Παύω ν'αναρωτιέμαι το γιατί
στο στόχαστρο να μπαίνω
εφ'οσον πόλεμο ζητούν
στην άμυνα πια δεν θα μένω...
Χατήρια στα συντρίμια μου
δεν θα τα επιτρέψω
νυστέρια δεν τα ήθελα
μα αναγκάστηκα να στρέψω...
Το μίσος σου τιμόνι
τη δύναμή μου να ξέρεις μεγαλώνει
τα βόλια σας ξυστά περνάνε
πάντα και πάντοτε θα προσπερνάνε...
Το μίσος σου τιμόνι
μα πρόσεξε! ο χρόνος σου τελειώνει
τα βόλια θα σκύψω κάτω να μαζέψω
κι έπειτα με το δικό σου θάνατο θα παίξω..
Χαμόγελα στη λύπη μου
δεν θα τα ξαναζήσουν
εχθρός και τιμωρός γίνομαι
για τα όνειρα που με καναν να σβήσω...
Τα δάκρυα κι ο πόνος
πολυτιμότερα κι απο διαμάντια
με αίμα και δυνατές πληγές
θα μου πληρώσουν
ένα προς ένα τα πετράδια...
Το μίσος σου τιμόνι
τη δύναμή μου να ξέρεις μεγαλώνει
τα βόλια σου ξυστά περνάνε
πάντα και πάντοτε με προσπερνάνε...
Το μίσος σου τιμόνι
μα πρόσεξε! ο χρόνος σου τελειώνει
τα βόλια θα σκύψω κάτω να μαζέψω
κι έπειτα με το δικό σου θάνατο θα παίξω...
Σκληρότητα και ακαμψία
για τη δική μου τη ψυχή
ποτέ μου δεν τη θέλησα
κι ας είναι αμαρτία,
ήταν η ΣΩΤΗΡΙΑ που απο
ευαισθησία την αμέλησα...
Ο χρόνος μπορεί να 'ναι ο γιατρός
μα σύντροφος βουβός θα μένει
μέχρι να κλείσουν οι πληγές
και τότε η μάχαιρα που έλαβα
θα βγεί ακονισμένη...