Είναι ένας χάρτης ναυτικός. Της Ελλάδας. Κι αν μεγάλος δε φαίνεται, κάντε ένα κλικ... να μεγαλώσει.
Κι έπειτα φανταστείτε. Να ταξιδεύετε στ' αλήθεια. Κάπου εκεί ανάμεσα Σικελία και Κρήτη.
Μέσα στο απέραντο γαλάζιο.
Και το σιδερένιο θηρίο να σκίζει περήφανα τα κύματα.
Και να κρατάς εσύ το τιμόνι. Να το κυβερνάς και να το ορίζεις.
Σε μια πορεία προς το όνειρο που τώρα ζωντάνεψε.
Και το ραντάρ να δίνει το στίγμα: Νίκησες! Τα κατάφερες!
Και έτσι πάντα να νικάς. Έτσι με το σπαθί σου να τα καταφέρνεις.
Να αφήνεις πίσω σου το ψεύτικο σέρφινγκ και να αλωνίζεις τις αληθινές θάλασσες. Κραδαίνοντας τηλέγραφο και όχι ποντικάκια.
Με τις μηχανές σου πάντα στο ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ.
Κιαλάροντας στο επόμενο λιμάνι προορισμού. Και στο άλλο. Το μεγάλο. Που τέσσερα χρυσά γαλόνια θα στολίζουν τις επωμίδες σου.
Μπορείς. Και θα τα κατακτήσεις κι αυτά.
Ούριος άνεμος στα όνειρά σου οι δικές μας ελπίδες που ναυάγησαν.
Ναι. Έτσι γίνεται πάντα. Σε κάθε καινούρια κατάκτηση. Πέφτουν οι πρώτοι και γίνονται γέφυρα. Για ένα βήμα παραπάνω. Και όλο πιο πάνω!
Φυσάει. Κι εδώ στη στεριά φυσάει.
Ώρα καλή στην πρύμη σας λοιπόν.
Κι αέρας στα πανιά σας.
Να πάει τα χαιρετίσματα σε όσους δεν πίστευαν πως μπορεί και να γίνει αλήθεια.
Και ειδικά σε εκείνους που έλεγαν την ανοησία: Δεν είναι δόκιμοι, κοπέλες είναι σου λέω.
Εμ, όντως δεν είναι δόκιμος. Ανθυποπλοίαρχος είναι πια, σου λέω και σου φωνάζω. Ήγουν Γ' Πλοίαρχος! Με όλα τα πρεπά και όλες τις τιμές.
Κι όχι σε ψαροκάικο ούτε και ποσταλάκι...
Μπορούν. Ποιος σου είπε πως δεν μπορούν και οι γυναίκες να ανέβουν στις μεγάλες γέφυρες;
Αρκεί βεβαίως να το θέλουν πραγματικά. Γιατί δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει δε θέλω.
Κι όταν υπάρχει θέληση, δυνατή θέληση, δαμάζει τις δυσκολίες*! Όποιες και όσες...
___________________________________
* Όταν πριν 30 ακριβώς χρόνια οι πρώτες ελληνίδες έδιναν εξετάσεις για τη σχολή εμποροπλοιάρχων, κάποιος πολύ σοφός άνθρωπος όρισε ως θέμα έκθεσης το εξής: "Η δυνατή θέληση δαμάζει τις δυσκολίες".