Εκτός από το καρναβάλι που σήμερα δίνει την τελευταία του παράσταση και εκτός από τα Κούλουμα που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε αύριο (έστω και αν η λαγάνα έφτασε στις 1.000 δρχ) σήμερα γίνεται και κάτι άλλο...
Πόσοι άραγε το έχουν πάρει χαμπάρι; Πώς αυτό το άλλο θα βάλει έντονη σφραγίδα και στη δική τους ζωή; Ανάμεσα στις μπριζόλες του σημερινού τραπεζιού και τα καλαμαράκια και τα χταποδάκια της αύριο;
Έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Αυτό είναι το μακάβριο γεγονός της ημέρας. Όσο μακάβρια είναι η είδηση που αφορά κηδείες και μάλιστα όχι νεκρών... μα των ονείρων των ζωντανών για μια καλύτερη ζωή.
Εκεί, στις Βρυξέλες, σήμερα συναντούνται οι 27 ηγέτες της ΕΕ για να διαχειριστούν την κρίση και τα επακόλουθά της. Γιου νόου ΚΡΙΣΗ; Καταλαβαίνει εσύ αυτό το κρίση;;; Θα σου το πω με απλά ελληνικά γιατί μας έχουν φλομώσει στις ελληνικούρες και σε άλλους περισπούδαστες όρους - μόνο και μόνο για να μας κρατήσουν (όσο μπορούν) ακόμη στον ύπνο:
Οι μάγκες που διαχειρίζονταν τις οικονομίες των χωρών Ευρώπης και εκτός Ευρώπης... την πάτησαν πανηγυρικά. Ενώ έταζαν λαγούς και πετραχήλια, κι ενώ απαιτούσαν να σφίξουμε λίγο ακόμη το ζωνάρι και έρχεται οσονούπω η μεγάλη μέρα της οικονομικής ανάκαμψης... υπομονή μας έλεγαν, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΑΣ γίνονται όλα! αίφνης το σύστημα κατέρρευσε! Σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και σαν παλάτια στην άμμο...
Τώρα τρέχουν και δεν προλαβαίνουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Και πρώτη τους έγνοια φυσικά να ρίξουν τα βάρη της κρίσης και πάλι στους εργαζόμενους.
Όμως το μέγα ψέμα και η τεράστια απάτη είναι πως η κατάρρευση δεν έγινε από τυφλό χτύπημα του Εγκέλαδα. Αλλά από τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων όλο το προηγούμενο διάστημα. Έτσι τινάχτηκε το σύστημα στον αέρα. Όχι τυχαία και όχι φυσικά εξαιτίας των εργαζομένων.
Γιατί λοιπόν τώρα να την πληρώσουμε και πάλι εμείς;
Εμείς που αντί να ασχολούμαστε με τη σύνοδο κορυφής που σήμερα θα πάρει καθοριστικές αποφάσεις, είμαστε σε κήπους και μπαλκόνια σήμερα και ελέγχουμε το μπάρμπεκιου αν έψησε καλά τη μπριζόλα!!!
Εμείς που την τελευταία βδομάδα ασχολούμασταν με το τραγούδι του Σάκη και τις πιθανότητες να κερδίσει επιτέλους το πρώτο βραβείο!!! Για να ξαναέρθει εδώ η Γιουροβίζιον και να ξαναπληρώσουμε εκατομμύρια για τη διοργάνωση...
Και που δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τι μας μαγειρεύουν. Την εβδομάδα μας την εργάσιμη να την κάνουν 3 και 4 ημερών! και ανάλογο βέβαια και το μισθό μας. Με ανάλογο βέβαια πετσοκομμένο μισθό.
Χαμπάρι εμείς... βλέπουμε κάτι συμβασιούχους να αποκλείουν την Ακρόπολη και ιδέα δεν έχουμε πόσο κοντά μας είναι η μέρα που όλοι συμβασιούχοι θα γίνουμε. Και θα δουλεύουμε μήνες απλήρωτοι, όπως δουλεύουν σήμερα εκείνοι.
Ούτε γνωρίζουμε stage τι σημαίνει... και μαύρη και ανασφάλιστη εργασία...
Ακούσαμε πως χτύπησαν μια Κούνεβα με βιτριόλι και εμείς συνεχίσαμε το ραχάτι μας στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ στο χέρι... Καταπίνοντας αμάσητα τα τηλεοπτικά σκουπίδια. Αυτά που μπουκώνουν το μυαλό μας και χαμπάρι δεν παίρνουμε τι μας περιμένει.
Θέλεις ένα αληθινό παράδειγμα; Θα σου μιλήσω για ένα σχολείο. Όχι ένα από τα πολλά αλλά ένα οποιοδήποτε... Ποιοι εργάζονται σήμερα σε ένα σχολείο; Ρωτάω και εκπαιδευτικούς αλλά και γονείς που εκεί καθημερινά αφήνουν τα παιδιά τους.
Αφενός μία μερίδα που είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Κακοπληρωμένοι μεν και με τεράστια προβλήματα στην ασφάλιση - μία οι φαρμακοποιοί δεν τους δίνουν φάρμακα με βιβλιάριο γιατί είναι μήνες απλήρωτοι από το δημόσιο, μία οι γιατροί δεν τους δέχονται με βιβλιάριο γιατί και αυτοί είναι απλήρωτοι μήνες, μία το εφάπαξ όσων βγαίνουν στη σύνταξη κάνει μήνες να τους καταβληθεί και βέβαια όλοι μαζί αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες τους με το μισθό τους. Τουλάχιστον όμως είναι μόνιμοι υπάλληλοι. Προς το παρόν... Δηλαδή μήνας μπαίνει και μήνας βγαίνει αυτοί παίρνουν (προς το παρόν) αυτό το ξεροκόμματο που λέγεται μισθός.
Την ίδια ώρα όμως δίπλα τους και για μόνιμες ανάγκες του σχολείου (δεύτερη ξένη γλώσσα πχ πληροφορική στο ολοήμερο κλπ) εργάζονται και εκείνοι που λέγονται ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ. Κι αυτοί οι άνθρωποι εδώ και χρόνια αντιμετωπίζουν μια τελείως άλλη κατάσταση. Μένουν μήνες απλήρωτοι και χωρίς καμία βεβαιότητα πως την επόμενη χρονιά θα εργάζονται. Κυριολεκτικά στον αέρα. Και κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι γίνονται οι Ωρομίσθιοι και όλο λιγότεροι οι μόνιμοι...
Την ίδια ώρα όμως στα σχολεία τρέχουν διάφορα προγράμματα... Ευρωπαϊκά και άλλα. Με γενναία χρηματοδότηση! Πχ για διετές πρόγραμμα ευρωπαϊκών προδιαγραφών ακούς να δίνεται ποσό 12.000 ευρώ. Πού πάει αυτό το ποσό; Κυρίως για ταξίδια των εκπαιδευτικών που το υλοποιούν στας Ευρώπας. Κάθε ταξίδι και χίλια ευρώ περίπου. Εισιτήρια, ξενοδοχεία, διατροφή κλπ.
Και σου ξαναλέω. Την ώρα που για τον ένα εκπαιδευτικό, το μόνιμο, δίνουν 1000 ευρώ για να πάει ταξίδι στην Ευρώπη για 3 - 4 μέρες, να δει λέει τι κάνουν και οι Ευρωπαίοι συνάδελφοι και να πάρει ιδέες (ώσμωση εκπαιδευτικής τακτικής και εμπειρίας και ανταλλαγή ιδεών κλπ ωραία πράγματα) ο άλλος εκπαιδευτικός, ο ωρομίσθιος, ο αμοιβόμενος με 7 περίπου ευρώ την ώρα καθαρά... μένει απλήρωτος από το Σεπτέμβρη...
Δυο κόσμοι και δυο ταχύτητες και δυο σταθμά... Που όμως είναι τρένα στην ίδια ράγα κινούμενα και έτοιμα να συγκρουστούν...
Εκεί λοιπόν, στις Βρυξέλες σήμερα, οι 27 ηγέτες των χωρών της ΕΕ που καλά γνωρίζουν τι συμβαίνει όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά και σε όλους τους χώρους εργασίας των χωρών τους, αυτή τη σύγκρουση θα προσπαθήσουν να αναβάλλουν. Και ο τρόπος που σκέφτονται να το κάνουν δεν είναι άλλος από τον επιμερισμό της κρίσης στους ίδιους τους εργαζόμενους. Αν δε θέλουμε λένε να καταρρεύσει όλο το σύστημα, μία είναι η λύση. Να μετατρέψουμε σε ωρομίσθιους και συμβασιούχους και άλλους εργαζόμενους. Να δουλεύουν 3 ή 4 μέρες το πολύ ώστε να μην εκτιναχτεί η ανεργία στα ύψη. Αντί να δουλεύει ο ένας για 7 μέρες... να κόψουμε τη δουλειά στη μέση. Έτσι θα πληρώνονται δύο για την ίδια δουλειά - και φυσικά θα μοιράζονται στη μέση και το μισθό. Τέρμα στον εγωισμό ο ένας ολόκληρο μισθό και ο άλλος καθόλου. Αυτή τη "δικαιοσύνη" ζητάνε να μας επιβάλλουν.
Εσύ τώρα συνέχισε να ψήνεις την μπριζόλα σου ανενόχλητος. Και ετοίμασε το χταποδάκι για τα κάρβουνα αύριο. Λες και όλα αυτά δε σε αφορούν...
Αν όμως - αν λέω - κάτι άσχημο ήδη σου μύρισε, κάνε ένα κλικ
ΕΔΩ...
για να διαβάσεις περισσότερα για τη σύνοδο κορυφής. Και για το πως η ΕΥΡΩΠΗ έχει κιόλας χωριστεί στη μέση μπροστά στην κρίση. Όχι μόνο το χι σχολείο που σου ανέφερα. Ολόκληρη η Ευρώπη σήμερα είναι δύο ταχυτήτων. Η Δυτική από τη μια και η Ανατολική από την άλλη. Το πρώην μπλοκ των σοβιετικών. Αυτό που κατέρρευσε κάτω από συγκεκριμένες ενέργειες των προηγουμένων δεκαετιών και κάτω από υποσχέσεις στους λαούς του πως θα τους βάλουν στον παράδεισο της δύσης.
Τώρα αντί για παράδεισο ζούνε την κόλαση... Μια κόλαση που την έχουν κιόλας κάνει εξαγωγή και στη δική μας χώρα στέλνοντας χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες για μια καλύτερη τύχη.
Και την ίδια ώρα κάποιοι έξυπνοι επιχειρηματίες μας προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν κάνοντας εξαγωγές του επιχειρηματικού τους δαιμονίου στις χώρες αυτές. Ξέρεις πόσες ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται σήμερα στις ανατολικές χώρες; Πάνω από 8.000!!!
- Παράθεση :
- Από το Ριζοσπάστη το ακόλουθο και την Ημερησία:
ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ: «Σήμερα στις χώρες αυτές λειτουργούν περισσότερες από 8.000 ελληνικές επιχειρήσεις και δραστηριοποιούνται όλες σχεδόν οι μεγάλες τράπεζες με 3.500 καταστήματα. Αυτό το οικονομικό θαύμα κινδυνεύει να τιναχθεί κυριολεκτικά στον αέρα συμπαρασύροντας στην κατάρρευσή του μια σπουδαία εθνική προσπάθεια. Από τις ελάχιστες που έχουν να επιδείξουμε τα τελευταία χρόνια. Οι οικονομίες των περισσοτέρων χωρών ασφυκτιούν ενώ στην Ελλάδα αναπτύσσεται ένας έντονος λαϊκισμός που τείνει να ασπαστεί η κυβέρνηση αλλά και κάποια κόμματα αγνοώντας πως μπορεί να μετατραπούν σε ακούσιους συνεργούς μιας καθόλου αμελητέας οικονομικής καταστροφής» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πως το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει σήμερα στον περιορισμένο χώρο ενός σχολείου, συμβαίνει και στην περίφημη Ευρώπη των 27... Κι αν εσύ, ο εργαζόμενος, δεν το καταλαβαίνεις, το έχουν πάρει όμως χαμπάρι οι επιχειρηματίες μας. Και φυσικά πιέζουν να ληφθούν μέτρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί αν καταρρεύσουν οι οικονομίες του ανατολικού μπλοκ, θα υποστεί τεράστιο πλήγμα και η δική μας οικονομία που εδώ και χρόνια στηρίζει την ανάπτυξή της με επιχειρήσεις στις χώρες αυτές.
Την ίδια όμως ώρα οι Αμερικάνοι από την άλλη άκρη του Ατλαντικού πιέζουν και εκείνοι για τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Ξέρεις τι ζήτησαν μόλις προχτές από την υπουργό Εξωτερικών μας; Να πάρει η χώρα φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν... και όχι από τη Ρωσία... Αλήθεια, τα μπριζολάκια σου σε κάρβουνο τα ψήνεις σήμερα; σε ηλεκτρικό ρεύμα; σε φυσικό αέριο; Λέω τώρα... μπας και καταλάβεις ότι όλα αυτά δεν είναι καθόλου μακριά από σένα. Είναι κιόλας μέσα στο σπίτι σου και κάνουν κουμάντο και στη δική σου τσέπη.
Θυμάσαι άραγε και μια κρίση που έγινε τις προάλλες με το φυσικό αέριο; Και τον περίεργο ρόλο της Ουκρανίας; Που έκλεισε τις στρόφιγγες και απειλούσε να αφήσει χωρίς αέριο τις χώρες της Ευρώπης;
Άντε τώρα, πολλά σου είπα για τέτοια μέρα. Πάω κι εγώ να φάω τα μπριζολάκια της μαμάς μου... καλή όρεξη και σε σένα...
Και μη σκέφτεσαι καθόλου τι θα φάει ο ωρομίσθιος συνάδελφος σήμερα. Και ο συμβασιούχος γείτονας... Συνέχισε έτσι με παρωπίδες τον ίδιο δρόμο του μεσάνυχτα και όλη η φύση ησυχάζει!
(αύριο που θα βγουν οι μάσκες και θα αρχίσει η Σαρακοστή μην ψάξεις τον ένοχο... τράβα απλώς μπροστά στον καθρέφτη... )