Ω Γλυκή μας ήμαρ!

Πού πάνε οι Θεσπρωτοί όταν βαρεθούν το βουνό ή τη θάλασσα;

Μα κάτω στο ποτάμι, κάτω στη Γλυκή.


Και είναι το ποτάμι ο Αχέροντας. Των αρχαίων και των μύθων και του άλλου κόσμου.

Στις όχθες του είναι χτισμένη η Γλυκή. Με τα παρόχθια ταβερνάκια αλλά και δωμάτια ενοικιαζόμενα για τους τουρίστες.


Και τα σπορ για τα ποτάμια. Να δίνουν τον τόνο και την ξεγνοιασιά.


Εκεί κι εμείς. Στις όχθες του Αχέροντα. Για τριήμερο Αγίου Πνεύματος. Στα εντόπια πνεύματα προσκυνητές. Της Περσεφόνης που επανήλθε στο φως και τιμόταν ιδιαίτερα στην κοιλάδα του Αχέροντα και την αρχαία Ελέα.

Στη σκιά των βουνών του Σουλίου στις μέρες που χάσκουν αδηφάγες και ύπουλες.

Γιατί όλα τους τα χαρίζουμε εκτός από ένα. Την περηφάνια του έλληνα. Και το ανυπότακτο.

Ειδικά στους δουλοπρεπείς και σφουγγοκωλάριους του σήμερα. Στα αμερικανάκια και τους εβραιόφρονες.

Άι σιχτίρ που νομίσατε ότι έχετε τους έλληνες του χεριού σας!!!!!!!!!!

Στη Γλυκή οδηγούν πολλοί δρόμοι.

Από την Εγνατία και από το ύψος της Παραμυθιάς παίρνεις το δρόμο πρώτα προς Παραμυθιά και μετά συνεχίζεις άλλα 16 χλμ προς Γλυκή.

Από τον παραλιακό δρόμο, Ηγουμενίτσας Πρέβεζας, στρίβεις λίγο πριν τη διασταύρωση της Πάργας και αφού περάσεις το Μαργαρίτι. Στο ύψος του χωριού Μόρφι. Όνομα που ανάγεται στο Μορφέα και στη σπηλιά του που λέγεται ότι υπήρχε στην περιοχή... Μπορείτε εδώ να δείτε το χάρτη της περιοχής... Θα κατευθυνθείτε προς το χωριό Κυψέλη κι από κει (ρωτώντας αν χρειάζεται) προς Γλυκή.

Δρόμος όμως υπάρχει και από Πρέβεζα και την ενδοχώρα.

Διαλέγετε...

Και σημειώστε ότι από τη Γλυκή αρχίζει και ο δρόμος για Σούλι.

Επίσης σε απόσταση αναπνοής είναι οι πηγές του Αχέροντα ενώ στην ευρύτερη περιοχή έχετε να επισκεφθείτε και τις εκβολές του, στην Αμμουδιά.

Από παλιότερη επίσκεψη στη Γλυκή. Δεκαπενταύγουστος 2008. Τότε που ψηνόταν η απόφαση και φαινόταν βουνό. Να αφήσω την Αθήνα και να γυρίσω στις ρίζες μου.

Τελικά είχε δίκιο ο πατέρας. Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει δε θέλω.

Αχέροντας πάντα. Και Γλυκή...

Αχέροντας. Γλυκή... Για καφεδάκι...