλα, ίσως και περισσότερα από εκείνα που περιμένεις.

Ξέρεις και πού πας ακριβώς;

Ωωωω! Επαρχία υπέροχα! Φαντάζομαι θα το ήθελες πολύ!

Θυμήθηκα τον ευαυτό μου τώρα που χρειάστηκε να κάποια περίοδο να μεταβώ και να ζήσω στη Ζάκυνθο. Ένα άγνωστο νησί για μένα.
Με βαριά καρδιά έφτασα στο νησί και με δάκρυα έβλεπα το λιμάνι όταν έφευγα απο κει για επιστροφή στην Αθήνα. Εκεί θα ήθελα να ξαναγυρίσω αν χρειαζόταν.

Να μην ανησυχείς, μια χαρά θα τα βρείς όλα αφού ξέρεις και τα μέρη.

Καλή τοποθέτηση εύχομαι στο νέο σου ξεκίνημα! Να προσέχεις!
Θα μας λείψεις!

Ιόνιο και πάλι Ιόνιο! Συγχαρητήρια!

Σας ευχαριστώ θερμά και τις δύο για τις ευχές σας.

Ναι, το Ιόνιο έχει μια άλλη γλύκα.

Μα κακά τα ψέματα. Η δική μου καρδιά έχει για πάντα ρίξει άγκυρα στην καρδιά του Αιγαίου. Βλέπε Αστυπάλαια.

Δε νομίζω πως θα καταφέρει το Ιόνιο με όλα τα καλά του να με κερδίσει.

Θα μου πείτε γιατί πάω εκεί; Μα είναι ο τόπος μου. Είπα να κάνω την ανάποδη διαδρομή, αντιδρώντας στους λόγους που ερήμωσαν τη γη μας. Κι ας είναι να περάσω και δύσκολες ώρες. Ποιος είπε ότι πάω μόνο για τα καλά;;;

Η Αστυπάλαια δε φεύγει. Χειμώνα στην Ήπειρο, Αύγουστο στην Αστυπαλιά. Δεν αλλάζει κάτι...

Ναι, ρε. Εννοείται. Η Αστυπάλαια άπαξ και δια παντός μου έχει κλέψει την καρδιά. Τι δηλαδή επειδή θα ζω επαρχία δε θα πηγαίνω διακοπές???

ΝΗΡΕΑΣ έγραψε:

από την Εγνατία τα Γιάννενα απέχουν 40 λεπτά -

Με τη Δανάη στο τιμόνι εννοείς; ή με το Σουμάχερ;

Ποιον Σουμάχερ; Ο Σούμι εκτός πίστας οδηγεί πολύ σεμνά.

Για τον εαυτό του μιλάει. Έχει μια περίεργη πάθηση στα μάτια ο Νηρέας. Διαβάζει όλα τα όρια ταχύτητας των δρόμων επί δύο.

Γράφει 50? πάει 100.

Γράφει 80? με 160 ο Νηρέας.

Φαντάσου πόσο πάει στην Εγνατία που έχει όριο 130 παρακαλώ!!!!!!!!!

Από κει και πέρα εγώ τα Γιάννενα δεν τα πολυσυμπαθώ... οπότε και δε με απασχολεί το ζήτημα. Άσε που έχει η βενζίνη έχει πάρει τα ύψη. Για να πάω πέρα δώθε Ηγουμενίτσα - Γιάννενα θα φεύγει το μισό μεροκάματο.

Εντάξει, δεν είναι μόνο τα Γιάννενα προς τα κει... έχει και Μέτσοβο και Τρίκαλα και Θεσσαλονίκη.

Η Θεσσαλονίκη πόσο είναι από Ηγουμενίτσα;

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Η δική μου καρδιά έχει για πάντα ρίξει άγκυρα στην καρδιά του Αιγαίου. Βλέπε Αστυπάλαια.

Σωστή σε βρίσκω!!! Αυτό μας έλειπε να διαγράψεις την Αστροπαλιά!