Ο Υμηττός βρίσκεται δικαιολογημένα αυτό τον καιρό στο προσκήνιο, με αφορμή την απειλή για νέους αυτοκινητοδρόμους και το σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ για νέο ΠΔ, που υπονομεύει ακόμη περισσότερο την ήδη ανεπαρκή προστασία του βουνού από τις ανθρώπινες επεμβάσεις. Παράλληλα λοιπόν με τα σοβαρά αυτά ζητήματα, η θεματική ομάδα "Δικαιώματα των Ζώων" των Οικολόγων Πράσινων ζητάει τη στήριξη πολιτών, οργανώσεων, δήμων και κομμάτων στην εξής κίνηση: Την άμεση και οριστική παύση του κυνηγιού σε ολόκληρο τον Υμηττό.
Σύμφωνα με τη διάταξη που ήδη ισχύει για το κυνήγι στον Υμηττό (Δ.Α.Δ. Θήρας 6404 / 43 / 27.9.2001), απαγορεύεται για μία δεκαετία (από το 2001) το κυνήγι στη δυτική πλαγιά του Υμηττού (από την κορυφογραμμή μέχρι τα όρια των Δήμων του Λεκανοπεδίου Αθηνών), ενώ επιτρέπεται στην ανατολική πλαγιά του (από την κορυφογραμμή και κάτω).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι:
α) Ο Υμηττός είναι μία όαση πρασίνου για τους κατοίκους της Αθήνας και των Μεσογείων. Είναι τόπος αναψυχής, ηρεμίας, άσκησης και πολιτιστικού ενδιαφέροντος για μια μεγάλη μερίδα πολιτών, όλων των ηλικιών, καθώς και ορειβατικών και πεζοπορικών συλλόγων οι οποίοι ενοχλούνται από την έλλειψη ασφάλειας που νοιώθουν όταν κινούνται σε χώρους όπου δραστηριοποιούνται κυνηγοί. Ενδεικτικά, τα μονοπάτια «δέκα» (μέρος του οποίου διασχίζει την βόρεια κορυφογραμμή) και «πέντε» (από τις κεραίες του Ο.Τ.Ε. μέχρι την Παιανία) μαζί με τους υπάρχοντες δασικούς δρόμους, δέχονται μεγάλο αριθμό επισκεπτών σε πεζοπορικές ομάδες ή μεμονωμένα. Τα άτομα εκτίθενται σε υψηλό κίνδυνο και ψυχική αναστάτωση κατά την κυνηγετική περίοδο και πέραν της δίκαιης αγανάκτησής τους δημιουργείται έντονος προβληματισμός να επισκεφθούν ξανά τον Υμηττό.
β) Η δυσκολία διαχωρισμού μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής πλευράς του Υμηττού από πολίτες και κυνηγούς, η ίδια η έκταση του Υμηττού και η εκ φύσεως δυσκολία φύλαξης του βουνού καθώς και η περσινή μεγάλη πυρκαγιά, που κατέστρεψε εκτεταμένες περιοχές στην ανατολική πλευρά, ακριβώς δηλαδή εκεί που επιτρέπεται το κυνήγι, έχουν ως συνέπεια τη μη προστασία των θηλαστικών και πτηνών του Υμηττού.
γ) Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, το 30% των πουλιών που έχουν παρατηρηθεί στην Ελλάδα υπάρχει μόνον στον Υμηττό, με 30 από τα είδη αυτά να θεωρούνται σπάνια ή απειλούμενα σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Και επειδή στο κυνήγι, αντίθετα με τη διαδικασία της φυσικής αλυσίδας, σκοτώνονται τα πιο γερά και δυνατά ζώα, με πλήθος άλλων να τραυματίζονται θανάσιμα, τα ζώα και πτηνά στον Υμηττό απειλούνται άμεσα.
δ) Τέλος, ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας του κυνηγιού αντιτίθεται στο δικαίωμα της πλειοψηφίας των πολιτών στη χώρα μας οι οποίοι επιθυμούν να απολαμβάνουν με ηρεμία και ασφάλεια τη φύση σε όλο της το μεγαλείο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μια μειοψηφία πολιτών καθορίζει και περιορίζει τις κινήσεις της πλειοψηφίας των πολιτών σε ένα δημόσιο χώρο.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ καλούν την πολιτεία να προχωρήσει στην άμεση και οριστική παύση του κυνηγιού σε ολόκληρο τον Υμηττό αναγνωρίζοντας ότι στο πλαίσιο του πολιτισμού που θέλουμε να προάγουμε, η μη βία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Ο σεβασμός και η συμπόνια για όλα τα πλάσματα της φύσης συνδέεται άμεσα με τις αρχές μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Στην περίπτωση του Υμηττού, η αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων, μέσω της παύσης του κυνηγιού, θα συμβάλλει στην προώθηση μιας οικολογικής, πολιτισμένης και σύγχρονης προσέγγισης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος του βουνού.