ΥΠΕΡΟΧΑ ΤΑ ΣΥΒΟΤΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΑΦΗΣΑΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΣΥΧΑ...

Αγιασμός σήμερα. Ναι.

Και επιβεβλημένο το κολύμπι. Σε νερά διάφανα.

Σύβοτα λοιπόν.

Που δεν τόλμησα στον ένα μήνα εδώ, ναι και πάλι, έκλεισα τον πρώτο μήνα!!! να τα πλησιάσω. Να πάω πού; Στο πατείς με πατώ σε; Και να αγωνίζομαι να βρω ένα τετραγωνικό μέτρο ελεύθερο από ξαπλώστρες να βάλω κι εγώ την ψάθα μου;

Σήμερα όμως όλοι εσείς λείπατε. Και τα Σύβοτα ήταν και πάλι η παραλία που κάποτε λάτρεψα...


Ένας λόγος που αγαπώ τα Σύβοτα είναι και τα βότσαλα. Δε λέω, καλές και οι ξανθές αμμουδιές μα τα βότσαλα έχουν άλλη χάρη. Και μάλιστα το μικρό και τρυφερό βοτσαλάκι. Που το περπατάς χωρίς να πληγώνεις τις πατούσες σου.


Δικά μου πια όλα τα τετραγωνικά της παραλίας; Ε... όχι ακριβώς...


Ξεχάσατε μπρε πίσω τις ομπρέλες σας και τις ξαπλώστρες σας!


Δεν μπορώ όμως να πω ότι στενοχωρήθηκα διόλου. Κανένα συναίσθημα λύπης. Ίσα ίσα...

Ξέρετε, ένα μεγάλο μου παράπονο ήταν τόσα χρόνια το τι απογίνονται οι τόποι διακοπών όταν οι εκδρομές παίρνουν το σακ βουαγιάζ τους και επιστρέφουν στας Αθήνας. Και να που σήμερα έλυσα την απορία...


Αδιάψευστοι μάρτυρες οι φωτογραφίες! Μια χαρά επιζούν οι τόποι και χωρίς την αφεντιά σας!

Να έλειπαν και τα θλιβερά ενθύμια της παρουσίας σας... τι καλά που θα ήταν...

Πήγα λοιπόν πανευτυχής και άραξα πλάι στο κύμα...

Και μη γελιέστε, τα μαύρα σημαδάκια στο βάθος δεν είναι κολυμβητές. Οι σημαδούρες είναι. Μείναν κι αυτές να μας θυμίζουν τους εξυπνάκηδες. Εκείνους τους νεόπλουτους που πάνε έρχονται στις παραλίες με τα κρις κραφτ και αποκεφαλίζουν κολυμβητές και θερίζουν παιδάκια...

Σήμερα όμως κατάφερα να κολυμπήσω σχεδόν ολομόναχη την παραλία που ευλόγησαν οι θεοί.


Ελάχιστη η ανθρώπινη παρουσία στην πιο κοσμική παραλία της Ηπείρου. Στο Μέγα Άμμο. Με την ίδια βαθιά ευχαρίστηση σαν τη δική μου να χαίρονται όσα τα καλοκαίρι ούτε που τολμούν να διανοηθούν για το συγκεκριμένο μέρος:


Ψάρεμα στο Μέγα Άμμο; Ε, ναι, τι λέμε... το έζησα κι αυτό!!! Κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο το καμάκι ευδοκιμεί εκεί...

Και το καραβάκι στο βάθος; Πάτρα - Ιταλία, Ιταλία - Πάτρα...

Σήμερα όμως είδα και γκαζάδικο!!! Και να η συγκίνηση. Τελικά ρε παιδί μου μόνο τα γκαζάδικα είναι καράβια. Συμφωνείς, Μελινάκι;

Ούτε πελάτης για δείγμα και στο καφέ... εκεί που λίγο καιρό πριν δεν έβρισκες ούτε καρέκλα...

Όλη η παραλία δική μου τώρα. Το τέλειο; Εμ, άδικο έχω;


Εσύ βρε να τα βλέπεις. Που δεν καταδέχτηκες να έρθεις καμιά βολτίτσα. Να δεις τι έχασες!!!

Γενικά, εγώ, αγαπητοί και αλησμόνητοι φίλοι εξ Αθηνών, κακοπερνάω τα μέγιστα εδώ πέρα. Πολύ χάλια λέμε!!! (να παίρνουμε τα μέτρα μας, γιατί με την Αστυπάλαια κάπως έτσι την πατήσαμε... τη διαφημίζαμε δεξιά και αριστερά και την πάθαμε τη ζημιά... κατέβηκε στο νησί και η κουτσή μαρία και το κατάντησαν άντε να μη λέω... εδώ, το είπα, είναι τελείως χάλια! άντε το πολύ πολύ να έρχεστε Ιούλιο - Αύγουστο, θα κάνουμε υπομονή... Σεπτέμβριο όμως μακριάααααααααα! α, έχει και πολλές σφήκες, ε; )

και μία Πέρδικα. τη βλέπετε στο βάθος να λιάζει τα σπιτάκια της...


Και από Σύβοτα μέχρι Πέρδικα η φύση άλλο δεν έκανε παρά να πλάθει παραλίες. τη μία ωραιότερη από την άλλη...

Σύβοτα πάντα. Μέγας Άμμος; Ναι... έχει και βραχάκια ο Μέγας Άμμος! όπως και βότσαλα... Γιατί τον είπαν Άμμο; Ε, είναι από τα παλαβά...

Στην επιστροφή πανοραμική θέα προς το Ιόνιο. Και τα καραβάκια να σκίζουν κυριολεκτικά τα νερά...

Τα βουνά στο βάθος; Η Κέρκυρα φυσικά.

Και για να ολοκληρωθεί το "χάλια", στάση στην Πλαταριά για ηλιοβασίλεμα...

Χάλια δεν είναι κι εδώ; Δεν παλεύεται λέμε το πράγμα. Ανυπόφορονννννννν!!!

άντε και μια καρτ ποστάλ - χωρίς ημερομηνία

... μην ξοδεύεστε στα περίπτερα... έτσι κι αλλιώς τζάμπα τις έχουμε εδώ...

και μια τρελιάρικη...

μου αρέσει πάντα στην Πλαταριά να βγάζω και φωτογραφίες λοξές...

ματωμένος ορίζοντας.

ίδια και η καρδιά μου ματώνει για την αιθαλομίχλη που άφησα πίσω μου.

και για τα ηλιοβασιλέματα με φόντο πολυκατοικίες.

πόνος κι αυτός, ε;!!!