Ο ένας καημός τους είναι αυτός. Με τις εκθέσεις βιβλίου.
Κάποτε με πήραν κι εμένα από το χεράκι. Να πάω να δω ιδίοις όμμασι πως δεν υπάρχουν τα βιβλία του Λιαντίνη στις εκθέσεις βιβλίου. Στον Πειραιά ήταν θυμάμαι.
Ναι, πράγματι δεν ήταν εκεί βιβλία του Λιαντίνη. Μόνο βιβλία για το Λιαντίνη. Μοναχούλια τους τα καημένα. Χωρίς το φόντο που θα τα έκανε περιζήτητα. Ένα με το Λιαντίνη στο εξώφυλλο. Το άλλο με αφιέρωση στο Λιαντίνη στη μέσα σελίδα. Ήταν ο καιρός που μέχρι τραγούδι τον είχαν κάνει το Λιαντίνη. Και εκπομπή στην τηλεόραση. Και
ντοκιμαντέρ ακόμη...
Λιαντίνης
Μια ζωή πάντα το ίδιο δρομολόγιο
Μια σταγόνα ξεχειλίζει την Μεσόγειο
Η αλήθεια και η λήθη μία ζυγαριά
Της απαντοχής τα λόγια δεν υπάρχουν πιά
Λευκό πανί δεν ειχε το κατάρτι
Δεν έχει ο παράδεισος κλειδί
Σπασμένο στο βυθό είμαι καράβι
Που λούστηκε με ήλιο μια στιγμή
και χάθηκε σε απέραντη σιωπή
Υπεράνθρωπος δεν είμαι μα κατάντησα
Στο τελείωμα του χρόνου ξεμπαρκάρισα
Σε χρυσή ασπίδα πάνω θα αποκοιμηθώ
Μια ζωή που δεν ορίζω δεν θα λυπηθώ
Λευκό πανί δεν ειχε το κατάρτι
Δεν έχει ο παράδεισος κλειδί
Σπασμένο στο βυθό είμαι καράβι
Που λούστηκε με ήλιο μια στιγμή
και χάθηκε σε απέραντη σιωπή
(Οι στίχοι γράφηκαν απο τον Μιχάλη Ανδρεάδη και η μελοποίηση απο τον Μικρούτσικο)Ένα μόλις χρόνο πριν είχε βρεθεί ο σκελετός στον Ταΰγετο. Κι ο κάθε φουκαρατζίκος έτρεχε να εκμεταλλευθεί το γεγονός. Να αρπάξει την ευκαιρία. Και το θέμα που πουλούσε.
Έχω και ένα βιβλίο δώρο από εκείνο το βράδυ στην έκθεση βιβλίου του Πειραιά. Ανταμοιβή για βιβλιοκριτικές που είχα γράψει. Κι ας μην ειπώθηκε πως είναι. Ήταν όμως. Χωρίς να ερωτηθώ και κυρίως χωρίς να το ζητήσω.
Αργότερα που ξεφλούδισε το περιτύλιγμα και αποκαλύφθηκε η αλήθεια, ήρθε η εκδίκηση. Φοβού τους δαναούς και δώρα φέροντες. Και το ήξερα και το περίμενα να συμβεί. Γι' αυτό και η Δανάη μου. Η περσόνα μου στο διαδίκτυο. Να μου θυμίζει τους δαναούς και τα ανεπιθύμητα δώρα τους.
Τώρα πια ούτε τραγούδια, ούτε εκπομπές, ούτε ντοκιμαντέρ.
Ξαναθυμήθηκαν λοιπόν τις εκθέσεις βιβλίου. Είναι και η ρημάδα η κρίση βλέπεις. Χάθηκε σου λέει ο κόσμος να στείλει η Νικολίτσα κανένα βιβλίο στις εκθέσεις; Τουλάχιστον στο παρελθόν έδινε και καμιά συνέντευξη. Τώρα σιωπή. Κινούνται έτσι οι πωλήσεις; Δεν κινούνται. Άσε που ό,τι βίντεο είχαν από Λιαντίνη το ανέβασαν. Κι άρχισαν στην απελπισιά τους να τα ανεβάζουν και μεταφρασμένα...
Έτσι και έβγαλαν το μέγα συμπέρασμα. Δε στέλνει σου λέει η Νικολίτσα βιβλία στις εκθέσεις γιατί εκδίδει μόνη της τα βιβλία του Λιαντίνη και καρπώνεται όλο το κέρδος! Ενώ τα δικά τους τα καρπώνεται ο εκδοτικός οίκος! Είναι βλέπεις και οι πωλήσεις που όταν είναι πεσμένες πράγματι ο εκδοτικός οίκος καρπώνεται το όποιο κέρδος. Να ρεφάρει τη χασούρα από την έκδοση. Έτσι προβλέπουν τα συμβόλαια. Για χαζούς τους περνάτε τους εκδότες;
Στο στόχαστρο λοιπόν η Νικολίτσα. Αυτή φταίει για όλα!
Που ο Λιαντίνης έτσι το θέλησε, να αφήσει τα δικαιώματα του έργου του στη γυναίκα του και στο παιδί του, κάνουν πως το ξεχνούν. Όπως ξεχνούν ότι δεν είναι μόνο οι εκδότες που παρακρατούν χρήματα από την αξία ενός βιβλίου. Αλλά και οι κάθε είδους μεσάζοντες. Εκτός και νομίζουν πως αφιλοκερδώς γίνεται η διακίνηση των βιβλίων του Λιαντίνη.
Είναι όμως και το άλλο. Αυτοί που τα λένε πού έχουν σκοπό να αφήσουν τα δικά τους πνευματικά δικαιώματα; Δε θα τα αφήσουν στις γυναίκες και στα παιδιά τους; Σε ίδρυμα θα τα αφήσουν ή στα κοροϊδάκια που τους χτυπούν κλακέτες;
Και ναι, θα συμφωνήσω. Πως αηδιάζουν όλα τούτα περί χρημάτων και πωλήσεων. Αλλά πρέπει να λέγονται. Και να ξεκαθαρίζονται πώς έχουν ακριβώς τα πράγματα. Ιδίως όταν κάποιοι ξύνουν και πάλι τα νύχια τους παριστάνοντας για μια ακόμη φορά τους σωτήρες του Λιαντίνη. Και τους εκπροσώπους του επί γης.
Μόνο για την τσέπη τους νοιάζονται. Για τίποτε άλλο.
Και στον ίδιο βαθμό που το παπαδαριό λέει πως νοιάζεται για Χριστό και ρίχνει τρισάγια και βάζει στην τσέπη τα φιλοδωρήματα των πιστών.