Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Αρχές του 1990. Και ο Λιαντίνης σε μια σχολή που λεγόταν Μαράσλειο διδάσκει σε δασκάλους που μετεκπαιδεύονται το μάθημα της Διδακτικής της Γλώσσας. Τους μοιράζει και δύο από τα βιβλία του, για να διαβάσουν και να τοιμαστούν για τις εξετάσεις. Τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ και το HOMO EDUCANDUS. Από τα χεράκια του τα παρέλαβε και η γράφουσα. Και τα ίδια βιβλία μελετά πάνω από είκοσι χρόνους. Ξανά και ξανά. Σαν ευαγγέλια. Μέχρι που τα έμαθε απόξω. Έχει κι ένα καλό αυτό. Μια λέξη να ακούς και να θυμάσαι τι είπε και τι δεν είπε ο Λιαντίνης. Πάρε παράδειγμα τον καπιταλισμό. Κι άνοιξε τη σελίδα 71 των Ελληνικών για να διαβάσεις τις προφητείες του Λιαντίνη για όσα ζούμε σήμερα:

Παράθεση :

"Τι θα γίνουμε, λοιπόν, τώρα που δεν υπάρχουν στα σύνορα οι Βάρβαροι. Σκύθες και σαρμάτες, έρουλοι και δάκες, κουάδοι γεπίδες πάρθοι αλανοί, όλοι τους έγιναν άφαντοι.

Τι θα γίνουμε τώρα που ενώθηκε η Γερμανία; Αυτός ο ανήμερος πάνθηρας του Μπίσμαρκ, του Κάιζερ, του Χίτλερ; Η Πολωνία τρέμει για τα σύνορά της. Η Αυστρία θυμάται το 'Άνσλους' με αισθήματα βιασμού. Η Γαλλία αναλογίζεται τα ανομολόγητα Μετς, και Βερντέν, και Μαζινό. Κι αν πεις για τη Βρεττανία; Αυτή πια είναι και δεν είναι.

Ελαφιάσθη της Αγγλίας
Το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τα άκρα της Ρουσσίας
Τα μουγκρίσματα τς' οργής,

που γράφει ο Σολωμός στον Εθνικό μας Ύμνο. Στην ιδέα της ενωμένης Γερμανίας για την Αγγλία βρυκολακιάζει ένα πολύ κακό παρελθόν.

Τι θα γίνουμε τώρα οι μεσογειακοί λαοί, που η προσοχή της Κοινότητας (σ.σ. εννοεί τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε γνωστή με το όνομα Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, ΕΟΚ) για οικονομική δράση και επενδύσεις στρέφεται στην ανατολική Ευρώπη; Τα κέρδη τους τα πολλά εδώ είναι η ευκαιρία για τις πολυεθνικές να τα κάμουν πελώρια.

Τι θα γίνουμε τώρα που αναρριπίζουνται επικίνδυνα οι εστίες φωτιάς των μειονοτήτων στους λαούς; Τα Βαλκάνια πάνε να γίνουν ναυαρχίδα του Καρά - Αλή, λίγο προτού τη μπουρλοτιάσει ο Κανάρης.
Τι θα γίνουμε τώρα που το οικολογικό πάει να φορέσει τη θηλειά του στο λαιμό του πλανήτη; Το βιομηχανικό όργιο της δυτικής Ευρώπης θα εξαπλωθεί ανατολικά. Ως τον Καύκασο και τα Ουράλια. Ο βιασμός και η σπίλωση της φύσης και της γης, που ως τώρα γίνονταν με τιμές ηλεκτρικές, στο εξής θα λάβουν τιμές πυρηνικές. Το άλμα θα γίνει πια όχι από τα δέκα στα είκοσι, αλλά από τα δέκα στα εκατό.

Τι θα γίνουμε τώρα με το ιδεώδες του ευδαιμονισμού και της κατανάλωσης; Ετούτη η πανούκλα, "το δυσάρεστο του καπιταλισμού", όπως θα το ονόμαζε ο Φρόυντ, τώρα θα κυριέψει και τον ανατολικό κόσμο. Η ανέμπληστη ψυχή του ανθρώπου γίνεται το τρύπιο πιθάρι του μύθου των Δαναΐδων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.

Τι θα γίνουμε τώρα που καπιταλισμός, κοσμοθεωρία και πράξη, θα μείνει αδέσποτος, λίμπερδος, λυτός; Η ανισότητα και η εκμετάλλευση των λαών και κυρίως των κρατών θα ανεβεί ως τον ουρανό; Ποιος θα προστατέψει τον κόσμο από τη θεομηνία που θα ετοιμάσει;
Και κυρίως τι θα γίνουμε τώρα με τον πόλεμο; Που πια δεν τον σκιάζει ούτε η λογική ούτε η φοβέρα; Ο διπολικός ιμπεριαλισμός έγινε μονοπολικός. Τα σύμφωνα ΝΑΤΟ και Βαρσοβίας έσβησαν και έμεινε στο βάθος ο τρύγας της σκοτεινής ουσίας. Στα έγκατα της παγκόσμιας πολιτικής κυλάει υπόκωφα και θολά ο Πυριφλεγέθων του πολέμου. Η πρόσφατη περίπτωση του Κόλπου έδειξε τα σημεία.

Σίγουρα οι Βάρβαροι στα σύνορα του κόσμου ήταν μια κάποια λύση. Eine Art Losung, όπως μετέφρασαν οι γερμανοί.

Βέβαια ο Καβάφης γράφοντας τους Βαρβάρους δεν είχε ιδέα από μπολσεβίκους και Περιστρόικα. Κοίτα όμως που τους ταιριάζουνε γάντι.

Γιατί αυτό είναι το μυστήριο της αληθινής ποίησης. Να μη συνθέτει απλά το παρόν. Αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξαργυρώνει και το μέλλον στη γοερή Τράπεζα της προφητείας. Ο μεγάλος ποιητής γίνεται μάντης. Poeta vates, που έλεγαν οι παλαιοί. Γιατί το νεύρο και το αίμα του μαγνητίζεται από τον άνθρωπο. Και κάνει ποίηση πολιτική."