ΠΑΡΘΕΝΩ ΦΙΛΑ ΠΑΡΟΡΑΜΑ

Στην είσοδο της πόλης της Ηγουμενίτσας υποδέχεται τον επισκέπτη το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Ένα σύγχρονο μουσείο που άνοιξε τις πύλες του στο κοινό μόλις στις 20 Δεκεμβρίου 2009.

Το κτίριο, σε μοντέρνα πρωτοποριακή αρχιτεκτονική γραμμή, βρίσκεται απέναντι από το παλιό Ξενία της Ηγουμενίτσας και νυν ΤΕΙ, και δίπλα στην Πυροσβεστική και στο Κέντρο Υγείας. Η κεντρική του είσοδος βλέπει το δρόμο που οδηγεί προς Δρέπανο ενώ η είσοδος για άτομα με ειδικές ανάγκες βρίσκεται προς το μέρος του λιμανιού.

Παρά την εντυπωσιακή εξωτερική του εμφάνιση είναι εύκολο να προσπεράσεις το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας χωρίς να καταλάβεις τι ακριβώς είναι. Βλέπετε τα μάτια στο σημείο αυτό μαγνητίζονται από χίλια δυο άλλα. Τη θέα της θάλασσας και των πλοίων για τους ρομαντικούς, τα γκράφιτι των ΤΕΙ για τους νέους, το γήπεδο για τους ποδοσφαιρόφιλους, το ταμπελάκι προς Δρέπανο για τους κολυμβητές...

Και όμως εκεί ακριβώς χτυπά η καρδιά της ιστορίας του τόπου. Με χτύπους που ο μακρινός τους αντίλαλος έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Με αποκορύφωμα τον 4ο αιώνα π.Χ. εποχή που η Θεσπρωτία απέκτησε τις πρώτες τειχισμένες της πόλεις.

Την Ελέα, τα Γίτανα, τη Φανοτή, την Ελίνα...


Ο χάρτης με το δίκτυο των αρχαιολογικών χώρων της Θεσπρωτίας προέρχεται από το ομώνυνο σχετικό εγχειρίδιο που έχει εκδώσει το υπουργείο Πολιτισμού - Ηγουμενίτσα 2009, με επιμέλεια της διευθύντριας του μουσείου, κ. Αικατερίνης Κάντα - Κίτσου.

Το κέντρο του δικτύου, σημειωμένο με κόκκινο πάνω στο χάρτη, είναι το ίδιο το Μουσείο. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας.

Ελάτε μαζί μας να ξεναγηθούμε στους χώρους του μουσείου. Και στους θησαυρούς του που αποκαλύπτουν όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά την άγνωστη ιστορία της Θεσπρωτίας...


Πήλινα ειδώλια. Βρέθηκαν στην Κυρα - Παναγιά, κοντά στην Παραμυθιά της Θεσπρωτίας.

Μα έχουν σχέση με άλλη θρησκεία. Με μια θεότητα σχετιζόμενη με τη φύση και τη γονιμότητα της γης.

Αυτά τα πήλινα ειδώλια έφεραν οπή, το γράφει και στην ταμπέλα δίπλα τους, απ' όπου και είχαν έθιμο να τα κρεμούν οι αρχαίοι πρόγονοι είτε στους τοίχους του ιερού είτε σε δέντρα κοντά σε αυτό.

Το περίεργο είναι πως το έθιμο διατηρήθηκε δια μέσου των αιώνων. Έτσι στο μικρό μου χωριουδάκι, που ανήκει στον τέως Δήμο Παραμυθιάς και νυν Σουλίου, οι παλιοί κρεμούσαν στα κλαδιά των άκαρπων δέντρων πετρούλες που έφεραν φυσική οπή! Πληροφορία που μόλις πριν λίγα λεπτά πληροφορήθηκα κι εγώ συζητώντας την εικόνα των ειδωλίων με τον πατέρα μου!!!

Μερικά από τα εντυπωσιακά χρυσά κοσμήματα που φιλοξενεί στις προθήκες του το αρχαιολογικό μουσείο Ηγουμενίτσας.

Όπως διαβάζουμε στον οδηγό του μουσείου χρυσά κοσμήματα έχουν βρεθεί σε διάφορα σημεία της Θεσπρωτίας και από διάφορες ιστορικές περιόδους.

Πχ στο Κεφαλοχώρι βρέθηκαν σε κιβυτιόσχημους τάφους χρυσά στεφάνια του 2ου - 1ου πΧ αιώνα που αποτελούνται άλλα από φύλλα μυρτιάς και άλλα από φύλλα βελανιδιάς. Εκεί επίσης βρέθηκαν και χρυσά ενώτια (σκουλαρίκια) που καταλήγουν σε κεφάλι αιλουροειδούς.

Πολλά χρυσά κοσμήματα βρέθηκαν και στη Ρίζιανη. Τα περισσότερα είναι του 4ου πΧ αιώνα ενώ δε λείπουν και νεότερων εποχών (πάντως πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση). Ανάμεσά τους υπάρχουν και δαχτυλίδια καθώς και δισκάρια διακοσμητικά για ενδύματα. Στο διάκοσμό τους διακρίνουμε λεοντοκεφαλές, πτηνά, ρόδακες, φίδια αλλά και κεφαλές Μέδουσας, γοργονείου και Περσεφόνης.

Τα χρυσά φύλλα που διακρίνονται εδώ (από μυρτιά και ελιά) είναι του 3ου αιώνα πΧ και βρέθηκαν στα Γίτανα.

Στη μέση υπάρχουν και δύο δανάκες της ελληνιστικής περιόδου. Δηλαδή χρυσά νομίσματα που συνόδευαν το νεκρό ως αντίτιμο προς το Χάροντα για τη μεταφορά στον Άδη! Έτσι πίστευαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι!

Και μόνο ένας βρέθηκε να σηκώσει μπαϊράκι και να βγάλει από τα ρούχα του το Χάροντα με τα τερτίπια του:

Παράθεση :

Λουκιανιού οι νεκρικοί διάλογοι:

Χάροντα, Μένιππου & Ερμή

(Το βαρκάκι του Χάροντα φτάνει στην όχθη της Αχερουσίας. Οι νεκροί βγαίνουν ένας-ένας πληρώνουν το ναύλο τους (έναν οβολό) στον Χάροντα και χάνονται δεξιά. Τελευταίος βγαίνει ο Μένιππος, που πάει να φύγει χωρίς να πληρώσει. Ο Χάρος τον πιάνει από τον ώμο. )

ΧΑΡΟΣ: Κατέβαινε, βρε καταραμένε, τον ναύλο!
ΜΕΝΙΠ: Δε πα' να φωνάζεις Χάρε, όσο σ' αρέσει.
Χ: Πλέρωσε ρε σου λέω, για το ταξίδι που 'καμες!
Μ: Δε μπορείς να πάρεις από κάποιον που δεν έχει. *
Χ: Καλά! Υπάρχει κάποιος που να μην έχει έναν οβολό;
Μ: Αν είναι και κάνας άλλος, δε ξέρω. Εγώ πάντως δεν έχω.
Χ: Βρωμιάρη. Θα σε πάω στον Πλούτωνα, αν δε πληρώσεις.
Μ: Κι εγώ θα σου ρίξω μία με το κουπί και θα σου σπάσω το κρανίο.
Χ: Τζάμπα ταξίδεψες δηλαδής;
Μ: Ο Ερμής, που με κουβάλησε 'δω, να σε πλερώσει.
Ε: Θα 'πρεπε να πουληθώ ολάκερος αν ήταν να πλερώνω τους πεθαμένους.
Χ: Δε θα το κουνήσω στιγμή από κοντά σου.
Μ: Αν είν' έτσι, βγάλε όξω τη βάρκα και κάτσε. Μα δεν έχω μία! Τι θα πάρεις;
Χ: Δεν ήξερες ρε, πως έπρεπε να 'χεις το ναύλο;
Μ: Το 'ξερα και λοιπόν; Αφού δεν είχα μία, τι να 'κανα; Να μη πέθαινα;
Χ: Δηλαδή μόνο συ θα καυχιέσαι πως τη πέρασες τζάμπα;
Μ: Ε όχι και τζάμπα ρε μάγκα! Νερά έβγαζα, κουπί τράβηξα και μόνο 'γω απ' όλους, δεν έκλαιγα!
Χ: Αυτά δε περνάνε σε βαρκάρη! Πλέρωσε το ναύλο. Δε μπορεί να γίνει αλλιώς!
Μ: Ε τότε γύρνα με πίσω...
Χ: Ωραία τα λες. Να τις φάω κι από πάνω από τον Αιακό!
Μ: Ε τότε μη μου κολλάς.
Χ: Δείξε μου τι έχεις μες στο σακί;
Μ: Λούπινα. Θες λιγάκι; Κι ένα πρόσφωρο.
Χ: Από που μας κουβάλησες βρε Ερμή τούτο το κοπρόσκυλο; Το τι έλεγε στο ταξίδι δε περιγράφεται! Πείραζε και κορόϊδευε όλους τους άλλους κι ήταν ο μόνος που τραγουδούσε ενώ κείνοι θρηνούσανε.
Ε: Δε ξέρεις Χάρε ποιον είχες στη βάρκα; Τον Μένιππο! 'Ανθρωπος τελείως λεύτερος. Τίποτε δεν τονε νοιάζει!

Ο Μένιππος βρίσκει ευκαιρία που ο Χάρος μιλά με τον Ερμή και τη κοπανά...

Χ: Αχ και να σε πιάσω καμιά φορά...

Ακούγετ' η φωνή του Μένιππου από μακριά

Μ: Αν με πιάσεις φίλε μου. Δυο φορές δε μπορείς να με πιάσεις.

*γνωστή φράση που 'μεινε παροιμιώδης:

Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!

Κατόπιν τούτων λέγεται πως το κίνημα του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ θα κυκλοφορήσει σε κονκάρδες κεφαλές του Μένιππου, τιμώντας τον ως τον πρώτο διδάξαντα!!! Μπας και καταλάβουν και τα αμερικανάκια ότι εδώ είναι Ελλάδα. Μη μας παραζορίζουν γιατί έχει και άλλα η ιστορία των ελλήνων για όλους εκείνους που προσπαθούν να μας πατήσουν κάτω.

Κι εδώ βλέπουμε έναν από τους πελάτες του Χάροντα εκείνης της μακρινής εποχής. Που βιάστηκε να κάνει το μεγάλο ταξίδι, το χωρίς γυρισμό, σε πολύ τρυφερή ηλικία.

Τώρα συνεχίζει τον ύπνο τον ανεξύπνητο σε μια προθήκη του αρχαιολογικού μουσείου Ηγουμενίτσας. Μέσα στο πήλινο αγγείο που τα χέρια των δικών του απόθεσαν το κορμάκι του όταν ο Χάροντας έκοψε το νήμα της ζωής του...

Από τις αίθουσες του αρχαιολογικού μουσείου Ηγουμενίτσας και το υλικό αυτό που βοηθάει τον επισκέπτη να μυηθεί στις αρχαίες συνήθειες...