Ακρόπολη και Λιαντίνης

Ακρόπολη και Λιαντίνης...

Θέμα τεράστιο. Και σχέση ερωτική. Σε μορφή αποσπασμάτων και μόνο - ψηφίδων στο τεράστιο ψηφιδωτό που στόλισε ο ίδιος ολοζωής, παρουσιάζουμε τα ακόλουθα:

1. "ΟΔΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ" Απόσπασμα με τίτλο "Νταλιάνα" από το ανέκδοτο έργο του Δημήτρη Λιαντίνη "Οδός Ακροπόλεως", σε μορφή βίντεο.

2. Κείμενο από το ίδιο έργο, το ανέκδοτο έργο "ΟΔΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ" του Δημήτρη Λιαντίνη. Προσφορά της αγαπημένης μας Φωτεινής που την ευχαριστούμε θερμά για την πολύτιμη βοήθειά της:

Παράθεση :

Τα Προπύλαια του Μνησικλή οδηγούν στην Ακρόπολη. Και η Ακρόπολη είναι το όριο της ανθρώπινης φύσης που για μια στιγμή κατορθώθηκε από τον άνθρωπο και στις τρεις διαστάσεις του. Στην αλήθεια, στην εμορφιά, και στην αρετή.


Τι βλέπει κανείς σήμερα, όταν στέκεται μπροστά στην Ακρόπολη; Τι ακούει και τι διαλογίζεται; Ω! Εδώ η χαρά και η χάρη είναι απλή, όσο ο άνεμος στους λόφους, και η χλωροφύλλη στα φυτά.


Καβαλαρέοι και ίπποι ανεβάζουν τις ριπές των χιτώνων ψηλά. Ως τα φτερουγητά του φωτός, και τα κύματα των ορέων.

Ξανθός ο παλμός των σωμάτων και ίουλος, παιζογελά στον αγέρα και φρίσσει. Εδώ παίζουν οι ήχοι του πλαγίαυλου και της λύρας σε ρυθμούς στερεούς. Και στήνουν χορό οι λευκές πέτρες.

Κόρες μικρές κομίζουν στον ώμο υδρίες από φως. Λυγίζουν τα χέρια τους να δεηθούν στη θέα, και σκορπίζουν στους κήπους με τις μυρτιές αγκαλιές τα περιστέρια.

Στα Ηλύσια Πεδία αλυγαριές και νάρκισσοι και ασφόδελοι και δαφνώνες γιορτάζουν τους πρώιμους νεκρούς.

Αλάργα, στα πέλαγα και στους λειμώνες, λάμνει ο Ιάλεμος και η Σαλαμίνα. Λένε τα φύλλα της ελιάς, και λένε τα φιλιά της Ελένης. Και ο ήλιος στα διάσελα υλοκτόνος και υλοκράτης ελαύνει. Με έλυτρα ελληνικά. Λαμπρή.
Συνδύο συντρείς οι γέροντες ραβδοφόροι ανεβαίνουν τα μάρμαρα της γιορτής. Και δίπλα τους βαδίζουν ίσκιοι ασημένιοι, ο άρτος των πουλιών, και οι λευκές λήκυθοι. Ο κάθε ένας κρατεί ημερωμένο στα χέρια του κι από ένα δικό του, το αγρίμι του θανάτου.

Πολεμικές τριήρεις ανοίγουν τα πανιά τους πέπλα. Και αρμενίζουν στο στερέωμα με τους άλλους ναυτικούς πλόες. Με την Τρόπιδα, το Ιστίο, την Πρύμνη, την Αργώ.

Στον ιερό δρόμο για τη Δήλο αναπλέει η σωφροσύνη ασύλητη. Κυανοφύκη αναμεριάζουν στις όχθες των νερών. Και υάκινθοι και στεφανιαία τα σέλινα.

Άλογα και κύματα και ζέφυροι και χελιδρονιές υπογράφουν και φρουρούν την εκεχειρία της Λύπης.

3. Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Προσφορά της Λουκίας που άοκνα εργάζεται στον τομέα της απομαγνητοφώνησης ηχητικών αποσπασμάτων από ομιλίες και διδασκαλίες του Λιαντίνη, ώστε ο λόγος του να μπορεί να γίνει προσπελάσιμος στη μελέτη - φάρμακο στην τακτική της μετατροπής του Λιαντίνη σε αντικείμενο για τις μάζες και το πλήθος που αντί να διαβάζουν προτιμούν να αράζουν με το τηλεπιλότ ανά χείρας μπρος στα βίντεο...

4. Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Προσφορά της Φωτεινής. Θεματική ενότητα που ανοίχτηκε με αφορμή απόσπασμα από το ανέκδοτο έργο του Δημήτρη Λιαντίνη ΟΔΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ και γεγονότα διαμαρτυρίας στον ιερό βράχο τον περασμένο Δεκέμβρη.

5. Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Από τις απομαγνητοφωνήσεις της Λουκίας - χαρακτηριστικό δείγμα του τιτάνιου έργου της στον τομέα αυτό.

Τιτάνιο είναι ΜΟΝΟ το δικό σου έργο, αγαπημένη μου Δανάη.
Τιτάνια και η προσπάθειά σου να κρατήσεις ζωντανή τη θύμιση της φλόγας για την οποία μιλάει ο Ποιητής.

«Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξανάβρουμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξανάβρει τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά , τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη. Εμείς, δεν μπορεί, θυμόμαστε ακόμη τι δώσαμε. Εκείνος θα θυμάται μονάχα τι κέρδισε από την κάθε του προσφορά. Τι μπορεί να θυμάται μια φλόγα; Α θυμηθεί λίγο λιγότερο απ'ό,τι χρειάζεται, σβήνει· α θυμηθεί λίγο περισσότερο απ'ό,τι χρειάζεται, σβήνει.
Να μπορούσε να μας διδάξει, όσο ανάβει, να θυμόμαστε σωστά. Εγώ τέλειωσα· να γινότανε τουλάχιστο να αρχίσει κάποιος άλλος από κει που τελείωσα εγώ."