Καρδιά από πέτρες;
δηλαδή πέτρινη καρδιά;
Α, μάλιστα. Σου έχω κι εγώ:
Όπως βλέπεις δε χρειάζονται πετραδάκια στη σειρά. Υπάρχουν και μονοκόμματες πέτρινες καρδιές.
Μια μεγάλη. Γκρίζα. Μια μικρούλα. Κεραμιδί.
Βρεγμένες με θάλασσα. Μαζεμένες απ' τη θάλασσα.
Δεν ξέρω αν τις θυμάσαι. Τότε που ήρθες. Σεπτέμβρης ήταν και τότε. Πάνε δυο χρόνια. Τότε που μια καρδιά σου χάρισα κι εσένα.
Αυτή τουλάχιστον τη θυμάσαι;
Λίγο πιο πέρα ήταν και οι πέτρινες. Σε θέση περίοπτη. Πικρό απόκτημα από τον τόπο που πολύ αγάπησα. Δυο καρδιές πέτρινες. Μαζεμένες στο ακρογιάλι.
Είναι νόμος της φύσης. Η πέτρα. Η αγέλαστος που την είπαν.
Εδώ κοτζάμ δάσος και πέτρωσε.
Τα πάντα, ναι τα πάντα, είναι γραφτό να πετρώνουν. Ακόμη και τα χρόνια.
Πέτρωσαν και οι μήνες. Οι αμέτρητοι. Βουτηγμένοι στην απέραντη σιωπή.
Ρωτούσα. Κι απαντούσε το τίποτα.
Κι εγώ αν είσαι καλά ήθελα να μάθω. Αυτό μόνο.
Ώσπου όλα πέτρωσαν. Αγωνίες. Απορίες. Γιατί...
Δε ρωτάω λοιπόν πια. Οι πέτρες δε ρωτούν.
Είδα μονάχα την πέτρινη καρδιά σου. Και θυμήθηκα.
Χαλικάκια στη μνήμη. Που τη σέρνουν καμήλες και κανέλες.
Θέμα: ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ 
Τρι Σεπ 07, 2010 11:52 pm
