ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ:

Η συμβολή του ΚΚΕ και των κομμουνιστών στους αγώνες και στην ανάπτυξη του ναυτεργατικού κινήματος

Την Κυριακή 23 του Νοέμβρη, η Κομματική Οργάνωση Πειραιά και η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών του ΚΚΕ διοργάνωσαν σε κινηματογράφο του Πειραιά εκδήλωση αφιερωμένη στα 90χρονα του Κόμματος, με θέμα: «Η συμβολή του ΚΚΕ και των κομμουνιστών στους αγώνες και στην ανάπτυξη του ναυτεργατικού κινήματος». Ανάμεσα σε άλλα, στην εκδήλωση προβλήθηκε βίντεο που επιμελήθηκε η ΚΟΝ του ΚΚΕ και η τηλεόραση του «902» για την ιστορία του ναυτεργατικού κινήματος. Στους βασικούς σταθμούς αυτής της ιστορίας και στα διδάγματα από τις μάχες που έδωσαν οι ναυτεργάτες, με το ΚΚΕ να βρίσκεται σταθερά στην πρωτοπορία, αναφέρθηκε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, την οποία ο «Ρ» παραθέτει παρακάτω.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι, αγαπητοί προσκαλεσμένοι,

Τιμούμε τα 90 χρόνια του ΚΚΕ με μεγάλη περηφάνια και σεβασμό γι' αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους, τα νιάτα τους, παλεύοντας για τα κομμουνιστικά ιδανικά, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.


Τιμούμε τα 90 χρόνια του ΚΚΕ με μεγάλη χαρά, γιατί το Κόμμα μας αναπτύσσεται και εκπληρώνει πρωτοπόρο, επαναστατικό ρόλο στις συνθήκες της αντεπανάστασης των δυνάμεων του κεφαλαίου, που προσπαθούν να «δέσουν» τον τροχό της Ιστορίας και να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης.

Το Κόμμα μας στάθηκε όρθιο και αποδείχτηκε δυνατό στην πορεία του χρόνου, γιατί είναι σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης, το πρωτοπόρο τμήμα της επαναστατικής τάξης και ανανεώνει συνεχώς αυτή τη σχέση σε επίπεδο ανώτερων απαιτήσεων.

Το Κόμμα μας στάθηκε όρθιο, γιατί έχει στο μυαλό του, στη σκέψη του, τη Μαρξιστική - Λενινιστική θεωρία, το αναντικατάστατο εργαλείο που επιτρέπει τη μελέτη, την ανάλυση των νόμων της κοινωνικής εξέλιξης, της ταξικής πάλης για την ανατροπή του παλιού, του καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση του νέου, του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής που μπορεί να ικανοποιήσει τις συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες του λαού.

Το Κόμμα μας στάθηκε όρθιο, γιατί αναμετριέται αποφασιστικά με την αστική ιδεολογία και πολιτική, αναμετριέται με την επίδρασή τους στο εργατικό κίνημα, στον οπορτουνισμό, που επιχείρησε πολλές φορές να διαβρώσει, ακόμα και να διαλύσει, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, όπως έγινε το 1968 και το 1989 - 1991.

Το ΚΚΕ διδάσκεται από τα λάθη και τις παραλείψεις του, καταφέρνοντας να βγάζει ουσιαστικά συμπεράσματα που δυναμώνουν τη στρατηγική και την τακτική του.

Η αυτοτελής οργανωτική, πολιτική, ιδεολογική δράση σε όλες τις συνθήκες, η προσήλωση στο στόχο της ανατροπής του καπιταλισμού, η οργάνωση και η συγκέντρωση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για το σκοπό αυτό, είναι αρχές που δεν μπορούν να παραβιαστούν για κανένα λόγο, για καμιά σκοπιμότητα.

Ο ηρωισμός, η αντοχή, η προσπάθεια κατάκτησης και ανάπτυξης της επαναστατικής θεωρίας, που αποδείχτηκε ότι έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις, είναι στοιχεία που διαπερνούν την Ιστορία του ΚΚΕ.

Πρόκειται για κίνητρα που παροτρύνουν για μεγαλύτερη προσφορά, για θυσίες που απαιτούν οι δύσκολοι καιροί της αντεπανάστασης, μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης, του σοσιαλιστικού συστήματος, την προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού κινήματος.


Εκτιμούμε πολύ τη συμβολή των πρωτοπόρων. Αυτών των λίγων αγωνιστών που συνέλαβαν το κάλεσμα της εποχής και προσπάθησαν να συνεισφέρουν στη συνάντηση του επιστημονικού Σοσιαλισμού με τη νέα εργατική τάξη που γεννιέται, συγκεντρώνεται, οργανώνεται στις αρχές του 20ού αιώνα, με την ανάπτυξη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, την ανάπτυξη της ναυτιλίας, της βιομηχανίας.

Χρειάζεται μεγάλο απόθεμα δυνάμεων για να αμφισβητήσεις την εκμετάλλευση και να κοπιάζεις να οργανώσεις εργάτες και εργάτριες, να κτίσεις σωματείο, να αναπτύξεις απεργιακούς και άλλους αγώνες στο τέλος του 19ου, στις αρχές του 20ού αιώνα, σε πρωτόγνωρες συνθήκες.

Χρειάζεται δύναμη για να τραβήξεις μπροστά, να πιάσεις τα ανατρεπτικά μηνύματα της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, να συντονίσεις την πάλη της εργατικής τάξης και να προσανατολίζεσαι στην πράξη με βάση την αντικειμενική ανάγκη της πολιτικής οργάνωσης.

Βάζοντας πολύ υψηλούς ιστορικά στόχους για τα δικαιώματα της εργατιάς, τα δικαιώματα του λαού, την εργατική εξουσία, το Σοσιαλισμό.

Κάθε σταλαγματιά από την ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος περιέχει πολύ πλούσια διδάγματα για σήμερα και αύριο, για τον αγώνα που χτίζει το μέλλον.

Αυτό ισχύει και για την πορεία της Κομματικής Οργάνωσης Ναυτεργατών, του ταξικού ναυτεργατικού κινήματος.

Η σκληρή ζωή στα καράβια, οι στερήσεις, η εφοπλιστική επιθετικότητα, η πείρα από τα ταξίδια και την επικοινωνία με άλλα τμήματα της παγκόσμια εργατικής τάξης αποτέλεσαν βάση προβληματισμού, σκέψης, δύναμη ώθησης της προσπάθειας για την οργάνωση και την πάλη των ναυτεργατών.

Είναι μεγάλη συμβολή η δημιουργία του Μετοχικού Ταμείου Μηχανικών Ατμοπλοίων το 1890, η δημιουργία του Ατμομηχανουργικού Συνδέσμου «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» το 1901 και των άλλων ναυτεργατικών σωματείων, στη συνέχεια.

Είναι μεγάλη η συμβολή της πολυήμερης απεργίας που οργάνωσαν το 1910 οι μηχανικοί και οι ναυτοθερμαστές σε σύγκρουση με τους εφοπλιστές και την αστική κυβέρνηση του Δραγούμη που τους πολέμησε με όλα τα μέσα.

Σε αυτή την πορεία, οι πρωτοπόροι ναυτεργάτες που συναισθάνθηκαν και κατανόησαν την αναγκαιότητα της πάλης ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο, την αναγκαιότητα της επαναστατικής πάλης, έχουν συνεισφορά στη δημιουργία της ΓΣΕΕ στις 3 Νοέμβρη του 1918 και την ίδρυση του ΣΕΚΕ, του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας, 17 - 23 Νοέμβρη 1918.

Η Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Ατμοπλοίων διέθεσε τα γραφεία της - Ακτή Μιαούλη και στοά Ριζάρη - για την πραγματοποίηση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΕΚΕ που στο 3ο έκτακτο συνέδριο το Δεκέμβρη του 1924 ονομάστηκε ΚΚΕ.

Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, η ίδρυση του δικού της κόμματος, έδωσε νέα πνοή στην οργάνωση και την ανάπτυξη του ναυτεργατικού κινήματος.

Κι αυτό εκφράστηκε το 1920 με την ίδρυση της ΠΝΟ που μέσα από σκληρή διαπάλη, η οποία εκδηλώθηκε και με την ίδρυση της ΓΣΕΕ, υιοθετήθηκε στο καταστατικό της η αρχή της ταξικής πάλης, θέση που καταστρατηγήθηκε στην πορεία που η ΠΝΟ έπεσε στα χέρια των εφοπλιστών και των αστικών δυνάμεων.



Είναι σημαντικός σταθμός η απεργία του 1923.Η απεργιακή συγκέντρωση δέχτηκε μεγάλη επίθεση στο Πασαλιμάνι και στοίχισε 11 νεκρούς μεταξύ των οποίων δύο κομμουνιστές θερμαστές.

Χαρακτηριστικό των διεργασιών της εποχής είναι το γράμμα που απέστειλε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ο πρόεδρος της Ενωσης Θαλαμηπόλων Οδυσσέας Θεοδοσάτος:

"Αγαπητέ Ριζοσπάστη,

Τυγχάνων μέχρι πρότινος εξ εκείνων των εργατών οι οποίοι υποστήριζαν τα αστικά κόμματα διότι ενόμιζαν ότι ο επαγγελματικός αγών ήτο άσχετος προς τον πολιτικό αγώνα των εργατών, είμαι υποχρεωμένος να δηλώσω ότι εσχημάτησα την πεποίθηση εκ της τελευταίας εργοδοτικής επιθέσεως ότι όλα τα αστικά κόμματα ακολουθούν εχθρική πολιτική προς την εργατική τάξιν διότι αντιπροσωπεύουν συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς αυτήν.

Δηλώ ότι παύω να ακολουθώ εις το εξής το Βενιζελικόν Κόμμα, εις το οποίον ανήκω μέχρι σήμερα ιδεολογικώς και προτρέπω όλους τους εργάτας όπως ενισχύσουν και συσπειρωθούν πέριξ του μόνου κόμματος των εργατών του Σοσιαλεργατικού Κομμουνιστικού Κόμματος, όπως διαβάζουν μόνον την εφημερίδα Ριζοσπάστης και μποϋκοτάρουν όλας τας αστικάς εφημερίδας".

Κάλεσμα ουσίας. Σοβαρή, επίκαιρη προτροπή.

Η διαπάλη στο εργατικό, στο ναυτεργατικό κίνημα οξύνθηκε.

Το αστικό κράτος παρεμβαίνει για να ελέγξει τη ΓΣΕΕ και την ΠΝΟ. Με τη δικτατορία του Πάγκαλου επεκτείνονται οι συλλήψεις, οι διώξεις αγωνιστών συνδικαλιστών, διαγράφονται ταξικές οργανώσεις από τη δύναμη της ΓΣΕΕ.

Οι εξελίξεις αυτές οδηγούν το 1927 στην Ιδρυση της Ναυτεργατικής Ενωσης Πειραιά που μετονομάστηκε σε Ναυτεργατική Ενωση Ελλάδας και συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο της Ενωτικής ΓΣΕΕ το 1928 που έχει πολύ μεγάλη προσφορά στον αγώνα της εργατικής τάξης.

Η Ναυτεργατική Ενωση Ελλάδας, λόγω των διώξεων της δικτατορίας του Μεταξά μετέφερε την έδρα της στη Μασσαλία και στη συνέχεια τη Νέα Υόρκη.

Με ραχοκοκαλιά τις «Επιτροπές Καραβιών», που μας δίνουν μια σημαντική πείρα για την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, οργάνωσε σκληρές μάχες με το εφοπλιστικό κεφάλαιο που αναπτύσσεται συνεχώς και αποκομίζει μεγάλα κέρδη.

Οργάνωσε σκληρές μάχες κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης του 1929 - 1933 και έβαλε γερά θεμέλια για την ανάπτυξη της πάλης των ναυτεργατών την επόμενη περίοδο.

Το 1942 η Ναυτεργατική Ενωση Ελλάδας συνενώνεται με τις Ενώσεις Ελλήνων Ναυτεργατών Μεγάλης Βρετανίας και Αλεξάνδρειας, συγκροτώντας τις Ελληνικές Ναυτεργατικές Οργανώσεις για να επιτευχθεί ο αναγκαίος συντονισμός της πάλης.

Διαμορφώνεται μια γερή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η δημιουργία της ΟΕΝΟ, της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων το Μάρτη του 1943 στην οποία συμμετέχουν:

Η Ενωση Μηχανικών, η Ενωση Ναυτίλων Αξιωματικών, η Ενωση Ραδιοτηλεγραφητών και η Ενωση Ελλήνων Ναυτεργατών Μεγάλης Βρετανίας.

Υπεύθυνοι ήταν ο σύντροφος Αντώνης Αμπατιέλος από τα πληρώματα και ο σύντροφος Βασίλης Μπεκάκος από τους αξιωματικούς.

Οι κομμουνιστές μπροστά, πρωτοπόροι στην επάνδρωση των επικίνδυνων αποστολών και την υλοποίηση του συνθήματος της ΟΕΝΟ που καλούσε:


Ηρωισμός! Συμβολή στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με 3.000 νεκρούς ναυτεργάτες.

Η δράση των κομμουνιστών και της ΟΕΝΟ συνδυάζει την αυτοθυσία στις πολεμικές επιχειρήσεις, με την οργάνωση του διεκδικητικού αγώνα των ναυτεργατών ενάντια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο με σημαντικό για την εποχή αποτέλεσμα, την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης του 1943, που προέβλεπε σημαντικές κατακτήσεις.

Μεταξύ των άλλων:

Κατοχύρωση του 8ωρου - Αύξηση των μισθών - πληρωμή ανθυγιεινών εργασιών - εφοδιασμός κλινοσκεπασμάτων - καθιέρωση επιτροπής τροφοδοσίας - καταβολή στο ΝΑΤ εφοπλιστικών εισφορών που είχαν παρακρατηθεί - αναγνώριση του αντιπροσώπου της ΟΕΝΟ στο καράβι.

Με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης που έδωσε στον αγώνα πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς χάνει τον πόλεμο η ναζιστική Γερμανία.

Με την ασίγαστη πάλη του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ αποδιώχνονται οι φασίστες κατακτητές από τη χώρα μας.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ:





Σε αυτές τις συνθήκες, εντείνεται η επιθετικότητα των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών που παρεμβαίνουν στρατιωτικά, για να ελέγξουν τις εξελίξεις και να λυθεί το πρόβλημα της εξουσίας υπέρ της αστικής τάξης που καθ' όλη τη διάρκεια της αντίστασης, κατά κανόνα είτε ήταν απούσα είτε συνεργάστηκε με τον κατακτητή.

Μετά τη μεγάλη μάχη του Δεκέμβρη του '44 και την επικράτηση των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών και των ντόπιων αντιδραστικών δυνάμεων σημειώνεται ένα μαζικό, οργανωμένο κύμα διώξεων κατά των αγωνιστών της Αντίστασης, κατά των δυνάμεων της ΟΕΝΟ, κατά των κομμουνιστών που επιλέγουν τη συνέχιση του αγώνα μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Οι κομμουνιστές ναυτεργάτες συνεχίζουν την πάλη στη θάλασσα, στα καράβια και στα λιμάνια και ένα τμήμα τους παίρνει το δρόμο για το βουνό, ενώνεται με τους άλλους αγωνιστές και παλεύει στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας κατά των αστικών δυνάμεων και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών.

Ενας σημαντικός αριθμός σκοτώνεται και αυτοί που επέζησαν κατέφυγαν μετά την υποχώρηση στις φιλόξενες σοσιαλιστικές χώρες.

Οι διώξεις του αστικού καθεστώτος και των εφοπλιστών κατά των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών αυτή την περίοδο είναι τρομακτικές.

Τιμή και δόξα στους κομμουνιστές, στους αγωνιστές της δίκης της ΟΕΝΟ το 1948 που αντιμετώπισαν παλικαρίσια τους κατηγόρους τους, μεταξύ αυτών και στελεχών της ΠΝΟ, και υπερασπίστηκαν την ΟΕΝΟ και το ΚΚΕ, καταδικαζόμενοι σε θάνατο, σε ισόβια και σε άλλες ποινές.

Είναι σημαντικό στοιχείο της ιστορικής πείρας και έχει μεγάλη σημασία το κίνημα της εργατικής, της διεθνιστικής αλληλεγγύης που οργανώθηκε για να αποτραπεί η εκτέλεση της ποινής του θανάτου των αγωνιστών της ΟΕΝΟ.



Τιμή και δόξα στον κομμουνιστή καπετάνιο Δημήτρη Τατάκη που άφησε την τελευταία του πνοή στο κολαστήριο της Μακρονήσου, το Γενάρη του 1949, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, κερδίζοντας με το θάνατό του το στοίχημα της αξιοπρέπειας και της αφοσίωσης στο Κόμμα και στα κομμουνιστικά ιδανικά. 33 μέρες και νύχτες υπέφερε το μαρτύριο της ορθοστασίας που του επέβαλαν οι βασανιστές, τα όργανα του αστικού κράτους αλλά υπερασπίστηκε το ΚΚΕ, τους ναυτεργάτες, την εργατική τάξη.

Είναι παράδειγμα απαράμιλλου ηρωισμού, πίστης και αντοχής που δείχνει τη δύναμη των κομμουνιστών.

Η μεγάλη προσφορά του ΚΚΕ και της ΚΟΝ διαπερνάει κάθε περίοδο, συνεχίζεται τη δεκαετία του '50 και του '60. Συνεχίζεται στις συνθήκες μεγάλων διώξεων που πήραν και τη μορφή της «μαύρης λίστας» για να στερηθούν οι αγωνιστές το δικαίωμα στη δουλειά και να υποχωρήσουν.

Συνεχίζεται με τη συγκρότηση του «Δημοκρατικού κινήματος των ναυτεργατών» στις αρχές της δεκαετίας του '60, την ίδρυση της «Ενιαίας Αντιδικτατορικής Κίνησης Ελλήνων Ναυτεργατών», της ΕΑΣΚΕΝ, το Σεπτέμβρη του 1967 που έδωσε σκληρές μάχες κατά της φασιστικής δικτατορίας.


Με αυτήν την πλούσια πείρα και με αποφασιστικότητα, οι κομμουνιστές ναυτεργάτες παλεύουν καθημερινά από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Οι αγώνες που δόθηκαν, που δίνονται καθημερινά είναι πολύ σημαντικοί.

Αγώνες μέσα από τη Ναυτεργατική Συνδικαλιστική Κίνηση, και το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το ΠΑΜΕ.

Αγώνες μέσα από την Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού, την ιστορική ΠΕΜΕΝ, την Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής, ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, την Ενωση Ναυτών, τα περασμένα χρόνια, που πάλευε μέσα από τις γραμμές του ταξικού κινήματος.

Το σωματείο των Ρυμουλκών, την Πανελλήνια Ενωση Συνταξιούχων - ΝΑΤ, την ΕΝΣΥΠΑ στους Πλοιάρχους, τη ΔΑΣΑΕΝ στους Ασυρματιστές, τους αγωνιστικούς συνδυασμούς στα άλλα σωματεία, την ΚΝΕ και τις κινήσεις της Πανσπουδαστικής στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού.

Ξεχωρίζουν οι απεργίες στην Ακτοπλοΐα το 1979, στα ποντοπόρα πλοία το 1981, το 1983, οι πολυήμερες απεργίες το 1986 και το 1987, οι απεργίες της δεκαετίας του '90 και του 2000.

Σκληρές συγκρούσεις με την αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναμετρήσεις με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τον κατασταλτικό μηχανισμό για το δικαίωμα στη δουλειά, στην Κοινωνική Ασφάλιση, την αύξηση των μισθών και των συντάξεων κατά της μείωσης των οργανικών συνθέσεων και τα άλλα προβλήματα.

Ταξικοί αγώνες που αντιμετώπισαν δύο φορές την πολιτική επιστράτευση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, το 2002 και το 2006 που συνεχίστηκε ο αγώνας κόντρα σ' αυτό το κατασταλτικό μέτρο, προσφέροντας στο ναυτεργατικό, στο εργατικό κίνημα σπουδαία πείρα στην πάλη κατά της αντεργατικής πολιτικής και της αστικής νομιμότητας.

Η δουλειά στην τραπεζαρία, στη γέφυρα, στη μηχανή και στις άλλες επιστασίες, η δουλειά με το «Ριζοσπάστη» και την εφημερίδα «Ναυτεργατική»", οι νέοι συνδρομητές, η προσπάθεια εγγραφής νέων μελών στα σωματεία, η προσπάθεια οργάνωσης κομματικών πυρήνων, είναι συστατικά στοιχεία της δουλειάς στα καράβια.

Ηταν μεγάλη η συμβολή των κομμουνιστών, των φίλων του Κόμματος και της Ναυτεργατικής Συνδικαλιστικής Κίνησης στην οργάνωση και διεξαγωγή των Ραντεβού Ελλήνων Ασυρματιστών, των γνωστών ΡΕΑ, στους Ωκεανούς. Συμβολή στην ενημέρωση των ναυτεργατών, στην οργάνωση και τη στήριξη μαζικών διαμαρτυριών, σημαντικών αγώνων.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ιστορικής διαδρομής, η πείρα επιβεβαιώνει τη σημασία της σύγκρουσης των δύο γραμμών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Αυτό ισχύει από την ίδρυση της ΓΣΕΕ και της ΠΝΟ μέχρι σήμερα και η κατανόηση της ουσίας αυτής της αναμέτρησης είναι σημαντικό στοιχείο του αγώνα των ναυτεργατών, της εργατικής τάξης.

Το μεγάλο κεφάλαιο, το αστικό κράτος, οι κυβερνήσεις διαχειριστές έχουν δικό τους μηχανισμό στο εργατικό κίνημα, μηχανισμό που στηρίζεται στην αστική ιδεολογία και πολιτική και διοχετεύει το δηλητήριο του συμβιβασμού και της υποταγής μέσα στους εργαζόμενους, μιλώντας σκοπίμως για λογαριασμό τους, για λογαριασμό των δικαιωμάτων τους.

Η σύγκρουση ανάμεσα στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, της ταξικής συναίνεσης που ακολουθεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και της γραμμής της ταξικής πάλης που ακολουθούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι δυνάμεις της Ναυτεργατικής Συνδικαλιστικής Κίνησης, αφορά ένα καθοριστικής σημασίας ζήτημα.

Αφορά το δρόμο πάλης που αντιστοιχεί στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των ναυτεργατών.

Από τη μια, οι δυνάμεις που στηρίζουν τον καπιταλισμό, το καθεστώς της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και δουλεύουν για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης, των ναυτεργατών στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Από την άλλη, οι ταξικές δυνάμεις που αναπτύσσουν την πάλη τους για κάθε πρόβλημα των εργαζομένων, για κάθε πρόβλημα των ναυτεργατών, κοπιάζουν για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και τη συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα, έχοντας σαν φάρο την αναγκαιότητα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτή η γραμμή οπλίζει την ΠΕΜΕΝ και τον ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ που καταφέρνουν μέσα σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού που διαμορφώνει η παρέμβαση των εφοπλιστών και του αστικού κράτους στην ΠΝΟ, να διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τους ναυτεργάτες, να δένουν τα καράβια και να νεκρώνουν τα λιμάνια, εμπνέοντας σε πολλές περιπτώσεις ισχυρό κίνημα εργατικής αλληλεγγύης.

Βεβαίως, τα συνδικάτα είναι πλατιές εργατικές οργανώσεις στις οποίες οι κομμουνιστές μοχθούν για την οργάνωση του συνόλου της εργατικής τάξης, για να συνενωθούν εργάτες και εργάτριες στον αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους κατά της αντεργατικής πολιτικής των κυβερνήσεων, κατά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, κατά της πλουτοκρατίας.

Οι ανάγκες, όμως, της ταξικής πάλης είναι μεγαλύτερες.

Απαιτούν την αναβάθμιση του ρόλου των συνδικάτων, ώστε αυτά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της καθημερινής πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, με συμβολή στην εξάλειψη της μισθωτής εργασίας, της μισθωτής σκλαβιάς.

«Τα συνδικάτα δεν πρέπει να στέκουν παράμερα από το γενικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα της εργατικής τάξης. Οι σκοποί τους δεν πρέπει να είναι "στενοί", αλλά πρέπει να επιδιώκουν τη γενική απελευθέρωση της καταπιεζόμενης μάζας των εκατομμυρίων της εργατιάς».

Αυτή η Λενινιστική κατεύθυνση δίνει δύναμη, δείχνει το δρόμο και απαντάει στο τι εργατικό κίνημα χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί η επίθεση του κεφαλαίου, η επιθετικότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος, που σήμερα το διαπερνάει και πάλι μια νέα οικονομική κρίση.

Αυτή η κατεύθυνση μπορεί να δώσει ώθηση στη συγκέντρωση και στην προετοιμασία δυνάμεων, στον Αντιμονοπωλιακό - Αντιιμπεριαλιστικό αγώνα.

Γιατί το εργατικό κίνημα θα δυναμώνει και θα ανταποκρίνεται στην αποστολή του όσο θα συνειδητοποιεί ότι ο κύριος σκοπός της ταξικής πάλης είναι η επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας.

Θα δυναμώνει όσο θα παίρνει υπόψη του ότι στην εποχή μας, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον Σοσιαλισμό, η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στην επίλυση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας.

Κι αυτό σημαίνει ότι η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι Σοσιαλιστική, με κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης την εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη, τους μισοπρολετάριους, τη φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά μικροαστικά στρώματα της πόλης.

Αυτή η προγραμματική θέση του ΚΚΕ είναι φάρος που μας καθοδηγεί στην πολιτική, ιδεολογική και μαζική πάλη, στην πάλη κατά του οπορτουνισμού και τους κάθε λογής διαχειριστές που πλαγιοκοπούν το εργατικό κίνημα.


Οι κομμουνιστές έχουν πρόταση για τα δικαιώματα των ναυτεργατών και την ανάπτυξη της ναυτιλίας.

Κι αυτή η πρόταση δένει σφικτά:

Την καθημερινή πάλη κατά των εφοπλιστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων με πλαίσιο αιτημάτων που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες των ναυτεργατών και των οικογενειών τους.
και

Την προοπτική μιας ναυτιλίας που τα πλοία, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Σημαντικό μέρος της λαϊκής οικονομίας που τα βασικά, συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι λαϊκή περιουσία και θα οργανωθεί με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Αυτή η ναυτιλία που θα αναπτύσσεται στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού - κοινωνικού ελέγχου μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στην πλήρη - σταθερή εργασία και τα άλλα δικαιώματα των ναυτεργατών που θα απαλλαχτούν από το βραχνά της ανεργίας, της ανασφάλειας, της εφοπλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Αυτή η ναυτιλία μπορεί να εξασφαλίσει φτηνές, σύγχρονες, ασφαλείς, τακτικές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, και γενικότερα θαλάσσιες μεταφορές που θα υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού μας και τις απαιτήσεις αυτού του νέου δρόμου ανάπτυξης.

Το ΚΚΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στους ναυτεργάτες, στα λαϊκά στρώματα, στους νέους και τις νέες και τους καλεί να μελετήσουν, να κρίνουν την ιστορική διαδρομή και προσφορά των κομμουνιστών και να τη συγκρίνουν με τη στάση των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων.

Να βάλουν κριτήριο τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Με αυτό το κριτήριο θα διαπιστώσουν καθαρά την ποιοτική διαφορά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας και θα ερμηνεύσουν την οργανωμένη αντι-ΚΚΕ επίθεση που βρίσκεται και πάλι σε εξέλιξη με πρωταγωνιστές τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Με αυτό το κριτήριο θα κατανοήσουν καλύτερα γιατί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καταπατούν τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, θα κατανοήσουν ότι πίσω από τα «παχιά λόγια» του ΣΥΝ προβάλλει το κάλεσμα της υποταγής και ο συμβιβασμός με τη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος, την κυριαρχία των μονοπωλίων, των εφοπλιστών.

Με αυτό το κριτήριο θα κατανοήσουν την ταξική ουσία της αντεργατικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της κοινής ναυτιλιακής πολιτικής, την οποία αντιπαλεύει μόνο το ΚΚΕ.

Οι εφοπλιστές συσσώρευσαν τεράστια, πρωτοφανή κέρδη για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τώρα που παρουσιάζει κάμψη η ναυλαγορά, σε συνδυασμό με την καπιταλιστική οικονομική κρίση, κλιμακώνουν την επίθεση, αξιώνουν νέα προνόμια.

Αυτή την ώρα, απαιτείται αποφασιστικότητα, οργάνωση, καλή προετοιμασία για νέους, δυναμικούς ταξικούς αγώνες, ώστε την καπιταλιστική κρίση να την πληρώσει η πλουτοκρατία, να δεχτούν το εκμεταλλευτικό σύστημα και τα κόμματα διαχειριστές γερό ρήγμα.

Προχωράμε μπροστά με αυτοπεποίθηση, με αισιοδοξία. Πιο εξοπλισμένοι, πιο απαιτητικοί, με μεγαλύτερη προσφορά, σε σύγκρουση με τις αδυναμίες μας, πρωταγωνιστές στους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες, στην κατεύθυνση που θέτει το 18ο Συνέδριο.

ΚΚΕ ισχυρό, με ακόμα πιο γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, με ακόμα πιο δυνατή Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.

ΚΚΕ ισχυρό, ατσαλωμένο, με γερές Οργανώσεις στους χώρους δουλειάς, ικανό να ανταποκρίνεται σε όλες τις συνθήκες, οργανωτής, καθοδηγητής της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης.