Τέτοιες μέρες κάποτε. Περνούσαν με εκδρομούλες στην Πάργα. Με επισκέψεις στη Λίμνη Ζηρού. Με σεμινάρια στο Αρχαιολογικό της Ηγουμενίτσας. Ή έστω με αποδράσεις στο χωριό να μαζέψω λουλούδια και να ταΐσω τις γατούλες μου.
Ήταν οι μέρες της υπέροχης τριετίας που τόλμησα την αποκέντρωση και την επιστροφή στις ρίζες.
Μόνο που κράτησε τόσο λίγο...
Και τώρα στο γκρίζο της Αθήνας έμειναν οι φωτογραφίες να τις σκαλίζω. Και να θυμάμαι...
Η επίσκεψη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Λίμνη Ζηρού (Φιλιππιάδα - Πρέβεζας). 1 του Μάρτη του 2012...
http://tetartakia.blogspot.gr/2012/03/blog-post.htmlΣεμινάριο για το παιδί μέσα από την τέχνη στο αρχαιολογικό μουσείο Ηγουμενίτσας, πέρυσι, σαν σήμερα...
http://paideia.forumotion.com/t1647-topicΑχ, αυτά τα παιχνίδια στο Αρχαιολογικό της Ηγουμενίτσας...
Η αρχή ούτε και θυμάμαι πώς έγινε. Λίγο ο αρχαιολόγος ο Στέφανος, λίγο ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος και Αρχαιολογικών Χώρων Θεσπρωτίας, και πολύ το ίδιο το μουσείο. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο μίτος της ιστορίας με τα παιχνίδια του μουσείου. Και από τον έρωτα με την πρώτη ματιά για το αγαλματάκι το ακέφαλο της νεαρής Φίλας από τα Γίτανα. Μετά μου μπήκε η ιδέα να κάνω μια παιχνιδιάρα Αλφαβήτα και βρήκαν θέση εκεί και τα παιγνίδια του μουσείου. Οι αστράγαλοι, η σβούρα...
http://prwtakia.blogspot.gr/2012/11/blog-post_10.htmlΒλέπει την αλφαβήτα η φίλη μου η Σοφία, σύμβουλος προσχολικής στην Πρέβεζα, και της άρεσε πολύ. Μπορώ, μου λέει, να την κοινοποιήσω σε φίλους; Γιατί, όχι; της απαντώ...
Λίγους μήνες αργότερα, η Μαρίνα και η Έλλη, νηπιαγωγοί κι αυτές και φίλες της Σοφίας, οργάνωσαν το σεμινάριο για το παιδί στην τέχνη και μέσα στο μουσείο της Ηγουμενίτσας. Ώσμωση ιδεών. Και ένα δημιουργικό πάρε και δώσε που στην επαρχία βρίσκει το χρόνο και το χώρο και τον τρόπο να ανθίσει.
Μου λείπουν όλα αυτά. Τώρα που γύρισα στο κλεινόν άστυ. Οι τόποι. Οι άνθρωποι... η αληθινή ζωή...