Μετά τα λιμάνια τι άλλο θα δοθεί στους ιδιώτες;

Διάβασα πριν λίγο μια είδηση που μου μαύρισε την ψυχή:

Αισιόδοξος για τα λιμάνια

Η αισιοδοξία ανήκει στον Υπουργό της Ναυτιλίας. Σε μένα ανήκει η απελπισία που ένιωσα. Ίσως και γιατί ανήκω σε μια άλλη γενιά που έχει μάθει να κινείται σε λογικές διαφορετικές. Στη λογική της περιουσίας του λαού που η χρήση της γίνεται όχι με γνώμονα το κέρδος αλλά το δημόσιο συμφέρον και μόνο. Και μη μου πει κανείς για τα χάλια που παρατηρούνται σε κάθε τι δημόσιο... Γιατί υπάρχει η εξήγηση. Ακόμη εκείνη που υποβάλλει η ραγδαία ιδιωτικοποίηση με δικαιολογία αυτά τα χάλια. Το αφήνεις, ρημάζει, και μετά το ιδιωτικοποιείς και σου λένε όλοι μπράβο...

Τη Φάρμα των Ζώων την έχετε διαβάσει; Αυτό θυμήθηκα πάλι σήμερα.


Στις Καπετάνισσες ανεβάσαμε ήδη και την άλλη άποψη. Αυτή που καταθέσανε προχτές με ένα γιγαντιαίο πανό οι εργαζόμενοι:


Και στο μεταξύ συνεχίζονται και οι κινητοποιήσεις των λιμενεργατών ... και τα λιμάνια έχουν καταντήσει κόλαση. Η αγορά λέει στέκεται και κοιτάει με αγωνία.

Τουλάχιστον ο κύριος υπουργός διατηρεί την αισιοδοξία του... Αν μας εξηγούσε και μας πού ακριβώς τη στηρίζει; Γιατί εγώ δε διακρίνω τίποτε το αισιόδοξο... Μόνο ιδιώτες που ορέγονται τα φιλέτα των λιμανιών...