Ρεκόρ επισκέψεων προχτές στο φόρουμ.
Για πρώτη φορά ξεπεράσανε τις 500 τη μέρα!!!
Αλλά και χτες, Τρίτη, πάλι οι επισκέψεις έφτασαν τις πεντακόσιες!
Ενώ και ο μέσος όρος επισκέψεων, που βασίζεται στα δεδομένα της τελευταίας εβδομάδας, εκτινάχτηκε στο 446 (από κει που κάποτε πανηγυρίζαμε για τις 200 επισκέψεις τη μέρα... )
VISITS
Total 105,940
Average Per Day 446
Average Visit Length 1:29
Last Hour 27
Today 500
This Week 3,124
PAGE VIEWS
Total 263,967
Average Per Day 671
Average Per Visit 1.5
Last Hour 45
Today 889
This Week 4,694
Και σήμερα, με το καινούριο πεντακοσάρι:
VISITS
Total 105,947
Average Per Day 453
Average Visit Length 1:28
Last Hour 31
Today 7
This Week 3,172
PAGE VIEWS
Total 263,991
Average Per Day 702
Average Per Visit 1.5
Last Hour 113
Today 23
This Week 4,911
ο μέσος ξεπέρασε το 450 ενώ οι επισκέψεις της εβδομάδας σταθεροποιήθηκαν πάνω από τις 3.000.
Τρία χρόνια Homa Educandus. Και από σαράντα κύματα η διαδρομή μας.
Βιβλίο να τα τα κάνεις τι περάσαμε, δε θα τα πιστεύουν οι άνθρωποι.
Και θα αφιερώσω το σημερινό ρεκόρ σε κάποιον που έγραφε:
- Παράθεση :
- Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 03, 2008 6:02 pm
Εγώ πάλι λυπάμαι που χειρόγραφα του μεγάλου φιλοσόφου πετιούνται σαν σκουπίδια σε ένα παρακμιακό και περιθωριακό χώρο, [...]
Είναι ένας πολύ καλός φίλος του Εντουκάντους αυτός ο άνθρωπος. Κι ας μας αποκαλεί "παρακμιακό και περιθωριακό χώρο". Ναι, εμάς εννοεί. Παρακμιακό και περιθωριακό χώρο.
Τον Ιούνιο του 2008. Τότε που το Εντουκάντους μετά βίας μέτραγε μισό χρόνο ζωής και παρουσίας στο διαδίκτυο. Και που βεβαίως δεν είχε την επισκεψιμότητα που έχει σήμερα.
Και ο μεγάλος φιλόσοφος; Εδώ ο φίλος μας αναφέρεται στο Δημήτρη Λιαντίνη. Που εμείς λέει, ο περιθωριακός και παρακμιακός χώρος, ήμασταν κάτι σαν σκουπιδοντενεκές για τα χειρόγραφά του!!!
Συνήθως ως άνθρωπος δεν κρατώ κακία. Ακόμη και όταν μου κάνουν μεγάλο κακό. Δεν είναι προσόν, ελάττωμα είναι, γιατί όχι μόνο δεν κρατώ κακία αλλά συχνά και ξεχνάω τι μου έχουν κάνει. Λες και δεν τα τράβηξα εγώ αλλά κάποιος άλλος. Στάση που όχι μόνο δε βοηθά τους άλλους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι αλλά και τους αποθρασύνει.
Βασικά η στάση αυτή μοιάζει με τη στάση που κατακεραυνώνει ο Λιαντίνης στα Ελληνικά μιλώντας για τη δήθεν αγάπη των χριστιανών. Κι ας μην είναι χριστιανικής προέλευσης η στάση η δική μου αλλά ίδιον του χαρακτήρα μου. Και να θυμίσω τι λέγει εκεί ο Λιαντίνης:
- Παράθεση :
- σελ 143
Για τους έλληνες αγάπη είναι η υποταγή στη φυσική και στην ηθική τάξη. Αυτό που διαφορετικά το περιγράψανε με τη μεγαλώνυμη λέξη της Δίκης. Να επιδικάζεις στον άνθρωπο την τιμή του.
σελ 144
Το περίφημο odi et amo, αγαπώ και μισώ, πέρα από την ερωτική κυριαρχία του στην ποίηση του Κάτουλλου και του Ντοστογιέβσκι, έχει και την κοινωνική του εγκυρότητα. Ένας άνθρωπος που δεν ημπορεί να μισήσει ποτέ μοιάζει τη σκύλα που δε μάχεται το λύκο. σαν έρχεται επίβουλα στο μαντρί, αλλά ζευγαρώνει μαζί του. Έτσι όμως ποιος θα φυλάξει τα πρόβατα;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Το λέω λοιπόν και το εννοώ και όχι από ψευδεπίγραφη μετριοφροσύνη πως είναι ελάττωμα να μην μπορείς να μισήσεις. Μόνο περιστασιακά οργίζομαι με την απαράδεκτη συμπεριφορά κάποιου και σύντομα, το είπα, ξεχνώ τι μου έχει κάνει.
Σήμερα όμως δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ βλέποντας αυτό το ρεκόρ του Εντουκάντους. Κι όχι να ευχαριστηθώ αλλά με το δακρυόεν γελάν του Ομήρου να το κοιτάξω. Γιατί αν φτάσαμε στους 500 επισκέπτες τη μέρα το έχουμε πληρώσει με ακριβό αντίτιμο. Δε μας χαρίστηκε ούτε και το κατακτήσαμε τυχαία.
Μίσος όμως όχι. Εξάλλου ο άλλος δάσκαλος, ο Νίτσε, μας δίδαξε πως το μίσος μας δεν πρέπει να το χαλαλίζουμε άδικα...
"Εκείνο, που κάποιος περιφρονεί, δεν επιτρέπεται και να το πολεμήσει."
Νίτσε, "Ίδε ο άνθρωπος", ελληνισμένο από το Δ. Λιαντίνη - σελ. 33
Κι ακόμη περισσότερο, λέγει ο Νίτσε, δεν πρέπει το μίσος να γίνεται εκδίκηση. Είναι σημάδι αδυναμίας...
Άλλο πράγμα η επίθεση, και άλλο η εκδίκηση.
Κι είναι εδώ που ο "φίλος" μας αυτός την πάτησε. Και η παρέα του μαζί.
Γιατί από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το φόρουμ Εντουκάντους του κήρυξαν τον πόλεμο. Όχι για όσα έλεγε και έγραφε ο χώρος μας αλλά από εκδίκηση. Τρία χρόνια ζωής το Εντουκάντους, τρία χρόνια και η τακτική της εκδίκησης. Βιβλίο, σας είπα, να τα κάνουμε όσα έχουν γραφτεί και γίνει εναντίον μας, δε θα τα πιστεύει ο κόσμος. Πως μπορεί στο διαδίκτυο να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και ανάμεσα σε πολιτισμένους υποτίθεται ανθρώπους.
Πριν λίγο καιρό άνοιξα φόρουμ μαθητικό για τα καινούρια μου πιτσιρίκια. Τους "Φαροφύλακες της Ηγουμενίτσας". Ε, με τέτοια αίθουσα, πλάι στο λιμάνι, Φάρος μοιάζει η τάξη μας και τα ζουζούνια μου με Φαροφύλακες.
Προχτές όμως είχαμε το πρώτο ... κρούσμα. Ένας πιτσιρικάς "δανείστηκε" το ψευδώνυμο άλλου και έγραψε πράγματα που και το συμμαθητή του προσβάλανε και μένα έθιγαν. Στενοχωρήθηκα. Αλλά δε θύμωσα. Ένα παιδάκι έκανε μια σκανταλιά. Μήπως όλοι μας δεν κάναμε σαν πιτσιρικάδες σκανταλιές;
Κι από την άλλη θυμήθηκα - ήθελα δεν ήθελα - τότε που κάποιοι πήραν το δικό μου ψευδώνυμο και έγραφαν σαχλαμάρες στο διαδίκτυο για να με εκθέσουν.
Δανάη εγώ; Δaνάη ο άγνωστος κλέφτης του ψευδωνύμου.
Και θυμάμαι, δεν μπορώ δυστυχώς να το ξεχάσω, πως πήρα τότε τηλέφωνο έναν κοινό γνωστό. Ξέρω, μου είπε, ποιος είναι. Αλλά δεν μπορώ να σου πω!!!
Στον καθένα, λέει ο Λιαντίνης, πρέπει στα πλαίσια της ελληνικής αρετής, να επιδικάζεις την τιμή του.
Κι εγώ το ίδιο οφείλω. Να επιδικάζω την τιμή εκείνου που ήξερε αλλά σιώπησε. Και από το Νίτσε, και το ίδιο βιβλίο όπως παραπάνω, σελ. 31:
"Σε κείνους που σιωπούν, λείπει κάποια ευγένεια και λεπτότητα ψυχής. είναι μια υπεκφυγή η σιωπή, και το να καταπίνεις δημιουργεί αναγκαστικά άσχημο χαρακτήρα - χαλάει το στομάχι. Όλοι οι σιωπηλοί πάσχουν από δυσπεψία."Θα φανεί λοιπόν παράξενο αλλά να, στον άνθρωπο αυτό, τον σιωπηλό, που έβλεπε το άδικο αλλά προτίμησε να σιωπήσει, δίνω μεγαλύτερο φταίξιμο παρά στον άλλο, που μας έβρισε και μία και δύο και αμέτρητες φορές.
Στο κάτω κάτω δεν ξεχνώ πως έφταιξα κι εγώ για τη στάση του. Όταν τον "πιπέρισα" για ένα απογευματινό καρπουζάκι. Όχι πως μετανιώνω. Και πάλι θα το έκανα αν χρειαζόταν. Έπρεπε να τον "πιπερίσω", όπως το ίδιο έκανα και για το μαθητάκο μου χτες βράδυ. Όταν τον ανάγκασα να παραδεχτεί την πράξη του. Βλέπετε ο καημενούλης δεν μπορούσε να ξέρει - στα 9,5 χρόνια της ζωούλας του - τι εστί ip... και όταν κατάλαβε πως ξέρω, το παραδέχτηκε και ζήτησε το καημένο και συγνώμι. Ναι, με γιώτα. Αλλά συγνώμη αληθινή.
Σήμερα λοιπόν στην τάξη, στην ώρα της ευέλικτης, είχαμε μάθημα για την ip. Και μάθημα για την ηθική, στην κανονική ζωή μας και στο διαδίκτυο.
Λέω λοιπόν φίλους όλους εκείνους που με βοήθησαν ως τώρα βιωματικά να εμπεδώσω τους κανόνες ηθικής του διαδικτύου. Είναι άλλο πράγμα θεωρητικά να τα έχεις παπαγαλίσει στα βιβλία και άλλο να τα έχεις νιώσει στο πετσί σου.
Έτσι βλέπω και το 500άρι του Εντουκάντους. Μου θυμίζει όσα έμαθα στα τρία χρόνια που κρατάω το τιμόνι αυτού του χώρου. Αυτό και το κέρδος. Η γνώση.
Θέλω λοιπόν ειλικρινά να ευχαριστήσω όλους εκείνους που επί τρία χρόνια δε μας άφησαν σε χλωρό κλαρί. Δε μας επέτρεψαν να βαλτώσουμε στην ανία και στην πλήξη. Ήταν τρία χρόνια καταπληκτικά αυτά τα χρόνια του ταξιδιού με το Εντουκάντους. Έστω κι αν κάποτε μας ανάγκασαν να πιάσουμε λιμάνια στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τη μια, στον εισαγγελέα ακροάσεων την άλλη. Ακόμη και έτσι έμαθα πράγματα.
Και συγκεκριμένα σπουδάζεις Νίτσε δωρεάν. Σε βρίζει που λες ο άλλος μισότρελη στο διαδίκτυο. Και πας στον εισαγγελέα και ζητάς να του γίνουν συστάσεις. Ως έχεις το δικαίωμα από το νόμο και την υποχρέωση στον εαυτό σου και στην αξιοπρέπειά σου.
Και όταν καλείται, δε βρίσκει το θάρρος να παραδεχθεί πως εκείνος τα έγραψε.
Ο πιτσιρικάς χτες βράδυ, των 9,5 ετών, φάνηκε περισσότερο άντρας. Το παραδέχτηκε. Τρία λεπτά σιωπής μόνο. Κι έπειτα είδα να απαντά το "συγνώμι". Φαίνεται πως στην εποχή μας τα αγοράκια είναι περισσότερο άντρες από μερικούς μερικούς που το κεφάλι τους έχει αρχίσει να ασπρίζει.
500 επισκέπτες στο Εντουκάντους. Που κάποτε προσπαθούσαν οι άσπονδοι φίλοι μας να πείσουν ότι μόνο η Δανάη και ο εαυτός της υπάρχουν εδώ. Και κορόιδευαν τους 20 με 30 επισκέπτες που είχαμε τότε τη μέρα.
Καταδέχονταν να τα βάζουν με ένα χώρο που μόλις μπουσούλαγε στο διαδίκτυο.
Ίσως εκείνοι να είχαν προβλέψει το τωρινό 500άρι πολύ πριν το χτυπήσουν τα μηχανάκια του site meter...
Και πολύ πριν εμείς οι ίδιοι πιστέψουμε πως θα διαβάζονται οι σελίδες του φόρουμ από τόσους ανθρώπους.
Προσπάθησαν λοιπόν παντί τρόπω να ανακόμψουν την πορεία μας.
Κι αντί γι' αυτό πέτυχαν το αντίθετο.
Γιατί προφανώς δεν είχαν διαβάσει Λιαντίνη. Και ειδικά τον Αναξίμανδρο στο Homo Educandus. Που μλά για τη δικαιοσύνη του χρόνου και την τιμωρία της κάθε ύβρης.
Μακριά λοιπόν από μας η ύβρις και η οίησις για το 500άρι.
Μόνο ένα δακρυσμένο χαμόγελο μας φέρνει και ταυτόχρονα μεγαλύτερες ευθύνες για το μέλλον.
Πάντως ειλικρινά σας ευχαριστούμε που μας τιμάτε με την παρουσία σας. Αυτό ναι, και όχι ο αριθμός, μας δίνει χαρά και δύναμη να συνεχίσουμε.
Θέμα: ΡΕΚΟΡ 500 ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ ΧΤΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ HOMA EDUCANDUS! 
Τετ Νοε 17, 2010 12:47 am
