Η ΜΕΓΑΛΗ ΡΟΥΦΗΧΤΡΑ

Οι ρουφήχτρες, στη ντοπιολαλιά του τόπου μου, είναι επικίνδυνα σημεία του ποταμού που ρουφάνε και καταπίνουν κάθε ανίδεο που θα θελήσει να κολυμπήσει κοντά τους. Οι επιστήμονες αντίστοιχα μιλάνε για τις μαύρες τρύπες. Τις επίσης αχόρταγες και άλλο τόσο μυστηριώδεις...

Εγώ όμως για άλλη ρουφήχτρα σας μιλώ. Εκείνη που ο υπερκαταναλωτισμός του σήμερα και το τέρας του καπιταλισμού έχει ενεργοποιήσει και που ως άλλος δράκουλας απαιτεί για να κρατιέται στη ζωή να πίνει αχόρταγα το "αίμα" των άλλων. Έως ρανίδας...

Αφορμή, για τον όρο "μεγάλη ρουφήχτρα", στάθηκε ένα καράβι! Ένα καράβι που παρακολουθώ τους τελευταίους μήνες τα ταξίδια του. Ας είναι καλά τα σύγχρονα συστήματα που επιτρέπουν και στους απλούς ακόμη ανθρώπους να εντοπίζουν πού ακριβώς ταξιδεύει κάθε πλεούμενο.

Αρκεί να επισκεφθείς συνδέσμους όπως ο επόμενος:

http://www.marinetraffic.com/ais/gr/datasheet.aspx?datasource=SHIPS_CURRENT&alpha=A&level0=200

και να συμπληρώσεις το όνομα του πλοίου που σε ενδιαφέρει. Μπορείς έτσι να δεις και το στίγμα του και την πορεία του και την ταχύτητά του. Φυσικά και το τελευταίο λιμάνι και τον προορισμό του.

Το "δικό μου" καράβι όλους αυτούς τους μήνες κάνει διαρκώς την ίδια διαδρομή. Φορτώνει από τον Περσικό και τάκα τούκα ανεβαίνει στην Ευρώπη και "ξερνάει" το φορτίο του. Έπειτα γραμμή και πάλι για Περσικό.

Τι κουβαλάει; Αέριον! Υγροποιημένο φυσικά. Είναι δηλαδή ένα καράβι τύπου LNG. Υψηλού κινδύνου βεβαίως αλλά και για τούτο εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Παλιότερα τα καράβια αυτά, τα αεράδικα, τα φτιάχναν οι ναυπηγοί σαν γκαστρωμένες γυναίκες. Με κάτι στρογγυλά εξογκώματα, τελείως αντιαισθητικά, στο κατάστρωμα:


Norman Lady... Μια κυρία και με τη βούλα. Μια κυρία σε ... ενδιαφέρουσα! Που μαζί με όλα τα άλλα καράβια του ίδιου τύπου άλλο δεν κάνει παρά να ρουφάει αχόρταγα από τις ενεργειακές πηγές του πλανήτη αγαθά, που η φύση χρειάστηκε χιλιάδες χρόνια για να δημιουργήσει, και με συνοπτικές διαδικασίες να τα κουβαλούν στις ... αναπτυγμένες χώρες προς άμεση κατανάλωση!

Πώς αλλιώς θα δουλέψουν τα εργοστάσια; Πώς θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες σε ενέργεια ημών των πολιτισμένων;

Σήμερα μόνο κατασκευαστικά άλλαξαν τα συγκεκριμένα πλοία. Και από τις γκαστρωμένες κοιλιές φτάσαμε στα ... φέρετρα!!! Ναι, μιλάω σοβαρά. Έτσι τα αποκαλούν, γιατί έτσι μοιάζουν. Και όχι μόνο στην όψη:


Για δες αυτό το lng... Σαν να του φύτεψαν μια κάσα στο κατάστρωμα δεν είναι; Σαν και την κάσα που ο αλόγιστος τρόπος ζωής μας ετοιμάζει καθημερινά για ολάκερο τον πλανήτη.

Γιατί μπορεί να βρήκαμε τον τρόπο να ρουφάμε τα σπλάχνα της γης μα σίγουρη απάντηση για το ενεργειακό πρόβλημα δε βρήκαμε. Και ακόμη και τα πιτσιρίκια του δημοτικού γνωρίζουν σήμερα πως δεν είναι μακριά οι μέρα που θα έχουμε ρουφήξει τα πάντα και θα μείνουμε κυριολεκτικά στα κρύα του λουτρού!

Όπως ξέρουμε επίσης τις δυσάρεστες επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα της γης από τις συνεχείς καύσεις υγρών και αέριων καυσίμων. Ξέρουμε πως έχουμε μετατρέψει τη γη σε ένα τεράστιο θερμοκήπιο. Και όλο και ανεβάζουμε το θερμόμετρο. Κι ας λιώνουν οι αιώνιοι πάγοι των πόλων ο ένας μετά τον άλλο. Σιγά μη βάλουμε εμείς μυαλό και σιγά μη σκεφτούμε ότι οδηγούμε την ανθρωπότητα στον αφανισμό.

Κι άσε τώρα να λένε για Κιότο και Ρίο και άλλα φαιδρά. Την ουσία του πράγματος τη βλέπω μπροστά μου όλους αυτούς τους τελευταίους μήνες. Παρακολουθώντας εκείνο το καράβι. Που έρχεται βολίδα στην Ευρώπη, ξεφορτώνει, και βολίδα γυρίζει στον Περσικό να ξαναφορτώσει. Ούτε 24ωρο δεν κλείνει στο λιμάνι. Και μόλις βγει λίγο στ' ανοιχτά φουλάρει μηχανές και τρέχει σαν κρις κραφτ! Να προλάβει! Να ρουφήξει και την τελευταία φυσαλίδα αερίου.

Και να τη φέρει στη μεγάλη ρουφήχτρα της γηραιάς ηπείρου μας. Που τάχα και καλά βρίσκεται και σε οικονομική κρίση! Αν βρισκόταν, θα περιόριζε λίγο την κατανάλωση, δε θα την αύξαινε σε ρυθμούς που ζαλίζουν!

Κι ας είναι καλά το εφοπλιστικό κεφάλαιο που με παρόμοιους ρυθμούς χτίζει καινούρια καράβια για να προλαβαίνει τις ανάγκες της αγοράς. Φυσικά στα ναυπηγεία των χωρών του τρίτου κόσμου. Να μην κοστίζει ακριβά το "χτίσιμο". Και να γίνεται γρήγορη απόσβεση κεφαλαίου.

Βεβαίως λαμβάνουν και άλλα παρόμοια μέτρα. Πληρώματα από χώρες του τρίτου κόσμου και πάλι. Και φτηνά και ανασφάλιστα...

Βλέπω, σου λέω, αυτό το καράβι να τρέχει και ζαλίζομαι. Λες και με έχουν ανεβάσει σε μια τρελή μπαλαρίνα του λούνα παρκ που χάλασε ο διακόπτης και συνεχώς στριφογυρίζει. Με μόνο βέβαιο τέλος την ώρα που άξονας θα σπάσει και θα σωριαστεί σε ερείπια...

Κι όμως εκεί κάτω βλέπω μιλιούνια ανθρωπάκια να περιφέρονται σαν υπνωτισμένα. Μασάνε μαλλί της γριάς και χαμπάρι δεν παίρνουν για την επικείμενη καταστροφή.

Και τα βράδια ξαπλάρουν μπρος στο γυαλί και ακούνε τα παπαγαλάκια να διαμαρτύρονται για τους άθλιους απεργούς που πάλι έκαναν μπλόκο στο λιμάνι. Ρουφάνε αποχαυνωμένοι την παγωμένη μπίρα τους, βάζουν και το αιρ κοντίσιον στο φουλ, παίρνουν δίπλα τους τα τηλεκοντρόλια και τα τηλέφωνα, κινητά και ασύρματα, και συνεχίζουν το μεγάλο ροχαλητό.

Για λίγο μόνο ζωηρεύουν μόλις παίξουν στις διαφημίσεις κανένα καινούριο μοντέλο 4 επί 4 και κάνουν γρήγορους υπολογισμούς στην τσέπη τους. Διότι ένας καθωσπρέπει άνθρωπος σήμερα μόνο με 4 επί 4 μπορεί να μετακινείται. Κι ας είναι να το οδηγεί στη μποτιλιαρισμένη Πανεπιστημίου. Είναι η αίσθηση, βρε παιδί μου!!! Να βλέπεις τα ανθρωπάκια από ψηλά! Κι όχι χωμένος στο κλασικό γιωταχί!

Έτσι μας έχουν καταντήσει. Αραχτούς να ρουφάμε συνέχεια κι όχι μόνο τα σπλάχνα της γης μα το ίδιο το αύριο και το μέλλον.

Ποια μαύρη τρύπα της οικονομίας μού λες; Άλλη είναι η μεγάλη ρουφήχτρα. Κι εσύ κι εγώ και όλοι μας είμαστε ένα βήμα μόνο από το τεράστιο στόμα της.

Γι' αυτό σου λέω, ζαλίζομαι! Βλέποντας εκείνο το καράβι να τρέχει να προφτάσει. Να ξεκάνει τη γη και τον κόσμο πριν την ώρα τους. Με το μεγάλο του φέρετρο στο κατάστρωμα. Κι όλους εμάς υποψήφια πτώματα...