antara

Χρόνια Πολλά και σε σένα Νηρέα. Και στις αντάρες σου.

Εμείς έχουμε τις δικές μας αντάρες στην πόλη, αλλά είναι άλλου ποιού και κατηγορίας...

Το βίντεο, γυρισμένο κι αυτό από το Νηρέα, είναι για να γνωρίσουν και οι υπόλοιποι τι σημαίνει αντάρα... Ο τόπος δεν είναι άλλος από το πατρικό μας στην Ήπειρο. Την Άπειρο Ήπειρο...

Ευτυχώς δεν είμαστε πάντα "Τοπίο στην Ομίχλη". Μα όταν η ομίχλη, η αντάρα όπως τη λέμε εμείς, ανεβαίνει από το ποτάμι, ο τόπος γίνεται απόκοσμος. Εκεί και τότε τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Και επειδή είναι άδικο τέτοια μαυρίλα να μείνει ως εντύπωση, θα ανεβάσω μερικές φωτογραφιούλες από το ίδιο σημείο που ο Νηρέας φωτογράφισε την αντάρα...

Το σημείο, όπως είπα και παραπάνω, δεν είναι άλλο από το πατρικό μας. Μην τρομάξετε από την πρώτη φωτογραφία. Είναι η εμφάνιση του κήπου πριν δεκαετίες... Δείτε και τις παρακάτω... για να δείτε πως μπορεί το χέρι του ανθρώπου να αλλάξει τον τόπο:



Μερικά χρόνια αργότερα. Οβελίας και πάλι. Και ο ανυπόμονος παππούς που προσπαθεί να πάρει ένα μεζεδάκι. Τα δικά του χεράκια δεν έφτιαξαν κήπους, αλλά ζύμωσαν τόνους ψωμί στους φούρνους της Αθήνας. Τώρα ξεκουράζονται πια στη γη που τον γέννησε. Όσο για τον κήπο, τουλάχιστον είχε χορταράκι πια και όχι πέτρες και χώματα.


Και κλήματα. Φυτεμένα από τον άλλο παππού... Τους παππούδες τους είχαμε δύο. Γιαγιά όμως μία και μόνο. Της μάνας μας μητέρα. Η άλλη γιαγιά χάθηκε νωρίς. Ρόιδω την έλεγαν. Κι ο πατέρας μου έχει αδυναμία στις ροϊδιές, όπως κάθε παιδί που έμεινε ορφανό και μέχρι να γεράσει εξακολουθεί να αναζητά την εικόνα της μάνας του στο κάθε τι που την θυμίζει.


Εκτός από τα γατιά έχει αδυναμία και στο να πελεκάει πέτρα μόνος του και μετά να τη χτίζει. Και μη νομίσετε πως ήταν οικοδόμος. Δάσκαλος δούλεψε πάνω από τριάντα χρόνια. Μα όταν βγήκε στη σύνταξη αναγκάστηκε να ανακαλύψει νέους τρόπους για να γεμίζει δημιουργικά το χρόνο του.



Και ο ίδιος άνθρωπος... Ο κήπος άνθισε και φούντωσε... Ο άνθρωπος άσπρισε. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Μόνο να ζούμε τη ζωή μας όσο μπορούμε πιο όμορφα και δημιουργικά.


Κι αυτό είναι το ίδιο σημείο που ο Νηρέας το φωτογράφισε φέτος με ομίχλη. Το Πάσχα το περσινό ο καιρός στάθηκε καλύτερος μαζί μας. Αλλά με 11 ώρες ταξίδι που χρειάστηκαν πέρυσι για να φτάσουμε στο χωριό, φέτος ούτε καν που το σκεφτήκαμε...



Κι αυτό είναι το περίφημο ποτάμι, ο Θύαμις ή Καλαμάς, που γεννά τις αντάρες. Μας δίνει τόσες άλλες ομορφιές, που χαλάλι του και για τις ομίχλες. Εξάλλου οι ομίχλες της φύσης είναι τίποτα μπρος στις άλλες που ανταριάζουν την ψυχή μας.

Το βίντεο του Νηρέα είναι σαγηνευτικό και σε αντιπαραβολή με τις φωτογραφίες από το άλμπουμ της Δανάης συνθέτει μια μοναδική εικόνα της Απείρου Ηπήρου.

Οι λέξεις περιττεύουν μπροστά σε αυτές τις εικόνες.

Πολύ ομορφιά ο τόπος σας Δανάη. Να ζείτε πολλά χρόνια να τον χαίρεσθε.