Την καλημέρα μου από Πρέβεζα!

Τι παθαίνει ο άνθρωπος κυριακάτικα... ή μάλλον τι του κάνει η ΔΕΗ κυριακάτικα...

Ανοίγω που λέτε τα ματάκια μου κατά τις 9 και κάτι. Κυριακάτικο ξύπνημα. Αχχχχχχ τι ωραία, σκέφτομαι! Θα ανοίξω τα παντζούρια μου να μπει ο ήλιος και να τρέξει το μάτι πέρα στη θάλασσα και στα βουνά.

Επόμενη κίνηση να ανοίξω καλοριφέρ... να σπάσει η πρωινή ψυχρούλα. Και μετά καφεδάκι και πρωινό! Στο κρεβάτι και παρέα με τον Ροθ. Τον Φιλίπ Ροθ. Και το Αμερικάνικο Ειδύλλιο.

Μπαίνω λοιπόν στο μπάνιο να ρίξω λίγο νεράκι και να πλύνω κανένα δόντι και τσααααααααφφφφφφφ σβήνει το φως!

Από το σαλόνι αρχίζει το απαίσιο σφύριγμα του ups... Διακοπή! Φτουυυυυυυυυυ!

Μπα, λέω. Εδώ μόνο οι διακοπές νερού είναι πρόβλημα. Η ΔΕΗ ευτυχώς δε μας κάνει γυμνάσια.

Οπότε αποφασίζω να το παίξω κουλ και γυρίζω στο κρεβατάκι μου και πιάνω το βιβλίο. Υπομονή ρε. Θα έρθει το ρεύμα. Πού θα πάει;;;;;

Περνάει ένα τέταρτο. Περνάει μισή ώρα. Περνάνε τρία τέταρτα. Περνάει ώρα ολόκληρη και το ρεύμα πουθενά.

Αποφασίζω να πάρω τις βλάβες.

Η ώρα είναι 10.30...

Στις δύο μου λέει ο βαριεστισμένος υπάλληλος. Στις δύο θα πάρετε ρεύμα!!!!!!!

Στραβοκαταπίνω και πάει να μου φύγει το τηλέφωνο από το χέρι. Όχι ρε γαμώτο...

Τι κάνουνε μέσα στο σπίτι τόσες ώρες χωρίς ρεύμα;;;;;

Ευτυχώς το σπίτι έχει μπόιλερ. Δηλαδή αυτόματο σύστημα για ζεστό νερό όταν ανοίγεις καλοριφέρ. Κι εγώ ευτυχώς επίσης το είχα αναμμένο το καλοριφέρ ως αργά τη νύχτα....

Ντουζάκι λοιπόν. Στο ημίφως. Ντύσιμο. Με καπελάκι βεβαίως διότι το μαλλί έχει το χάλι του και χωρίς σεσουάρ δε γίνεται τίποτα...

Και μετά την τσάντα και δρόμο. Για πού;

Η Ηγουμενίτσα αποκλείεται. Η διακοπή ρεύματος είναι γενική...

Άρα; Γιάννενα; Λίμνη; Μπαααααααααα.... Η λιακάδα και η άνοιξη προ των πυλών κι εγώ θα πάρω τα βουνά;

Σύβοτα; Μπαααααα.... Κοντά είναι. Πάργα μήπως; Απορρίπτεται. Ήμουν εκεί την περασμένη βδομάδα. Εκβολές Αχέροντα; Ούτε... δε λέει τέτοια εποχή...

Οπότε; Οπότε Πρέβεζα. Ογδόντα και κάτι χιλιόμετρα. Αλλά δρόμος να τρέχεις με 100...

Φυσικά κάνω προμήθειες σε σιντί, παίρνω βιβλία, παίρνω το νετ μπουκ, τη φωτογραφική και φύγααααααααααμε!!!

Μια ωρίτσα... Και τι ωρίτσα. Με την άνοιξη να είναι κιόλας παρούσα στις "όχθες" του δρόμου και την απέραντη θάλασσα να λαμπυρίζει στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.

Χαμός εδώ. Κόσμος κυριακάτικος. Απλωμένος στις καφετέριες της παραλίας. Κι επιτέλους δε φοβάμαι μήπως με βλέπει κανένας γνωστός. Αυτό δηλαδή που στην Ηγουμενίτσα έχει αρχίσει να γίνεται πρόβλημα. Το γνωστό για κάθε επαρχία...

Κι ο καφές σπέσιαλ...

Ας είναι καλά η ΔΕΗ. Αλλιώς στο διαμέρισμα θα την έβγαζα διαβάζοντας από Ροθ μέχρι την ύλη για τις εξετάσεις του ερχόμενου Σαββάτου. (α, ναι... στην ηλικία μου πάλι εξετάσεις πρέπει να δώσω.... καλέ εγώ και στη σύνταξη να βγω εξετάσεις θα δίνω, έλεος........... )


Φωτογραφίες στην επιστροφή. Εδώ δε λέει να κάψω μπαταρία για ανέβασμα φωτογραφιών....

Επιστροφή στη βάση μου. Ανέβασμα φωτογραφιών. Από το καφεδάκι στην Πρέβεζα...

Αχ, βρε Μελινάκι. Αν με είχες ακούσει... μαζί θα τον πίναμε αυτόν τον καφέ...

Πάντως ζήτησα από τη "γιαγιά" το ξεμάτιασμα και λέω τίποτε άλλο στραβό να μη συμβεί...

Καφέ Ρεστία.... κάτι σε Καββαδία μου κάνει αυτό...

Αυτό που κυρίως ζηλεύω στην Πρέβεζα είναι η πολιτιστική της ζωή...

Αυτό δηλαδή που η Ηγουμενίτσα δεν έχει ούτε για δείγμα...

Μέχρι φιλοσοφικό καφενείο έχουν οι Πρεβεζάνοι...

Στην Ηγουμενίτσα επικρατεί μόνο το καφενείο...

σνιφ, κλαψ, λυγμ......... επίτηδες το κάνουν... για να σκάσω από τη ζήλεια μου... ακόμη και το μεσημέρι της Κυριακής έχεις να κάνεις πράγματα στην Πρέβεζα........

και για τις ... ρουβίτσες!!!!!!!

Είδες, Μελινάκι, τι χάνεις;;;;;;;;

Σου τα έλεγα εγώ. Πάρε μεταγραφή στην Πρέβεζα... Εσύ όμως προτίμησες τις ερημιές και την απομόνωση...

Κοίτα, κοίτα... του δίνουν και καταλαβαίνει λέμε... όρεξη να έχεις για γλέντι...

Γιατί ρε γαμώτο αυτή η Ηγουμενίτσα να είναι σκέτο νεκροταφείο;;;;;;;;;

σε αντίθεση όμως με πολλές άλλες πόλεις που έχουν το ίδιο ατού η Πρέβεζα δεν έχει περιοριστεί μόνο σε αυτό...