Ο αρακάς ο λαδερός ο λεμονάτος!

Αυτή τη συνταγή δεν είχα σκοπό να την ανεβάσω. Σιγά τώρα, έλεγα, αρακά λαδερό όλοι ξέρουν να φτιάχνουν. Και όμως σήμερα που χρειάστηκε να συμβουλευτώ το διαδίκτυο, ο τσελεμεντές μου βλέπετε είναι 500 χλμ μακριά, διαπίστωσα έκπληκτη πως οι άλλοι δεν ξέρουν αυτή τη συνταγή που φτιάχνω και είναι  μπουκιά και συχώριο.

Το ευτύχημα είναι που τις φωτογραφίες από το μαγείρεμα του αρακά τις είχα ήδη ανεβάσει και μπόρεσα με αυτές να θυμηθώ και τη συνταγή. (καλώς ή κακώς συνταγές δε θυμάμαι απέξω εκτός εξαιρέσεων... )

Υλικά:

1 φακελάκι κατεψυγμένο αρακά

Λίγα φρέσκα κρεμμυδάκια

Άνηθος

Αλάτι και πιπέρι

1 ποτηράκι του κρασιού λάδι (για 500 γραμ αρακά)


Βγάζουμε τον αρακά από την κατάψυξη και τον πλένουμε καλά καλά. Ξεπαγώνει αμέσως και είναι έτοιμος για μαγείρεμα.

Πλένουμε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τον άνηθο και τα κόβουμε σε ροδέλες λεπτές τα μεν και σε μικρά κομματάκια τον άνηθο.


Βάζουμε ένα ποτηράκι του κρασιού λάδι σε κατσαρολίτσα να κάψει και σωτάρουμε ελαφρά τα κρεμμυδάκια


και σε λίγο προσθέτουμε και τον αρακά να σωταριστεί και αυτός.

Προσθέτουμε κατά βούληση αλάτι και πιπέρι. Και ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα.

Μόλις σωταριστούν τα υλικά μας, προσθέτουμε νερό (ζεστό) να σκεπάζει τον αρακά.


Προσθέτουμε τον ψιλοκομμένο άνηθο και ανακατεύουμε με την ξύλινη κουτάλα.


Αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει σκεπασμένο και να μείνει με το λαδάκι του.

Μόλις δούμε ότι είναι έτοιμος ο αρακάς, σβήνουμε με το χυμό ενός λεμονιού και σερβίρουμε.

Κάπου πήρε το μάτι μου σήμερα που σκάλιζα το διαδίκτυο πως κάποιοι προσθέτουν στο τέλος και δυο κουταλάκια του γλυκού ούζο στον αρακά. Σε αρακά μαγειρεμένο με ντομάτα, υπογραμμίζω, και όχι λεμονάτο σαν ετούτο...

Εγώ πάλι προτιμώ να τον καταναλώνω με ουζομεζέδες


και να πίνω ξεχωριστά το ουζάκι...

Το πλεονέκτημα στην περίπτωση αυτή είναι πως αν περισσέψει αρακάς μπορεί να συνοδεύσει και άλλο φαγητό που ταιριάζει με άλλο ποτό. Πχ παστίτσιο, όπως έχω σκοπό να κάνω αύριο, και το κρασί θα είναι το λευκό Αθήρι από τη Σαντορίνη... (αν είχε ούζο ο αρακάς κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον... )

Στη συνέχεια του καλοκαιρινού αρακά του λαδερού και λεμονάτου το ΚΑΤΙ ΨΗΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ετοίμασε αρακά με κοτόπουλο στο φούρνο.

Ακολουθεί η συνταγή - ειδική για εργαζόμενους εργένηδες πνιγμένους στη δουλειά που μόνο Σαββατοκύριακα βρίσκουν χρόνο να μαγειρέψουν και πάλι δε θέλουν να περάσουν τις ώρες τους στην κουζίνα. Γιατί η ζωή είναι εκεί έξω:


Σε απόσταση αναπνοής προς το παρόν. Ή πιο σωστά ένα τσιγάρο δρόμος από το τωρινό σου σπίτι. Και σε λίγους μήνες 480 χλμ μακριά. Πώς να χαλαλίσεις ώρες στην κουζίνα;


Και να μην τρέξεις να δεις τα καράβια να περνούν; Αυτά που τριάντα τόσα χρόνια πριν έλεγες θα τα ταξιδεύεις. Έλεγες θα γίνεις καπετάνιος. Θηλυκός καπετάνιος. Να γυρνάς τη γη γύρω γύρω όπως το τόπι τα παιδιά. Μα άλλα έλεγε η μοίρα και εσύ κλείστηκες τριάντα χρόνια στο τσιμέντο της Αθήνας. Μέχρι που σε έπιασε η μεγάλη τρέλα. Να ξαναδείς καράβια. Να γεμίσει το μάτι σου θάλασσα. Να ζήσεις έστω και για τρία χρόνια σε ένα σπίτι που να βλέπεις θάλασσα. Να βλέπεις κι όποτε γουστάρεις ηλιοβασιλέματα σαν αυτό:


Που είδες μόλις χτες.


Και το φιδάκι της νοσταλγίας δε σε άφηνε να το χορτάσεις. Ξέροντας πως τα τρία χρόνια κοντεύουν πια να εκπνεύσουν. Κι εσύ τη ζήτησες πια τη μετάθεση. Και μάλλον απίθανο είναι να μην την πάρεις. Κι άλλο τόσο να την ανακαλέσεις όσο είναι καιρός... Δε θα το κάνεις και ας είσαι διχασμένη και κομμένη στα δυο. Να μείνεις. Να φύγεις. Γιατί είναι τρέλα σε καιρούς ΔΝΤ εσύ να κάνεις την τρέλα σου και να μη μαζευτείς στο γιατάκι σου. Με το κεφάλι μέσα... Και την ίδια ώρα ξέρεις πως είναι τρελό να αφήσεις αυτά:


για να βλέπεις τα σώβρακα απλωμένα στην μπουγάδα της απέναντι πολυκατοικίας...

Όπως καταλαβαίνεις αν όλα αυτά είναι τρελά, οι άνθρωποι να μη ζουν στην εμορφιά της φύσης αλλά στη βρωμούπολη που λέγεται Αθήνα, την παντελώς απάνθρωπη, ε, είναι σκέτος παραλογισμός το λίγο διάστημα που είσαι ακόμη εδώ να χάνεις ώρα για μαγείρεμα...

Σήμερα όμως και αφού όλη την εβδομάδα γύρισα, τα ίδια και την προηγούμενη, και είδα ανθισμένες μυγδαλιές και περπάτησα γεφύρια πάνω από γάργαρα ποτάμια


κι έχοντας μια ωραία ιωσούλα και αμυγδαλές πρησμένες... είπα να το ρίξω στο μαγείρεμα...

α, ναι. Είπα θα γράψω και τη συνταγή... φφφφφ... ΟΚ. Ας γίνει και αυτό...

Όχι όμως πριν ανεβάσω και τις άγριες ίριδες από τις όχθες του Καλαμά:



και βεβαίως την πρώτη ανθισμένη μυγδαλίτσα για φέτος που φωτογράφισα προχτές κοντά στα Σύβοτα


έτσι για να έχω να θυμάμαι τι άφησα και να μου θυμώνω του χρόνου τέτοιον καιρό...

Τη συνταγή λοιπόν. Για τον αρακά με το κοτόπουλο στο φούρνο.

Αγοράζουμε (μετά τη βόλτα στο Δρέπανο και στο ηλιοβασίλεμα) από το σούπερ μάρκετ Ξένος (το μεγαλύτερο και καλύτερο στην Ηγουμενίτσα... τόσα ψώνια έχω κάνει εκεί, χαλάλι και η διαφήμιση):

1 κοτοπουλάκι Πίνδος (σιγά μη δεν παινέσουμε τον τόπο μας... )

1 κιλό καταψυγμένο αρακά

Λίγα καρότα

Άνηθο

Ένα μικρό μπολάκι γαλοτύρι Δωδώνη

Ένα μικρό κουτάκι έτοιμο χυμό ντομάτας (αν δεν βαριέστε να τρίβετε, πάρτε μερικές φρέσκες ντομάτες, σαφώς θα γίνει πιο νόστιμο το φαγητό και πλέον υγιεινό)

Ένα ξερό κρεμμύδι

Και από τα ντουλάπια της κουζίνας κατεβάστε:

Αλάτι και πιπέρι

Και το μπουκάλι με το λάδι της μαμάς (και από του πατέρα τις ελιές να είναι το ίδιο κάνει, εμένα πάντως η μαμά μου είναι που έχει ελιές... )

Στη συνέχεια κάντε την προσευχή σας να μην κοπεί το ρεύμα όπως προχτές για μιάμιση ώρα και πάει στράφι το μαγείρεμα...

Και βάλτε μπροστά.

Πλένουμε το κοτόπουλο και το τεμαχίζουμε. Το βάζουμε στο ταψί με 3/4 του ποτηριού του νερού λάδι και ένα ολόκληρο ποτήρι νερό. Ψιλοκόψτε το ξερό κρεμμύδι. Προσθέστε κατά βούληση αλάτι και πιπέρι και έτοιμο για το φούρνο. Στους 250 και ψήσιμο από κάτω.

Ξεπλύντε τον αρακά και φροντίστε να ξεπαγώσει. Ας λέει άλλα ο μπαρμπα - Στάθης. Αν είναι δυνατόν να βάλουμε έτοιμο προϊόν χωρίς να το πλύνουμε...

Σε μια κατσαρόλα βάλτε νερό να βράσει και αλατίστε...

Ξεφλουδίστε ένα δυο καρότα και κόψτε τα σε φέτες.

Όταν βράσει το νερό στην κατσαρόλα ρίξτε τον αρακά και τα καρότα. Αφήστε να βράσουν γύρω στα 20 λεπτά.

Στο μεταξύ έχετε γυρίσει το κοτόπουλο (μισή ώρα μετά το φούρνισμα).  Προσθέστε και το χυμό ντομάτας.

Στη μία ώρα βγάλτε το κοτόπουλο από το φούρνο και βάλτε το σε ένα πιάτο...


Σουρώστε τον αρακά και τα καρότα φροντίζοντας να κρατήσετε και λίγο από το νερό που έβρασαν (γύρω στο ένα ποτήρι). Τα ρίχνετε στο ταψί και ανακατεύετε.


Έχετε πλύνει μερικά κλαδάκια άνηθο και τώρα τον ψιλοκόβετε στο ταψί.

Ξανά στο φούρνο. Να πάρει μια καλή βράση ο αρακάς περίπου είκοσι λεπτά. Κατόπιν βάζετε στο ταψί και το μισοψημένο κοτόπουλο.


Φουρνίζετε άλλα είκοσι λεπτά ή μέχρι να πιει το φαγητό τα περισσότερα υγρά. Ενδιάμεσα φροντίζετε να γυρίσετε το κοτόπουλο ώστε το κρεατάκι του να απορροφήσει σάλτσα και να μείνει ζουμερό...

Και ιδού το φαγάκι έτοιμο και αχνιστό. Δε μένει παρά να σερβίρετε φροντίζοντας να συνοδέψετε το φαγητό με μια ωραία φέτα αν ζείτε στην Αθήνα και με γαλοτύρι Δωδώνη όσοι ζούμε στην Ήπειρο. Ή και με φέτα κατσικίσια Παραμυθιάς. Πού θα μου πάει όμως; Θα πάω στο Σκλαβενίτη της γειτονιάς μου όταν γυρίσω Αθήνα με μια τσανάκα γαλοτύρι και ένα καρβέλι ψωμί του Σαράντα από το φούρνο του Πανταζή στην Ηγουμενίτσα. Και θα τους βάλω να δοκιμάσουν τι χάνουν... Ελπίζω να τους πείσω και να μη λείψει μαζί με τα ηλιοβασιλέματα και το γαλοτυράκι!

Όσο για το ψωμί του Σαράντα θα κάνω συμφωνία με τον Πανταζή να μου στέλνει μια φορά στις 15 δυο καρβέλια με κούριερ! Και μια και είναι ψωμί ψωμένιο και όχι ζυμάρι κακοψημένο σαν αυτό που έχει ο φούρνος της γειτονιάς μου, θα αντέχει μια χαρά για δυο βδομάδες!

Πωπώ! Τα γράφω για πλάκα τώρα αλλά έχω να φάω στενοχώρια γυρίζοντας στην Αθήνα που θα είναι όλη δική μου. Μωρέ μα την αλήθεια, αν δε μου έλειπαν τα φιλαράκια μου και φυσικά και ο καλός μου, δε θα κουνούσα ρούπι από Ηγουμενίτσα. Κι ας μην έχει εδώ ντελίβερι και ας αναγκάζομαι να μαγειρέψω...

___________________

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μην ψάχνετε στο ταψί το στήθος του κοτόπουλου. Το άρπαξε ο Σωτήρης μόλις είδε στο face book ότι και οι κότες έχουν στήθος!!! Απορώντας μάλιστα γιατί οι κότες να έχουν μεν στήθος ο δε κόκορας να μην έχει χέρια!!!

Και για να αφήσουμε την πλάκα κατά μέρος, το στήθος λόγω πρησμένων αμυγδαλών έγινε σούπα αβγολέμονο...


Και κράτησα ξεχωριστά το κρέας, τις πατάτες και τα καρότα για μια ωραία και πικάντικη κοτοπατατοσλάτα αύριο το μεσημέρι.


Σπέσιαλ μεζές που θα συνοδευτεί φυσικά με ντόπιο τσίπουρο...  (που είναι και φάρμακο για πονεμένους λαιμούς! )

Και επιδόρπιο; Ε, αύριο είναι Κυριακή, δεν έχει μαγειρέματα. Θα πεταχτώ στο Νούσια (ένα θεϊκό ζαχαροπλαστείο της Ηγουμενίτσας) και θα βουτήξω ή μερικές από τις ακαταμάχητες σοκολατίνες του ή καμιά μπλακ φόρεστ...


*Η συνταγή της κοτοπατατοσαλάτας ΕΔΩ

Ώχου τι έπαθα ο άνθρωπος. Μπήκα να δω τη συνταγή για τον αρακά το λαδερό, και είδα ήθελα δεν ήθελα τι έγραφα λίγους μήνες πριν. Τώρα που η θάλασσα μας τελείωσε και πλέον δεν βλέπω τα καράβια να περνούν αλλά την μπουγάδα της απέναντι και τις πολυκατοικίες της Αθήνας. 

Ναι, τελικά γύρισα στο ... γιατάκι μου. Και μετάθεση πήρα και η μετακόμιση μπορεί να μου έβγαλε το λάδι αλλά έγινε. Κι αύριο αρχίζουμε και δουλειά στο καινούργιο σχολείο. Νομίζω λοιπόν πως η μοίρα έβαλε το χεράκι της να μου καρφωθεί η ιδέα να φτιάξω αρακά. Αφού μάλιστα πρωί πρωί σήμερα έφτιαξα παστίτσιο και ο αρακάς ουσιαστικά δε χρειάζεται πέρα από το δε θέλω να τρώω το ίδιο φαγητό...  ή και το βαριέμαι και δεν έχω τι να κάνω να σκοτώσω την ώρα μου. Βλέπεις εδώ δεν είναι σε απόσταση αναπνοής παρά μόνο ο κάδος των σκουπιδιών και το περίπτερο για τσιγάρα. Για να πας πιο πέρα και να δεις έστω και μια φλούδα θάλασσα όχι μια αναπνοή δρόμος δεν είναι μα σου κόβεται η ανάσα από την ταλαιπωρία και το μποτιλιάρισμα και το άγχος αν θα βρεις να παρκάρεις γυρίζοντας στο σπίτι. 

ουφ... δεν το βλέπω να κάνω αρακά...  κρίμα και τα φρέσκα κρεμμυδάκια και ο άνηθος που φρόντισα να αγοράσω...

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

[...] Δε μένει παρά να σερβίρετε φροντίζοντας να συνοδέψετε το φαγητό με μια ωραία φέτα αν ζείτε στην Αθήνα και με γαλοτύρι Δωδώνη όσοι ζούμε στην Ήπειρο. Ή και με φέτα κατσικίσια Παραμυθιάς. Πού θα μου πάει όμως; Θα πάω στο Σκλαβενίτη της γειτονιάς μου όταν γυρίσω Αθήνα με μια τσανάκα γαλοτύρι και ένα καρβέλι ψωμί του Σαράντα από το φούρνο του Πανταζή στην Ηγουμενίτσα. Και θα τους βάλω να δοκιμάσουν τι χάνουν... Ελπίζω να τους πείσω και να μη λείψει μαζί με τα ηλιοβασιλέματα και το γαλοτυράκι!

Όσο για το ψωμί του Σαράντα θα κάνω συμφωνία με τον Πανταζή να μου στέλνει μια φορά στις 15 δυο καρβέλια με κούριερ! Και μια και είναι ψωμί ψωμένιο και όχι ζυμάρι κακοψημένο σαν αυτό που έχει ο φούρνος της γειτονιάς μου, θα αντέχει μια χαρά για δυο βδομάδες!

Αυτά έγραφα ενάμιση χρόνο πριν... 16/2/2013...  για γαλοτύρια και ψωμιά του σαράντα...  

Ε, λοιπόν, αυτή τη φορά επειδή έχει μείνει στο ψυγείο λίγο ακόμη γαλοτύρι Δωδώνης, αγορασμένο από την Ήπειρο λίγες μέρες πριν, και κουβαλημένο 500 χλμ στην Αθήνα, είπα να φτιάξω κοτόπουλο με αρακά για να το τιμήσω δεόντως. Ψωμάκι όχι...  Ψωμί του σαράντα από τον Πανταζή στην Ηγουμενίτσα, εννοώ. Αυτό φαγώθηκε ήδη.


Αυτή τη φορά δεν μπήκαν καροτάκια...  Γίνεται και έτσι το φαγητό, αν και χάνει λίγο από νοστιμιά... Για να αναπληρώσω τα καρότα που δεν υπήρχαν στο ψυγείο, πρόσθεσα μαζί με το ξερό κρεμμύδι και λίγα φρέσκα κρεμμυδάκια. Και βεβαίως και άνηθο. Αν δεν έχετε άνηθο, μη διανοηθείτε να φτιάξετε αρακά...

Καραντίνα και μαγειρική από τα χεράκια μας. Κομμένα τα ντελίβερι έτοιμου φαγητού. Και τι άλλο καλύτερο για μεσημέρι Κυριακής στα τέλη του Απρίλη; Κοτόπουλο με αρακά!!!

Παραμονή Δεκαπενταύγουστου...  Ψαράκι θα ήθελα σήμερα αλλά οι ψαράδες πήγαν για κολύμπι και πουθενά δε βρίσκεις φρέσκο ψάρι... Οπότε μια και δυο στο χασάπη για κοτόπουλο. Αρακάς είχαμε έτσι κι αλλιώς στην κατάψυξη... 


Ήδη το κοτόπουλο κοντεύει μία ώρα στο ψυγείο και έχει μοσχοβολίσει το σπίτι. Τώρα μάλιστα που έριξα και το κρεμμύδι οινομαγειρείο θα το καταντήσουμε εδώ μέσα! 


Σε λιγάκι θα ρίξουμε και τον αρακά με τα καρότα... Οπότε βόλτα στην κουζίνα να βάλουμε την κατσαρόλα με το νερό και να καθαρίσουμε τα καρότα.

Πάμε να θυμηθούμε ξανά τον αρακά και το κοτόπουλο. Γαλοτύρι όμως δεν έχουμε... φετούλα το λοιπόν.