ΚΑΖΙΝΟ Ο ΥΜΗΤΤΟΣ...ΛΙΓΑ ΒΑΖΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ

Πριν μερικές δεκαετίες ο Υμηττός ήταν ένα καταπράσινο βουνό. Σε κάποιους το χρώμα του θύμιζε τσόχα καζίνου και αποφάσισαν να στήσουν παιχνίδι τζόγου με την ανοχή μας. Οι κυβερνήσεις άλλαζαν ή σχεδόν άλλαζαν και με χαμόγελο τεμάχιζαν σιγά- σιγά το βουνό, μοιράζοντας τα φύλλα της τράπουλας, προς άγραν ψήφου και κέρδους. Καλό το παιχνίδι τους και εμείς, δυστυχώς, παρατηρητές του έργου τους. Μοιράσαν από δω μοιράσαν από κει, ορίσανε και υπεύθυνους για την προστασία της ασυδοσίας του Υμηττού και απαιτούν από πάνω να τους πούμε και ευχαριστώ. Αν ζούσε ο Ρήγας, όχι της τράπουλας, ο Βελεστινλής, θα ξανατραγούδαγε :

"Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;"

Γιατί αυτό που ζούμε είναι μιά σκλαβιά που την εδραιώσαμε με την ψήφο μας. Ευτυχώς όμως ακόμα που κάποιοι κρατάνε μετερίζια και αντιστέκονται στη λαίλαπα της νέας τάξης πραγμάτων. Ο Υμηττός είναι κομμάτι της φυσικής και ιστορικής κληρονομιάς μας. Σίγουρα δεν μπορούμε να τον αναπλάσουμε. Μπορούμε όμως να προστατέψουμε αυτό που έμεινε και να το επεκτείνουμε έστω και λίγο.

Πώς ; Το είχε δηλώσει ο ποιητής εδώ και χρόνια :

"Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά".

Mε το να αρνιόμαστε τα πάντα, δυστυχώς γινόμαστε γραφικοί στόχοι των εξουσιαστών και διευκολύνουμε το έργο της αποτελείωσης του Υμηττού. Με το να λέμε όχι στους αυτοκινητόδρομους, όχι στο Σουφλιά, όχι στο Λαλιώτη, δυστυχώς δεν κάνουμε τίποτα. Λύσεις υπάρχουν. Μπορεί να περάσει ο αυτοκινητόδρομος υπόγεια, από σημεία που ήδη το βουνό είναι καταστραμμένο και μη αναπλάσιμο. Παραδείγματος χάριν, Στρατόπεδο Σακέτα, Εργάνη, παλαιό λατομείο Βύρωνα. Πρέπει να φέρουμε τις απόψεις μας σε τράπεζα συζητήσεων και να τους αναγκάσουμε να τις αποδεχτούν. Είναι αδιανόητο, έργα όπως οι αυτοκινητόδρομοι που γίνονται από την άγρια φορολόγηση των Ελλήνων πολιτών, να φορολογούνται έμμεσα και εσαεί με τη μορφή διοδίων.

Θα μου πείτε, εδώ δεν λύσαμε τα άλλα θέματα, θα μιλήσουμε για διόδια ;
Και ίσως να έχετε δίκαιο. Ίσως θα έπρεπε να μιλάμε για τα ιώδια που θα πρέπει να βάλουμε στις πληγές του Υμηττού μήπως και μπορέσει το τοπίο να εξυγιανθεί. Όσο για τους άχρηστους φορείς που παλεύουν για την ανάπλαση του τοπίου, ένα έχουμε να τους πούμε : με αποσμητικά αρώματα, ο ιδρώτας δεν φεύγει, επικαλύπτεται. Και η οσμή ξαναβγαίνει στην επιφάνεια μετά από λίγες ώρες.

Μπορεί κύριοι να είστε επικοινωνιακοί, μα όχι αποτελεσματικοί. Όσο για τους θλιμμένους συγγένεις που κόπτονται για τη σωτηρία του Υμηττού, δεντροφυτεύοντας δεντράκια για το θεαθήναι, θα πρέπει να πάρουν θέση για ποιά μορφή θα έχει ο Υμηττός : Εθνικός δρυμός ή περιαστικό πάρκο με λιμνούλες και παπάκια (όπου παπάκια βάλτε πολιτικούς που κάνουν τις πάπιες). Πάρτε επιτέλους θέση.

Όσο για τους εκκλησιαστικούς πατέρες, ας φροντίσουν την κληρονομία των ουρανών και ας αφήσουν την κληρονομιά των βουνών που έχουν στα χέρια τους με χρυσόβουλα ή οθωμανικά φιρμάνια.

Ο αγώνας μας θα είναι μεγάλος και σκληρός. Γιατί εκτός από τον Υμηττό, όλα τα μνημεία φυσικής κληρονομιάς της πατρίδας μας λεηλατούνται ασύστολα από τους κυβερνούντες που εμείς εκλέγουμε. Προσοχή !!! Η ψήφος σκοτώνει τη φύση!!!


Υ.Γ. Κύριε Πρωθυπουργέ, μήπως σας έχουμε παρεξηγήσει ; Και καλώς κάνετε και με την πολιτική σας καίτε τα δέντρα αυτού του τόπου; Mήπως γιατί θέλετε να αποφύγετε εκλογές βίας και νοθείας όπου και τα δέντρα ακόμα ψήφιζαν ...