Κλεινόν άστυ ή κλειστόν;

Τις προάλλες ήθελα να ανεβάσω ένα θεματάκι με τίτλο "Αυτή η πόλη με σκοτώνει". Ήρθαν άλλα να μας πυροβολήσουν μεταφορικά και κυριολεκτικά κι έμεινε στο "συρτάρι" το παράπονο για το Κλεινόν μας Άστυ που έχει κατεβάσει τα ρολά και όλο μας διώχνει... Άλλον για Κρήτη, άλλον για Νίσυρο και άλλον όπου φυσάει ο άνεμος.

Και πάνω σ' αυτό ήρθε η προχτεσινή μέρα, η μέρα που η μικρή παρεούλα του Εντουκάντους βρεθήκαμε να πιούμε ένα ποτάκι και να κουβεντιάσουμε, για να αλλάξει και πάλι τα δεδομένα. Ήδη ανεβάσαμε το θέμα με τον Ηριδανό. Το μαγικό του ξάνοιγμα μέσα στην καρδιά της σύγχρονης μεγαλούπολης:

Ήταν μεγάλη η έκπληξη και η χαρά μεγάλη από τη θέα του ποταμού. Και όμορφη πάλι μας φάνηκε η κατακαημένη πόλη μας. Μωρέ, σκέφτηκα, βιάστηκα πολύ να την καταδικάσω. Πώς να την απαρνηθείς τέτοια πόλη;

Αυτή όμως ήταν η μία όψη εκείνης της ημέρας. Η πρωινή και η ολόφωτη. Η άλλη ήρθε να μας βρει την ώρα που φεύγαμε. Δίπλα ακριβώς στο φωταγωγημένο σταθμό του μετρό:


Και δεν ήταν τα γκράφιτι στους τοίχους. Αυτά και τα συνηθίσαμε πια και μερικά τα βρίσκουμε και του γούστου μας.

Άνθρωπον λέγω, ας άλλος Οιδίπους... Τον άνθρωπο να προσέξετε. Τον βλέπετε;


Πού να τον δείτε; Μόνο από το σχήμα καταλάβαμε κι εμείς, η Λουκία κι εγώ που φεύγαμε τελευταίες από τη σύναξη, πως πρόκειται για άνθρωπο. Τυλιγμένο σε σλίπινγκ μπανκ και ξαπλωμένο στην άκρη του πεζόδρομου. Λίγα μέτρα από το σταθμό και σε απόσταση αναπνοής από το αρχαίο ποτάμι...

Ο Ηριδανός και ο άστεγος. Οι δύο όψεις της πόλης μας δίπλα δίπλα. Το αρχαίο κλέος και το σημερινό ... άντε να μην πω την ομοιοκατάληκτη λέξη που μου έρχεται στο νου. Πώς μωρέ την καταντήσαμε την πόλη της Παλλάδας;

Και να πεις ότι δεν έλαβαν οι άρχοντες της πόλης τα κατάλληλα μέτρα; Να μην το πεις! Εκτός και δεν τα γνωρίζεις. Για τα πιλοτικά προγράμματα στο Μοναστηράκι ομιλώ. Τα γνωρίζεις;

Αυτά που ήρθαν ως επιστέγασμα της παράδοσης της πλατείας μετά από τόσα χρόνια στο κοινό. Διότι εκτός από τον Ηριδανό σκέφτηκαν πως το Μοναστηράκι χρειάζεται και άλλα μέτρα για να λάμψει η εμορφάδα του. Λίγο και αχαμνό τον έκριναν κοτζάμ Ηριδανό... Κι ας επικαλέστηκαν ακριβώς το ποτάμι για να λάβουν έκτακτα μέτρα! Πιλοτικά, όπως τα είπαν. Που σημαίνει, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και για άλλα σημεία της Αθήνας.

Μέτρο πρώτο:

Στην πλατεία του Μοναστηρακίου θα επιτρέπεται μόνο ένας καστανάς!!! (Μην ακούς που λένε τάχα και καλά για ελεύθερη αγορά και άλλα κουραφέξαλα, μονοπώλιο ακόμη και στα κάστανα προωθούν.)

Μέτρο δεύτερο:

Ένας θα είναι και ο μανάβης... (διότι ως γνωστόν τα φρούτα βλάπτουν την υγεία... και μόνο τα σουβλατζίδικα της περιοχής οφείλετε να προτιμάτε όπως και ο όνομα και μη χωριό... που έφαγε κάποτε στου Μπαϊρακτάρη και τόσο καλά του έκατσε το κοκορέτσι που έκανε κι εκείνες τις αμίμητες δηλώσεις για νταβατζήδες και συντεχνίες πλην όμως από τους νταβατζήδες πώς έγινε και καταλήξαμε στους βατοπεδιτζήδες κανείς μας δεν κατάλαβε... )

Μέτρο τρίτο:

Τέρμα στους έγχρωμους μικροπωλητές. Οι έγχρωμοι ως γνωστόν στις μέρες μας πρέπει να γίνονται πρόεδροι των ΗΠΑ ή το πολύ πολύ υπουργοί εξωτερικών της υπερδύναμης. Μικροπωλητές ΠΟΤΕ!!!

Εκεί όμως που τα μέτρα υπήρξαν πιο δραστικά ήταν στο θέμα των αστέγων. Διότι ουαί και αλίμονο αν αφήσουμε σε τέτοια πλατεία κόσμημα να κυκλοφορούν τα μπατίρια και οι άστεγοι και άλλοι που ντροπιάζουν την ωραία μας πόλη. Αυτή την πόλη που μπορεί να της κάηκε το ένα δέντρο των Χριστουγέννων (για τα άλλα μη ρωτάτε... ας πρόσεχαν και ας φρόντιζαν να κοπούν για να γίνουν χριστουγεννιάτικα) μα εν ριπή οφθαλμού απέκτησε νέο και έβαλε και ολόκληρο λόχο να το φυλάει... Σιγά λοιπόν μην άφηνε τέτοια πόλη να κυκλοφορούν οι απόκληροι μαζί με τους κυρίους. Λαός και ... Μοναστηράκι ένα πράμα; Απαπαπαπα!

Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε να μην κατασκευαστεί κρήνη στη νέα πλατεία. Γιατί οι λεχρίτες θα την εκμεταλλεύονταν πλένοντας εκεί τα ρούχα τους!!! Όχι, ποτέεεεεεε! Στη βρόμα τους να μείνουν και να τους γίνει δεύτερο δέρμα.

Κι ακόμη... Άλλο μέτρο περιωπής πάρθηκε για να μένουν και όρθιοι!!! Είσαι άστεγος; Θα μείνεις και όρθιος. Τέρμα η καλοπέραση σε παγκάκια που εμείς οι φραγκάτοι πληρώνουμε. Και πάτε εσείς και τα κάνετε σαν τα μούτρα σας και δεν ξέρουμε μετά εμείς που να βάλουμε τους πισινούς μας!!! Μπλιαχχχχχχ πια!

Έτσι λοιπόν μετά από ώριμη σκέψη (πιο ώριμη και από παραγινωμένο σύκο - έχετε προσέξει με τι μοιάζει ένα σύκο παραγινωμένο; ) αποφάσισαν λέει οι ταγοί της πανέμορφης πόλης μας που και ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ πάλαι ποτέ εκαλείτο, να περιορίσουν τα παγκάκια στο Μοναστηράκι και να τους δώσουν τέτοια μορφή ώστε να μην ξαπλώνουν φαρδιά πλατιά οι άστεγοι.

Αυτά Λουκία μου τα εγνώριζες; Αν τα γνώριζες, δε θα απορούσες κι εσύ μαζί με εμένα γιατί εκείνος ο φουκαράς ήταν κάτω στο λιθόστρωτο ξαπλωμένος με το σλίπινγκ μπανκ του. Πού αλλού να πάει το ταλαίπωρο κορμάκι του σε τούτη την αφιλόξενη πόλη; Που ξέρει χίλιους τρόπους να αφήνει άστεγους ανθρώπους αλλά και βρίσκει άλλους τόσους για να τους εξαφανίσει από προσώπου γης ή μάλλον από πλατείας Μοναστηρακίου!!!

Όχι, δεν τα έβγαλα από την κοιλιά μου όλα τούτα. Ούτε και θέλησα εδώ να γράψω τα παραμύθια που μου ζήτησαν. Έτσι κι αλλιώς με τον καινούριο χρόνο κομμένα τα παραμύθια. Κι αν ντε και καλά θέλετε να ακούσετε παραμυθάδες, έχουμε τους δόκιμους και αναγνωρισμένους.

Φέτος ΄- είναι ψιλοάσχετο αυτό - ξέρετε πού έκανα Πρωτοχρονιά; Πού με βρήκε ο νέος χρόνος; Στην Καβάλας να οδηγώ... Μέσα σε έρημους δρόμους. Εγώ και κάτι απόκληροι στα φανάρια ήμασταν εκείνη την ώρα. Και όχι γιατι δεν έχω οικογένεια. Μα γιατί περίσσεψε το κάνω τα κέφια των άλλων. Τέρμα πια. Από τούδε και στο εξής θα ρωτάω πρώτα εμένα. Τι μου αρέσει και τι θέλω. Ποτέ τι θέλουν οι άλλοι. Κι όχι γιατί δεν τους αγαπώ... Μα γιατί από την πολλή αγάπη τα έχουμε κάνει ρόιδο.

Λοιπόν, τι λέγαμε; Για τα μέτρα στο Μοναστηράκι; Που ζήλεψε τη δόξα των άλλων μοναστηριών και το παίζει χάι σοσάιτι; Κάντε ένα κλικ ΕΔΩ για να διαβάσετε τα δέοντα. Πώς δηλαδή από Κλεινόν Άστυ στοχεύουν να το κάνουν ΚΛΕΙΣΤΟΝ και αποκλεισμένο από κάθε μίασμα κοινωνικό... Ως και από τους αυτόχειρες ακόμη. Μα έλεγα κι εγώ... γιατί τόσο ψηλά κάγκελα στον Ηριδανό; Ούτε φωτογραφία της προκοπής δεν μπορούσα να τραβήξω. Ναι, αλλά ούτε και να αυτοκτονήσω!!! Μα πώς δεν το σκέφτηκα; Σε τούτη την πόλη έχουν χίλιους άλλους τρόπους να σε σκοτώσουν. Τι να τον κάνεις τον Ηριδανό; Έλα μου ντε; Είναι και μικρούλης βλέπετε για να ξεπλύνει τους σταύλους του νέου Αυγεία...

Όθεν κλειστός και ο Ηριδανός. Καγκελόφραχτος και απομονωμένος. Κι εμείς "ΚΛΕΙΣΤΟΝ" επίσης. Με παρωπίδες και ντουγρού σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι. Μην καταντήσουμε άστεγοι γιατί τότε θα τα βρούμε όλα κλειστά. Και βρύσες και παγκάκια και την τρύπα του Ηριδανού ακόμη... Διότι όπως λέει και η παροιμία: