Φρίκη ανείπωτη: Ανατίναξαν γάτα!

Η απίστευτη είδηση με τη φρίκη που δε χωράει σε ανθρώπινο νου έρχεται δυστυχώς από την Κύπρο. Από έναν τόπο που αγαπάμε ιδιαίτερα και που μόνο κάτι τέτοιο δε θα περιμέναμε ποτέ να συμβεί εκεί.

Μόλις λίγες μέρες νωρίτερα κάναμε λόγο για μια Κτηνωδία σε άλλον τόπο, με ξένους ανθρώπους. Κι έπειτα πιάσαμε και ανεβάσαμε λουλούδια και απρίληδες και συννεφούλες για να σκεπάσουμε όσα πληγώναμε τα μάτια μας και την ψυχή μας. Το θύμα εκεί ήταν ένα σκυλί. Τώρα είναι η σειρά μιας γάτας. Μια έγκυος γάτα, σημειώνει ο Φιλελεύθερος...

Ανατίναξαν μια γάτα!!! Το καταλαβαίνετε αυτό; Χωράει στο νου σας; Με κροτίδες! Και τα αγέννητα γατάκια της!!! Μην περιμένετε περιγραφή. Αναπαραγωγή του φρικαλέου τρόπου δε θα κάνουμε. Καταγγέλλουμε μόνο το περιστατικό με όλη τη δύναμη της φωνής μας.

Και πολύ λίγο μας παρηγορεί που η κυπριακή εφημερίδα προσπαθεί να γλυκάνει τις εντυπώσεις αναφέροντας πως τα μικρά παιδάκια της περιοχής αντέδρασαν για το έγκλημα:

Παράθεση :

"Στον αντίποδα της φρίκης και της απαράδεκτης συμπεριφοράς από μερίδα νεαρών ατόμων στο Δασάκι της Αχνας, 49 παιδάκια της κοινότητας έστειλαν χθες το μήνυμα ότι αυτά όταν θα μεγαλώσουν δεν θα έχουν καμιά σχέση με κακές συμπεριφορές σε βάρος ζώων και δημόσιας περιουσίας.

Τα παιδάκια του Δημόσιου Νηπιαγωγείου Δάσους Αχνας, συγκεντρώθηκαν από νωρίς το πρωί στο πάρκο και κρατώντας μαύρα σακούλια έκαναν το χώρο «λαμπίκο». Μάζεψαν όλα τα σκουπίδια που άφησαν εκεί κάποιοι άλλοι και υποσχέθηκαν στον κοινοτάρχη Γεώργιο Τσαππή, ότι μια απ' αυτές τις μέρες θα τον βοηθήσουν να ποτίσει τα δεντράκια που φύτεψε η κοινότητα για επέκταση του πρασίνου στο συνοικισμό."

Μπράβο στα παιδάκια του Νηπιαγωγείου, μπράβο και στον κοινοτάρχη. Αλλά... δε μας βοηθά καθόλου να ξεχάσουμε το φριχτό περιστατικό. Ούτε μετριάζεται ο αποτροπιασμός μας. Και θλιβόμαστε ιδιαίτερα που κάτι τέτοιο συνέβη στο συγκεκριμένο χωριό. Ένα χωριό προσφύγων... Που αν μη τι άλλο θα περιμέναμε το δράμα του ξεριζωμού να τους κάνει όλους πιο ευαίσθητους απέναντι σε κάθε αδύναμο, άνθρωπο ή ζώο.

Την ιστορία του τόπου μπορεί κανείς να τη διαβάσει στη σελίδα κάποιων άλλων παιδιών του χωριού: Άχνα Από κει αντιγράφουμε το παρακάτω:

Παράθεση :

"Οι Αχνιώτες είναι άνθρωποι που όχι απλώς αγαπούν τα γράμματα και τη μόρφωση, τις Τέχνες και τον αθλητισμό, αλλά και διακρίνονται σ’ αυτούς τους τομείς ."

Ωραία τα λόγια... αλλά ... Και με αφορμή μια ακόμη παράγραφο από το σχολικό σάιτ των παιδιών της Άχνας:

Παράθεση :

"Η μεγάλη εκκλησία της Άχνας είναι αφιερωμένη στην Αγία Μαρίνα, της οποίας τα εγκαίνια έγιναν το 1912 . Στο χωριό κατοικούσαν μόνο Έλληνες γιατί λέγεται ότι η Αγία Μαρίνα δεν άφηνε Τούρκο να «κοστερκάσει» , δηλαδή να μείνει για 24 ώρες μέσα στο χωριό. Παρουσιαζόταν στον ύπνο του και τον πατούσε στην κοιλιά και τον εξανάγκαζε να φύγει."

Ευχόμαστε η Αγία Μαρίνα τα ίδια να κάνει και με τα ανθρωπόμορφα τέρατα που ντρόπιασαν όχι μόνο τον τόπο τους αλλά και κάθε άνθρωπο. Αν και θα έπρεπε ήδη να το έχει κάνει από μόνη της... Εκτός και αν μέσα από τη λαϊκή δοξασία επιβιώνει παρερμηνευμένο και με ρατσιστικές προεκτάσεις το "Πας μη έλλην βάρβαρος" κι αδυνατούν οι κάτοικοι του τόπου να δουν πως δε φταίει η εθνικότητα ενός ανθρώπου σε τίποτα αλλά ο χαρακτήρας του και μόνο. Διότι φαίνεται να αγνοούν πως όταν τέτοια διδάσκουν σε ένα παιδί, αγίες που πατούν στην κοιλιά ανθρώπους μόνο και μόνο γιατί ανήκουν σε άλλο έθνος, θα έρθει η ώρα που τα παιδιά αυτά θα ορμήσουν και τα ίδια σε κοιλιές... ανθρώπων και ζώων... και δε θα λογαριάσουν ακόμη και την κοιλιά που κυοφορεί νέες ζωές.

Αντί λοιπόν για μαύρες σακούλες που κάνουν "λαμπίκο" τα παρκάκια, ας ξελαμπικάρουν τις αξίες και τα ιδανικά με τα οποία διαπαιδαγωγούν τους νέους του τόπου. Που το μεγάλο κρίμα είναι πως φέρει ένα όνομα βαρύ και μια ιστορία πανάρχαια:

Παράθεση :

"Το όνομα του χωριού προέρχεται από τη λέξη άνθινα, που σημαίνει ανθοφόρα κτήματα. Η ονομασία λοιπόν εξελίχτηκε από άνθινα –άνθνα- άνθα –Άχνα.

Μια άλλη εκδοχή θέλει την Άχνα να παίρνει το όνομά της από το όνομα της θεάς Αθηνάς. Αθηνά-άθνα- Άχνα

Υπάρχει και μια τρίτη άποψη που υποστηρίζει ότι το όνομα του χωριού βγαίνει από τη λέξη άχνη ,που σημαίνει δροσιά(Ατμός που αναδύεται κατά την εξάτμιση).

Η ιστορία του χωριού αρχίζει το 750 π.Χ. Στην Άχνα έγιναν ανασκαφές κατά το 1882, τέσσερα χρόνια δηλαδή μετά που πέρασε το νησί από τα χέρια των Τούρκων στα χέρια των Άγγλων. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πάρα πολλά ευρήματα : τα ιερά της Αφροδίτης , της Αρτέμιδος, του Απόλλωνα και Πάνα, αρχαίους τάφους , πολλά ειδώλια σε τερακότες που βρέθηκαν σε τεμένη της ελληνιστικής εποχής και άλλα κτερίσματα. Τα χρυσά κτερίσματα και τα πολλά περιδέραια που έχουν στο λαιμό τους τα γυναικεία ειδώλια μαρτυρούν ότι η Άχνα θα ήταν μια αξιόλογη και πλούσια πολιτεία. Τα περισσότερα ευρήματα έχουν πάει στο Βρετανικό Μουσείο και μερικά στο Κυπριακό Μουσείο στη Λευκωσία."

Φευ... εκεί που κάποτε λατρεύτηκε η εμορφιά και το φως και όλο το ελληνικό πάνθεο που δήλωνε το σεβασμό του ανθρώπου στη φύση, σήμερα ρέει ορμητικός ο Καρακόσιη (μαύρος χειμώνας σημαίνει στα τούρκικα) και μαυρίζει και παγώνει τις καρδιές... Και βάζει τα σύμβολα της νέας θρησκείας, μιας θρησκείας που ευαγγελίστηκε την αγάπη, να πατάνε κοιλιές... Κι ακόμη και την Παναγιά του τόπου την έχει επονομάσει: Τραχειά!!!

Ε, να απορεί κανείς δεν είναι που εκτραχύνθηκαν στο τέλος και οι νέοι τους...

Ναι, θα ξαναπούμε μπράβο στα νηπιάκια και σε όσους φρόντισαν να τα ξεσηκώσουν για το έγκλημα, αλλά δε φτάνει. Βαθύτερα θα πρέπει να σκύψουν οι μεγάλοι του χωριού και να βρουν τις αιτίες. Και μια και λένε πως το βαφτιστικό του τόπου κρατάει από την Αθηνά:


Εμείς πάντως για τα παιδάκια και μόνο της Άχνας στέλνουμε - μέρες που έρχονται - ετούτη την καρτούλα:

"Να λοιπόν που μια ακόμα πολιτισμένη χώρα και ένας πολιτισμένος λαός μεταβάλλεται σε αγρίους που αντλούν ηδονή από τον πόνο των άλλων, διψούν για αίμα και χαίρονται για την κτηνωδία τους. Και μη μου πείτε ότι κι αυτοί είναι θύματα προπαγάνδας. Είναι απλώς άνθρωποι, όπως εγώ κι εσείς, μόνο που τους δόθηκε η ευκαιρία να βγάλουν στην επιφάνεια τον αιώνιο, όπως φαίνεται, εαυτό μας, που παραμένει το αγριότερο θηρίο απ’ όσα ο καλός Θεός έπλασε στη φύση."

Μίκης Θεοδωράκης, από την ομιλία του στους Δελφούς, 1/7/2006

Και δίπλα σ' αυτά τα ανθρωποειδή, ευτυχώς επιβιώνουν και οι αληθινοί άνθρωποι. Βρήκα την παρακάτω φωτογραφία στο blog ΦΩΤΑΓΡΑΦΗΜΑΤΑ κι αυτό που αξίζει περισσότερο είναι ο τίτλος που διάλεξαν για να την συνοδεύει:

"ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ"