Διαβάζοντας πριν από λίγο την είδηση:
ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΟΙΟ
σφίχτηκε η καρδιά μου. Ωχ, είπα, λες να είναι κανένας γνωστός μέσα;
Έτσι ξεκίνησα να αναζητώ πληροφορίες, από αγωνία για φίλους και παλιούς συναδέλφους. Να όμως που το ελληνικό πλοίο αποδείχτηκε τελικά αλλοδαπό:
ΠΗΓΗ
IN.GR - Παράθεση :
- Πειρατική επίθεση δέχθηκε το ελληνικό εμπορικό πλοίο «Σαντάλια» με σημαία Μάλτας, στα ανοιχτά της Σομαλίας. Το πλοίο, στο οποίο επέβαιναν 24 άτομα μέλη του πληρώματος, όλοι αλλοδαποί, μετέφερε κάρβουνο και είχε προορισμό τη Σλοβενία.
Όλο το πλήρωμα ξένοι και η σημαία; Μάλτας! Τι στο καλό ελληνικό πλοίο μας λένε; Πώς και από τι χαρακτηρίζεται ελληνικό ένα τέτοιο πλοίο;
Θα μου πεις τι ψάχνεις τώρα να βρεις σε μια χώρα που ο κάθε Παλαιοκώστας επιβιβάζεται όποτε κάνει κέφι σε ελικόπτερα και το σκάει από την πρώτη φυλακή της χώρας; Τη χώρα που όπως
έγραψε σήμερα ο τύπος το ίδιο το κράτος έχει αποδράσει και ... καταζητείται! Και βέβαια η δις και πανομοιότυπη κινηματογραφική απόδραση του διαβόητου κακοποιού από τον Κορυδαλλό είναι εύλογο να οδηγεί σε τέτοιες βαριές κατηγορίες κατά του κράτους αλλά είναι και άδικο ακόμη και υπό τέτοιες συνθήκες να φτάνουμε σε μηδενιστικές απόψεις και ολοκληρωτικές καταδίκες ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού. Και η σημερινή πειρατεία στο δήθεν ελληνικό πλοίο έμμεσα το αποδεικνύει.
(Έστω και αν χάσκει το άλλο τεράστιο ζήτημα των ελληνικών πλοίων που λέγονται ελληνικά και ελληνικά δεν είναι. ) Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά ώστε να γίνει κατανοητό αυτό που υποστηρίξαμε πιο πάνω:
Στις ειδήσεις λοιπόν της ημέρας αλιεύσαμε το θέμα μας και σε ελληνικά σάιτ ανατρέξαμε για τις πρώτες πληροφορίες. Κι αφού διαπιστώσαμε πως μόνο ελληνικό δεν ήταν το πλοίο, θελήσαμε να ψάξουμε περισσότερο για να δούμε αν τουλάχιστον είναι ελληνικών συμφερόντων, αν δηλαδή η εταιρεία που το εκμεταλλεύεται είναι ελληνική εταιρεία. Πώς ψάχνεις στην περίπτωση αυτή; Ξεκινάς φυσικά από
το όνομα του πλοίου. "Σαντάλια", έτσι το ανέφεραν... Σαντάλια και τσόκαρα και πασουμάκια. Αααααα, άντε τώρα να βρεις πώς γράφεται στα αγγλικά, γιατί με ελληνικό τίτλο δεν πας πουθενά. Πιάσαμε και γράφαμε όποια εκδοχή του Σαντάλια μας ερχόταν στο μυαλό... Αμ, δε. Τζίφος! Καμία εγγραφή πλοίου με τέτοιο όνομα. Και πάνω που κοντεύμε να απελπιστούμε είπαμε να κάνουμε πατέντες στο google πατώντας όσα άλλα στοιχεία διαθέταμε: Somalia, vessel, cargo, pirates, Malta, coal, Slovenia... Κι ευτυχώς το κόλπο έπιασε. Βρήκαμε την είδηση στα αγγλικά και τότε έκπληκτοι διαβάσαμε πως το πλοίο δε λεγόταν Σαντάλια αλλά
SALDANHA. ¶ντε τώρα και εξήγησέ μας σε ποια γλώσσα αυτό το όνομα διαβάζεται Σαντάλια;
Κι εξήγησέ μας και με πόση προχειρότητα γράφονται σήμερα οι ειδήσεις ή και πόσο ημιμαθείς είναι οι δημοσιογράφοι που τις συντάσσουν... ¶κου Σαντάλια! Μωρέ με σαντάλια είναι αυτός που το έγραψε. Τουρίστας της δημοσιογραφίας και αστοιχείωτος δημοσιογραφικά.
(ή μήπως κάτι άλλο; μένει να το ψάξουμε... ) Από κει και μετά, μετά τον εντοπισμό του αληθινού ονόματος και γνωρίζοντας και τη σημαία, το πράγμα ήταν παιγνιδάκι. Μπήκαμε στο
http://www.vesseltracker.com και απλώς δώσαμε στην αναζήτηση το όνομα του πλοίου. Σε δευτερόλεπτα είχαμε μπρος μας όλα τα σημαντικά στοιχεία του καραβιού. Ακόμη και φωτογραφία:
Να το καραβάκι... Το SALDANHA που μετέφερε κάρβουνο στη Σλοβενία και έπεσε στα χέρια των πειρατών της Σομαλίας. Και που για να απελευθερωθεί θα πρέπει οι πλοιοκτήτες του να καταβάλουν ένα γενναίο χρηματικό ποσό ως λύτρα. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε απαγωγή. Κι ελπίζω να μη βιαστεί κανείς να βγάλει το αυθαίρετο συμπέρασμα πως και εδώ υπήρξε δάχτυλος Παλαιοκώστα, όπως συνέβη κιόλας με την άλλη γνωστή απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου. Αλλά με τέτοια δημοσιογραφία του ποδαριού και του σανταλιού τι περιμένεις; Απλώς δεν τους πέρασε από το μυαλό, αλλιώς η χρονική συγκυρία μια χαρά εξυπηρετεί το σενάριο...
Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε. Το
SALDANHA είναι ένα φορτηγό πλοίο τύπου μπαλκ κάριερ,
75.707 tons. Έχει το σεβαστό μήκος των 225 μέτρων και πλάτος 32. Κατασκευάστηκε μόλις πριν από πέντε χρόνια - άρα είναι ένα σχεδόν καινούριο πλοίο - στα ναυπηγεία SANOYAS HISHINO MEISHO της Οζάκα (Ιαπωνία).
Παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει κιόλας πίσω του ιστορικό αλλαγής ονόματος και σημαίας. Το αρχικό του λοιπόν όνομα ήταν SHINYO BRILLIANCE και η σημαία του ήταν του Χονγκ Κονγκ (δηλαδή κινέζικη) και ένα ελάχιστο διάστημα είχε και σημαία Παναμά. Από τις 2 Νοεμβρίου του 2007 όμως ύψωσε σημαία Μάλτας και λίγες βδομάδες αργότερα (στις 27 Νοεμβρίου του 2007) άλλαξε και το όνομά του με αυτό που τώρα έγινε γνωστό σε όλη την υφήλιο (εκτός των ελλήνων δημοσιογράφων που βιάστηκαν να το ... σανταλοποιήσουν - γιατί άραγε; ).
Ιδιοκτήτες του σήμερα είναι η εταιρεία TEAM UP OWNING με έδρα τα νησιά Μάρσαλ. Ξέρεις πού βρίσκονται αυτά; Πάντως όχι στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο... Και αν ντε και καλά ενδιαφέρεσαι να μάθεις πού, με βάση τη Βικιπαίδεια ενημερώνω ότι τα Μάρσαλ βρίσκονται στον Ειρηνικό, μεταξύ Χαβάης και Παπούα Νέας Γουϊνέας - αποτελούνται δε από 29 κοραλλιογενείς ατόλες (δηλαδή ούτε καν νησιά δεν είναι της προκοπής) που από το 1986 όμως αποτελούν ανεξάρτητο κράτος!!! Όσο για τη συνολική τους έκταση είναι μόλις 181 τ. χλμ. Και όμως... το κρατίδιο αυτό έχει και ναυτιλία! (Θα έλεγα τι έχει ... αλλά είπαμε να κρατήσουμε ένα σοβαρό επίπεδο)
Εκτός όμως από τον owner, τον ιδιοκτήτη δηλαδή, υπάρχει και ο μάνατζερ... Κι αυτός είναι η εταιρεία CARDIFF MARINE, και που παρά το ξενικό της όνομα έχει επιτέλους σχέση με Ελλάδα. (Πόση; Μένει να το ψάξουμε... ) ¶ντε πια να καταλάβουμε γιατί το καράβι το λένε ελληνικό. Γιατί η εταιρεία που το μανατζάρει έχει έδρα την Αθήνα! Και συγκεκριμένα στο 80 της Λεωφόρου Κηφισίας στο Μαρούσι και ακόμη πιο συγκεκριμένα στο Omega Building. Εδώ:
έχει και την ιστοσελίδα της για περισσότερες πληροφορίες. Και από δω - επιτέλους - αρχίζει να ξετυλίγεται το μπλεγμένο κουβάρι. Αυτό που οι δημοσιογράφοι άφησαν
(ίσως και επίτηδες; ) μπλεγμένο τόσο που με μια πρώτη ανάγνωση κανείς να μην πάρει μυρουδιά τι τρέχει. Και ειδικά σε ποιον ανήκει το καραβάκι που βούτηξαν οι Σομαλοί πειρατές... Αν και λίγο παρακάτω
έπλεαν και πολεμικά σκάφη που υποτίθεται ότι είναι εκεί για να προστατεύουν τα εμπορικά πλοία από την πειρατεία.
(το κάνουν όμως; )Και χρωστάω να πω ότι έχω μείνει με το στόμα ανοικτό από όσα περίεργα ανακάλυψα από τη στιγμή που σχεδόν τυχαία είπα να ασχοληθώ με το ζήτημα. Ενοχλημένη κυρίως για την ελληνοποίηση ενός πλοίου με ξένο πλήρωμα και ξένη σημαία. Πού να ήξερα όμως πόσα άλλα θα έβρισκα παρακάτω... Και πώς εκείνο το λάθος με το όνομα του πλοίου θα άρχιζε μετά από όλα αυτά να φαίνεται όχι τυχαίο και από προχειρότητα αλλά σκόπιμο και μεθοδευμένο. Διότι χωρίς το σωστό όνομα του πλοίου είναι αδύνατον να βρεις και σε ποια εταιρεία ανήκει... Κάτι που επίσης παρέλειψαν οι φίλτατοι δημοσιογράφοι των ελληνικών ΜΜΕ να αναφέρουν. Cardiff Marine. Αυτή είναι η εταιρεία. Και πέρα από την έδρα της στο Μαρούσι αξίζει (και παρααξίζει) να δούμε και ποιον έχει στο τιμόνι της. Σε ποιον ανήκει ετούτη η εταιρεία με το ξενικό όνομα:
Γεώργιος Οικονόμου
Ένα όνομα συνηθισμένο. Με δεκάδες ίσως συνωνυμίες... Εσάς, αυτό το όνομα σας λέει κάτι; Και με την υπογράμμιση ότι μιλάμε για τον εφοπλιστή Γεώργιο Οικονόμου και όχι κάποιον άλλο συνονόματό του. Εφοπλιστής Γεώργιος Οικονόμου. Τον γνωρίζετε;
Αν όχι, πολύ κακώς. Διότι ο κύριος Γ. Οικονόμου αποτελεί ΤΟ φαινόμενο στο χώρο της ναυτιλίας. Κάτι σαν Ωνάσης του σήμερα...
Και μην παριστάνουμε τους σπουδαίους. Ούτε κι εμείς γνωρίζαμε τον κ. Οικονόμου μέχρι σήμερα που ασχοληθήκαμε με την πειρατεία στο καράβι του. Να όμως που όχι μόνο τον μάθαμε αλλά και κοντέψαμε να βγούμε και γνωστοί...
Ο κ. Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα πριν από 55 χρόνια. Γόνος εύπορης οικογένειας - όχι όμως εφοπλιστικής.
Ο πατέρας του είχε εταιρεία με είδη χαρτοπωλείου, όχι καράβια. Ο γιος κατάφερε όμως να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο. Ξεκινώντας από το Κολλέγιο Αθηνών τις σπουδές του, συνέχισε έπειτα στο περίφημο ΜΙΤ της Αμερικής με προσανατολισμό ξεκάθαρο, το χώρο της ναυτιλίας. Εκεί και πήρε όχι ένα αλλά δύο μάστερ!!! ως μηχανολόγος - ναυπηγός και έπειτα και ένα τρίτο στο
Shipping and Shipbuilding Management. Ξέρει λοιπόν σε επίπεδο μάστερ να κατασκευάζει πλοία, μηχανές πλοίων και να τα μανατζάρει επίσης.
Μ' αυτά τα "ταπεινά" εφόδια ξεκίνησε ο κ. Οικονόμου την καριέρα του στη ναυτιλία στα 1976. Και χωρίς άλλα στηρίγματα κατάφερε μέσα σε τριάντα χρόνια να γίνει ένας από τους σημαντικότερους εφοπλιστές και επιχειρηματίες - όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς. Ένα ακόμη φαινόμενο αυτοδημιούργητου έλληνα κροίσου!
Τα πρώτα του βήματα ο κ. Οικονόμου στο χώρο της ναυτιλίας τα έκανε στην ίδια εταιρεία που κάποτε κι εγώ ξεκίνησα τα ταξίδια μου. Στη Thenamaris των Μαρτίνων. Με όσα διάβασα προκύπτει ότι ήταν εκεί, στην εταιρεία, και ας μη θυμάμαι το όνομά του, το ίδιο διάστημα που δούλεψα κι εγώ δόκιμος σε ένα από τα καράβια τους. Πιτσιρικάς τότε, αφού όπως βλέπω με περνά μόλις πέντε χρόνια, άρα ήταν τότε γύρω στα 25. Ένας νεαρός υπάλληλος και αυτός που όμως με τόσα μάστερ κιόλας στο τσεπάκι του σίγουρα δε θα είχε καμία σχέση με τον τομέα των πληρωμάτων. Μάλλον απίθανο λοιπόν να τον είχα συναντήσει τότε στα γραφεία. Αλλά και πάλι προβληματίζομαι για το αν είχε ή δεν είχε συμμετοχή στη διαμόρφωση της πολιτικής της εταιρείας να προσλάβει γυναίκες... Ποιος ξέρει; Σίγουρα όμως η επιλογή εκείνη της Thenamaris και μάλιστα για το 1979 ήταν πρωτοποριακή.
Αυτή πάντως είναι και η μόνη σχέση μου με τον κ. Οικονόμου. Γιατί από κει και μετά εκείνος τράβηξε για άλλους δρόμους. Στην κρίση του '80 που λιάνισε τα κόκαλα πολλών άλλων στο χώρο της ναυτιλίας (και τα δικά μου βεβαίως) ο κ. Οικονόμου παρέμεινε στη Thenamaris και με προσοχή μελετούσε τους πετυχημένους χειρισμούς των Μαρτίνων. Έμαθε τότε πολλά για την αντιμετώπιση των κρίσεων και όχι μόνο. Έτσι πλουτίζοντας τις γνώσεις του και με εμπειρία αξιόλογη, σε λίγο καιρό άνοιξε δικά του πανιά. Στα 1986, δέκα μόλις χρόνια από την αποφοίτησή του από το ΜΙΤ, ο κ. Οικονόμου ιδρύει την πρώτη του εταιρεία, την Cardiff.
Και αν ισχύει το η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, σίγουρα στη δική του περίπτωση βρίσκει την καλύτερη απόδειξη. Γιατί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατάφερε να αποκτήσει έναν αξιόλογο στόλο και κάποια στιγμή να προχωρήσει στην
ίδρυση μιας ακόμη εταιρείας, την «Dryships», εν έτει 2004, μια εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο NASDAQ της Νέας Υόρκης!!! Κι εδώ πια το πράγμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Διαβάστε στο
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ το πρόσφατο αφιέρωμα (2 Φεβρουαρίου 2009 ) για να καταλάβετε τι εννοώ. Αλλά και από τον τίτλο του άρθρου μπορείτε να υποψιαστείτε:
Εδώ θα μεταφέρω μόνο την ουσία. Ο κ. Οικονόμου αφού επί σειρά ετών σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του και άφησε όλους με το στόμα ανοικτό μπρος στο επιχειρηματικό του δαιμόνιο - τινάζοντας ως τα ουράνια τις μετοχές της εταιρείας του - ξαφνικά πιάστηκε στην απόχη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Τα "χαρτιά" των μετοχών του από το ζενίθ κατρακύλησαν στο ναδίρ, χάνοντας συνολικά 97,6% της αξίας τους. Δε θα μιλήσω για τα υπόλοιπα οικονομικά μεγέθη που αναφέρονται στο άρθρο καθώς ελάχιστες γνώσεις έχω γύρω από αυτά και επειδή δεν είναι το κυρίαρχο που εδώ μας ενδιαφέρει η οικονομική ανάλυση και προσέγγιση του φαινομένου Γ. Οικονόμου. Εμάς μας ενδιαφέρουν πολύ πιο απλά και ανθρώπινα θέματα. Ποιο είναι το σύγχρονο πρόσωπο του ελληνικού εφοπλισμού και ποια η σχέση του με την οικονομία και με τους ναυτεργάτες της χώρας μας.