SOS ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ GREENPEACE

Τοξική λάσπη στον Κορινθιακό



Τοξικά απόβλητα από το 1972 στον Κορινθιακό

Περισσότεροι από είκοσι εκατομμύρια τόνοι τοξικής λάσπης υπολογίζεται ότι έχουν χυθεί από το 1972 στον Κορινθιακό κόλπο από την εταιρία "Αλουμίνιον της Ελλάδας".
Έρευνες του Πανεπιστημίου Πατρών έδειξαν ότι η κόκκινη λάσπη στο βυθό της Αντίκυρας και του κεντρικού Κορινθιακού περιέχει έως και 10 φορές περισσότερο τιτάνιο, 9 φορές περισσότερο χρώμιο , 5,5 φορές περισσότερο νικέλιο, 3 φορές περισσότερο μόλυβδο και 1,5 φορά περισσότερο κοβάλτιο από όσο τα φυσικά ιζήματα της περιοχής.
Οι επιστήμονες δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τα χιλιάδες στρέμματα κόκκινης λάσπης που έχουν καλύψει το βυθό, μελετώντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα στοιχεία ουρανίου και ραδίου, προκειμένου να διαπιστώσουν εάν υπάρχουν ραδιενεργά ισότοπα.
Οδυνηρές εκπλήξεις
Παρότι η εταιρία "Αλουμίνιον της Ελλάδας" έχει δεσμευτεί ότι από το 2011 δε θα απορρίπτει πλέον κόκκινη λάσπη στη θάλασσα, περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν επιτακτική την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων για τη σωτηρία του Κορινθιακού.

Πηγή : sky.gr

Λουκία, σ' αυτόν τον τόπο το χειρότερο τοξικό απόβλητο είναι η ίδια μας η αδιαφορία για τα τεκταινόμενα. Και δυστυχώς αυτή η λάσπη εδώ και χρόνια στοιβάζεται στο κεφάλι μας. Γι' αυτό κάθε σκέψη και κάθε πράξη μας ως επί το πλείστον είναι τοξική για το διπλανό μας. Καλημέρα λέμε και χάνεται ο ήλιος. Το χέρι δίνουμε και γινόμαστε ανάπηροι. Τι άλλο να πω; Όσο για τις κυβερνήσεις μας, μην τις αγγίζετε. Μην τις αναπνέετε. Μην τις κοιτάτε. Άκρως τοξικές και θα μας κάψουν. Ήδη μας καίνε αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Οι κύριοι επιστήμονες των Πανεπιστημίων δεν μεγαλώνουνε παιδιά; Οι διαπιστώσεις τους σταματάνε στα χαρτιά; Ποιές οι πράξεις τους; Αν υπάρχουν, θα ήθελα να ενημερωθώ. Θα παραφράσω ένα στίχο του Κάλβου και τον αφιερώνω στους πανεπιστήμονες της μεγάλης απραξίας και αδιαφορίας:
Θέλει αρετήν και τόλμην για ... "πρώτοι Ελλάδα και Ήλιο να βλέπετε"

Όσα πτυχία και να πάρετε, τα μετερίζια της ελπίδας θέλουνε πράξεις και έργα. Και τα μεγάλα κορνιζαρισμένα πτυχία σας θα λιώσουν στα τοξικά νερά του Κορινθιακού. Και ούτε τα ψάρια δε θα σας θυμούνται.
Καληνύχτα σας. Κοιμηθείτε. Καληνύχτα σας, είπα. Υπάρχουμε εμείς ο λαός που θα σηκώσουμε τον ήλιο των ελπίδων μας πιό ψηλά. Γιατί το θέλουμε, γιατί το μπορούμε, γιατί έχουμε Δασκάλους που μας έδειξαν το δρόμο του κόπου και του μόχθου. Εκεί που η φιλοσοφία δεν είναι η όμορφη κυρία των σαλονιών αλλά η δυναμική πρακτική του λόγου. Καληνύχτα σας...

Υ.Γ. : Το χέρι δίνουμε και γινόμαστε ανάπηροι. Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους με ιδιαίτερες ανάγκες. Ίσα-ίσα αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πραγματικοί αγωνιστές της ζωής. Οι πραγματικοί Ολυμπιονίκες της κάθε στιγμής. Μιλάω για μας που δεν βρίσκουμε τη δύναμη να σφίξουμε ο ένας το χέρι του άλλου και γινόμαστε ψυχικά αδύναμοι και ανάπηροι. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι το συνειδητοποιούμε και δεν κάνουμε τίποτα. Καληνύχτα σας.

Αν ήταν μόνο ο Κορινθιακός, μιτσίν το κακόν που λαλούν στην Κύπρο. Όμως σήμερα δεν έχει μείνει θάλασα, ποτάμι, λίμνη και νερομάνα ακόμη χωρίς τις οδυνηρές συνέπειες του homo σάπιου που γράφει ο Λιαντίνης. Το κέρδος, η αδιαφορία και βασικά η άγνοια και το κλούβιο κεφάλι καταστρέφουν κάθε μέρα και με ρυθμούς ασύλληπτους τη γη, το ένα και μοναδικό μας σπίτι.

Η "καληνύχτα" σου Σωτήρη, αποτυπώνει ακριβώς την κατάσταση, το μαύρο σκοτάδι που πλάκωσε, το μαύρο σαν καλιακούδα. Ένα σκοτάδι που οι ελάχιστοι αληθινοί Δάσκαλοι φέγγουν δίκην πυγολαμπίδων. Πώς να εξυπνήσει έτσι η νυχτιώσα συνείδηση του σημερινού ανθρώπου; Βαθύ το ροχαλητό ακούγεται των μωρών παρθένων. Κι ούτε μια αχτίδα από πουθενά για ανατροπή της κατάστασης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αφανισμό ολόκληρο τον πλανήτη.

Αχ, εξόριστε ποιητή... Στον αιώνα μας, λέγε τι βλέπεις;

Βλέπεις τους πολλούς των δασκάλων ράθυμους και αδιάφορους; Μίζερους και κακόμοιρους; Βλέπεις, διακρίνεις, και τους ολίγους που ιδρώνουν δάκρυο και αίμα; Και βλέπεις λίμνες και ποτάμια τα δάκρυά τους να τους πνίγουν στο τέλος και να χάνονται άλλος στην ερημία του, άλλος σε κορφούλες κι άλλος στο μεγάλο τίποτε;

Αν δεν τους έβλεπες ποιητή μου, δε θα βρίσκονταν σήμερα στο δρόμο κάποιοι "τρελοί" να διεκδικούν καλύτερη παιδεία για τον τόπο. Γιατί όλα θέμα παιδείας είναι. Και χωρίς αυτή μην περιμένουμε καλύτερη μοίρα για τον άνθρωπο. Και άνευ αντικρίσματος θα μένει η ευχή: Καλήν ημέρα...

Καληνύχτα λοιπόν. Δεν είναι ευχή, είναι όμως η αλήθεια...

Ελίνα δεν έχω πολλά να πω σε όσα γράφεις. Ξέρω μόνο πως σιγά-σιγά συνειδητοποιούμε τί γίνεται. Κι αυτό είναι μιά ελπίδα. Το μόνο που χρειάζεται, να περάσουμε από τη συνειδητοποίηση στην πράξη. Το πώς; Ο καθένας έχει το δικό του μέτρο και πρέπει να είναι σεβαστό. Αρκεί να το εφαρμόσει. Θα είναι αδιανόητο να μιλάμε γιά όργωμα τώρα χωρίς να σκεφτόμαστε το αυριανό πότισμα.
Ελίνα, επειδή είμαστε άνθρωποι επειδή έχουμε ελπίδες ας αφήσουμε αυτούς που κοιμούνται, δε μας ενδιαφέρουν. Και δεν θα μας παρασύρουν στον ύπνο τους. Καλημέρα.

Καλημέρα με το τραγούδι του Μάνου που σα σήμερα γεννήθηκε για να μας χαρίσει το δικό του ολόλαμπρο ήλιο που δε θα σβύσει ποτέ.

"Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά
καλημέρα ήλιε καλημέρα

Γελά ο ήλιος κι αμολιέται στα στενά
χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά
το κόκκινο για τη ροδιά
το πράσινο για τα παιδιά
για της Μυρσίνης την ποδιά μια Παναγιά

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά
καλημέρα ήλιε καλημέρα

Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
θα τον κρατήσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
πάνω στις στέγες μέσα στις καρδιές
καλημέρα ήλιε καλημέρα"

Ναι, Καλημέρα, Καλημέρα Ήλιε.
Καλημέρα σε όλους αυτούς που καταχείμωνο έχουν κουράγιο να υψώνουν ήλιους για να μη σβύσει η ελπίδα της άνοιξης. Κι αυτός ο τόπος έχει τη χάρη να περιμένει πάντα όχι το χαμό της Περσεφόνης αλλά την επιστροφή της πάνω στη Γη.
Ναι, Παντολέτειρα αλλά πάντα Τελεσφόρος.