Η είδηση είναι πράγματι εντυπωσιακή και δείχνει εξαιρετική ευαισθησία των Σουηδών εκπαιδευτικών. Όπως διάβασα μάλιστα, ο δάσκαλος της τάξης έκανε κατάσχεση των προσκλήσεων για το συγκεκριμένο πάρτι καθώς αυτές μοιράστηκαν μέσα στο χώρο του σχολείου.
Το θέμα βέβαια δε νομίζω ότι αφορά το παιδάκι που έκανε το πάρτι αλλά το γονιό που επέτρεψε στο παιδί του να εξαιρέσει δύο συμμαθητές του. Ο ανήλικος δεν μπορεί να έχει ευθύνη. Όμως ο κηδεμόνας του επιτρέποντας μια τέτοια συμπεριφορά επεμβαίνει στο παιδαγωγικό έργο του σχολείου και επιβάλλει τη λογική των διαχωρισμών σε ημέτερους και μη.
Δυστυχώς το ίδιο πρόβλημα, είτε αφορά παιδικά πάρτι είτε άλλες εκδηλώσεις, το ζούμε και στο ελληνικό σχολείο. Υπάρχουν παιδιά που με τις ευλογίες των μεγάλων ανακηρύσσονται σε άρχουσα τάξη στην κλειστή ομάδα του σχολειού και άλλα παιδιά που πετιούνται στο πυρ το εξώτερο, τα μαύρα πρόβατα του αποκλεισμού και της περιφρόνησης.
Ιδιαίτερα αυτό ισχύει ως προς την καταγωγή των παιδιών. Ειδικά σήμερα που οι τάξεις μας φιλοξενούν μεγάλο αριθμό παιδιών από άλλες χώρες είναι συχνά τα κρούσματα διαχωρισμού και διακρίσεων. Νομίζω ότι όλοι έχουμε υπόψη τι γίνεται κάθε χρόνο με το θέμα της σημαίας. Αυτό όμως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Διακόσια και πάνω χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση και δυο χιλιάδες από τη διδασκαλία του Χριστού... οι πολιτείες των ανθρώπων αν και τιμούν επίσημα και το ένα και το άλλο... στην πράξη εφαρμόζουν τη λογική του απολίτιστου και της ζούγκλας.
Όμως ας μην βιαστούμε να σχηματίσουμε την εντύπωση πως σε εκείνη τη χώρα του βορρά είναι όλα ρόδινα. Χαρακτηριστικά θα αναφερθώ στο βιβλίο μιας Ελληνίδας μετανάστριας στη Σουηδία, της Αλεξάνδρας Πασχαλίδου, με τον τίτλο ΣΕ ΞΕΝΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ.
Οργή και δάκρυα θυμάμαι μου προκάλεσαν τα προσωπικά της βιώματα από όσα έζησε εκεί ως παιδί. Και δεν αφορούσαν σε προσκλήσεις στα πάρτι των συμμαθητών της ούτε και περιορίζονταν στα χρόνια του σχολείου.
Μακάρι κάποτε σε όλες τις γειτονιές του κόσμου να πάψουν οι διακρίσεις, και στη δική μας επίσης... αλλά ως τότε νομίζω ότι η ανθρωπότητα έχει δυστυχώς να διανύσει μεγάλο δρόμο. Και ας είναι σήμερα η 4η Ιουλίου...
- ΥΓ. Πληροφορίες για το βιβλίο της Πασχαλίδου θα βρείτε στην ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ