Ρατσιστική αντιμετώπιση της Wikipedia στα blogs

Επισκεφθήκαμε σήμερα μετά από μεγάλο διάστημα το λήμμα της wikipedia (ελληνικό τμήμα) για το Δημήτρη Λιαντίνη και εκπλαγήκαμε από τις ανακρίβειες που αναφέρει.

Ξεκινάμε από το πιο χοντρό λάθος:

Ναι, καλά βλέπετε. Το 1997!!! Και μπακ απ έχουμε κρατήσει για κάθε ενδιαφερόμενο. Αντί του ορθού που είναι:

Δεν το άλλαξε το όνομά του από Νικολακάκος σε Λιαντίνης. Πρόσθεσε στο Νικολακάκος το Λιαντίνης.

Όπου στο εννέα βιβλία μετράνε και το βιβλίο του Νίτσε: ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που ο Λιαντίνης ελλήνισε, δεν έγραψε... Αχ, καημένε Φρειδερίκο τι σου έμελλε να πάθεις! Και το βέβαιο είναι πως δε φταίει ο Λιαντίνης, άλλοι είναι που μπερδέψαν το μεταφραστή με το συγγραφέα...

Και τι να πεις με το χαρακτηρισμό "φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο". Ακόμη και Ο Νηφομανής βαφτίστηκε έργο με φιλοσοφικές συντεταγμένες λες και δεν περιέχονται σ' αυτόν και τα Χορικά της Φωτονερόπετρας. Προφανώς αυτοί που έγραψαν το άρθρο δεν έχουν καν ανοίξει το συγκεκριμένο βιβλίο. Ας μη μιλήσουμε για τα λεπτά γράμματα, πως άλλο παιδαγωγική και άλλο διδακτική. Ούτε πως αν αναφέρεις τη Διδακτική, που είναι εγχειρίδιο, το ίδιο χρωστάς να κάνεις και για την Εντολή του Ρουσώ:

Εγχειρίδιο είναι κι αυτή και μάλιστα με έξοχο κείμενο. Και μάλιστα το πιο καθαρόαιμο παιδαγωγικό κείμενο του Λιαντίνη.

Το αστείο είναι που στην αρχή του άρθρου ο αριθμός των βιβλίων του Λιαντίνη διαφέρει:

Και μάλιστα τα οκτώ βιβλία του είναι σκέτο φιλοσοφικά... άρα, το ένατο που βρίσκουμε παρακάτω είναι το παιδαγωγικό;

Οι ώρες των άστρων (2006): Περιέχει ποιήματα της νιότης του αποκηρυγμένα από τον ίδιο.

Όταν λέμε αποκηρυγμένα τι εννοούμε; Ότι τα δημοσίευσε πολλά από αυτά σε φιλολογικά περιοδικά (πχ στην ΕΠΟΠΤΕΙΑ) και μετά το μετάνιωσε και τα αποκήρυξε; Και πότε ακριβώς συνέβη αυτή η αποκήρυξη; Ρωτάμε γιατί εμείς τέτοια πληροφορία ουδέποτε μάθαμε.

Και για τη νιότη... Πώς ακριβώς τη μετράνε τη νιότη εκεί στη wikipedia; Τα ποιήματά του ο Λιαντίνης τα έγραψε από το 1971 (ετών 29) και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, δηλαδή ετών 40... Ο ίδιος θεωρούσε πως άνθρωπος αυτής της ηλικίας έχει πλέον περάσει το μεσοστράτι της ζωής του και όχι πως βρίσκεται στην ηλικία της νιότης!

Τα Ελληνικά (1992): Αναφέρεται στη διδακτική των αρχαίων και νέων ελληνικών

Πρώτα των αρχαίων και μετά των νέων; Προφανώς ούτε αυτό το βιβλίο το άνοιξαν. Αν το άνοιγαν, στη σελίδα 29 συγκεκριμένα, θα διάβαζαν:

Θέλω να ειπώ πως στην εξέταση της διδασκαλίας των Ελληνικών θα αρχίσω με τα Νέα και θα τελειώσω με τα Αρχαία."

Αυτά λέγει ο Λιαντίνης. Η ελληνική wikipedia όμως φροντίζει να εκδικηθεί με τη σειρά της τα δικά του όνειρα...

Σφοδρή κριτική από συναδέλφους του; Δηλαδή ποιους; Τον εξής ένα; Και δε μίλησαν εξίσου ένθερμα για εκείνον άλλοι συνάδελφοί του; Ούτε έλαβε ευνοϊκότατες επώνυμες κριτικές από άλλους συναδέλφους του και λογοτέχνες; Πάλι καλά με τη βιβλιογραφική πηγή που εδώ τους "φώτισε" που δεν έγραψαν ότι δυσκολεύτηκε να πάρει και το διδακτορικό του, κι ας το πήρε όπως βλέπετε με ΑΡΙΣΤΑ και ομόφωνα...

Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου, η οποία ωστόσο δύναται να προσδιοριστεί μεταξύ 1ης και 5ης Ιουνίου 1998.

Αλήθεια, ε; Μπορεί να προσδιοριστεί; Ο ιατροδικαστής τότε γιατί δεν το έπραξε;

η επιθυμία του ίδιου ήταν αν βρεθούν τα οστά του να παραμείνουν στον Ταΰγετο

Να παραμείνουν στον Ταΰγετο; Δηλαδή έγραψε ψέματα ο Λιαντίνης στο τελευταίο γράμμα προς το παιδί του όπου ζήταγε να καεί... κάτι που ως γνωστόν δεν κατέστη δυνατόν λόγω της κατάστασης που βρέθηκε...

Εγχειρίδιο είναι κοτζάμ βιβλίο 170 σελίδων; Ναι, εντάξει, είναι ένα αιρετικό βιβλίο, το παραδέχεται ο ίδιος ο συγγραφέας του, άλλο όμως αυτό και άλλο να το υποτιμάν ως εγχειρίδιο!!!

Στην πολιτική της Ρώμης; Ε, τότε να γράψουν πως ο Λιαντίνης άφησε και βιβλία πολιτικού περιεχομένου!!!!! Στην πολιτική παιδαγωγική της Ρώμης είναι ο σωστός όρος, όπως τουλάχιστον αναφέρει ο ίδιος ο Λιαντίνης στις πρώτες σελίδες.

Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια θεολογίας Νικολίτσα Γεωργοπούλου.

Το ου γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά, το έχετε ακούσει; Αν διαβάσετε το λήμμα της ίδιας εγκυκλοπαίδειας για την κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου, θα δείτε ότι είναι:

καθηγήτρια της Εισαγωγής στη Φιλοσοφία και Ιστορίας της Φιλοσοφίας

Όταν όμως αναφέρεται το όνομά της δίπλα στου Λιαντίνη, ξαφνικά μετατρέπεται σε καθηγήτρια Θεολογίας. Πού ακριβώς το στηρίζει αυτό η wikipedia; Γιατί και το βιογραφικό της κ. Γεωργοπούλου στο πανεπιστήμιο ως καθηγήτρια φιλοσοφίας την αναφέρει, όχι ως καθηγήτρια Θεολογίας.

Εκεί όμως που το άρθρο της wikipedia καταντά στον τραγέλαφο είναι στις συνδέσεις που παραθέτει. Συνολικά διαβάσαμε τέσσερις. Τις εξής:

Πατάς λοιπόν την πρώτη, που υποτίθεται ότι είναι ιστοσελίδα για το Δημήτρη Λιαντίνη και βρίσκεσαι σε ένα τυχαίο χώρο του ίντερνετ που εκτός από το domain τίποτε άλλο δεν πιστοποιεί πως εκπροσωπεί επισήμως το Δημήτρη Λιαντίνη, και ούτε νομικό πρόσωπο είναι ούτε και αναφέρει σε ποιον ανήκει. Μόνο μια ομάδα υποστήριξης δίδεται στην οποία βρίσκεις από ιδιωτικούς υπαλλήλους και καθηγητές πληροφορικής μέχρι και ζαχαροπλάστες.

Και πας στη δεύτερη επιλογή, που η wikipedia την αναφέρει ως ιστοσελίδα της συζύγου του Δημήτρη Λιαντίνη. Πράγματι εκεί ως ιδιοκτήτρια αναφέρεται η σύζυγος του Δημήτρη Λιαντίνη, και που όπως γνωρίζουμε είναι και νόμιμη εκπρόσωπος των πνευματικών του δικαιωμάτων, επομένως η ιστοσελίδα είναι ο επίσημος διαδικτυακός χώρος του Δημήτρη Λιαντίνη, εκτός αν στη wikipedia ισχύουν άλλοι νόμοι και κανόνες από εκείνους που επικρατούν τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.

Πας μετά στην τρίτη και τέταρτη επιλογή και ξαναβρίσκεσαι στην πρώτη ιστοσελίδα! Διότι εκεί λέει υπάρχουν βίντεο ντοκουμέντα και ηχητικά ντοκουμέντα από διαλέξεις του Λιαντίνη. Σε ποιον ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα αυτών των ντοκουμέντων; Ξέρουν μήπως οι υπεύθυνοι της wikipedia τι λέει ο σχετικός νόμος; Έχουν λοιπόν ελέγξει αν το υλικό αυτό στο οποίο παραπέμπουν είναι νομίμως αναρτημένο στο διαδίκτυο; Αν έστω διαθέτουν έγκριση εκείνοι που το αναρτήσαν, των κληρονόμων του Δημήτρη Λιαντίνη;

Ρωτάμε, γιατί στο παρελθόν οι υπεύθυνοι της wikipedia μας ενημέρωσαν ότι είναι πολιτική τους να μην παραπέμπουν λέει σε blog! Οπότε και μην περιμένετε εκεί να βρείτε δικό μας λινκ. Προφανώς γιατί δε θεωρούν αξιόπιστες πηγές τα ιστολόγια. Δικός τους ο χώρος και έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να βάζουν εκείνοι τους κανόνες.

Ανάμεσα στους υπόλοιπους κανόνες, ως φαίνεται από το χώρο συζητήσεων του άρθρου, είναι και η με το έτσι θέλω παραβίαση της επιθυμίας της κ. Λιαντίνη να μην αναφέρεται εκεί το όνομά της λόγω όσων τραγελαφικών κι εκείνη διαπίστωσε πως συμβαίνουν εκεί. Συγκεκριμένα η κ. Λιαντίνη αναφέρει τα εξής:

Το αίτημα της κ. Λιαντίνη δεν έγινε δεκτό, διότι κατά τη γνώμη της wikipedia δεν είναι προσβλητική η χρήση του ονόματός της εκεί!!!!!! Με λίγα λόγια θεωρούν ότι πέρα από το να γράφουν ανακρίβειες για το Δημήτρη Λιαντίνη, μπορούν να δημοσιεύουν και το δικό της όνομα με παραποιημένη την επαγγελματική της ιδιότητα. Με νέο της μήνυμα η κ. Λιαντίνη τους επισημαίνει ότι:

Και καμαρώστε την απάντηση που της έδωσαν:

Η πληροφορία και η γνώση ναι, η παραπληροφόρηση όμως; Είναι κι αυτή ελεύθερη;

Η στάση αυτή της wikipedia δεν προσβάλλει μόνο την κ. Λιαντίνη. Προσβάλλει και όλους όσους ενδιαφερόμαστε για το Λιαντίνη. Κι ευτυχώς είδαμε στη συνέχεια κάποιον να προβάλλει αντιρρήσεις για πολλά από τα ζητήματα που κι εμείς εδώ θίξαμε. Πχ για το δήθεν θέμα της σφοδρής κριτικής κατά του Λιαντίνη, το ατεκμηρίωτο της χρονολογίας θανάτου και το επίσης ατεκμηρίωτο της αποκήρυξης των ποιημάτων του. Ως ιδιαίτερα σημαντική θεωρούμε και την αναφορά στο ατεκμηρίωτο της αυτοκτονίας του Λιαντίνη.

Δεν γνωρίζουμε τι σκοπεύει να κάνει στη συνέχεια η wikipedia. Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να καταγγείλλουμε αυτή την κατάσταση και μάλιστα δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε ότι αυτά τα φαινόμενα συνάδουν με όσα ήδη έχουμε καταγγείλει στην προηγούμενη ανάρτησή μας.

Καλύτερα λοιπόν να διαγράψουν τελείως το λήμμα Δημήτρης Λιαντίνης παρά να παραπληροφορούν για το έργο και τη ζωή του.

___________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG

Σ' αυτό το στοιχείο επανέρχομαι, γιατί έχει ένα ιδιαίτερο νόημα μέσα στο όλο πλαίσιο παραχάραξης του Λιαντίνη στο διαδίκτυο.

Προσπάθεια που δεν ξεκινά από τη Βικιπαίδεια, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Αλλά από ένα συγκεκριμένο μικρό κύκλο ανθρώπων που ως φαίνεται έχουν προσβάσεις και στη Βικιπαίδεια. Θεωρούμε λοιπόν ότι και η Βικιπαίδεια είναι θύμα αυτής της κατάστασης και όχι ο θύτης.

Για το όνομα λοιπόν του Λιαντίνη:

Έχουμε και παλαιότερα αναφερθεί στο ζήτημα και παραθέτω εδώ απόσπασμα από άλλο μας θέμα:

Παράθεση :

Να επισημάνουμε με την ευκαιρία και κάτι εξίσου σημαντικό. Πως η διατριβή του Λιαντίνη δεν εκδόθηκε από το Λιαντίνη. Το όνομα συγγραφέα είναι ευδιάκριτο: Δημήτριος Θ. Νικολακάκος. Και όμως βρισκόμαστε στα 1978...

Ούτε αυτό το πρόσεξαν. Γιατί η διδακτορική διατριβή, που είναι επίσημο έγγραφο, εκδόθηκε με το όνομα Νικολακάκος; Έτσι δεν απέφυγαν και το άλλο λάθος. Πως ο Λιαντίνης άλλαξε όνομα στα 1976. Ποιο είναι το σωστό;

Πληροφορία που μου έχει δοθεί επίσημα από τη σύζυγό του και που είναι σε θέση να το γνωρίζει καθώς μαζί άλλαξε και το δικό της επώνυμο.

Παράθεση :

Θα πρέπει ίσως εδώ να θυμίσουμε ότι και ο Δημήτρης Λιαντίνης όταν για πρώτη φορά έκανε χρήση αυτού το ονόματος που θυμίζει τη γενέτειρά του, ήταν με τη μορφή: "Λιαντίνας".

Αργότερα, και πριν κάνει αίτηση στο Πρωτοδικείο για να προσθέσει αυτό το επώνυμο στο πατρικό του που ήταν Νικολακάκος, και μετά από συζήτηση με τη σύζυγό του, την κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου Νικολακάκου, καθώς και το δικό της το επώνυμο θα επηρεαζόταν, προτίμησε την κατάληξη σε -ης, οπότε και έγινε γνωστός σε μας ως Λιαντίνης.

Προσέξτε παρακαλώ: ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ το επώνυμο Λιαντίνης στο πατρικό του που ήταν Νικολακάκος, αυτός είναι ο σωστός όρος και όχι να αλλάξει.

Το τονίζουμε αυτό διότι έχει λάθος γραφτεί σε βιβλίο πως ο Λιαντίνης άλλαξε το επώνυμό του.

Να σημειώσουμε ακόμη ότι η αρχική του σκέψη δεν ήταν το Λιαντίνης (ή έστω Λιαντίνας) αλλά το Ποταμίτης. Από προφορική μαρτυρία της συζύγου του γνωρίζουμε ότι εκείνη και πάλι τον ενημέρωσε πως υπήρχε ήδη κάποιος γνωστός ηθοποιός με αυτό το επώνυμο και έτσι εκείνος προτίμησε το Λιαντίνης.

Αναρωτιόμαστε εύλογα με βάση και αυτή τη μαρτυρία αν και κατά πόσο γνώριζε πως υπήρχε καπετάνιος του ΕΛΑΣ με παρόμοιο προσωνύμιο. Όπως και να έχει η παρέμβαση της συζύγου του για το ζήτημα αυτό, της κατάληξης, ήταν σίγουρα εύστοχη και από την άποψη της μοναδικότητας του ονόματος.

Μοναδικότητα που κάποιοι προκλητικά αγνοούν βάζοντας ψευδώνυμα στο φέις μπουκ "Γιώργος Λιαντίνης" με προφανή στόχο να πείσουν πως πρόκειται για τον αδερφό του Λιαντίνη, τον κ. Γιώργο Νικολακάκο. Ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της παραπληροφόρησης και της παραπλάνησης των χρηστών του διαδικτύου...

Κι ενώ κατ' επανάληψη έχουμε δώσει την πληροφορία αυτή στο διαδίκτυο, η ρατσιστική αντιμετώπιση της wikipedia προς τους χώρους του διαδικτύου την οδηγεί να διαιωνίζει την παραπληροφόρηση ακόμη και σε ένα στοιχείο που αντικειμενικά μπορεί να ελέγξει την ορθότητά του ή όχι.

Παίρνουν λοιπόν ως πηγή ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε για το Λιαντίνη και θεωρούν ότι όλα όσα εκεί αναφέρονται είναι αυταπόδεικτα σωστά και αληθινά. Από εκεί προφανώς δανείζονται και ένα ακόμη στοιχείο. Πως ο Λιαντίνης άλλαξε επώνυμο για να τιμήσει το χωριό του, τη Λιαντίνα Λακωνίας.

Φυσικά και ο Λιαντίνης αγαπούσε το χωριό του. Όπως όλοι μας σχεδόν λατρεύουμε τα χωριά της καταγωγής μας. Το να λες όμως ότι άλλαξε το πατρικό του επώνυμο σε Λιαντίνης και να αποκρύπτεις πως ουδέποτε ο Λιαντίνης αποποιήθηκε το πατρικό του επώνυμο και έμεινε ως το τέλος στην ταυτότητά του ως Νικολακάκος - Λιαντίνης, τον παρουσιάζεις ως αρνητή του πατρικού του ονόματος. Κι αυτό είναι ψέμα. Ο Λιαντίνης αγαπούσε και το χωριό του και την οικογένειά του, τόσο εκείνη που ο ίδιος δημιούργησε όσο και την πατρική του οικογένεια.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η προσπάθεια παραχάραξης έχει πολύ ευρύτερη έκταση από όσο οι ίδιοι θέλουν να δείχνουν. Και μιλάμε για εκείνη την ολιγοπρόσωπη ομάδα του διαδικτύου, όχι τη Βικιπαίδεια. Την ομάδα που αυτοσυστήνεται ως ομάδα υποστήριξης του χώρου που διατηρούν στο διαδίκτυο καπηλευόμενοι το όνομα του Δημήτρη Λιαντίνη.

Και που η ελληνική Βικιπαίδεια αυθαιρετώντας βαφτίζει ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιαντίνη!!!!!!!!!!!!

Αυτό το λάθος της ανήκει ολόκληρο. Και καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει. Καθώς μάλιστα προχωρούν και σε άλλη απαράδεκτη ενέργεια, να βαφτίζουν την επίσημη ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιαντίνη ως ιστοσελίδα της συζύγου του!!!

Εκμεταλλευόμενοι ίσως το σε ποιον ανήκει το liantinis.gr.

Ωραία λοιπόν, ας μην εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Να κάμουν το ίδιο και για την άλλη ιστοσελίδα. Να την αναφέρουν κι εκείνη ως ιστοσελίδα που υποστηρίζεται από τους τάδε και τάδε... αφού οι ίδιοι σκόπιμα αποκρύπτουν τον ιδιοκτήτη. Να αναφέρουν λοιπόν ότι ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων που αφενός δεν έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα να εκπροσωπούν το Λιαντίνη και αφετέρου ξενίζουν κάθε μελετητή του Λιαντίνη οι επαγγελματικές τους ιδιότητες.

Μέχρι ζαχαροπλάστης περιλαμβάνεται. Και δεν είναι βέβαια κακό ένας ζαχαροπλάστης να ενδιαφέρεται για το Λιαντίνη αλλά έλεος πια! Να φτάνουμε στο σημείο να προηγείται ο κάθε άνθρωπος που γνώρισε το Λιαντίνη από τα βιβλία του από εκείνους που νόμιμα τον εκπροσωπούν;

Και δεν αμφισβητούμε κανενός το δικαίωμα να ασχολείται με το Λιαντίνη. Ούτε να τον αγαπά. Ας είναι και ζαχαροπλάστης. Ζητάμε μόνο να τηρείται το μέτρο.

Και διευκρινίζουμε: Δεν έχουμε κάτι με τους ανθρώπους του μόχτου, κι εμείς από τέτοιους ανθρώπους προερχόμαστε. Φούρναρης ήταν ο παππούς μου και ενίοτε σε γιορτές ήταν και λίγο ζαχαροπλάστης. Τέτοιες μέρες, όταν ζούσε, έβαζε μπροστά τα κουλουράκια και τα τσουρέκια. Στη Λιοσίων 14, στη Βάθης. Εκεί μεγάλωσα κι εγώ. Βοηθώντας όσο μπορούσα τους παππούδες μου.

Τα λέω όλα αυτά γιατί τον συγκεκριμένο ζαχαροπλάστη τον γνωρίζω και τον συμπαθώ κιόλας. Δε μου φταίει τίποτε ο άνθρωπος. Με φταίει μόνο η παραχάραξη που γίνεται σε βάρος του Λιαντίνη και που η δική μου εντύπωση είναι ότι κι εκείνος θύμα είναι της κατάστασης και όχι συνειδητά θύτης.

Όπως δε μου φταίνε και άλλα άτομα που το όνομά τους περιλαμβάνεται στην ομάδα υποστήριξης. Δε θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι όλοι τους συνειδητά παραχαράζουν το Δημήτρη Λιαντίνη και ναρκοθετούν τη διάδοση του έργου του.

Θύματα είναι κι εκείνοι της παραπληροφόρησης. Γι' αυτό και η προσπάθειά μας στρέφεται και προς αυτούς. Να αντιληφθούν το λάθος τους. Και να σταματήσουν να ρίχνουν νερό στο μύλο που έχει βαλθεί να παραχαράξει το Λιαντίνη.

Αν λοιπόν πραγματικά αγαπούν το Δάσκαλο, όπως τον αποκαλούν, ας τραβήξουν τις παρωπίδες από τα μάτια και ας δουν την αλήθεια. Να δουν επιτέλους ότι τα επιχειρήματα που τους προβάλλονται για μας είναι παντελώς ψευδή. Πχ ότι υποστηρίζουμε ότι ο Λιαντίνης είναι ζωντανός και ότι προσπαθούμε να διαγράψουμε την τελευταία του πράξη. Μέγα ψέμα.

Ή ότι κατά παραγγελία της συζύγου του Λιαντίνη, όπως έχει γραφτεί στο χώρο τους, διαδίδουμε ψέματα για το Λιαντίνη.

Και θα πρέπει να καταλάβουν και κάτι ακόμη. Πως όσο και να αγαπούν το Λιαντίνη, δε θα μπορέσουν ποτέ να τον αγαπήσουν όσο εκείνοι που πραγματικά τον συνάντησαν. Και όσους πραγματικά τον είχαν Δάσκαλο. Το Λιαντίνη υποτιμούν έτσι. Όχι εμάς. Και αμφισβητούν το πόσο μεγάλος Δάσκαλος υπήρξε. Αλλά και πόσο σπουδαίος άνθρωπος.

Ευνουχίζουν λοιπόν και την διδακτική του παρουσία αλλά και τη ζωή του και εμμένουν πεισματικά στην τελευταία του πράξη. Είναι λάθος αντίληψη αυτή. Και αντιστροφή της φιλοσοφικής θεώρησης θανάτου του Λιαντίνη.

Ο Λιαντίνης, ας μην ξεχνάμε, υποστηρίζει ότι ο θάνατος για να τον μελετάς πρέπει να έχει το εύρος της ζωής που την ζεις.

Παράθεση :

Η στάση των στωικών απέναντι στο θάνατο σε σύγκριση με τους έλληνες κλασικούς, με τον Πλάτωνα λ.χ., φανερώνει τη διαφορά. Η Στοά φθάνει να υποδείχνει την αυτοκτονία, την εύλογον εξαγωγήν όπως την ονομάζει, στις περιπτώσεις που η ψυχρή λογική δίνει το πράσινο φως για μια τέτοια έξοδο ανάγκης. Οι περισσότεροι δάσκαλοι και μαθητές επήραν αυτοθέλητα τη ζωή τους.
….
Απέναντι σε τούτη την εκλογή βίας σχετικά με το θάνατο, που είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της ζωής και της φιλοσοφίας - ας θυμηθούμε πως ο Πλάτωνας όριζε τη φιλοσοφία σαν μελέτη θανάτου - οι έλληνες στέκουνται με θαλασσινή ανάσα ελευθερίας. Στο δογματικό καταβιασμό των στωικών είχαν αντιτάξει τη διαλεκτική τους ευπορία. Ο θάνατος, για να τον μελετάς, έχει το εύρος της ζωής που την ζεις. Έτσι τα δύο μπροστά σου γίνουνται ένα.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟ, σελ. 17

Μόνο έτσι, λέγει ο Λιαντίνης, τα δυο γίνουνται ένα. Αν μόνο το θάνατο του Λιαντίνη κρατήσεις, τότε έχεις μισό Λιαντίνη. Όχι ολόκληρο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η παραχάραξη που γίνεται στο θέμα του ονόματος. Γιατί δείχνει πως αυτή η τακτική δε στρέφεται μόνο κατά της συζύγου του Λιαντίνη, προσπαθεί ταυτόχρονα να τον αποκόψει και από τις βιολογικές του ρίζες.

Δεν τολμούν βέβαια ευθέως να το κάμουν. Μόνο πλαγίως...

Γιατί η προσπάθεια παραχάραξης περιλαμβάνει και να στρέφουν τη μισή οικογένεια του Λιαντίνη ενάντια στην άλλη μισή. Και τι θα έλεγαν και οι συγγενείς του Λιαντίνη εκεί κάτω στο χωριό αν καταλάβαιναν τι αληθινά γίνεται με τους παραχαράκτες του Λιαντίνη;

Και απόδειξη είναι πως τώρα που βγήκε στο φως μελέτη του πρώτου εξαδέλφου του Λιαντίνη, του κ. Πέτρου Βλαχάκου, φιλολόγου και συγγραφέα, και που χαρακτηρίζει το Λιαντίνη ως φιλόσοφο και ποιητή:

http://www.liantinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13&Itemid=22

Παράθεση :

Ο Δημήτρης Λιαντίνης έχει ως γνωστόν ένα εξαίρετο επιστημονικό έργο και καταπιάνεται με πολλά μεγάλα και δύσκολα προβλήματα της φιλοσοφίας, της παιδαγωγικής, της λογοτεχνίας. Ο λόγος του είναι λόγος πολυεπίπεδος, θρεμμένος με όλο εκείνο το βαρύ φορτίο της ελληνικής γραμματείας και όχι μόνο, λόγος που συνδυάζει ταυτόχρονα την ενδελεχή και αντικειμενική πραγμάτευση των θεμάτων του με την έντονη ποιητική χροιά. Είναι λόγος του ποιητικού φιλοσόφου ή του φιλοσοφικού ποιητή; Όσο και να εμβαθύνει κανείς στα κείμενά του, είναι πολύ δύσκολο να δώσει μια οριστική απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, εφόσον ο Δημήτρης Λιαντίνης είναι συνάμα φιλόσοφος και ποιητής[1]. Το βέβαιο είναι ότι ο λόγος του είναι λόγος ανόθευτος, γνήσιος και αληθινός, λόγος που οδηγεί σε πολλούς γόνιμους προβληματισμούς.

η ομάδα αυτή φτάνει να διαψεύδει και εκείνον. Και εμμένει ότι ο Λιαντίνης ήταν μόνο φιλόσοφος και όχι ποιητής!

Επηρεάζοντας στο σημείο αυτό και το άρθρο της Βικιπαίδειας που φτάνει να αναφέρει ως αποκηρυγμένα από το Λιαντίνη ακόμη και τα έμμετρα ποιήματά του!

Διαβάστε προσεκτικά το λήμμα της Βικιπαίδειας. Πουθενά ο Λιαντίνης δεν χαρακτηρίζεται ως ποιητής.

Να γιατί λέμε ότι δεν έχουμε τίποτα με κάποιον που τυχαίνει να είναι ένας απλός άνθρωπος του μόχτου και όμως αγαπά το Λιαντίνη και τον μελετά, αλλά είναι απαράδεκτο να παραμερίζονται οι γνώμες και οι απόψεις των ειδικών για το Λιαντίνη και να προηγούνται εκείνων που δεν έχουν τα πνευματικά εφόδια να κρίνουν το έργο του.

Διότι εκτός από τον κ. Βλαχάκο, που είναι και διδάκτορας του ΑΠΘ, έχουμε και την άποψη της κ. Κίρκη Κεφαλαίας, πανεπιστημιακού επίσης, συγκεκριμένα επίκουρης καθηγήτριας συγκριτικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, που κι εκείνη σημειώνει ότι:

http://www.liantinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7&Itemid=18

Παράθεση :

Όσοι είχαν διαβάσει τα οκτώ βιβλία φιλοσοφικού και λογοτεχνικού στοχασμού που ο Δημήτρης Λιαντίνης δημοσίευσε στο διάστημα μιας εικοσαετίας (από το 1977 ως το 1997, τον τελευταίο ένα χρόνο πριν από την «αναχώρησή» του) θα ήταν δύσκολο να μην είχαν σκεφθεί ότι θα έπρεπε να έγραφε και ποιήματα. Διότι ο δοκιμιακός του λόγος είναι τόσο διαποτισμένος από εκείνο που ονομάζουμε ποιητική αίσθηση των πραγμάτων, ώστε ορισμένα από τα κείμενά του, με τον τρόπο άρθρωσής τους και με τον τόνο τους, θα μπορούσαν να διαβαστούν ως ποιήματα σε πεζό. Έτσι δεν θα πρέπει να προκαλέσει έκπληξη η έκδοση, σε κοινό τόμο, δύο ποιητικών συλλογών, που ο Λιαντίνης έγραψε από το 1971 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και που τις κρατούσε ανέκδοτες στο συρτάρι του.

Και αναρωτιόμαστε εύλογα. Αν στο θέμα αυτό που γνωρίζουμε καλά, στο θέμα του Δημήτρη Λιαντίνη, βλέπουμε μια απαράδεκτη τακτική της ελληνικής Βικιπαίδειας, τότε τι πρέπει να υποθέσουμε και για όλα τα άλλα λήμματα που φιλοξενεί;

Είναι άραγε ενήμεροι εκείνοι που έχουν τη γενική ευθύνη του χώρου για την κατάσταση που επικρατεί στο λήμμα Λιαντίνης; Και την εγκρίνουν;

Με ευχάριστη έκπληξη είδαμε ότι το ελληνικό τμήμα της wikipedia έλαβε υπόψη τις παρατηρήσεις μας για το λήμμα Δημήτρης Λιαντίνης.

Μόλις πριν λίγο μπήκα και το διάβασα, και ομολογώ ότι εξεπλάγην... Διότι στο παρελθόν είχαμε πέσει σε ώτα μη ακουόντων. Βλέποντας μάλιστα ότι και η επώνυμη διαμαρτυρία της κ. Λιαντίνη στο χώρο των συζητήσεων δεν είχε τη δέουσα ανταπόκριση, δεν αναμέναμε ούτε στο δικό μας άρθρο να δώσουν σημασία.

Να όμως που δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Και οφείλουμε δημόσια να το πούμε, όπως και δημόσια κάναμε την κριτική μας. Μπράβο σε όποιον υπεύθυνο αντέδρασε άμεσα και βελτίωσε την αντικειμενικότητα του άρθρου.

Έχοντας βέβαια την πικρή εμπειρία του παρελθόντος, δε θα αποφύγουμε την ευχή να παραμείνουν οι αλλαγές.

Να τονίσουμε επίσης ότι σε καμία περίπτωση δε διεκδικούμε το αλάθητο των δικών μας απόψεων για το Λιαντίνη. Ούτε και θέλουμε να επιβάλουμε σε έναν άλλο χώρο του διαδικτύου να αναμεταδίδει τις δικές μας απόψεις.

Στόχος μας σε κάθε περίπτωση είναι να υπηρετείται η αλήθεια, στο βαθμό βεβαίως που αυτή τεκμηριώνεται. Κι ακόμη να τηρούνται οι κανόνες δεοντολογίας στην παρουσίαση.

Σε καμία δηλαδή περίπτωση δεν πρέπει η αλήθεια να δίνεται με τέτοιο τρόπο που τελικά να υπηρετεί το ψέμα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και χωρίς να υπάρχει πρόθεση. Παράδειγμα; Όταν δίδεται αποσπασματικά. Όταν δηλαδή λέγονται μισές αλήθειες.

Φυσικά κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο όταν κάποιος γράφει ένα βιογραφικό σημείωμα. Πού να χωρέσει σε γραμμές ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου;

Ειδικά όταν ο άνθρωπος αυτός είναι ποιητής. Γιατί όπως έγραψε ο Δημήτρης Λιαντίνης:

Και ο Λιαντίνης ήταν ποιητής. Κάτι που και στην τωρινή μορφή του λήμματος της wikipedia δεν υπάρχει.

Τουλάχιστον έγιναν τα άλλα στοιχεία της ζωής και του έργου του πιο αντικειμενικά. Ας μην είμαστε τόσο απαιτητικοί σε ένα μικρό κείμενο να δοθεί και κριτική για το έργο που άφησε. Κάτι να έχουν να διαβάσουν οι ενδιαφερόμενοι για το Λιαντίνη και στους άλλους χώρους του διαδικτύου που ασχολούνται με εκείνον.

Και ιδίως στην επίσημη ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιαντίνη, το:

που άδικα στη σχετική συζήτηση του άρθρου είδαμε να υποτιμάται για το υλικό που περιέχει. Πρώτον γιατί είναι ένας χώρος που δεν έχει κλείσει μήνα ακόμη παρουσίας στο διαδίκτυο. Και δεύτερο και σημαντικότερο: Περιέχει ικανό αριθμό από αποσπάσματα του ανέκδοτου έργου του Λιαντίνη που πουθενά αλλού στο διαδίκτυο δεν μπορεί κανείς να βρει.

Κι ακόμη βρίσκει κανείς στο liantinis.gr επώνυμες και τεκμηριωμένες κριτικές για το έργο του από ανθρώπους που έχουν τα πνευματικά εφόδια να το κρίνουν.

Δεν υποτιμά κανείς, όχι τουλάχιστον εμείς, όποιον άλλο χώρο του ίντερνετ δίνει πληροφορίες και γνώσεις για το Λιαντίνη και το έργο του. Ας μη συγχέουμε όμως τις πληροφορίες και τις γνώσεις με τη δημοσίευση αποσπασμάτων από τα βιβλία του Λιαντίνη, αυτό το μόνο που κάνει είναι να παρωθεί τους επισκέπτες του ίντερνετ να μη διαβάζουν ολόκληρα τα βιβλία του και αποσπασματικά να μελετούν το Λιαντίνη. Μέθοδος τελείως λάθος για συγγραφέα όπως ο Λιαντίνης. Αρκεί κανείς να τον μελετήσει για να το διαπιστώσει.

Ακόμη περισσότερο ισχύει αυτό για τα βίντεο διαλέξεων και διδασκαλιών του Λιαντίνη. Που η ανάρτησή τους στο διαδίκτυο προσκρούει και στους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων. Κάτι θα ήξερε περισσότερο ο νομοθέτης βάζοντας όρια στο ποιος και πώς μπορεί να αναμεταδίδει το έργο ενός δημιουργού. Και δεν είναι μόνο νομικίστικο το ζήτημα. Είναι και ζήτημα ουσίας όταν αφορά ένα συγγραφέα σαν το Λιαντίνη.

Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του τα φημολογούμενα για το θάνατό του. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο Λιαντίνης αυτοκτόνησε. Όμως κανείς δεν κατέχει αποδείξεις που να πιστοποιούν ότι αυτοκτόνησε. Δεν εννοούμε πως ο Λιαντίνης ζει. Όλοι γνωρίζουν ότι ο σκελετός που βρέθηκε στον Ταΰγετο ταυτοποιήθηκε από τις αρχές της χώρας και η οικογένεια του Δημήτρη Λιαντίνη τον παρέλαβε και τον ενταφίασε στις Κεχρεές. Άλλο όμως αυτό και άλλο το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι ο Λιαντίνης αυτοκτόνησε. Όπως άλλο είναι να ορίζεται και συγκεκριμένος χρόνος θανάτου, από τη στιγμή που δεν τον προσδιορίζει η ιατροδικαστική έκθεση.

Κι ακόμη. Η αυτοκτονία είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα. Δεν μπορεί να δημοσιεύονται αυθαίρετες απόψεις που υμνούν την αυτοκτονία και μάλιστα στο διαδίκτυο όπου καλώς ή κακώς μπαίνουν και μικρά παιδιά και νέοι.

Δεν μπορεί μάλιστα η αυτοκτονία να συνδέεται χωρίς στοιχεία με το Δημήτρη Λιαντίνη, γιατί ο Λιαντίνης άλλα έγραψε στα βιβλία του. Έφτασε μάλιστα να χαρακτηρίσει την αυτοκτονία ως παθολογικό φαινόμενο.

Είναι όλα αυτά που πολύ μας ανησυχούν και όχι μόνο γιατί ενδιαφερόμαστε για το Λιαντίνη ή ακόμη χειρότερα γιατί θέλουμε να παραστήσουμε τους ειδικούς λιαντινολόγους. Ο νους μας στρέφεται περισσότερο στο θέμα παιδιά και νέοι. Και θεωρούμε ότι αυτό συνάδει και με τη φιλοσοφία του Λιαντίνη. Εξάλλου κι εκείνος φεύγοντας την 1η Ιουνίου 1998, χαρακτήρισε την πράξη του ως διαμαρτυρία για το έγκλημα σε βάρος της αθώας νέας γενιάς.

Αλίμονο λοιπόν το όνομα του Λιαντίνη να γίνεται όχημα διάδοσης θεωριών που παρασέρνουν τους νέους σε απόψεις υπέρ της αυτοκτονίας. Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη προσβολή στη μνήμη του.

Ας μη μας παρεξηγούν επομένως οι υπεύθυνοι της wikipedia που το άρθρο μας υπήρξε αιχμηρό. Είναι η αγωνία μας για την παραχάραξη του έργου του Λιαντίνη που βλέπουμε χρόνια τώρα να συμβαίνει στο διαδίκτυο αφενός και αφετέρου η ιδιότητα του παιδαγωγού που μας κάνει υπερευαίσθητους σε όσα θέματα αφορούν τους νέους και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο διαδίκτυο.

Και μπορεί να μην έχουμε απαιτήσεις από τη wikipedia πλήρους παρουσίασης του Λιαντίνη και του έργου του, αλλά δε θέλουμε κιόλας να προβάλλονται εκεί απόψεις που παραποιούν ακόμη και τα αντικειμενικά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του.

Στο βαθμό που αυτό έγινε δεκτό, εμείς χρωστάμε να πούμε εκτός από το μπράβο και το ευχαριστώ μας που εισακουστήκαμε.

__________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: