Ελληνίδες στο ...άσπρο

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: (10 Σεπτεμβρίου 2008)


Αλώνουν και τα ναυτικά επαγγέλματα οι γυναίκες. Συγκεκριμένα, από τους 1.321 εισαχθέντες στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού για το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009 οι 254 είναι γυναίκες που θέλουν να κάνουν καριέρα ως πλοίαρχοι και μηχανικοί.


Ειδικότερα, στις Σχολές Πλοιάρχων εισήχθησαν 877 υποψήφιοι, εκ των οποίων 214 γυναίκες και στις Σχολές Μηχανικών 444, εκ των οποίων 40 γυναίκες.


Στο ΥΕΝ αλλά και στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών είναι ικανοποιημένοι αφού επετεύχθη ο στόχος για την εισαγωγή 1.300 νέων εισαχθέντων στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού για το διδακτικό έτος 2008-2009.


Πέρυσι είχαν εισαχθεί 1.080 σπουδαστές. Η αύξηση του αριθμού εισαχθέντων φέτος αποδίδεται και στην επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών με στόχο την προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα.


Ο προβληματισμός που υπάρχει αφορά στο γεγονός ότι οι μηχανικοί είναι πολύ λιγότεροι σε σχέση με τους πλοιάρχους, ενώ υπάρχει έλλειψη και σε μηχανικούς.


«Εχει αλλάξει η ζωή. Ολοι μπορούν να κάνουν όλες τις δουλειές και βεβαίως αφού μπορούμε να έχουμε πιλότους γυναίκες στην Πολεμική Αεροπορία, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούμε να έχουμε καπετάνισσες ή καπετάνιους γυναίκες», επισημαίνουν κύκλοι της Ακτής Μιαούλη και συμπληρώνουν: «Και έχουμε και μια παράδοση, την Μπουμπουλίνα».
Καπετάνισσες εν ενεργεία, πάνω σε πλοίο, είναι δύο Ελληνίδες, η μία μάλιστα εκ των οποίων κυβερνάει δεξαμενόπλοιο της ναυτιλιακής εταιρείας του Ιδρύματος Ωνάση. Επίσης υπάρχουν δύο καπετάνισσες αλλοδαπές σε υπό ελληνική σημαία πλοία, ενώ υπάρχουν δύο Ελληνίδες υποπλοίαρχοι. Εντύπωση κάνει ότι υπάρχουν Ελληνίδα λοστρόμος, εννέα Ελληνίδες που δουλεύουν ως... ναύτες και 12 ως ναυτόπαιδες, δηλαδή μούτσοι! Η ειδικότητα που προσελκύει στη θάλασσα τις περισσότερες γυναίκες είναι αυτή των οικονομικών όπως οι αρχιλογιστές. Εκεί υπάρχουν συνολικά 44 γυναίκες σε ελληνικά και ελληνικών συμφερόντων πλοία. Ομως από αυτές τις 44 γυναίκες μόλις πέντε είναι Ελληνίδες και εργάζονται σε υπό ελληνική σημαία πλοία.
Αλλες ειδικότητες είναι όσες συναντάμε σε κρουαζιερόπλοια, όπως θαλαμηπόλοι, βοηθοί θαλαμηπόλων, αρχιμάγειροι, βοηθοί μάγειρα, τραπεζοκόμοι, γιατροί, φαρμακοποιοί και νοσοκόμοι.

Παράθεση :

Στο ΥΕΝ αλλά και στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών είναι ικανοποιημένοι αφού επετεύχθη ο στόχος για την εισαγωγή 1.300 νέων εισαχθέντων στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού για το διδακτικό έτος 2008-2009.


Πέρυσι είχαν εισαχθεί 1.080 σπουδαστές. Η αύξηση του αριθμού εισαχθέντων φέτος αποδίδεται και στην επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών με στόχο την προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα.

Υπέροχα! Νέα παιδιά ανακαλύψαν ξαφνικά την αγάπη τους για την θάλασσα!

Δεν ξέρω τι γίνεται ακριβώς, αλλά έχω καταλάβει για φούσκωμα των μυαλών των νέων τόμων για να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα. Δεν ξέρω αν είναι και τόσο καλό σε τελική ανάλυση αυτό...

Έχουμε χάσει λίγο την μπάλα. Έχουμε ξεχάσειτην ποσότητα και το έχουμε ρίξει στην ποσότητα.

1.300 μπήκαν φέτος? Θέλω πολύ να δ σε 4 χρόνι πόσα από αυτά τα παιδιά θα πάρουν πτυχίο. Πόσα θα θέλουν ακόμα να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα.

Ξέρετε, μεγάλο πλήθος πιδιών τα παρατάει. Γιατί;; Μα γιατί περιμένουν να πάνε σε ένα πλοίο και είναι αξιωματικοί, να δίνουν διαταγές και αυτές να εκτελούνται. Ναπαίρνουν σαν πρώτο μισθό 5.500 € και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.

Ένα άλλο μεγάλο ποσοστό θέλει το χαρτί (βλέπε Δίπλωμα) για να πάει στο λιμενικό, στην πυροσβεστική, ακόμα και στο Υ.Ε.Ν. πολύ λίγα είναι τα παιδιά που θέλουν να συνεχίσουν. Και ακ΄μα λιγότερα αυτά που το κάνουν.

Έχω συναντήσει 13 δόκιμους στα καράβια. 13 δοκιμους κουβέρτας αλλά και μηχανής. Από αυτούς μόνο οι 4 είπαν ότι θα συνεχίσουν το επάγγελμα, αλλά όχι γιατί τους αρέσει αυτό το επάγγελμά. Για τα λεφτά.

Ναι, θα μου πεις, δεν είναι κακό αυτό. Πόσοι από αυτούς όμως θα το αντέξουν πραγματικά για να συνεχίσυν είναι άγνωστο. Και αν με ρωτήσεις πόσοι θα το αγαπήσουν αλήθεια δεν ξέρω τι να σου απαντήσω.

Δεν με νοιάζουν λοιπόν οι αριθμοί. Ίσα ίσα που δεν μου αρέσει που αυξάνεται τόσο ο αρθμος των εισαχθέων. Γιατί;; Γιατί μια εταιρεία δεν μπορεί να επενδύσει σε έναν δόκιμο για να τον ντύσει με γνώσεις και να τον κάνει έναν πόλύ καλό αξιωματικό. Δεν μπορεί να το πάρει αυτό το ρίσκο για να τα παρατήσει ο δόκιμος σε 3 χρόνια που θα πάρει το χαρτί.

Και εκτός αυτού οι σχολές είναι τόσο προβληματικές που με λίγο κόσμο που έχουν λειτουργούν με πολλά -πάρα πολλά- προβλήματα. Τι θα γίνει αν αυξηθεί ο αριθμός των εισακτέων; Απλά περισσότερα παιδιά θα περνάν χειρότερα, γιατι κακά τα ψέματα, το σύστημα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Στην Ελλαδίτσα ζούμε, μην το ξεχνάς!

Και ένα τελευταίο. Πριν 7 μέρες ήρθε στο βαπόρι μια κοπέλα, δόκιμος κι αυτή. Σεπτέμβρης. Ξέρεις τι σημαίνει Σεπτέμβρης για δεύτερο μπάρκο; Ότι έχει χάσει εξεταστική και περίμενε τον Σεπτέμβρη για να δώσει τα μαθήματα που χρωστούσε γα να μπορέσει να μπαρκάρει. ΛΑΘΟΣ, η κοπελιά αυτή δεν έβρισκε βαπόρι να μπαρκάρει. Όπως και άλλα γνωστά μας παραδείγματα... Γιατί να χαιρόμαστε; Που θα λιώνουν περισσότερα παιδιά από το άγχος και τους καημούς τους για να βρούν βαπόρι να μπαρκάρουν;

Αφού το ξέρουμε η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της...

Υπάρχουν και πολλοί πο χησιμοποιούν την σχολή σαν σκαλοπάτι για κάτι άλλο μα τελικά τους ΄ρέσει και μένουν .
Εντάξει ξέρουμε ή μάλλον έχουμε καταλάβει ότι έχει αρχίσει να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για πληρώματα και γι αυτο και οι διαφημίσεις , σαν αυτές που κάθε τόσο βγαίνουν όταν χρειάζονται κόσμο. Μα ελπίζουμε να μην έρθει η ώρα που αυτά τα χιλιά δες παιδιά που μπαίνουν , θα τα πετάξουν όταν δεν θα τα χρειάζονται.
Μην ξεχνάμε ότι στη θαλασσα μπορει τα λεφτά να είναι καλά αλλά , ο θαλασσινός στερείται την ζωή.
Τωρα που γεμίσαν τα βαπόρια με Ινδους Πακιστανους και πάει λέγοντας , με ανθρώους που λένε δεν δουλε΄υω παραπανω , με αυτά τα παιδιά πό την μακρινή ανατολή που αν πάθουν μια βλάβη επικοινωνουν με γραφείο και πάνε τα στελέχη του γραφείου να τους υποδείξου πώς θα κάνουν την δουλεία , τώρα ναι , τώρα ξαναάρχισαν οι δθιαφημήσεις για προσελκυση νέων στο επάγγελμα.
Πάντως έστω κι έτσι εγώ θ α το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε αγόρια και κορίτσια στω και για λίγο,

ΕΝταξει το όνειρο για αξιωματιλίκι γαλόνια και διαταγές και ποιός δεν τό'χει σαν πάει σε μια σχολή πλοιάρχων , όποως όλοι μας , και με το πρώτο μπάρκο τρώς τα μούτρα σου , σηκώνεσαι πάνω λιγο πιό ταπεινος από πρίν και συνεεχίζεις πιά με συναιση και ελπίδα ότι θα γίνει μια μέρα ένασ καλός αξιωματικός.

όταν πρωτοπήγα στην σχολή οι παλιόι μας φώναζαν ψαρια , λες και είμαστε στο στρατό.
Οι πλοίαρχοι προσπαθούσαν να επιβληθούν και να επικυρωθούν μέσω της φράσης μετά τον Θεό ο πλοίαρχος.... η ιστορία όμως δέιχνει ότι για να φτάσεις στην μέτά τον Θεό θέση δεν είναι έτσι εύκολο , θα γίνεια και κακός και αυστηρός ενίοτε θα πουλήσεις και την ψυχή σου, κάποιες φορές αν έχεις ψυχικά αποθέματα δεν θα γίνεια όλα αυτά αλλά θα είσαι ένας καπετάνιος Μαλαμα για τους υφισταμένους ,και ένας δύσκολος και απαιτητικός μα μοναδικός στην δουλειά σου
Μακάρι να έρχονται παιδιά στη θάλασσα και ειδικά θαλασσολύκαινες σαν την Χαλ μας σαν την Μελίνα μας που ελπίζουμε να συνεχίσουν και να φτάζσουν μέχρι εκεί που λαχταρά η ψυχή τους.
Είναι τα καμάρια μας για μας που δεν συνεχίσαμε .
Καλή συνέχεια κοπελιές μου.

Καλή μου Θαλασσινή, καλό αποκαλόκαιρο για αρχή!

Η αντίδρασή μου δεν είναι κατά βάση στα παιδιά που καλώς ή κακώς (δεν μου πέφτει λόγος για να παραστήσω τον κριτή) κοιτάζουν μόνο το περιτύλιγμα.

Απλά αντιδρώ στο γεγονός ότι και αυτοί που μπορούν αντί να κοιτάξουν να φτιάξουν λίγο το επίπεδο των ΑΕΝ (πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης) κοιτάξουν να προσελκύσουν νέο κόσμο σε εγκαταστάσεις που δεν είναι σε θέση να υποδεχθούν τόσο κόσμο.

Τι λέω τώρα... Στην Ελλάδα, θα μου πεις, ζούμε! Μα ακριβώς για αυτό. Επειδή η χώρα μας είναι χώρα με παράδοση στην ναυτιλία και μια από τις χώρες με τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο.

Γνώμη μου (μπορεί να είμαι και λάθος) είναι ότι σε πρώτο στάδιο πρέπει να φτιαχτεί το επίπεδο εκπαίδευσης των μελλοντικών αξιωματικών. Πόσα παιδιά από τις σχολές έχουν δει στην σχολή τους εξάντα? Ή ακόμα και χάρτη?

Πολύ λίγα. Γιατί? Γιατί υπάρχουν μεν στις χολές, αλλά γραφειοκρατικές ... "αηδίες" δεν επιτρέπεουν την χρήση τους. Άσε που μπορεί να χαλάσουν κι όλας... Λες και είναι δύσκολο να πάρουν 5-10 κανσελαρισμένους (εκ του αγγλικού cancel) χάρτες από ένα βαπόρι.

Εκεί αντιδρώ. Αντιδρώ γιατί αντί να "χτίζουν" ικανά στελέχη παίζουν με τα νεύρα μας και σίγουρα με τον χρόνο μας. Το ποσοστό εισακτέων μας μάρανε τώρα? Αυτά είναι φύκια και μεταξωτές κορδέλες.

Και απαντήστε μου και αυτό: Γιατί το δίπλωμα της σχολής είναι ισάξιο ΑΕΙ όταν θα έχεις πάρει το δίπλωμα του Πλοιάρχου Α΄ ή του Μηχανικού Α΄ κατηγορίας? Και άστο πες αυτό...

Πες σε κάποιον που ασχολείται με τα ναυτικά ότι θέλεις να επεκτείνεις τις γνώσεις σου σε σχέση με το αντικείμενο. Ξέρεις τι θα σου πούν; Μάζεψε λεφτά και πήγαινε Αγγλία. Μην σπαταλήσεις τον χρόνο σου στην Ελλάδα, πτυχίο χωρίς αντίκρυσμα θα είναι.

Εκεί ενίσταμαι.

Τα παιδιά καλά κάνουν και μπαίνουν στις σχολές, είτε ακολουθούν το όνειρό τους, είτε για σκαλοπάτι, είτε για ότι άλλο... Εν μέρη είναι η λογική συνέχεια των σχολών αυτή.

Ικανά στελέχη... Από κει λαμβάνω το ερέθισμα. Και ρωτώ πόσο σίγουροι είμαστε ότι στόχος είναι τα ικανά στελέχη; Και ικανά για ποιο πράγμα;

Οι σχολές ΕΝ είναι όπως δηλώνει και το όνομα ο τροφοδότης του Εμπορικού μας Ναυτικού σε προσωπικό. Ποιο είναι αυτό το ναυτικό; Υπερσύγχρονα πλοία άραγε που απαιτούν αξιωματικούς με υψηλό επίπεδο γνώσεων; Μην ξεγελιόμαστε. Το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού εμπορικού στόλου αποτελείται από πλοία παλιά που ακόμη και ένας δόκιμος του πρώτου έτους μπορεί να κάνει βάρδια και ακόμη ακόμη και φόρτωση. Δε μιλώ αόριστα. Αναφέρομαι σε δεδομένα από το τελευταίο καλοκαίρι. Φυσικά δε θα αναφέρω ονόματα αλλά οι περισσότεροι γνωρίζετε πως έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Γεφυρούλες της πλάκας με απαρχαιωμένα όργανα που με πέντε γνώσεις μπορείς να τις κάνεις κουμάντο. Καραβάκια της συμφοράς που αλωνίζουν τα πέλαγα με Φιλιππινέζους, Ινδούς και Πακιστανούς στο τιμόνι. Αφού αυτοί μπορούν, και δεν τους υποτιμώ τους ανθρώπους αλλά σκεφθείτε τι ποιότητα έχουν οι σχολές στις πατρίδες τους αν στην Ελλάδα που αποτελεί ναυτική δύναμη και έχει πίσω της τεράστια ναυτική παράδοση έχουμε τα χάλια μας... λέω λοιπόν αφού αυτοί μπορούν, τότε γιατί να ξοδευτούν χρήματα για καλύτερη εκπαίδευση;

Ακόμη να λάβετε υπόψη είτε μας αρέσει είτε όχι, πως κάθε επάγγελμα που γυναικοκρατείται είναι επάγγελμα που οι άντρες θεωρούν κατώτερο και δεν το προτιμούν. Κανείς δε θυμήθηκε ξαφνικά πόσο καλά τα καταφέρνει και η γυναίκα και αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες των ΑΕΝ στα κορίτσια. Απλώς τα αγόρια τις απέφευγαν... Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Από κει και πέρα το κάθε αγόρι και το κάθε κορίτσι που χωρίς να έχει ποτέ προβληματιστεί για όλα αυτά θα αποφασίσει να ακολουθήσει το ναυτικό επάγγελμα, θα πρέπει μόνο του να δώσει τη μάχη. Αν βρεθεί στα καραβάκια, θα του ζητήσουν από τον πρώτο μήνα να κάνει βάρδια. Ξέρει δεν ξέρει και έχει ή δεν έχει το δικαίωμα από το νόμο. Αν πάλι του τύχει καράβι υψηλών προδιαγραφών, θα πρέπει να στρώσει κάτω τον ποπό του και να διαβάζει όσα η σχολή δεν του έμαθε και ούτε πρόκειται να του μάθει. Είναι έτσι ή δεν είναι;;

Κανονικά το καράβι δεν είναι τόπος θεωρητικής κατάρτισης αλλά πρακτικής εφαρμογής των όσων έμαθες. Και όμως από τα πέλαγα μαθαίναμε πως οι δόκιμοι έπρεπε να ξεσκίζονται στο διάβασμα. Δε λέω πως η μελέτη δεν έχει θέση. Αλλά εδώ πρόκειται για αναπλήρωση γνώσεων που θα έπρεπε ήδη να έχουν. Το γιατί δεν τις έχουν σας το είπα. Οι σχολές λειτουργούν με βάση τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των καραβιών. Δε θα ανεβάσουν τον πήχη για το ελάχιστο ποσοστό που θα κληθεί να εργαστεί στα λίγα υπερσύγχρονα πλοία.

Και να ξέρετε και κάτι ακόμη. Το πώς λειτουργούν οι σχολές ΕΝ δεν καθορίζεται μόνο από το διδακτικό προσωπικό. Ψάξτε λοιπόν λίγο πιο πέρα για το ποιος έχει την ευθύνη που λειτουργούν έτσι. Εκτός αν σας αρέσει να παριστάνετε τα αφρόψαρα και να βλέπετε μόνο επιφανειακά τις καταστάσεις.

Το σίγουρο, και σας το υπογράφω, είναι πως αν οι ναυτιλιακές εταιρείες ήθελαν άλλης ποιότητας σχολές, θα τις είχαμε. Λέτε να μην έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τι τύπο εργαζομένου χρειάζονται;

Θέλουν ημιμαθείς και χαμηλόμισθους. Όποιος αλλού στοχεύει, φυσικά και θα πρέπει να τρέξει στην Αγγλία. Κι αυτό οι ναυτιλιακές εταιρείες το ρυθμίζουν. Εκεί χτυπά η καρδιά του σίπινγκ. Τελεία και παύλα. Όχι στην Ελλάδα. Και οι περισσότερες "ελληνικές" ναυτιλιακές εταιρείες εκεί έχουν τα γραφεία διοίκησης. Εδώ έχουν μόνο περιφερειακές υπηρεσίες και κυρίως γραφεία ναυτολόγησης.

σίγουρα οι ανωτεροι δεν ενδιαφερονται για ικανα στελεχη αλλα για πληθωρα ναυτικων να επανδρωσουν τα πλωτα .... μην το πω, γι αυτό αλλοστε και δεν δύνεται καμια ισοτιμια στο διπλωμα μας για να μην υπάρχει διεξοδος.

Αν ημουν επιθετικη συγνωμη μα με "χαλασε" η λέξη σου "το ξαφνικό" ενδιαφέρον τους για την θαλασσα.
Για μενα δεν υπάρχει ξαφνικο ενδιαφερον για την θαλασσα η θαλασσα ειναι μεσα μας ακομα κι αν καποιος ειναι απο την Πινδο η απο την Συρο η τον πειραια , αν εχει οικογενεια ναυτικη ή όχι αυτο ειναι όλο. Η θαλασσα στην ελλαδα μυριζει ακομα κι αν ειναι καποιος στον Ολυμπο. Θέλουν ημιμαθείς και χαμηλόμισθους ειπε η Δαναη και συμφωνω , τωρα που τα βρηκαν σκουρα με τους αλλοδαπους θυμουνται τους Ελληνες.
τεσ πα.
Να εισαστε καλα καλο φθινωπορο και καλη αρχη,
ααα και σε μασ στη σχολη ειχαμε εκεινο το μμμμμ τον Μαρκογιάννη που μας εκανε μεταφορα φορτιων κι ακομα τον καταριομαστε γιατι ειχε 3 θεσεις στο δημοσιο και στη σχολη ηρθε μονο μια φορα μας ειπε να ανοιξουμε τα βιβλια στην ταδε σελιδα και να αντιγραψουμε μια παραγραφο... αυτο .
και την επομενη χρονιά ναγκαστηκε ο επομενος καθηγητης Αντωνοπουλος λεγοταν να μας κανει μαζι με ευσταθεια και μεταφορα φορτιων μην τυχων και παμε σε κανα καραβι και κανουμε κουτσουκελες.

Όπως το βλέπω όλες συμφωνούμε. Με διαφορετικό τρόπο η κάθε μια...

Δεν μπορώ να σας το αναλύσω περισσότερο επί του παρόντος (η επιχείρηση ξεπακετάρσμα βαλίτσας-χειμωνιάτικα από πατάρι είναι σε εξέλιξη). Μια φωτογραφία έχω μόνο να σας δείξω.



Βλέπεις ημερομηνία και ώρα... Χωμένα κάτω από βιβλία και τετράδια στην βιβλιοθήκη μου ήταν. Στο πρώτο εξάμηνο μας υποχρεώσαν να τα αγοράσουμε και να τα έχουμε μαζί μας κάθε φορά που είχαμε ναυτιλία.

Δεν τα λούστραρα τώρα. Έτσι ήταν από την ημέρα που τα αγόρασα. Απλά δεν τα χρησιμοποιήσαμε ποτέ. Ποτέ δεν πήγαμε στην αίθουσα χαρτών. Χάρτη πρωτοείδα στο πρώτο μου μπάρκο.

Έτσι, απλά και όμορφα!

Καλή συνέχεια!

AX τουλάχιστο εσύ είδες τα οργανα ζωντανά και όχι μέσα από φωτό.

Και τα είδα, και για 6 μήνες τα είχα μαζί μου... Και τι άλλαξε?

Δεν τα δούλεψα ποτέ πριν φύγω... Στο βαπόρι τα γνώρισα. Πιο πριν ήταν απλά ένα βάρος στην πλάτη μου.

Τώρα πια αποτελούν ένα κλειδί για έναν μυστικό κήπο!

Στο βαπόρι τα γνώρισες... σωστά. Αλλά το βαπόρι μην ξεχνάς πως είναι μέρος της εκπαίδευσης που λαμβάνετε. Στα δικά μου χρόνια η πρακτική εξάσκηση περιοριζόταν σε λίγες επισκέψεις στο Ευγένιος Ευγενίδης και σε ένα μόνο καλοκαιρινό μπάρκο ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο έτος της σχολής. Δε θυμάμαι πόσο ακριβώς ήταν το υποχρεωτικό διάστημα ναυτολόγησης, προσωπικά έμεινα περίπου δύο μήνες στο Ελαφίνα και αυτό ήταν όλο.

Εκτός από το κουμπάσο και το διπαράλληλο που δε χρειάζονται και καμιά ιδιαίτερη φιλοσοφία για τη χρήση τους, ήταν πολλά ακόμη που η σχολή δε μας έμαθε και μόνο στο καράβι τα συναντήσαμε. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα, όχι μόνο στους πλοιάρχους. Υπάρχει πάντα χάσμα ανάμεσα στη θεωρητική κατάρτιση και στην εμπειρία από τη ζωντανή συμμετοχή κάτω από αληθινές συνθήκες.

πχ Στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες αργότερα παρεμφερές ήταν το κλίμα της εκπαίδευσης των νέων δασκάλων. Λίγες επισκέψεις σε τάξεις υπό την καθοδήγηση του αρμόδιου καθηγητή και μετά κολύμπι στα βαθιά ολομόναχος. Να κυβερνάς όχι καράβια μα ανθρώπινες ψυχές.

Νομίζω πως όσα μέτρα και να παρθούν πάντα θα υπάρχει αυτό το χάσμα. Και κανένας απόφοιτος σχολής δε θα μπορεί να ισχυριστεί πως γνωρίζει ολόπλευρα το επάγγελμα που σπούδασε. Η εμπειρία είναι όχι μόνο εκ των ων ουκ άνευ αλλά και πολύ σημαντικότερη από τη θεωρία. Για το λόγο μάλιστα αυτό ένας ξένος παιδαγωγός, ο Dewey, έγραψε το περίφημο:

Γίνεται έτσι φανερό ότι μεταξύ σπουδών και πράξης υπάρχει οπως λέιε και η Δανάη μας χάσμα. όταν ημουνα σχολή πλοιάρχων μας είχαν βάλει να κατεβάσουμε τις φωτίες από τα φουγάρα εέί στον Ασπρόπυργο. Εκπαιδευτικό ταξείδι με τον Ευγενίδη , δεν υπήρχε . Ανεβήκαμε πάνω μ'ονο και το είδαμε. Μεταξύ π΄ρωτου και δευτερου έτους έπρεπε να κάνουμε 20ημερο ταξίδι αν και κανείς δεν έλεγξε κάποιο χαρτί, αν πράγματι έγινε το εκπαιδευτικό ή όχι. Στο δε βαπό ρι μιας και ήταν ποστάλι όπως σας είχα πεί , ούτε στην γέφυρα δεν με άφηναν να πάω , όπότε ποιό κουμπάσο; κστ΄σ το Ποιός Θανάσης;
Πήγαινα στα κρυφά και έστι στα κρυφά έμαθα τιμόνι.
Για χάρτες ούτε λόγος , στα ποστάλια τότε υπήρχε ένας χάρτης κάπου με μια πορεία χαραγμένη με στυλό την οποία και κανεις δεν ακολουθούσε. Ραντάρ ;;;
Στο φορτηγό ραντάρ Αρπα κλπ ήταν μ'ονο για τον Μετά το Θεό.
Τον εξάντα δεν αφήναν να τον πιά σουμε μην τυχών και χαλάσει το σατελάιτ και δεν έχουμε .... ΆΣΧΕΤΑ άν θα ξέρουμε να τον χειριστούμε ή όχι. κι όλα αυτά σε φορτηγο ποντοπόρο συνέβαινάν φαντάσου λοιπόν στη σχολή.

Αλλά τα ίδια συμβαίνουν σε ότι και αν σπούδάσει κάποιος και δυστυχως σε πετάνε με ένα πτυχιο ή διπλωμα και μετά απαιτούν να είσαι αψογος στην δουλειά σου.

δεν ξέρω σε άλλα κράτη τι συμβαίνει μα εδώ θεωρεία και πράξη είναι δυο πράγματα απομακρισμένα

Καποτε πηγα να ζητησω σε κάποιο καπετάνιο να μεσολαβησει να μπαρκάρω και μου μίλησε για την αρνητική του θέση σχετικά με την γυναίκα στα βαπόρια και οπως καταλαβαίνεται δεν με βοηθησε.
Αργ'οτερα τον συνάντησα καθηγητη στη σχολή να κάνει μάθημα σε δοκίμους και δοκιμισσες.
θεωρια και πράξη καμιά σχέση.

Καταπέλτης, Θαλασσινή. Και πολύ μου άρεσε το κλείσιμο με τον ανακόλουθο καθηγητή.

Εγώ όπως είπα ήδη το σκηνικό της ελλιπούς προετοιμασίας για το επάγγελμα το συνάντησα και σε άλλες σχολές. Όμως διαβάζοντας και όσα ανέφερε η Θαλασσινή, οφείλω να πω ότι η καλύτερη επαγγελματική προετοιμασία γινόταν στην Εμποροπλοιάρχων. Τουλάχιστον στη συγκεκριμένη σχολή που τελείωσα, δεν μπορώ να έχω άποψη για τις άλλες.

Στη δική μας, την ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, είχαμε ένα μεγάλο ατού: Στεγαζόμασταν στο κτίριο του ΚΕΣΕΝ, εκεί που σπουδάζουν οι πρώτοι πλοίαρχοι και οι πρώτοι μηχανικοί. Έτσι πολλοί καθηγητές του ΚΕΣΕΝ δίδασκαν και σε μας. Φυσικά καμία σχέση με τους καθηγητές που δίδασκαν δοκίμους στις άλλες ΑΔΣΕΝ. Δε θυμάμαι ειλικρινά κανέναν που να μην ήξερε καλά το αντικείμενό του. Μπορεί σε πρακτική εξάσκηση να μην είχαμε τα σημερινά καλά με τους δώδεκα μήνες όπως δεν είχαμε και τριετή φοίτηση. Αλλά για τα δεδομένα εκείνης της εποχής νομίζω ότι η θεωρητική μας κατάρτιση ήταν άψογη. Αποτέλεσμα ήταν στο καράβι προσωπικά να μη συναντήσω ιδιαίτερες δυσκολίες.

Τα ίδια μάθαινα πως ίσχυαν εκείνη την εποχή και στον Ασπρόπυργο όπου φοιτούσε το alter ego μου. Δε θυμάμαι να άκουσα ποτέ από εκείνον όσα παράπονα ακούω από τους σημερινούς σπουδαστές.

Κι οφείλω να πω ότι ανήκε στους παθιασμένους με τη ναυτοσύνη, με πατέρα καπετάνιο και μεγαλωμένος από μικρός στα καράβια. Λίγο μάλιστα καιρό μετά την αποφοίτησή του από τον Ασπρόπυργο συνέχισε ναυτιλιακές σπουδές στην Αγγλία και σήμερα είναι υψηλόβαθμο στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και πολλοί άλλοι γνωστοί μας. Οι σχολές ΕΝ μας έδιναν τα εφόδια για να το κάνουμε. Αλλά και όποιοι συνέχισαν καριέρα στη θάλασσα δεν είχαν προβλήματα.

Και μπορεί η πρακτική μας εξάσκηση να ήταν μηδαμινή σε σχέση με τα σημερινά κρατούντα, αλλά κι αυτή τη λίγη την έκαναν με ιδιαίτερη προσοχή. Πχ Στον Ευγενίδη δεν κάναμε απλά κρουαζιέρα. Και ταυτόχρονα η σχολή φρόντιζε να μας κάνει εκπαιδευτικές επισκέψεις σε πολλούς άλλους χώρους, πχ Πλανητάριο. Ακόμη και στο μουσείο οστράκων είχαν τη φαεινή ιδέα να μας πάνε. Όπως επίσης έλαβαν μέτρα να μάθουμε όλες καλό κολύμπι με τακτικές επισκέψεις στην πισίνα της Σχολής Δοκίμων του ΠΝ. Και κωπηλασία και ναυτική τέχνη. Κάθε Σάββατο μας πήγαιναν στον Ασπρόπυργο και κάναμε υποχρεωτικά κωπηλασία και εκμάθηση ναυτικών κόμπων κλπ. Όπως κάναμε ηλεκτροκολλήσεις και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για τη δουλειά του καπετάνιου.

Μπορεί λοιπόν να υπήρχε διάσταση ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη, αλλά η κατάσταση στην ΑΔΣΕΝ ήταν πολύ καλύτερη με εκείνη που συνάντησα αργότερα στη Παιδαγωγική Ακαδημία. Και πιστεύω ότι το όλο θέμα όχι μόνο αφορά όλες τις σχολές σαν πρόβλημα, αλλά και είναι συνακόλουθο της εποχής. Για σκεφθείτε τι γινόταν παλιότερα; Πώς έμπαινε κάποιος στο επάγγελμα; Άρχιζε μαθητευόμενος και μετά από ικανό χρονικό διάστημα άρχιζε να ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Στα σχολεία είχαμε το θεσμό της αλληλοδιδακτικής, οι μεγάλοι και καλοί μαθητές του σχολειού άρχιζαν σταδιακά να βοηθάνε το δάσκαλο και όσοι ήταν ικανοί και ήθελαν στη συνέχεια γίνονταν δάσκαλοι. Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει το ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ' ΑΣΤΡΑ του Μενέλαου Λουντέμη... Εκεί αναφέρεται μια περίπτωση σαν αυτή που ανέφερα. Το ίδιο και στα καράβια. Ξεκινούσε κάποιος τζόβενο, ναύτης, λοστρόμος και μετά έπιανε ανθυποπλοίαρχος κλπ. Οι σχολές ήρθαν πολύ αργότερα. Ακόμη και στα δικά μου χρόνια είχε επιβιώσει ο θεσμός του πρακτικού πλοιάρχου, εκείνου δηλαδή που δεν ήταν από σχολή αλλά είχε μάθει το επάγγελμα επί τόπου στα καράβια. Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και σήμερα, πάντως θυμάμαι τότε ότι δεν μπορούσαν να φτάσουν παρά μόνο ως το βαθμό του Γ΄ Πλοιάρχου.

Και να σας πω και κάτι ακόμη; Επειδή σήμερα εργάζομαι στην εκπαίδευση και το βιώνω καθημερινά το πρόβλημα... Το σχολείο όσο και να το θέλει δεν μπορεί ποτέ να ετοιμάσει ικανοποιητικά το σπουδαστή για το μέλλον. Γιατί υπάρχει το χάσμα του χρόνου. Πχ. Προσωπικά σπούδασα δασκάλα στις αρχές της δεκαετίας του 80. Μορφώνω όμως σήμερα ελληνόπουλα που θα ριχτούν στο στίβο της ζωής περίπου το 2025. Για σκεφθείτε... Μισός αιώνας περίπου διαφορά στο πότε ο δάσκαλος παίρνει τα επαγγελματικά του εφόδια και πότε θα τα θέσει σε εφαρμογή ο μαθητής. Κι αν βάλουμε κάτω και τα βιβλία που χρησιμοποιούμε και τα αναλυτικά προγράμματα... φέξε μου και γλίστρησα.

Να το πω με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Όταν σπούδαζα στην Ακαδημία δεν ήξερα καν τη λέξη ηλεκτρονικός υπολογιστής. Σήμερα στη δουλειά μας έχει γίνει απαραίτητος. Αφήστε που πληροφορική διδάσκονται ακόμη και τα Πρωτάκια. Αν ο επαγγελματίας δε βρίσκεται σε δια βίου ανανέωση των επαγγελματικών του εφοδίων, σίγουρα θα τα βρει μπαστούνια. Όπως τα βρίσκουν και όσοι συνάδελφοι της γενιάς μου δεν κάθισαν να μάθουν κομπιούτερ. Και είναι ένα μόνο μέσα στα πολλά το κομπιούτερ. Η ζωή εξελίσσεται και εμείς πρέπει να τρέχουμε συνεχώς για να προλαβαίνουμε τις εξελίξεις.

Λίγα μόνο επαγγέλματα νομίζω πως δεν έχουν τόσο έντονο πρόβλημα συνεχούς επανεκπαίδευσης και επιμόρφωσης. Αλλά ειδικά στην εποχή μας που καλπάζει η τεχνολογική πρόοδος το πρόβλημα όλο και αγγίζει περισσότερους επαγγεματίες αλλά και την καθημερινή μας διαβίωση. Συνεχώς χρειάζεται να μαθαίνεις νέα πράγματα. Αλλιώς μένεις στο περιθώριο.

Έτσι ανεξάρτητα από το καλό ή κακό επίπεδο της σχολής που κάποιος παίρνει τα βασικά εφόδια για τη δουλειά του, καλό είναι συνεχώς να επιμελείται και την αυτομόρφωσή του. Αν βέβαια θέλει να κάνει μια επιτυχημένη καριέρα. Και φυσικά πρέπει να είναι διορατικός και να βλέπει έγκαιρα τι αύριο θα είναι απαραίτητο να ξέρει. Να μαθαίνεις, αλλά με πρόγραμμα και σύστημα.

Ειδικά για τις ελληνίδες στα άσπρα... νομίζω σήμερα απαραίτητο και εκ των ων ουκ άνευ την καλή γνώση της αγγλικής αλλά και μιας τουλάχιστον δεύτερης ξένης γλώσσας που συνηθίζεται στα καράβια. Ισπανικά, Αραβικά, Ρώσικα, Κινέζικα... Γιατί όχι και Φιλιππινέζικα;

Από κει και πέρα στη δουλειά του πλοιάρχου υπάρχει ευρύτατη γκάμα απαιτήσεων. Από γνώσεις τεχνολογίας, ναυπηγικής, φυσικής, έως νομικής - οικονομικής φύσεως και ακόμη και ιατρικής και κοινωνιολογίας. Τι να σου πρωτοδώσει η σχολή από όλα αυτά; Μόνο τις βάσεις. Από κει και πέρα ο καθένας αγωνίζεται μόνος του. Και ξέρετε; Κάπως έτσι προοδεύει και το ίδιο το επάγγελμα. Από εκείνους που έχουν διαρκή έφεση να μαθαίνουν αλλά και ταλέντο να ανακαλύπτουν καινούριους τρόπους.

Το θέμα, θα έλεγα, δεν είναι μόνο τι δίνει η σχολή. Αλλά και τι ο κάθε μελλοντικός επαγγελματίας φροντίζει και μόνος του να μάθει. Στην εποχή μας ευτυχώς υπάρχουν και βιβλία άφθονα αλλά και πηγές γνώσης απεριόριστες. Η σχολή θα σου δώσει το ένα από τα δέκα που θα χρειαστείς. Τα άλλα εννιά οφείλεις να τρέξεις και να τα βρεις μόνος σου. Και όχι μόνο στην αρχή. Συνεχώς. Και σας βεβαιώνω πως το ίδιο γίνεται και στο δικό μου επάγγελμα. Συνεχώς! Κάθε μέρα. Και πάλι νιώθεις πως δεν αρκούν οι γνώσεις σου. Γιατί το παιδί που σήμερα διδάσκεις θα ζήσει σε ένα αύριο που ακόμη δεν ήρθε και που σίγουρα θα έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις από τις σημερινές. Νόμος της ζωής είναι αυτός. Και λέγεται ΠΡΟΟΔΟΣ!

Καλή λοιπόν Πρόοδο εύχομαι και στα κορίτσια με τα άσπρα που αυτή τη βδομάδα αρχίζουν το νέο κύκλο σπουδών. Η Μελίνα αύριο, η Χαλ νομίζω τη Δευτέρα. Καλή Πρόοδο και πολύ διάβασμα και μελέτη. Έτσι κι αλλιώς κανείς αύριο στο καράβι δε θα νοιαστεί αν σας έμαθε το άλφα ή το βήτα η σχολή. Εσάς και μόνο θα κρίνει αν μπορείτε να ανταποκριθείτε στο επάγγελμα. Όπως και όλους μας...