οίη περ φύλλων γενεή, τοίη δε και ανδρών

Από το Λιαντίνη και το βίντεο της διάλεξης "Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου" είναι που άκουσαν πολλοί την περίφημοι φράση του Ομήρου. Τη φράση εκείνη που τους ανθρώπους με φύλλα των δέντρων παρομοιάζει. Και την άκουσαν οι άνθρωποι οι σημερινοί και άλλοι την κατανόησαν και τη λάτρεψαν και άλλοι την προσπέρασαν ή και την παρεξήγησαν ακόμη. Κι ας είναι, μάτια μου, Όμηρος αυτός. Πάει να πει: Ο ποιητής των ποιητών, σε κάθε τόπο και κάθε εποχή.

Αλλά κι εκείνοι που τη φράση την ξεχώρισαν στις αγαπημένες τους, ένιωσαν άραγε την παρόρμηση να ανοίξουν τον ίδιο τον Όμηρο και να τη βρουν τούτη την ατλαντική σε βάρος φράση; Από το Άγιον Πρωτότυπον να τη διαβάσουν και να τη μελετήσουν;

Θα μου πεις: "Και πού να προλάβουν;" Άνθρωποι της εποχής μας που τους χαρίστηκε ένας Λιαντίνης μα - το βλέπω πια ολοκάθαρα - δεν πρόκειται να νιώσουν τι τους είπε. Κι αν αυτό αναμενόμενο ήταν, πώς να καταλάβεις το λόγο κάποιου που προπορεύεται παρασάγγας της εποχής του; Είναι η πίκρα αφόρητη που αγνοούν κι εκείνους που προηγήθηκαν κοντά 3000 χρόνια από τώρα. Τι κρίμα! Και τι πόνος ψυχής...

Στράφι τέτοιος λαμπρός ποιητής, στράφι και όλος εκείνος ο ολόλαμπρος πολιτισμός. Μόνο μια χούφτα άνθρωποι τον μελετούν και λίγοι ακόμη τον αγαπούν και τον τιμούν. Τουλάχιστον αυτό...

Βλέπεις, είτε γυρνώντας μέσα στο πολύβουο πλήθος και στις κοινωνικές συναναστροφές, είτε σερφάροντας στο διαδίκτυο, την ανοησία να περισσεύει και τους χαμοζωήδες να αυξάνονται επικίνδυνα. Μα πώς είναι δυνατόν; σκέφτομαι μερικές φορές όταν το πράγμα παραγίνεται και θέλοντας και μη στέκομαι και το χαζεύω... Παίρνει μια πολύ θλιμμένη έκφραση το πρόσωπό μου εκείνη την ώρα και δεν μπορώ να κρυφτώ πως κάτι με βασανίζει. Κι αρχίζουν οι ερωτήσεις μα δεν ξέρω τι να τους πω. Γιατί και να πω, θα καταλάβουν;

Αχ, αυτή η δάφνη. Που όχι μόνο κατεμαράνθη, στάχτη και μπούλμπερη έγινε.

Ευτυχώς όμως που την ώρα που περισσεύει η απογοήτευση, έρχεται μια τόση δα φλογίτσα να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα. Έτσι και σήμερα. Με τη φράση του Ομήρου. Τη χρειάστηκα κάπου και ένα τυχαίο σερφάρισμα στο διαδίκτυο για την ορθογραφία της με οδήγησε σε ένα καταπληκτικό άρθρο. Σας δίνω το λινκ για να το διαβάσετε κι εσείς. Όσοι τουλάχιστον ενδιαφέρεστε για εκείνους τους παλιούς και ξεχασμένους...

http://www.12830.gr/forum/index.php?topic=1564.0

από το ίδιο λινκ αντιγράφω αφενός ολόκληρο το απόσπασμα από την Ιλιάδα και αφετέρου μια έξοχη απόδοσή του στη νεοελληνική:

“οίη περ φύλλων γενεή, τοίη δε και ανδρών
φύλλα τα μεν τ’ άνεμος χαμάδις χέει, άλλα δε θ’ ύλη
τηλεθόωσα φύει, έαρος δ’ επιγίγνεται ώρη
ως ανδρών γενεή η μεν φύει, η δ’ απολήγει.”

(Ζ ΙΛΙΑΔΑΣ 146- 149)

[Ωσάν των φύλλων η γενιά και των ανθρώπων μοιάζει
π’ άλλα των φύλλων άνεμος στο χώμα τα τινάζει
κι άλλα απ’ το δάσος το χλωρό την άνοιξη πετιούνται
όμοια, άλλες των θνητών γενιές σβήνουν, κι άλλες γεννιούνται.]

(απόδ. Γεωρ.Ψυχουντάκη)