Από τον πρόλογο :
ΠΡΟΣΒΑΣΗΌταν δεν έχεις τίποτα το ηρωϊκό να θυμάσαι, είσαι νεκρός.
Όσο υπάρχει κάποιος, που μας χρειάζεται, έχει νόημα η ζωή.
Όταν σε κανέναν δεν θα είμαστε χρήσιμοι,γινόμαστε βάρος της γης ολάκερης.
Αν πόνεσες, έχεις ελπίδα.
Κι αν "τα σχέδιά - σου - βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος...", γύρισε στην έρημο.
Ίσως είναι ο τόπος σου.
Ο Περσέας πέρασε από τη Μέδουσα στην έρημο. Ύστερα, γύρισε στην Ανδρομέδα.΄
Όποιος δεν μπορεί ν'αγαπάει, πρέπει να διαβαίνει.
Aπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου :
... -Όλοι φανταστικοί είμαστε! Γιά πόσους υπάρχουμε;
Οι φανταστικοί των μύθων και των μυθιστορημάτων, άσημοι και διάσημοι στα
βιβλία και στις παραδόσεις,ζουν περισσότερο.Μπορεί και χιλιάδες χρόνια. Ενώ οι
ζωντανοί, μπορεί και ποτέ να μην έζησαν...
Όταν γύρισε στο σπίτι, χωρίς καμμιά ιδιαίτερη σκέψη, άνοιξε τα χειρόγραφά του
ν'ανταμώσει τον Ανέστη και τον Αντώνη.
- Άσημοι φίλοι της νύχτας και της μοναξιάς συγνώμην, που σας έβγαλα στη δημοσιότητα.
Δεν τη θέλετε.Αν τη θέλατε, θ'ανταμώνατε μέρα-μεσημέρι και θα τα λέγατε φωναχτά.
Δεν πολυκαταλαβαίνω, γιατί τα λέτε νύχτα. Και η κουβέντα σας ανάμεσα στον έρωτα και στο θάνατο.
Ποιός τα καταλαβαίνει αυτά; Σας παρακολουθώ που τα λέτε. Όταν φτάσετε σε κάποιο σημείο...
προχωρημένο ίσως, με την άδειά σας, να σας πάρω δημόσια συνέντευξη. Τί λέτε; ...
... Εκείνη ζητάει πιά το ανοιχτό παράθυρο πάλι. Δεν θα ήθελα το ίδιο και για μένα. Σ'αγαπώ, όμως.
Αγαπώ την καρδιά σου, την ομορφιά σου, το σώμα σου, τη θέρμη σου. Όλα. Κι αυτό με βασανίζει,
όσο στέκομαι μακρυά, με την επιλογή μου. Κι αυτή με βαραίνει περισσότερο.
Φοβάμαι, ακόμα το δικό μου άνεμο. Έχει όλη την κλίμακα των μποφόρ. Βρίσκομαι, χωρίς να μπορώ να
το ελέγχω, σε μιάν αναζήτηση. Όχι προσώπων και πραγμάτων. Σε μιάν αναζήτηση, όπως οι ναυτιλόμενοι
στην άγρια αντάρα που ψάχνουν το φανάρι του φάρου. Οι παλιοί ναυτικοί. Η ανθρώπινη κατάσταση,
είναι ακριβώς αυτή. Σκέψου κάποιος ν'αλλάζει το φανάρι του φάρου! Στη νύχτα το καράβι
αποπροσανατολίζεται και τσακίζεται στα βράχια. Δύσκολη μοίρα. ...
Μία δική μου επιλογή από το βιβλίο :
**********
Κάποια στιγμή πήρε να σημειώνει:
"Kύματα αιωνιότητας. Χτυπούν, πισωγυρίζουν ολοζώντανα.Η θάλασσα δεν πεθαίνει. Ούτε το βουνό.
Αιωνιότητες του άπειρου χρόνου. Και τί να κάνουμ'εμείς οι λιγόζωοι; Nα δούμε; Να μορφωθούμε;
Να δημιουργήσουμε; Να γεννοβολήσουμε;Να σκεφτούμε; Να γράψουμε; Να κλάψουμε; Τίποτα! Και όλα.
Κι όλα γυρίζουν στον ανεπίστροφο χρόνο. Στη λήθη, απ'όπου δραπέτεψαν! Κάθε γέννηση και μία
ευτυχισμένη δραπέτευση. Κάθε διάρκεια ζωής, μιά παραμόρφωση του όντος. Κάθε θάνατος κι ένας
διασυρμός της ύπαρξης. Ανάμεσα στο πρώτο κλάμα και στη στερνή απόγνωση, φυτεύουμε τη ζωή μας,
για νά'χει να τρυγάει ο θάνατος! Γεννιόμαστε ηττημένοι. Μεγαλώνουμε με το θάνατό μας.Έχει
πάντα την ηλικία της ζωής μας.Έχει την αγωνία της ζωής μας. Γιατί και κείνος πεθαίνει.Μόνο ο
χάρος ζη! Ευτυχώς που ζουν και τα βουνά, οι θάλασσες φιλοξενώντας περαστικές ζωές. Να'ταν όλα
ένας έρωτας θανάτου, δεν θα στέρευε η ζωή! Όσο γίνεται ένας έρωτας η ζωή τόσο λυσσάει ο
καταφρονεμένος θάνατος! Παίρνει για την καταφρόνια του εκδίκηση. Κι όσο με χίλια προσχήματα
δεν αγαπάμε τον έρωτα κι αν τον αγαπάμε προφασιζόμαστε ανάμεσα στο "πρέπει", "δεν πρέπει"
νικώντας το "δεν", τόσο ο θάνατος παραμορφώνει τη ζωή μας. Αντίσταση! Αντίσταση στην
παραμόρφωση της ζωής μας, όχι για να νικήσουμε τον κυνηγό, που θα μας σκοτώσει τελικά, αλλά
για να είμαστε οι όμορφοι ζωντανοί και οι ωραίοι του θανάτου. Έτσι τον ευτελίζουμε. Αλλιώς εξευτελίζει την ύπαρξή μας. Η ομορφιά του κάλλους, η ομορφιά του κάλλους! Τίποτ'άλλο δεν μας σώζει! Τίποτ'άλλο δεν τον απομυθοποιεί"!
**********
Το μυθιστόρημα που είναι γραμμένο σε πολυτονικό σύστημα θα το βρείτε στις Εκδόσεις "Γράμμα", Αργοστολίου 17 (Δικαστήρια, Σχολή Ευελπίδων, Κυψέλη). Η τιμή του : 20 Eυρώ.
Από σήμερα υπάρχει και στην "Πολιτεία", απ'ό,τι με πληροφόρησε ο Εκδότης.
Ένα e-mail επικοινωνίας για τον Συγγραφέα :
christoskorelas@yahoo.gr