ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Ακούμε τις τηλεόρασεις αλλά βλέπουμε και στη γειτονιά μας να διογκώνεται μέρα με τη μέρα το κύμα των καταλήψεων.

Κι αν δεν τα είδατε ζωντανά, σας τα φέρνει το ίντερνετ κατευθείαν στην οθόνη σας με κατεβατά δημοσιεύσεων: MADADA.GR

ή ακόμη και με ειδικά blog: http://katalipseis-sxoleiwn.blogspot.com/2006_10_21_archive.html με




Όπως βλέπουμε και τους αγανακτισμένους γονείς να διαμαρτύρονται που τα βλαστάρια τους χάνουν μαθήματα, που έχει γίνει μόδα κάθε χρονιά τέτοια εποχή να κάνουν κι από μια κατάληψη υπάρχουν δεν υπάρχουν αιτήματα, ή και πως (σας ορκίζομαι ότι το άκουσα με τα αυτιά μου) πως τα ξεσηκώνουν τα παιδιά μας οι Αλβανοί!!!

Εσείς, τι γνώμη έχετε για το ζήτημα; Δημοσκοπικά αλλά και αναλυτικά. Εγώ ξεκαθαρίζω πως αύριο θα είμαι στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και επομένως είμαι ολόψυχα στο πλευρό των παιδιών. Ακόμη κι αν δεν έχουν αιτήματα!!! Γιατί τα αιτήματα σε μας τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι γνωστά και αν τα παιδιά μας δεν έχουν, αυτό κι αν είναι αίτημα για αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Πόσο τυφλός μπορεί να είναι κάποιος για να μη βλέπει τα χάλια της Παιδείας;

Από κει και πέρα βέβαια, κάθε άποψη είναι δεκτή. Και ειδικά το αν λύνονται τα προβλήματα με τις καταλήψεις.

Τι θα πει είμαστε υπέρ ή κατά;

Όταν η απόφαση στηρίζεται σε γενικές συνελεύσεις των μαθητών του σχολείου, εμείς θα δώσουμε την έγκριση αν πρέπει να γίνονται ή όχι;

Για μένα το μόνο κριτήριο είναι να υπάρχει απόφαση των ίδιων των παιδιών. Από κει και πέρα είναι θέμα δημοκρατίας και θέμα να μη γίνουμε γελοίοι ξεχνώντας ότι τα ίδια κάναμε κι εμείς κάποτε... Αν όχι με καταλήψεις, με αποχές. Το αποτέλεσμα το ίδιο ήταν. Τα μαθήματα χάνονταν αλλά κερδίζαμε - όσο κάθε φορά ήταν εφικτό - όλα εκείνα που έλειπαν και εξακολουθούν δυστυχώς να λείπουν στην Παιδεία.

Άρα η δική μου ψήφος θα πάει στο ΥΠΕΡ ΜΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ και εξήγησα ποια είναι η μόνη που βάζω.

Είπα ήδη τι θα ψηφίσω. ΥΠΕΡ ΥΠΕΡ ΥΠΕΡ.

Κάθε άλλη επιλογή μαρτυρά συμβιβασμό και κάμψη του αγωνιστικού φρονήματος.

Κρίσιμη εβδομάδα για καταλήψεις



"Kρίσιμη αυτή η εβδομάδα για το μέλλον των καταλήψεων στα σχολεία".

. . .Θα μάθει ποτέ κανείς μας, τι επιτέλους ζητούν αυτά τα παιδιά ?

Η ουσία ίσως κρύβεται σχολαστικά στα ψιλά γράμματα. . . είναι τα σημεία εκείνα που ο εκπαιδευμένος καταναλωτής αποφεύγει να διαβάσει . . . είναι τα επιμελώς τοποθετημένα στο κάτω μέρος των καταναλωτικών προϊόντων (των μεγάλομπακάληδων) . . . είναι εκείνα τα περίεργα «Ε» που μηχανευτήκαν πριν τα μεταλλαγμένα προϊόντα.

Ποιος διαβάζει τα ψιλά γράμματα για να καταλάβει τη φωνή των νέων ανθρώπων ? . . . το σφυγμό και την αγωνία τους για ένα αβέβαιο μέλλον που εμείς οι βολεμένοι (όσοι θεωρούμαστε μεγαλύτεροι) φροντίσαμε να υποθηκεύσουμε ?

Δεν είναι η γενιά του 114 που κυβέρνησε ?
Δεν είναι η γενιά του πολυτεχνείου που κυβερνάει τώρα ?
Δεν θα είναι η γενιά αυτή που σήμερα αντιστέκεται, αλλά αύριο θα συνεχίσει να κυβερνάει ?
Δεν θα είναι αυτή η γενιά που θα συνεχίσει το αέναο φαύλο της ανακύκλησης του συμβιβασμού και του βολέματος ?
Δεν είναι . . .? αυτή που ξεχνάει ?
Όλα έχουν το κύκλο τους !!! το θέμα είναι εάν είσαι μέσα ή έξω !!!

Είθε με αυτά που γράφω να καταλάβατε ποιο είναι το πρόβλημα που απασχολεί . . . να κατανοήσετε τα βλαβερά «Ε» της παιδείας μας.

Είναι . . . το ανώνυμο Θύμα, . . ο ανώνυμος μαθητής που προσπαθεί . . . η οικογένεια του μεροκάματου . . . κόντρα στη κοινωνία του καναπέ που αντιστέκεται με το τηλεχειριστήριο . . . είναι τα μηχανάκια της ΑGB που αγωνιούν για τα προϊόντα τους . . . είναι . . . οι μεγαλοεπιχειρηματίες που δυσκολεύονται να βρουν φτηνά εργατικά χέρια . . . είναι . . . η απώλεια προσανατολισμού και αποχαύνωσης της σύγχρονης κοινωνίας . . . είναι . . .

Είναι... τι είναι; Το χρέος μου την κάθε στιγμή που μπαίνω στην αίθουσα και στέκομαι μπροστά τους;;;

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά,
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..."


Τα ξέρουν έστω και αν για χίλιους δυο λόγους δεν τα εκφράζουν λεκτικά... Και οι καταλήψεις ακόμη και αν δεν έχουν αιτήματα ικανά να ικανοποιήσουν εμάς τους μεγάλους, είναι όμως τρόπος έκφρασης του "Θέλω" της νέας γενιάς. Και ως τέτοιος πρέπει να αναγνωστεί και να αντιμετωπιστεί. Σαφώς η παιδεία δεν παρέχει στο νέο άνθρωπο ικανή απάντηση στα δικά του ζητούμενα. Όποια και αν είναι αυτά. Το πρόβλημα λοιπόν δηλώνει το χάσμα ανάμεσα στο τι δίνει η παιδεία και στο τι ζητά ο νέος άνθρωπος.

Αναρωτιέμαι βέβαια αν τέτοιο χάσμα υπάρχει γεφύρι τουλάχιστον για να το γεφυρώσει... Και η απάντησή μου είναι πως όχι. Ας δεχτούμε λοιπόν πια ως ανάγκη έκφρασης της νέας γενιάς τη διαδικασία των καταλήψεων. Δεν είναι μόνο για τα αιτήματα... αλλά και για την αίσθηση, την επιβεβαίωση πως και η δική τους γενιά αγωνίστηκε... Δε στάθηκαν "μπούληδες" και "φυτά" και δεν ξέρω τι άλλο υποτιμητικό.

Κι ας πάψουμε πια να κλαιγόμαστε πως χάνουν μαθήματα. Γιατί μάθημα είναι και η συμμετοχή στη δημοκρατία. Και μη μου πείτε πως οι σημερινοί ενήλικες το έχουν πάρει με άριστα τούτο το μάθημα.... Ίσως και γιατί στα νιάτα τους δεν έκαναν καταλήψεις... Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να "ψαχτούν". Ό,τι ξεκινά από τους νέους είναι το αύριο... το μέλλον... Κι αν ζαβό φυτρώσει, πάλι εμείς θα φταίμε και όχι τα παιδιά. Εμείς που σπείραμε λάθος... Ο σπόρος τι ευθύνη να έχει; Ει μη μόνον που είναι σπόρος... δικός μας, και μας μοιάζει...

Παρακαλώ κοινωνία, όταν τα βάζεις με τα παιδιά, να παίρνεις ένα μεγάλο καθρέφτη και τίμια και ειλικρινά να λες τα παράπονά σου εκεί που ανήκουν. Όχι στα παιδιά!!!

Ο θεωρητικός του πολέμου στρατηγός Clausewitz στα τελευταία χρόνια του βίου του κατέληξε στο διάσημο συμπέρασμα ότι :

«Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα ή απλά η συνέχιση της πολιτικής με την ανάμειξη άλλων μέσων».

Ο πόλεμος όμως προϋποθέτει το σκοπό και τα μέσα και όλα αυτά μαζί, χρειάζονται τη τέχνη της στρατηγικής.

Η τέχνη αυτή χρησιμοποιείται στη μάχη για την επιτυχία του σκοπού του πολέμου.

Καλή μου "Μυρτάλη",

πολλές φορές οι ανεκπλήρωτες καταστάσεις των γονιών σε θέματα παιδείας, υποθάλπουν το νεανικό περίσσευμα για δράση των παιδιών τους, με την ανοχή των δασκάλων πολλές φορές, σε τέχνες που και οι ίδιοι δεν τους δίδαξαν.

Τι σημαίνει όμως το «διδάσκω», τι το «μαθαίνω», τι το «επιδρώ» και τι το «παρασύρω», ποτέ κανείς δεν το φιλοσόφησε και πολύ δε περισσότερο δεν μέτρησε τις ανεπανόρθωτες πληγές που παραμένουν σαν αποτυπώματα λανθασμένων ενεργειών. . .

Και ας μείνουμε στο «διδάσκω» τη διδαχή, που δεν δίνουμε οι περισσότεροι στα παιδιά μας, γιατί και ως μόνη σαν λέξη, κατά τη Λέκτορα της Ελληνικής Γλώσσας κ. Γαβριηλίδου Ζωή, σημαίνει :

α) καθιστώ σαφές το σημαίνον της (ηχητική εικόνα) και το σημαινόμενό της (σημασία),

β) εντάσσω τη λέξη αυτή σε ένα παράδειγμα και προσδιορίζω τη σχέση της με άλλες λέξεις,

γ) περιγράφω το συντακτικό περιβάλλον στο οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί,

δ) επισημαίνω τις κυριολεκτικές ή μεταφορικές χρήσεις της.

Το «διδάσκω» ως λέξη έχει μια δυσκολία ως «σημαίνον» και πολύ δε περισσότερο έρχεται σε πολυπλοκότητα η ανάλυση του «σημαινόμενου στη τέχνη του Clausewitz».

Έγραψες:

Παράθεση :

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά,
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..."

Αλήθεια

Παράθεση :

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά, όταν αυτά ξέρουν την ανεπάρκεια των μεγαλύτερων,
όλα . . . τα ξέρουν τα παιδιά και όσα δεν ξέρουν τα διαισθάνονται . . ."

-Διαισθάνονται τον κόσμο που βρήκαν και πως θέλουν να τον αλλάξουν!!!

-Διαισθάνονται τον κόσμο που θα αφήσουν και αυτά στα παιδιά τους, που και αυτά με τη σειρά τους θα διαισθάνονται τη άπειρη τέχνη των γονιών τους.

-Διαισθάνονται τον κόσμο, ως τη στη φυλακή των τεσσάρων τοίχων που βρέθηκαν και οικτίρουν τη παιχνιδομηχανή που τους δώρισαν οι γονείς, ως αντίκρισμα για την άνεση, τη σχόλη και την ελευθερία κινήσεων.

-Διαισθάνονται τον κόσμο, το περιβάλλον που παραπαίει, τη γειτονιά που δεν γνώρισαν, την αλάνα που δεν έπαιξαν, την . . .

-Διαισθάνονται τον κόσμο των πληθωριστικών πτυχίων και μεταπτυχίων και των αποδεικτικών σε γνώσεις ECDL, αποδεικτικών γλωσσομάθειας όλο και πιο βάρβαρων γλωσσών και αντιλήψεων . . .

Συμφωνώ λοιπόν μαζί σου.

Παράθεση :

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά,
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..."

Και επανέρχομαι στη τέχνη του πολέμου, που άνανδρα οι γονείς, κηδεμόνες και δάσκαλοι τους αναθέτουν, όταν οι ίδιοι θα έπρεπε να πολεμήσουν για ένα άλλο Σύνταγμα που θα έπρεπε να κατοχυρώνει:

- Την υποχρέωση του Κράτους να εξασφαλίζει δουλειά σ' όλους.

- Την επιδότηση των ανέργων, μέχρι να τους βρει δουλειά.

- Την εξασφάλιση για όλους, εκείνου του ικανού εισοδήματος, μιας ευπρεπούς διαβίωσης.

- Την Υγεία και την Παιδεία, πλήρως κοινωνικοποιημένες και δωρεάν, δίχως την πρωτο βουλ(ιμ)ία των ιδιωτών και τη λογική του κέρδους τους.

- Την υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευση σε ολοήμερα σχολεία.

- Την χρηματοδότηση της Παιδείας και της Υγείας, στο ύψος των πραγματικών αναγκών τους, μιας και τα χρήματα που διαχειρίζονται είναι ο ιδρώτας και το υστέρημα των τίμιων Ελλήνων φορολογούμενων. .

- Την ανάλογη φορολογία στο Κεφάλαιο σύμφωνα με τα κέρδη τους, για να βρεθούν τα χρήματα με άμεσους φόρους και όχι με το φοροεισπρακτικό των έμμεσων φόρων που φορτώνεται ανισομερώς στις πλάτες των τίμιων μισθωτών, εργατών και συνταξιούχων.

- Την εθνικοποίηση των βασικών μονάδων παραγωγής, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.

- Τον δίκαιο, κοινωνικό και εργατικό έλεγχο στο σύνολο των μεγάλων επιχειρήσεων, για να χτυπηθεί η αισχροκέρδεια, η ακρίβεια, η νοθεία και η ζέουσα διαφθορά τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Αλλά αντίθετα από το πόλεμο για κοινωνικούς αγώνες με κόστος, είναι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί (εξαιρώ τους αναγνώστες μας) που ενώ κάηκε όλη η Ελλάδα, μετά από μια ακυβερνησία 3 ½ χρόνων, διατηρούν μαζοχιστικά μια εξουσία που τους πληγώνει . . .

Επαναφέρουν το άρθρο 16 και υποκριτικά το 24 . . . (σε μια άλλη ευκαιρία θα τοποθετηθώ για αυτό) κ.α..π . . .

Πως λοιπόν να αδικήσουμε τα παιδιά ?

Παράθεση :

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά,
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..."

Η ανεπάρκεια και ο εφησυχασμός οδηγούν σε άνισο πόλεμο τα παιδιά τους.

Πως λοιπόν οι νέοι μας προετοιμάζονται στην τέχνη του πολέμου και της διεκδίκησης ?

Με απονενοημένες ενέργειες?

Κλείστε τις πύλες και μετά βλέπουμε?

Δεν είμαι ενάντια στη διεκδίκηση και του αγώνες για ένα καλύτερο αύριο, για μια κοινωνία αξιοκρατική, για μια κοινωνία σεβασμού και ίσων ευκαιριών για όλους.

Δεν θέλω όμως να διαιωνίζεται και μια άρρωστημένη κατάσταση ενός παράλογου φαύλου κύκλου υποτιθέμενων αντιλήψεων και ανόητων πρακτικών.

Η παιδεία είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένη, με την ακροτελεύτια διάταξη του 'Αρθρο 120, στο τελευταίο εδάφιο που προστάζει:

Παράθεση :

«H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Και η παιδεία είναι θέμα των ενήλικων Ελλήνων, που όταν θεωρούν ότι καταλύεται, πράττουν ανάλογα και όχι δι’ ανηλίκων – πολεμιστών – αντιπροσώπων.

Θα μου επιτρέψεις τέλος μια δειγματοληπτική, ηλεκτρονική περιπλάνηση που αλίευσα τυχαία, αλλά με μια χρονολογική σειρά για το θέμα μας :
==================================
"Της ΟΛYMΠIAΣ ΛIATΣΟYΔευτέρα 9 Ιουνίου 1997"
==================================.
"Δωρεάν Παιδεία με 1 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για παραπαιδεία" (περίπου 1,2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο δίνουν οι Χιώτες)
===================================
"Η παραπαιδεία προωθείται μέσα από το ίδιο το Πανεπιστήμιο"
====================================
"Φοιτητικά Φροντιστήρια"
====================================
ΥΣ: [Στο πίσω μέρος του μυαλού πολλών γονιών αλλά και ολίγων εκπαιδευτικών]

Παράθεση :

Εάν θέλει κάποιος να εξασφαλίσει επιτυχία στις εξετάσεις εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο πρέπει να καταφύγει σε ιδιαίτερα μαθήματα . . .

Μετά από αυτά μπορούμε να μιλάμε :

Για αγώνες ?

Για ίσες ευκαιρίες ?

Για καθαρό παιχνίδι διεκδικήσεων και . . .

Στην προσπάθεια μου να μου απαντήσω, . . . το αφιερώνω σε όσους με συμμερίζονται και μ’αγαπάνε. . .

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα...

(Νίκος Γκάτσος)

Αγαπητέ Θάνο,

ρώτησαν λέει κάποτε την καμήλα... ξέρεις φαντάζομαι για την ανηφόρα, την κατηφόρα και για το ίσιο...

Λοιπόν. Η παιδεία για μένα έχει το χρώμα του Λιαντίνη. Όχι γιατί έχω κολλήσει με τη φιλοσοφία του αλλά γιατί συμφωνώ με όσα προτείνει.

Ποιος είπε λοιπόν ότι το σχολείο θα γίνει καλύτερο όσο οι ενήλικες παραμένουν ως έχουν; Ο Λιαντίνης σίγουρα όχι. Αντίθετα υποστήριξε ότι το σύστημα της αγωγής του θα πρέπει πρώτα να γίνει κτήμα των ενηλίκων και μετά να περάσει στα παιδιά. Τώρα αν μερικοί νομίζουν ότι για το παχύ τους άντερο ασχολήθηκε και κάθονται και ψάχνουν το Λιαντίνη σε λάθος γωνιές... πρόβλημά τους.

Ο Λιαντίνης, πίστεψέ με, όσα έγραψε τα έγραψε για μια καλύτερη παιδεία στον τόπο. Και μόνο για την παιδεία. Και ξεκάθαρα το δήλωσε πως το έγκλημα σε βάρος της αθώας νέας γενιάς τον σκοτώνει. Αυτό πότε θα το δούμε; Που κρεμαστήκαμε στο έρημος και ισχυρός; Και στην τέχνη του έρωτα;

Οπότε έχουμε και λέμε. Ο αληθινός δάσκαλος δεν περιορίζει με τίποτε τη δράση του εντός των τειχών της σχολικής αίθουσας. Παράλληλα δίνει αγώνα για να αλλάξει και την κοινωνία. Και πιο πολύ την κοινωνία. Γιατί αν δεν αλλάξει η κοινωνία, δε θα αλλάξει ούτε το σχολείο.

Αυτά από τη μία όψη. Αλλά η άλλη όψη του νομίσματος, είναι το χτες και μιλώ για το κάθε χτες. Μήπως η σημερινή γενιά των ενηλίκων μεγάλωσε σε καλύτερες συνθήκες; Θέλω να πω ότι αναγνωρίζω στα παιδιά όλο το δίκιο να αγωνίζονται αλλά ... Αλλά και δεν υποστηρίζω πως έχουν όλα τα δίκια εκείνα και όλα τα άδικα οι μεγάλοι.

Θέλω να πω ότι στο "ξεσήκωμα" της νέας γενιάς βλέπω μια "νομοτέλεια" αντίστοιχη με τη λιβιδώ του Βιεννέζου και την ορμή προς θάνατο που ανέλυσε ο Δάσκαλος. Ορμή είναι κι αυτή. Προς τη βελτίωση της ζωής. Μπορείς να πεις όχι στη ζωή; Μπορείς... Αλλά τουλάχιστον αυτό να ξεκαθαρίσουμε. Πως όταν λες όχι σε όσα οι νέοι θεωρούν σωστά να πράξουν, λες όχι και στην εξέλιξη. Και πας ανάποδα.

Μεταφέρω από το blog Α-ΤΑΞΙΕΣ του HOMA EDUCANDUS, το παρακάτω ενδιαφέρον σχόλιο που άφησε ένας "πικραμένος καθηγητής" όπως υπογράφει:

Παράθεση :

Σήμερα που έληξε η κατάληψη μπήκαμε οι καθηγητές στο σχολείο. Αισθανόμουν σαν ξένος.

Τόσες βδομάδες έξω από την τάξη και η κατάσταση αρχισε να μας δίνει στα νεύρα. Επαγγελματική διαστροφή; Τα κεφάλια μέσα λοιπόν;

Η κατάληψη αυτή ήταν η πιό "χαζή" των τελευταίων χρόνων. Χαβαλές και ελάχιστη συμμετοχή. Αφού η Ποιλιτεία αδιαφόρησε για ένα μήνα, τα παιδιά βαρέθηκαν να κάθονται, οι γονείς τα πίεζαν, οι καθηγητές αμήχανοι παρακολουθούσαν το σχολείο από μακριά, τέλος πάντων έληξε.

Το σχολείο κρύο και ψυχρό, αφού η θέρμανση δε λειτουργούσε τόσο καιρό, τα μάτια των μαθητών άδεια και των καθηγητών επίσης, άντε τώρα να στρώσεις δουλειά. Οχι δεν έχω καμμιά διάθεση για thought control, όπως λέει το άσμα. Καμμία. Μάλλον όμως μου τι δίνει η αδιαφορία των πάντων. Η ίδια η Πολιτεία περίμενε το πράμα να εκφυλιστεί, όπως και έγινε.

Εκείνο που με εξόργισε πραγματικά σε σημείο εγκεφαλικού ήταν οτι "κάποιοι"-εξωσχολικοί λένε τα παιδιά- μπορεί, δεν ξέρω, σπάσανε τα εργαστήρια Φυσικο-Χημείας. Οργανα ξεκοιλιασμένα, τοίχοι λερωμένοι, σκουπίδια, και προπαντός η αίσθηση της απαξίας. Σαν να περάσαν οι Βάνδαλοι.

Και για να μην μένουν τα πράγματα χωρίς όνομα το περιστατικό συνέβη στο 8ο Λύκειο Ιωαννίνων. Αν υπάρχει ευαισθησία, όχι από την Πολιτεία, δεν περιμένω τίποτα, από τους απλούς δασκάλους, από τους πολίτες, ας εκφραστεί.

Οχι δεν έχω καμμιά διάθεση thought control. Νοιώθω πληγωμένος, συγχισμένος, αηδιασμένος. ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ, ΘΑ ΤΟ' ΚΑΝΑ. Θέλω μόνο να υπερασπιστώ τον πολιτισμό απέναντι στους Βάνδαλους. Αυτόν που μας διαφοροποιεί από τα ζώα...

Σαφώς και πιστεύω πρέπει να γίνουνται υπο ουσιαστικούς λογους καταλήψεις! Και αν θέλετε δεν το λέω εγω, το έχει αποδείξει η ίδια η ιστορία μας...
Και σας παρακαλώ αν έχετε υπ'οψην σας κάποιο αίτημα που να είχε αίσια κατάληξη χώρις κανένας να δώσει κάποιον "αγώνα" να με ενημερώσετε! Και κατα συνέπεια να με διαψεύσετε!