Αργά και σταθερά το Homa Educandus ολοκλήρωσε τον κύκλο του. Τι κι αν η μέρα η σημερινή θα φτάσει το μετρητή επισκέψεων στις 200.000; Τι κι αν μπαίνουν δηλαδή κάποιοι στις σελίδες του, τυχαία ή και από σκοπού για να διαβάσουν τα παλιά;
Εμείς δεν είμαστε πια εδώ. Κι είναι νομίζω προφανές. Πως πλέον δεν βρίσκουμε λόγο ουσίας σημαντικό να αρθρογραφούμε στο Εντουκάντους.
Ευχαριστούμε πάντως όποιον συνεχίζει να περνά από δω. Αλλά ένα φόρουμ που καταλήγει να φιλοξενεί τις απόψεις ενός και μόνο προσώπου χάνει το λόγο ύπαρξης. Αγαπητή Μελίνα... Που διαμαρτύρεσαι γιατί πια δε διαβάζεις εδώ τα κατεβατά της Δανάης. Αν είναι έτσι, να το γυρίσουμε σε ιστολόγιο. Μα εδώ είναι φόρουμ. Κι όποιος κάτι άλλο ήθελε από το φόρουμ θα μπορούσε έμπρακτα να το στηρίξει και να το αποδείξει. Σωστά;
Όσο για μένα ούτε το χρόνο πια έχω να ασχολούμαι όπως κάποτε με τα ιντερνέτια, με κέρδισε η αληθινή ζωή (καιρός δεν ήταν; ) και επιπλέον να σημειώσω ότι πια βρίσκω πιο ενδιαφέρον να γράφω σε άλλους χώρους του διαδικτύου. Κι ας διαβάζονται λιγότερο από το Εντουκάντους. Όμως απευθύνονται σε ανθρώπους αληθινούς, γνωστούς, και που έχω πράγματα να μοιραστώ μαζί τους. Ακόμη και αν η ηλικία τους είναι 10 στα 11... Ή και ακριβώς για τούτο.
Κι ακόμη. Το τελευταίο διάστημα και από το Σεπτέμβρη ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον μου απορροφά ένα νέο φόρουμ που απευθύνεται αποκλειστικά στους συναδέλφους μου. Το
http://paideia.forumotion.comΤιμή μου που το επισκέπτονται και κάποιοι φίλοι από το Εντουκάντους.
Εκεί θα μπορείς Μελινάκι να διαβάζεις αν θέλεις και πάλι κατεβατά. Αν βέβαια σε ενδιαφέρουν τα όσα απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς.
Δε λέω. Ίσως κι εδώ ανεβάσω μελλοντικά κάποια ακόμη άρθρα. Μα πλέον, στο λέω, έχει κλείσει ο κύκλος. Και η κάψα του μοιράσματος των σκέψεων με τους εδώ επισκέπτες έχει σβήσει. Γιατί μοίρασμα δε γινόταν το τελευταίο διάστημα. Και δεν έχω εγώ την ευθύνη σε τούτο. Ευθύνη είχα που για μεγάλο διάστημα το προσπερνούσα και συνέχιζα να γράφω ενώ οι άλλοι σιωπούσαν.