ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΒΡΑΧΟΣ

Καφεδάκι σήμερα στον Κόκκινο Βράχο. Αμέσως μετά τη δουλειά. Και γιορτάζοντας το τέλος ενός μήνα σκληρής δουλειάς, το τριήμερο που αρχίζει και το καλοκαιράκι που καταφτάνει. Και ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν.

Αφενός σε απόσταση αναπνοής από την Ηγουμενίτσα. Ανάμεσα Ηγουμενίτσα - Πλαταριά συγκεκριμένα. Λιγότερο δηλαδή από 10 χλμ από το χώρο εργασίας. Κι αφετέρου, το κυριότερο, ένα μέρος που πρώτη φορά επισκέφθηκα. Αν και γνώριζα την ύπαρξή του από το διαδίκτυο. Και λαχταρούσα μεν να το επισκεφθώ, ήταν όμως κλειστό όλο το χειμώνα. Κι όταν ο Κόκκινος Βράχος άνοιξε, βρέθηκα εγώ κλεισμένη χειροπόδαρα στο σπίτι να ετοιμάζω τη μια εισήγηση μετά την άλλη...

Σήμερα, με το που σχόλασα, δε με κρατούσε πλέον κανείς και τίποτα. Τέρμα τα γκάζια και φύγαμε για Κόκκινο Βράχο!


Η πρώτη εικόνα, αν και γνωστή από τις δεκάδες φωτογραφίες που είχα δει ήδη στο διαδίκτυο, μου έκοψε την ανάσα. Θαλασσίτσα μέσα σε βράχια; Το τέλειο για μένα. Που για είκοσι και πλέον χρόνια είχα κολλήσει με το Τζανάκι της Αστυπάλαιας. Κι εδώ, όλα καλά, αλλά βρε παιδάκι μου δε χωνεύω τις τεράστιες παραλίες με άμμο. Καλό σου λέω το Δρέπανο αλλά δεν είναι ο τόπος που με απογειώνει.


Ο Κόκκινος βράχος όμως είναι όνομα και πράμα. Μια βραχώδης γλωσσίτσα στεριά που δημιουργεί εκατέρωθεν δυο μικρές αγκαλιές με τη θάλασσα. Και πάνω στη γλωσσίτσα το κεντράκι με τα δεντράκια του και τις πρασινάδες του και βεβαίως με τη μουσική του! Μύκονος σου λέω. Και Αιγαίο. Καμία σχέση με την υπόλοιπη Θεσπρωτία.


Το μαγαζί απλώνεται σε πολλά επίπεδα. Προσπαθώντας στο μικρό χώρο που διαθέτει να χωρέσει όσους περισσότερους πελάτες μπορεί. Γιατί εξυπακούεται πως είναι πολλοί εκείνοι που το προτιμούν για όλα τα προσόντα που διαθέτει. Ανάμεσα στα άλλα και λάιβ μουσικές βραδιές με διάφορα events...

Κι αν εσείς στας Αθήνας ψάχνετε μέρη ερημικά και με λίγο κόσμο, στην επαρχία η διασκέδαση απαιτεί κόσμο και φασαρία. Γιατί εδώ μπουχτίζεις από ερημιά και άκρα του τάφου σιωπή. Οπότε στην έξοδο το θέλεις και το αναζητάς το πλήθος και όσα το συνοδεύουν...


Η αριστερή αγκαλίτσα με τη θάλασσα. Και στο βάθος ο όρμος της Πλαταριάς.


Και η "αγκαλίτσα" εκ δεξιών. Επαρκώς μεγαλύτερη από την άλλη. Και με θέα στα βουνά της Κέρκυρας. Λογικό να την προτιμούν οι λουόμενοι κι άλλο τόσο παράλογο να πιάσω τη μηχανή και να τους φωτογραφίζω... Οπότε περιορίστε προς το παρόν στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα και θα "κλέψω" φωτογραφίας από τη σελίδα του Κόκκινου Βράχου στο face book για να γνωρίσετε το χώρο καλύτερα αλλά και τις υπόλοιπες χάρες του...

Κατά τη γνωστή μας συνήθεια θα δημοσιεύσουμε τώρα τις φωτογραφίες σε μεγαλύτερο μέγεθος. Όπως κάνουμε πάντα με δημοσιεύσεις που ανεβαίνουν στο Πόρταλ και αναγκαστικά στην πρώτη ανάρτηση βάζουμε τις φωτογραφίες σε μικρό μέγεθος για να μη χαλάνε την εμφάνιση της κεντρικής μας σελίδας. Κρίμα όμως να μην απολαύσετε τις φωτογραφίες από τον Κόκκινο Βράχο και σε κανονική έκδοση:


Στο βάθος, ο δρόμος στο βουνό, οδηγεί στα Σύβοτα. Να υπενθυμίσω ότι η Πλαταριά είναι 12 χλμ μετά την Ηγουμενίτσα, πάνω στο δρόμο που οδηγεί για Πρέβεζα και υποθαλάσσιο τούνελ Ακτίου. Αν θέλεις όμως να πας στα Σύβοτα, στο ύψος ακριβώς της Πλαταριάς στρίβεις δεξιά κι ακολουθείς το δρόμο που βλέπετε στο βουνό. Θέα καταπληκτική στο πέλαγος και στα βουνά της Κέρκυρας απέναντι. Χιλιόμετρα 12 μέχρι τα Σύβοτα.

Αν θέλεις συνεχίζεις και παρακάτω και βρίσκεις ένα ακόμη καταπληκτικό μέρος της Θεσπρωτίας, την Πέρδικα. Με πολύ καλύτερες παραλίες από των Συβότων.

Ο Κόκκινος Βράχος που βλέπετε στις φωτογραφίες βρίσκεται ανάμεσα στην Ηγουμενίτσα και στην Πλαταριά. Και αμέσως μετά το βενζινάδικο της ΕΚΟ. Το δρομάκι είναι ασφαλτοστρωμένο και υπάρχει στο τέρμα καλούτσικος χώρος για παρκάρισμα. Τουλάχιστον σε ώρες που δεν έχει κατεβεί μεγάλο πλήθος...

2,5 ευρώ. Ο καφές λέω και το εμφιαλωμένο νεράκι. Για να δημιουργείτε και μια εικόνα των τιμών. Πόσα θες στην Αθήνα σε παρόμοιο μέρος για να τον πιεις; Πχ στις Αλκυονίδες στη Βάρκιζα... Και βάλε και την ταλαιπωρία να φτάσεις;

Ενώ εδώ, μπορεί να έχουμε άλλα προβλήματα, έχουμε όμως και τα καλά μας. Μια ποιότητα ζωής που η Αθήνα δεν μπορεί με τίποτε να σου προσφέρει. Άδικο έχω;

Η ιδιοκτήτρια του χώρου με το κανό της. Δυστυχώς, τη ρώτησα, δε νοικιάζουν κανό... Και πού να τα βάλουν, να μου πεις... Είναι ένα πρόβλημα η στενότητα του χώρου αλλά και η μαγεία του...

Η Πλαταριά είναι κρυμμένη πίσω από τον καταπράσινο λόφο... Στη φωτογραφία ίσα που διακρίνεται ο όρμος της.

Τα χαμηλά βουναλάκια στο βάθος είναι της Κέρκυρας...

Από την Ηγουμενίτσα υπάρχουν πολλά δρομολόγια κάθε καλοκαίρι για το νησί των Φαιάκων. Με καράβια ανοιχτού τύπου που χρειάζονται σχεδόν δυο ώρες να φτάσουν απέναντι και κλειστού τύπου με πιο ακριβό εισιτήριο και πολύ λιγότερο χρόνο διαδρομής.

Δε θα το πιστέψετε, αλλά ακόμη δε βρήκα χρόνο να πάω στην Κέρκυρα. Τρέλα λέμε με την Ήπειρο... Και μόνο μια Λευκάδα στους τόσους μήνες με έκανε να απαρνηθώ τον τόπο μου.

Κοντός ψαλμός όμως. Το καλοκαίρι τώρα αρχίζει και πλησιάζει η ώρα για ταξιδάκι απέναντι.

Εκεί, στην απέναντι πλευρά του όρμου της Πλαταριάς, υπάρχουν επίσης διάφορες παραλίες. Η καλύτερη είναι του κάμπινγκ Ναυτίλος...

Και να είσαι λέει εδώ βράδυ με Πανσέληνο. Τι άλλο θες από τη ζωή σου;

Κι αυτός είναι ο Κόκκινος Βράχος από τη θάλασσα...

η φωτογραφία δεν είναι δική μου

την "έκλεψα" από το γκρουπ του Κόκκινου Βράχου στο face book - όπως και αυτές που θα ακολουθήσουν...

Το πρώτο κτίριο που διακρίνεται είναι το ταβερνάκι του Κόκκινου Βράχου. Το μεσημέρι δεν το είδα ανοιχτό. Υπήρχε όμως πίνακας με τα εδέσματα στο επίπεδο του μπαρ οπότε κατάλαβα ότι τουλάχιστον βράδυ θα μπορεί κανείς να απολαύσει εκεί και το φαγητό του...

Οι άλλες ώρες του Κόκκινου Βράχου. Οι κόκκινες του ηλιοβασιλέματος...

Δε χρειάζεται να εξηγήσω τι βλέπετε. Ο Κόκκινος Βράχος αυτοπροσώπως!!!!!!!!

Όταν βραδιάζει ο Κόκκινος Βράχος μετατρέπεται σε μπαράκι. Και ο ντι τζέι δυναμώνει τα ντεσιμπέλ. Ποιον να ενοχλήσει εκεί τριγύρω; Κανέναν...

Συμβαίνουν και αυτά τις νύχτες του καλοκαιριού στον Κόκκινο Βράχο...