ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ

Αγαπητοί φίλοι, καθώς έψαχνα στο Διαδίκτυο το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως, έπεσα επάνω του. Δεν χάνεται τούτο το πράγμα, πας και πέφτεις κατευθείαν. Και μέσα στην ηλεκτρονική ξενάγηση νάσου και το εστιατόριο των 700 τ.μ. με θέα την Ακρόπολη.

Κύριοι, οι νεοέλληνες είναι θλιμμένοι. Θα βλέπουν ότι λείπουν από απέναντι τα μάρμαρα και δεν θα μπορούν να φάνε. Διότι μπορεί να μην το δείχνουμε αλλά είμεθα πατριώται. Έτσι οι υπεύθυνοι βρήκαν την κατάλληλη λέξη για να δελεάσουν τους θαμώνες του εστιατορίου. ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΕΖΕΔΕΣ.

Ελληνικοί. Ωραία λέξη. Μεζέδες. Ωραία τουρκική λέξη, κατά τον κ. Γ.Μπαμπινιώτη. Ελληνοτουρκική συμφιλίωση με θέα τον ιερό Βράχο της Ακροπόλεως. Ο Ερντογάν έχασε που δεν ήρθε! Εγώ πάντως για να είμαι ειλικρινής έστειλα την επιστολή μου στον εν λόγω Οργανισμό για το νέο Μουσείο και την παραθέτω :

Κύριοι, να ευχηθώ και εγώ για την καλή αρχή του Μουσείου. Και επειδή το Μουσείο είναι στα χέρια Οργανισμού, φροντίστε ο Οργανισμός να είναι υγιής και να μην πάσχει κανένα όργανο. Ψάχνοντας σήμερα να βρω υπεύθυνο (πράγμα σπάνιο για τα χρόνια που βιώνουμε στην Ελλάδα), θα ήθελα απλά να ρωτήσω ως Έλληνας πολίτης, όσο ακόμα μου επιτρέπουν να είμαι, ποιός υπεύθυνος του Μουσείου γνωρίζει άπταιστα τουρκικά. Ωραία η παρουσίαση του καταλόγου του εστιατορίου της Ακροπόλεως (οι ρώσοι έχουν εκπλαγεί και μας ζηλεύουν γιατί αυτοί δεν έχουν εστιατόρια στο Ερμιτάζ, όπως και άλλοι λαοί με γηγενή πολιτισμό), αλλά η λέξη μεζές, όπως αναφέρει και ο αγαπητός καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης, είναι καθαρά τουρκική. Θα συμφωνήσω να συνεχίσει να υπάρχει, εάν τουλάχιστον σερβίρονται εντός του χώρου ιμάμ μπαϊλντί, ούρφα κεμπάπ, παπουτσάκια, μουσακάς και ντολμάδες γιαλαντζί. Οι δε γιαλαντζί ντολμάδες ταιριάζουν ιδιαίτερα με την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα. Υπεύθυνου ή ανεύθυνου.

Κύριοι, η λέξη εδέσματα βλέπω ότι δεν σας κάνει. Μια λέξη με βαθιές ελληνικές ρίζες. Την πετάξατε εκτός. Ευτυχώς όμως διεκδικείτε τα ιερά γλυπτά του Παρθενώνα. Διότι Κύριοι αν έρθουν θα ανέβουν και οι πωλήσεις του εστιατορίου σας. Μέχρι τότε φροντίστε να προμηθευτείτε κοκορέτσια, προβατίνες και άλλα ψητά εδέσματα αφού πρώτα τα ψήσετε στα 700 τ.μ. του εστιατορίου σας. Μέσα στους καπνούς πετάξτε και μερικές φωτογραφίες φιλοσόφων, όπως του Πλάτωνα, π.χ., και γράφτε στους τοίχους "νεοελληνικόν συμπόσιον". Που ξέρετε, μπορεί να έρθει και ο Ερντογκάν για να δοκιμάσει.

Με εκτίμηση για την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα,

Γευσιγνώστης, Σωτήρης Μπότας

Θα μου πείτε τι περιμένω; Μονάχα ένα πράγμα: να μου στείλουν delivery κανένα ιμάμ μπαϊλντί λόγω διαίτης που κάνω και να μου πουν εις άπτεστον τουρκικήν Άϊ- σιχτίρ γκρινιάρη νεοέλληνα !!!

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Αγαπητέ Σωτήρη,

οξυδερκής πάντα παρατηρητής έστρεψες εύστοχα το βλέμμα μας στα λεπτά εκείνα σημεία που παρά τα μεγάλα λόγια αποκαλύπτουν τις αλήθειες που λαγνοβοούν στις σκιές του απαστράπτοντος λαμπρού έργου.

Επισκέφθηκα ηθελημένα τις σελίδες του νέου μουσείου για να δω τους ... μεζέδες και ιδίοις όμμασι.

http://www.theacropolismuseum.gr/default.php?pname=Cafe&la=1

Και βρήκα δίπλα στους μεζέδες και τους καφέδες. Στο Καφέ του μουσείου...

Δε θα γκρινιάξω για τη λέξη: Καφέ, διότι ταιριάζει στο συναίσθημα και στα έθιμα του λαού. Να πηγαίνουμε λοιπόν στο μουσείο το νέον και μετά να μην παραλείπουμε το καφεδάκι της παρηγοριάς...

Αλλιώς αν είχαν τα πράγματα θα βρίσκαμε εκεί το ελληνικό αναψυκτήριο. Φαίνεται όμως πως στον τόπο έπεσε λίβας και το εξαφάνισε κι αυτό από το λεξιλόγιό μας. Κρίμα... Η επιδότηση για τα άλλα ... ψυκτικά το απολησμόνησε το φουκαριάρικο και μαζί και την άλλη ωραία ελληνική λέξη το κυλικείο.

Μεζέδες λοιπόν και καφέδες...

Και σε μας τι μένει; Να οργανώσουμε εκεί μία συνάντηση όχι για να φάμε και να πιούμε, μα για να διαβάσουμε τον Ελληνοέλληνα του Λιαντίνη. Να τον διαβάσουμε και να κλάψουμε πικρά όπως κι εκείνος έκλαιγε όταν τον διάβαζε...

Να τον διαβάσουμε τον Ελληνοέλληνα λέω ακόμη και αν δεν πάμε ως εκεί. Για να καταλάβουμε γιατί δεν πρόκειται τα μάρμαρα ποτέ να γυρίσουν. Και γιατί οι ξένοι:

μας παίρνουν στο μεζέ

κάθε που φουσκώνουμε σαν διάνοι για το ζήτημα της επιστροφής. Και ναι... θαρρώ ιδιαιτέρως επιτυχημένη την αναφορά σε μεζέδες. Διότι όπως λέγει και η παροιμία:

Γλώσσα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 421 Registration date : 01/11/2007

Ειρήσθω εν παρόδω: Και ο καφές τούρκικης προέλευσης είναι.

Καφέδες και μεζέδες λοιπόν. Κρίμα που δεν ήρθε ο Ερντογάν. Θα αισθανόταν σαν στο σπίτι του.

Aγαπητοί φίλοι, Δανάη και Ηρακλή, πόσες αλήθειες βγάζει η γραφή σας! Αλήθειες που δυστυχώς ένας τυφλός λαός δεν μπορεί να διακρίνει. Το άσχημο είναι ότι ένας εκ γενετής τυφλός μπορεί και αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα και με μεγαλύτερη ευαισθησία από το απλανές βλέμμα του Νεοέλληνα. Κοσμοσυρροή και συρφετός, πάνε κι έρχονται σαν τα μυρμήγκια. Συγγνώμη που παρομοιάζω το Νεοέλληνα με το μυρμήγκι γιατί ο γίγαντας του μικρόκοσμου δουλεύει σκληρά για να επιβιώσει ως είδος. Σε αντίθεση με το Νεοέλληνα που κάνει τα πάντα για να αφανιστούμε σαν φυλή. Πόσοι λοιπόν από αυτούς τους συρρέοντες π.Μ. (προ Μουσείου, όπως προ Χριστού), ανέβηκαν οι ίδιοι και ανέβασαν και τα παιδιά τους στον ιερό Βράχο; Πόσοι από αυτούς που μπαίνουνε μέσα γνωρίζουνε τρία ονόματα αρχαιοελληνικών αγαλμάτων; Και πόσοι κατανοούν την έννοια κλασική Παιδεία; Αυτή που με ιδιαίτερη φροντίδα μεταβίβασε ο Γέλλιος στους Ρωμαίους και ευρύτερα στην Ευρώπη. Κι όμως, ήρθαν να δουν το Museum και τα μάρμαρα που περιέχει. Ευτυχία θα ήτανε αν κάποιος από αυτούς τους επισκέπτες γνώριζε τους στίχους-καταγγελία του Λόρδου Βύρωνα όταν έγραφε από το 1800 ακόμα :

Παγώνει Ελλάδα ευγενική
η καρδιά που σ' ατενίζει,
σαν εραστής πια δεν σκιρτά
πάνω απ' τα χώματά σου,
τυφλό είν' το μάτι που θωρεί
και δεν δακρύζει
τα κάστρα σου γυμνά,
συντρίμμια συλημένα τα ιερά σου
σε χέρια Βρετανών, που θ' άρμοζε
καλύτερα να στέρξουν
λείψανα σαν αυτά
που ανεπανόρθωτα χαθήκαν.
Κατάρα στη στιγμή
Που απ' το νησί τους ξεχυθήκαν
τον άμοιρο τον κόρφο σου
πάλι για να κουρσέψουν
και τους θεούς σου που ούρλιαξαν
όταν ξεριζωθήκαν,
στη φρίκη του Βορρά να φυγαδέψουν.

Μουσείο. Τι μεγαλείο αυτή η ελληνική λέξη! Ένας ζωντανός Ναός των Μουσών. Ερατώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Καλλιόπη, Κλειώ, Μελπομένη, Ουρανία, Πολύμνια, Τερψιχόρη. Ναός των Τεχνών και του Πνεύματος ενός ολόκληρου λαού. Γιατί επιτρέπουμε σε βέβηλους εμπόρους να αμαυρώνουν τα όσια και ιερά των Ελλήνων; Κάποτε ένας Δάσκαλος πήρε το φραγγέλιο κι οργισμένος ίσως για πρώτη και μοναδική φορά το έστρεψε εναντίον τους. Στις μέρες μας ένας άλλος μεγάλος Δάσκαλος προτίμησε την πνευματική αυτομαστίγωση και πήρε τα βάρη ενός Έθνους πάνω του. Αυτοθέλητη έξοδος από τον υλικό κόσμο. Και ταυτοχρόνως θεματοφύλακας της ελληνικής Παιδείας.

Γι' αυτό αγαπητοί μου φίλοι, μέσα σε όλη αυτή τη θλίψη του νεοελληνικού θεάτρου υπάρχει η ελπίδα ανάκαμψης στα λόγια των μεγάλων Ελλήνων Δασκάλων. Και η πρακτική στα χέρια μας…

Εμένα πιό πολύ κι απ' τους μεζέδες και τους καφέδες αυτό που με ενοχλεί είναι πως το νέο Μουσείο κρύβει με τον τεράστιο κατάμαυρο όγκο του το φωτεινότερο δημιούργημα των αιώνων, από ωρισμένες δε οπτικές γωνίες τείνει να εξαφανίσει τελείως τον πανίερο Βράχο.

Από το να βλέπω μια Ακρόπολη ιμιτασιόν, διαλυμένη, διαμελισμένη, αποσυναρμολογημένη (μάρμαρα, κίονες, σπόνδυλοι, λίθοι, ανάγλυφα, κλπ) μέσα στο Μουσείο του Τσουμί, θα προτιμούσα να είχε παραμείνει στη θέση της, έστω και εκτεθειμένη στη ρύπανση. Να σβύση σιγά-σιγά μόνη της και όρθια.

Κατά τη γνώμη μου το κατασκεύασμα αυτό της άτεχνης Τεχνολογίας είναι προσβολή και ύβρις να αποκαλείται Μουσείο, κατοικητήριο δηλαδή των Μουσών, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Σωτήρης. Δεν είναι παρά ένα μουσείο άμουσο "ως τας Μούσας αφανίζον" που γράφει στις Νεφέλες ο Αριστοφάνης, σα να πέρασε κάποιος μουσσώνας και τα σάρωσε όλα στο διάβα του. Φοβάμαι ότι οι Μούσες έχουν αναχωρήσει προ πολλού έντρομες και πανικόβλητες μακριά. Αλλά και η Αιδώς και η Νέμεσις μας έχουν παρατήσει, όπως είχε προφητεύσει και ο Ησίοδος στο "Έργα και Ημέραι" του :

"και τότε δή προς Όλυμπον από χθονός ευρυοδείης Λευκοίσιν φάρεσσι καλυψαμένα χρόα καλόν
αθανάτων μετά φύλον ίτον προλιπόντ' ανθρώπους
Αιδώς και Νέμεσις· τα δε λείψεται άλγεα λυγρά θνητοίς ανθρώποισι· κακού δ' ουκ έσσεται αλκή".

Και του κακού δεν θα υπάρξει θεραπεία…

Το Μουσείο του Τσουμί ά-σχημο, ά-μορφο, ένα απρόσωπο υαλούργημα παντελώς αταίριαστο, αλλότριο και ξένο προς το προς το περίπυστον φυσικό αττικό τοπίο και σκηνικό, "εις τον τόπον που δεν μαυρίζει ούτε το μάρμαρον εις χιλιάδες χρόνια", όπως έγραψε το 1907 ο Περικλής Γιαννόπουλος στηλιτεύοντας την "Ξενομανία" των συγκαιρινών του. Αυτός ο φαιός, σκοτεινόχρωμος υάλινος "θερμοσυσσωρευτής" δεν συνάδει, δεν δένει με την ελληνική φύση με το ελληνικό χώμα και το ελληνικό φως.

Ήρθαν ντυμένοι "φίλοι"
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους… (Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί).

Αν ακούγαμε τις φωνές των ποιητών ...

Εγκαινιάστηκε ο νέος σταθμός αυτοκινήτων "ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ", με όψη και στυλ αμερικανικής πρεσβείας

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Iiy_ii10

ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ !!!

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ 15844510

Τα δύο αρχοντικά νεοκλασικά, του Β.Παπαθανασίου και της Ελ. Κουρεμένου ενοχλούσαν το νέο μουσείο γιατί εμπόδιζαν τη θέα από το εστιατόριο (αυτών που πηγαίνουν για να φάνε μπεκρί μεζέ και να πιούν τον καπουτσίνο τους με ανεμπόδιστη θέα). Γι' αυτό και την ημέρα των εγκαινίων του Μουσείου ο Βαγγέλης έκανε στο σπίτι του δεξίωση, κάτι που επέσυρε την μήνι του μεγαλοδημοσιογράφου του ΣΚΑΪ Άρη Πρωτοσάλτε και το σχολίασε στην εκπομπή του έμπλεος αγανακτήσεως.
Πήγανε δηλαδή να του γκρεμίσουνε το σπίτι του ανθρώπου κι αυτός έπρεπε να πανηγυρίζει μαζί τους για την παρολίγο κατεδάφιση ενός έργου Τέχνης που τυγχάνει να είναι και το δικό του σπίτι !!!

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Image_10

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ !!!

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Image_12

«Η λογική του Μουσείου είναι να είναι προσιτό σε όλους του Ελληνες πολίτες, να αισθάνονται σ' αυτό σαν στο σπίτι τους». Ειπώθηκε από ανθρώπους του Υπουργείου Πολιτισμού.

Τα πειστήρια: η μπίρα έχει 1,7 ευρώ, το αναψυκτικό και το ποτήρι κρασί 2 ευρώ. Ασυναγώνιστη στη χώρα του ακριβότερου καφέ και η τιμή των ροφημάτων: ο εσπρέσο 1,8 ευρώ, ο καπουτσίνο 2 και ο φρέντο 2,2 ευρώ.

Μια τετραμελής οικογένεια με 20 ευρώ μπορεί να απολαύσει τα κρύα πιάτα του εστιατορίου μαζί με ποτό. Στον κατάλογο (υπέροχα τα μινιμάλ σουπλά με την κάτοψη του Παρθενώνα) θα βρείτε εκλεκτά σάντουιτς (από 2,8 έως 3,5 ευρώ) και ελληνικά πιάτα που θα ικανοποιήσουν τον απαιτητικότερο γκουρμέ (με την υπογραφή της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων). Κοπανιστή Μυκόνου με καρπούζι (3 ευρώ), δροσερή σούπα με αγγούρι, γιαούρτι και δυόσμο (4 ευρώ), πατατοσαλάτα με αντζούγιες Καλλονής (5 ευρώ), αυγοτάραχο Αιτωλικού με αποξηραμένα σύκα (το ακριβότερο πιάτο, 9 ευρώ).

Για την ώρα, χωρίς εισιτήριο δεν μπορείτε να εισέλθετε στο εστιατόριο και το εκπληκτικό μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου, παρά μόνο στο καφέ του ισογείου (υπάρχει η υποδομή να εξυπηρετούνται 500 καθιστά άτομα).

Τελικός στόχος είναι το εστιατόριο να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το Μουσείο ώς τις 12 το βράδυ, με περισσότερα πιάτα και περισσότερους μεζέδες. Σαν στο σπίτι μας λοιπόν.

Σε άλλη θεματική ενότητα η Δανάη έγραψε:

"Το τραγικό είναι πως η αλλαγή ξεκίνησε με το χτίσιμο ενός Παρθενώνα και κατέληξε σήμερα να μην αντέχει αυτός ο Παρθενώνας (μ' αρέσει εδώ αυτή η λέξη περισσότερο) τα αποτελέσματα της ανάπτυξης. Έτσι κομματάκι κομματάκι τον μαζέψαμε και τον κλείσαμε στο μουσείο!".

Kαι δεν πρέπει επίσης αγαπητή μου Δανάη να παραβλέψουμε ότι τα αποσυντεθειμένα μέλη της διαμελισμένης Ακροπόλεως που είναι φυλακισμένα στο νέο Μουσείο, θα αποτελούν μόνιμη πρόκληση όχι μόνον αρπαγής, αλλά καταστροφής ακόμη, από κάποιον "παράφρονα", όπως εκείνον που προ ετών ώρμησε με ένα σφυρί στο χέρι και έσπασε το περίφημο άγαλμα του Μιχαήλ Αγγέλου "La Pieta", που ήταν εκτεθειμένο στο ναό του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη. Και να κλαπή, αν εξαφανισθή κάποιο τεμάχιο (σπόνδυλος, ανάγλυφο, αέτωμα, θριγκός, διάζωμα…) εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, "εγώ" πώς θα το ξέρω; Πώς θα το μάθω;

Γι' αυτό έχουμε δικαίωμα να παρατηρούμε και να σχολιάζουμε. Να μην εφησυχάζουμε, αλλά να ανησυχούμε. Αλήθεια, υπάρχει υπεύθυνη απογραφή των διαλελυμένων, εις τα εξ ων συνετέθησαν, μερών;" Ξέρει κανείς; Διαβάζω ότι ο Παρθενώνας αποτελείται από 13.500 λίθους περίπου (Εγκυκλοπ. Λεξ.ΗΛΙΟΥ) – η μαρμάρινη κεράμωσίς του αριθμεί 9000 τεμάχια (Μαν.Κορρέ "Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα", χώρια τα Προπύλαια, ο Ναός της Απτέρου Νίκης, το Ερεχθείον …. Χώρια τα διάφορα (πραγματικοί "πολύτιμοι λίθοι") που πολλές φορές, περαστικοί "τουρίστες" συνελήφθησαν να προσπαθούν, φεύγοντας, να τα πάρουν μαζί τους ως "souvenir" … ενθύμιο … "γούρι" …

Η "λογική" του – "σε χαλάω, σε διαλύω, σε πεθαίνω, σε καταλύω για να σε σώσω", η λογική της παντοδύναμης Τεχνολογίας που αδυνατεί να προστατεύσει από τη ρύπανση το ιερότερο μνημείο της οικουμένης, δεν είναι λογική. Είναι παραλογισμός.

Αξίζει η αναφορά για όσα είχε γράψει σχετικά με το νέο μουσείο, ο αρχιτέκτονας – πολεοδόμος κ. Αντωνιάδης στο θαυμάσιο άρθρο του με τίτλο ΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ "ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ" .

Δυστυχώς το μη πρωτογενούς σύλληψης και δείγμα υπερκάκιστης παραχάραξης κτίριο, για το οποίο είχα γράψει εδώ και μερικά χρόνια (βλ. "Η Αυγή" 28.4.2002, σ.33) οδεύει σήμερα προς αποπεράτωση, με την απαίτηση μάλιστα να κατεδαφιστούν δύο σημαντικότατα κτίρια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Νο.17 και 19. Επιπλέον, να προσθέσω σήμερα ότι το παρόν κτίριο, πέραν από οτιδήποτε άλλο, είναι και δείγμα υψηλότατου βαθμού "αρχιτεκτονικής" ανηθικότητας, που δεν γνωρίζει ούτε ιερό ούτε όσιο, αν και είναι για όσους γνώριζαν τις θεωρίες και επεμβατικές θέσεις του Τσούμι από παλιά – ευθυγραμμισμένο με τα "πιστεύω και κοσμοθεωρία" του. Μια κοσμοθεωρία, όπως απεδείχθη διαχρονικά, ενός "μαέστρου της χειραγώγησης", της "κρυφής ατζέντας" και της "ευελιξίας", ενός εχθρού του παρελθόντος, του "αρχιτεκτονικού προγράμματος", αλλά και της κατά τον Έλληνα διαχρονικά, "λογικής και τάξης"…

… έλα όμως που η λογική και η τάξη του Παρθενώνα, της Διονυσίου Αεροπαγίτου, των νεοκλασικών που τώρα απαιτεί να κατεδαφιστούν, θα έπρεπε να είναι και "δικό" μας θέμα, θέμα της δικής μας αρχιτεκτονικής και περί χώρου, τόπου … σε σύγκρουση" με τα ελληνικά περί χώρου πιστεύω, με εκείνο που εδώ και χρόνια έχω αποκαλέσει σε αισθητικά μου κείμενα "αρχιτεκτονικό και αισθητικό DNA των λαών".

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω και αφού για μένα οι κύριοι υπεύθυνοι για την υπό αποπεράτωση τραγωδία είναι όλοι εκείνοι που έδωσαν σ' αυτόν τον αρχιτέκτονα (και τον Έλληνα συνεργάτη του Μιχάλη Φωτιάδη) το βραβείο για να χτιστεί το συγκεκριμένο κτίριο και τα ονόματά τους θα πρέπει να τα καταγράψει για την ολέθρια συνεισφορά τους η ιστορία, επιτρέψτε μου την τελευταία στιγμή να επανέλθω…

Η κριτική γνώμη μου, λοιπόν, είναι ότι ο μελλοντικός "Κάτω Παρθενώνας", κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενος Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα των ημερών μας, ακόμη μεγαλύτερο, αν μου επιτραπεί το ακραίον της σύγκρισης, και από τον καταστροφικό πρόσφατα χαμό του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας. Γιατί, όπως μας λένε, ο δρυμός σε 100 χρόνια θα αποκατασταθεί, το συντελούμενο αρχιτεκτονικό ανοσιούργημα θα παραμένει…

"Διάλογο των αιώνων" το αποκάλεσε ο Τσούμι σε πρόσφατη συνέντευξη με αρχιτέκτονες και τον υπουργό Πολιτισμού. "Δείγμα ανηθικότητας, καταστροφής, αλαζονείας" το αποκαλώ εγώ.

Διαφωνώ ριζικά με τους πρόσφατα δημοσιευθέντες υπερθετικούς χαρακτηρισμούς ορισμένων υποστηρικτών του Νέου Μουσείου και της κατεδάφισης των κτιρίων της Αρεοπαγίτου.

Αν καταλάβαιναν έστω και το ελάχιστο οι αρχιτέκτονες του φριχτού αυτού έργου (ενδεικτικά, το "Architectural Record" στο τεύχος 6-07 το εντάσσει στα περί "Τεχνολογίας" θέματα – architectural Technology section – και καθόλου στα σχεδιαστικού ενδιαφέροντος – Design, βλ. άρθρο Joann Gonchar, 176-179), εκείνο που διεξοδικά ανέλυσε ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης, περί του "πολικού σχεδιασμού" και την "πολυπολικότητα" που εφάρμοσε τόσο ευαίσθητα ο Πικιώνης στον Λόφο των Νυμφών, ούτε για μια στιγμή δεν θα σκεπτόταν να επιτρέψει να κατεδαφιστούν τα δύο κτίρια. Γιατί η πρόσβαση, στο έστω και υποδεέστερο και κάκιστο κτίριό τους, θα ήταν δραματικότερη, δυναμικότερη, δεν θα χάνονταν με την εξ ολοκλήρου εμφάνιση της γιάλινο – τσιμεντένιας τούρτας τους με στοιχεία αρχαίας σαλμονέλας στα υπόγεια. Επιτρέψτε μου τον λόγο, μα έτσι θα μίλαγα στους σπουδαστές μου κι έτσι μιλούν αναμεταξύ τους οι αρχιτέκτονες στον καθαρά αρχιτεκτονικό-συλληπτικό / κριτικό τους λόγο.

Είναι ένα μεγάλο ήδη έγκλημα ο σημερινός "Κάτω Παρθενώνας", που με άνεση και με πλήρη συναίσθηση της βαρύτητας του χαρακτηρισμού το αποκαλώ έτσι, μια και τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά μιμείται με το γυάλινο κλουβί του τις διαστάσεις, τον προσανατολισμό κ.λ.π. του πάνω

Διαβάζω στο βιβλίο "μουσείο ακρόπολης - σύντομος οδηγός" (το Ακρόπολις με α μικρό), που πωλείται 5 ευρώ στο Πωλητήριο Ακροπόλεως που είναι ακριβώς δίπλα στην καφετέρια - τζάμπα θα μαθαίνουμε την Ιστορία μας;

"Το νέο Μουσείο Ακρόπολης φιλοδοξεί να προσφέρει στον επισκέπτη τη δυνατότητα να ανακαλύψει ο ίδιος την υψηλή ποιότητα των αριστουργημάτων της αρχαίας Αθήνας που γοήτευαν τον δυτικό πολιτισμό.

Παράλληλα, τον αφήνει να απολαύσει, για πρώτη φορά, ολόκληρο τον γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα όπως ήταν στο αρχαίο κτήριο, ακόμη και αν υποχρεώθηκε (ποιος; ποιό είναι το υποκείμενο εδώ στην πρόταση, ο γλυπτός διάκοσμος, το αρχαίο κτήριο, ο ίδιος ο Παρθενώνας; ) να συνενώσει τα πρωτότυπα γλυπτά με τα αντίγραφα εκείνων που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο."

Oι περισσότεροι από εσάς είστε φιλόλογοι και επειδή με τα χρόνια που έζησα στη Ρωσία τα ελληνικά μου δεν είναι τόσο καλά και έχω ξεχάσει τους κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού που έκανα στο σχολείο, σας παρακαλώ βοηθήστε με να καταλάβω την ανωτέρω πρόταση που έχει συνταχθεί από αρχαιολόγους με επικεφαλής τον κ. Δημήτριο Παντερμαλή. Τι θέλει να πει ο συγγραφέας;

Θα σας είμαι ευγνώμων για την απάντηση. Και μάλλον θα ξαναχρειαστώ τη βοήθειά σας γιατί βρίσκομαι ακόμη στην πρώτη σελίδα.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Καλημέρα Λουκία.

Δε νομίζω ότι υπάρχει λάθος στη σύνταξη αν και διάβασα το απόσπασμα ξανά και ξανά για να καταλάβω τι σε προβλημάτισε. Το νέο μουσείο Ακρόπολης υποχρεώθηκε.

Όμως δεν έχω μπροστά μου το υπόλοιπο κείμενο για να λύσω μια άλλη απορία... Θα σε ρωτήσω λοιπόν για να μη μένω στο σκοτάδι. Ποιητικό αίτιο αναφέρεται στα συμφραζόμενα γι' αυτό το "υποχρεώθηκε"; Ή αφήνεται ο αναγνώστης να κάνει τις δικές του υποθέσεις; Ποιος δηλαδή ή τι υποχρέωσε το μουσείο να κάνει όλα αυτά;

Ό,τι και αν αναφέρει το βιβλιαράκι, ο καθένας από μας έχει και τις δικές του απόψεις, αφού είναι θέμα πολυσυζητημένο. Μπορώ λοιπόν να δεχτώ και τις γνώμες των συμπολιτών που επισκέφθηκαν το μουσείο και καταγοητευμένοι έκαναν δηλώσεις μετά στις κάμερες έξωθεν του κτιρίου, έχω όμως και τη δική μου. Ποια είναι αυτή;

Δε μου χρειάζονται αντίγραφα δίπλα στα αυθεντικά μάρμαρα για να συνειδητοποιήσω την αρπαγή των μαρμάρων από τον Έλγιν. Ίσα ίσα που με ενοχλεί η ιδέα συγκατοίκησης των ιμιτασιόν με τα αυθεντικά μάρμαρα.

Αν ήταν στο δικό μου χέρι, και ήθελα οπωσδήποτε να κάνω γνωστό τον απουσιάζοντα γλυπτό διάκοσμο στους επισκέπτες του μουσείου μου, θα προτιμούσα να συνθέσω και τα αρπαγμένα και τα υπάρχοντα στην Αθήνα μάρμαρα σε ιμιτασιόν μορφή.

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητή αυτή η άποψη. Θα ζητήσω λοιπόν να σκεφθείτε το εξής πολύ απλό. Έχω επιπλώσει ένα θαυμάσιο σαλόνι με έπιπλα και άλλα συναφή αξεσουάρ εξαιρετικής ποιότητας. Και μπαίνει ένας κλέφτης και μου αρπάζει κάποια από αυτά. Πηγαίνω λοιπόν στα παλιατζίδικα και αγοράζω μερικά ψεύτικα αντίγραφα όσων μου πήραν και τα βάζω στη θέση εκείνων που έκαναν ... φτερά. Έτσι ξαναβλέπω το σαλόνι μου στην αρχική μορφή. Το βλέπω;

Ή ακόμη... Μπορούμε να σκεφτούμε ένα υπέροχο σερβίτσιο με κρυστάλλινα ποτήρια που η απροσεξία μου το αποδεκάτισε. Έρχονται όμως επισκέπτες στο σπίτι κι εγώ επιλέγω να συμπληρώσω τα σπασμένα κρύσταλλα με άλλα γυάλινα που πήρα από τη λαϊκή.

Να το πω και αλλιώς; Μια χαριτόβρυτη ύπαρξη στολισμένη με κοσμήματα που τα μισά είναι αυθεντικά και τα υπόλοιπα φο μπιζού.

Η αισθητική που βρίσκεται πίσω και από τις τρεις αυτές περιπτώσεις δε με εκφράζει. Κύρια γιατί είναι έξω από την αισθητική εκείνη που συνάδει κατά τη γνώμη μου με τα κλασικά πρότυπα του ελληνικού πολιτισμού. Και εις επίρρωσιν θυμίζω το παράδειγμα με τις μαρμάρινες κόρες της Ακροπόλεως. Όταν οι Πέρσες τις κατέστρεψαν, οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν καταδέχτηκαν να συμπληρώσουν τα σπασμένα μέλη τους με ιμιτασιόν κομμάτια. Τις πήραν και τις έθαψαν σε ένα κοίλωμα του Βράχου και τις άφησαν εκεί να "κοιμηθούν". Ο λόγος; Τις έβλεπαν λέει ως ζωντανές υπάρξεις... Η πληροφορία είναι από τον οδηγό του παλιού μουσείου της Ακρόπολης και όχι από κάποια αμφισβητούμενη πηγή.

Η πρώτη παρατυπία της εποχής μας ξεκίνησε με το συμπλήρωμα ακριβώς αυτών των σπασμένων μελών. Και όχι μόνο στις μαρμάρινες κόρες. Δεν μπορεί και δεν ανέχεται η εποχή μας την απουσία. Δεν μπορεί και δεν ανέχεται να υπάρχει θάνατος. Δεν μπορεί να τον αντέξει. Από κει ξεκινά η νέα αντίληψη. Έτσι επιλέγει να παντρέψει το αληθές με το ψεύτικο.

Είναι βλέπεις η νέα εποχή που έχει την τεχνογνωσία να συμπληρώνει ένα κομμένο πόδι με άλλο τεχνητό μέλος. Και να κρατάει στη ζωή τον καρδιοπαθή με ξένη καρδιά ή και μηχανική.

Είναι η εποχή που αντέχει το ψεύτικο. Που επιμένει στην οφθαλμαπάτη για να γιατρέψει όσα την πονούν. Είναι γιατί μας λείπει ο ηρωισμός να αντέξουμε τον πόνο. Κι έτσι επιστρατεύουμε τις ψευδαισθήσεις.

Ποιος επομένως υποχρέωσε το νέο μουσείο να κάνει τις επιλογές που ανέφερες; Το πνεύμα της νέας εποχής. Ο πολιτισμός της τρίτης χιλιετίας. Ο ίδιος πολιτισμός που σε όλα τα επίπεδα προωθεί τις ... μαϊμούδες. Και στέλνει αργά και σταθερά τον άνθρωπο προς τα πίσω, στην εποχή των πιθήκων.

Κι απορώ. Οι συμπολίτες μας που δάκρυσαν λέει βλέποντας τις απομιμήσεις δίπλα στα αυθεντικά μάρμαρα, γιατί έτσι λέει συνειδητοποίησαν τη μεγάλη αρπαγή και αδικία... τι ένιωθαν ως τώρα; Όταν και αν επισκέπτονταν τον Παρθενώνα;

Η απουσία δεν τους αρκούσε για να δακρύσουν; Αυτή η απουσία η τόσο χαρακτηριστική για τη γέννηση του έρωτα... Η Πενία. Είναι αυτή ακριβώς, η Πενία... Που αναζητά τον Πόρο. Οι έννοιες είναι γνωστές σε όσους έχουν μελετήσει το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Και αυτό το αιώνιο παιχνίδι Πενίας και Πόρου υπάρχει και στο νέο μουσείο.

Ένα "παιχνίδι" που κυριαρχεί και στο έργο του αγαπημένου μας Λιαντίνη. Η βαθύτερη μελέτη του έργου αυτού είναι η απάντηση στα δυσάρεστα συναισθήματα που αποκομίζουμε από το νέο μουσείο. Γιατί είναι μια ολοκληρωμένη θεώρηση του πνεύματος της νέας εποχής με βλέμμα που μελλοντολογικά στρέφεται στο παρελθόν και αναζητά Πόρο. Χωρίς εκπτώσεις και ιμιτασιόν εκδοχές. Πόρο αληθείας...

Αν λοιπόν έτσι τα δει κανείς τα πράγματα, θα καταλάβει και την ωφέλεια από τη δημιουργία του νέου μουσείου. Σε τι πραγματικά μας ωφέλησε και ποιους... Δε θα βγει περιχαρής από την επίσκεψη αλλά κλαίγοντας με δάκρυα καυτά. Κι όχι για τα μάρμαρα που λείπουν μα για τα αυθεντικά μάρμαρα που τα είδε να αγκαλιάζονται από το ψεύτικο. Ένα αυτό.

Και το άλλο, το έχω πει σε προηγούμενη ανάρτηση, που τα αυθεντικά αυτά μάρμαρα βρέθηκαν έξω από το φυσικό τους χώρο. Που μετά από τόσους αιώνες ήρθαμε εμείς σήμερα να τα κατεβάσουμε από το Βράχο τους και να τα κλείσουμε στο μουσείο. Ποιος μας υποχρέωσε και γι' αυτό; Ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Αυτός που έχει μετατρέψει το κλεινόν άστυ σε νεφοσκεπές κατατρώγοντας ανθρώπους και μάρμαρα...

Σταθήκαμε ανίκανοι και το θέμα αυτό να αντιμετωπίσουμε. Ομολογία αποτυχίας είναι. Η πόλη της Παλλάδας παραδεχθήκαμε ότι θα παραμείνει στο έλεος της όξινης βροχής... Και τα μάρμαρα; Θα τα εξορίσουμε για να σωθούν. Η πόλη μας δεν μπορεί πια να έχει κορώνα της έναν αυθεντικό Παρθενώνα. Δεν μπορεί και δεν της αξίζει...

Ξαναρωτώ λοιπόν: Αυτό το ποιητικό αίτιο αναφέρεται στον οδηγό που διάβασες; Ή το νέφος του ουρανού μας κάλυψε και αυτή την αλήθεια;

Άντε να χτίσουμε και γι' αυτήν ένα μουσείο. Για την αλήθεια. Μουσειακό είδος την καταντήσαμε και αυτήν... Και μάλιστα σύνευνη του ψέματος... Μισές αλήθειες και μισά ψέματα. Αγκαλιασμένα στο ίδιο κρεβάτι. Τι καρτερούμε να γεννήσουν;

Ο Λιαντίνης μας δίνει κι εδώ απάντηση. Ό,τι η γυναίκα που ζευγάρωσε με το σκύλο. Τέρατα...

Και είναι ώρα νομίζω να προβληματιστούμε ξανά. Ποιοι είναι οι γεννήτορες του ωραίου; Ποιος και τι γέννησε εκείνο το αρχαίο κάλλος; Όχι θεωρητικά και πληροφοριακά. Αλλά με την απορία πώς θα μπορέσουμε ξανά να το αποκτήσουμε; Και γιατί; Ας αρχίσουμε από το:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f25/topic-t296.htm

_____________

Και για τη σημερινή Αθήνα παραπέμπω σε τούτο:

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=38890

”ακόμη και αν υποχρεώθηκε να συνενώσει τα πρωτότυπα γλυπτά με τα αντίγραφα εκείνων που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο."

Eξακολουθώ πάντως να μην καταλαβαίνω ποιος υποχρεώθηκε να συνενώσει (!!!) τα πρωτότυπα γλυπτά με τα αντίγραφα εκείνων που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Ποιος υποχρεώθηκε; Ποιος τον υποχρέωσε; Δηλαδή τα κλοπιμαία γλυπτά που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο είναι αντίγραφα; Και τα πρωτότυπα που βρίσκονται; Εγώ έτσι το καταλαβαίνω. Ότι αυτά που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο είναι αντίγραφα. Αλλά όπως και να έχει, μου αρκεί η δική σου απάντηση Δανάη. Έχουμε πλέον μπερδέψει το ψεύτικο με το αληθινό. Το γνήσιο με το κίβδηλο. Το αυθεντικό με την ιμιτασιόν. Την ομορφιά με την ασχημία. Τον Τσουμί με τον Ικτίνο. Το Μουσείο με το … ωδείο.
Διαβάζω στο υπέροχο άρθρο σου "Η κόρη του Αντήνορα. "Τούτα δω τα υπέροχα μαρμάρινα κορίτσια, άλλα της γενιάς του Μαραθώνα, άλλα λίγο μεγαλύτερα, γνώρισαν όλη τη φρίκη των Περσών πάνω στα άγουρα κορμιά τους. Σαν γύρισαν οι Αθηναίοι στην πατρίδα κι αντίκρισαν τη φοβερή καταστροφή, χέρια κομμένα, μύτες σπασμένες, ακόμη και τεμαχισμένες μερικές, ούτε που διανοήθηκαν να τις επισκευάσουν και να τις ξαναστήσουν όπως θα κάναμε σήμερα. Τις πήραν και τις έθαψαν ευλαβικά, κάπου στα ΒΔ του Ερεχθείου, για να κοιμηθούν όπως νόμιζαν, τον αιώνιο ύπνο τους*."

Αλλά και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (παρ' ότι η Αθήνα είχε κηρυχθή "ανοχύρωτη πόλις") λίγο πριν οι Γερμανοί εισέλθουν στην Αθήνα, οι υπεύθυνοι του Αρχαιολογικού Μουσείου έσπευσαν να ξηλώσουν τα πατώματα και να κρύψουν εκεί τα εκθέματα, προκειμένου να τα γλυτώσουν, να τα σώσουν, από τον "φιλότεχνο" στρατό κατοχής.

Και φτάσαμε στο 2009 το τελειότερο οικοδόμημα που κατασκεύασε ο άνθρωπος, από την πολλή συντήρηση να καταντάει τίμιο ξύλο τελικά. Να αναστηλώνεται δια της αποκαθηλώσεως… Κάθε φορά που παρατηρώ την Ακρόπολη έχω την εντύπωση πως σιγά-σιγά ελαττώνεται, συρρικνώνεται, λίγο-λίγο κάτι παραπάνω της λείπει. Λιγοστεύει, χάνεται, σβήνει, φεύγει… Κάθε φορά και μια ακόμα "μικρή" μαχαιριά λαβώνει το ιερώτερο μνημείο της ανθρωπότητας. Συντήρηση, αναστήλωση, αναπαλαίωση, ανακατασκευή, διάλυση, ανασυναρμολόγηση, όπως θες πέστο.

Να μου επιτρέψεις να μεταφέρω εδώ τα λόγια του Κωστή Παλαμά με το ποίημά του από τη συλλογή "Η Πολιτεία και η Μοναξιά".

"Είπε ο Χαλασμός: Αγάλια αγάλια
θα σε καταλύσω εσέ, Ζωή,
μια βουβή και μιάν ανόητη στ' ανθογυάλια,
μια ραγισματιά. Μου φτάνει αυτή.

Είπε ο Χαλασμός: Αγάλια αγάλια
θα σε καταλύσω εσέ, Ζωή,
μέσ' στ' ασάλευτα ακρογιάλια
των κυμάτων η αγκαλιά. Μου φτάνει αυτή.

Είπε ο Χαλασμός: Αγάλια αγάλια
θα σε καταλύσω εσέ, Ζωή·
στα γερά και στα σκληρά, στα μάρμαρα όλα,
του νερού η σταλιά. Μου φτάνει αυτή.

Τρανά θέλω σ' ένα τέλος να σε φέρω,
καθώς είναι οι χάρες σου τρανές·
τους μεγάλους τους θανάτους εγώ ξέρω
πως τους δίνουν οι μικρές οι μαχαιριές."

Σε ευχαριστώ καλή μου Δανάη μία ακόμη φορά για την απάντησή σου. Αυτό που με προβληματίζει ποιό πολύ δεν είναι ποιός υποχρεώθηκε να κάνει τι, με προβληματίζει ότι καθημερινά βλέπω τη χώρα μου να χάνεται και δεν ξέρω πώς να σταματήσω το κακό. Τι μπορώ να κάνω σαν άνθρωπος για να το σταματήσω. Κάπου νοιώθω, αισθάνομαι, ότι δεν ορίζω την Κληρονομιά μου. Αυτό είναι που με πονά βαθύτατα και με εξοργίζει.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Και όμως πήγα...

Το κάθε τι για να γίνει θέλει την ώρα και τον καιρό του. Πήγα λοιπόν κι εγώ στο νέον (πώς λέμε επιγραφές νέον; ) μουσείο Ακρόπολης.

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Hpim2513

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Hpim2514

Με υποδέχτηκε ετούτη η ταμπέλα. Ανοίγει...

Κι άρχισα να ψάχνω το ημερολόγιο και τη γραμματική.

Μήπως και δεν είναι Οκτώβριος του 2009 ή μήπως ξέχασα τη χρήση του ενεστώτα.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Hpim2515

Το νέο μουσείο από την πρώτη ματιά σου αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Αν κάτι άλλο περιμένεις να δεις μπαίνοντας μέσα, απλά ατύχησες...

Γυαλί και μέταλλο άφθονο.

Αρχιτέκτονας δεν είμαι. Αλλά πώς δένει τέτοια κατασκευή με το περιεχόμενο;

Όσο δένει και με το διπλανό πετρόκτιστο κτίριο η εξωτερική θωριά του νέου μουσείου.

Το κοίταγα, το ξανακοίταγα και προσπαθούσα να βρω κάτι να μου αρέσει. Φευ. Αντί για μουσείο είχα την αίσθηση πως βρίσκομαι μπροστά σε εμπορικό κέντρο...

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Και μπαίνεις μέσα...

Η ίδια αίσθηση. Πωλητήρια, καφέ, χώροι προβολών, κυλιόμενες σκάλες, μοκέτες και μάλιστα ασκούπιστες... και κάπου ανάμεσα υπάρχουν και μερικά αρχαία...

Αρχαία που τα περισσότερα τα γνώριζα από παλιά. Μα εδώ τρόμαξα να τα αναγνωρίσω.

Το πρώτο σοκ ήταν στην αίθουσα με τα αρχαϊκά. Εκεί που έτρεξα για να συναντήσω τις πολυαγαπημένες μου Κόρες της Ακρόπολης.

Τις κοίταγα απορημένη πώς μίκρυναν ξαφνικά...

Ακόμη και του Αντήνορα... η νταρντάνα...

Και το άλλο σοκ ήταν η απαγόρευση για φωτογραφίες!!!

Να αγοράσετε, μου είπαν, τον οδηγό του μουσείου!

Πέστε μου μετά πως άδικα θρονιάστηκε στο μυαλό μου η αίσθηση του εμπορικού κέντρου...

Το διαδίκτυο πάντως είναι γεμάτο φωτογραφίες από το εσωτερικό. Πώς;;; Δε γνωρίζω... Και δε μιλάμε για επίσημους φορείς.

Δανείστηκα λοιπόν κι εγώ μερικές:

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Iiiii130

Και ομολογώ πως προσπάθησα να δώσω λίγο χρώμα μπας και σας φανεί ωραία η συγκεκριμένη αίθουσα με τις αρχαϊκές Κόρες και που στην πραγματικότητα είναι τόσο άχρωμη που ευτυχώς απαγορεύουν να βγάλεις φωτογραφίες... Άσε αυτό το σαν πλίνθοι και κέραμοι στη διάταξη των γλυπτών. Τι να φωτογραφίσεις έτσι;

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Iiiii131

Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί στην παρουσίαση, δείτε κι αυτή τη φωτογραφία που είναι στα φυσικά χρώματα.

Στη μέση δεσπόζει η κόρη του Αντήνορα. Φαντάζομαι λόγω όγκου...

Άλλες κόρες σημαντικότερες βρίσκονται στα πλάγια και χάνονται τελείως μέσα σ' αυτό το σκηνικό...

Το αποκορύφωμα είναι ο έφηβος του Κριτία που τοποθετημένος ακριβώς πίσω από την κόρη του Αντήνορα μοιάζει λες και παίζει το κρυφτούλι...

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Όσο για την ... δική μου... την κόρη με τα αμυγδαλωτά μάτια και την αινιγματική έκφραση όπως την ήξερα μου προέκυψε πλέον ως κόρη με τα μάτια της σφίγγας!!!

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Isiyii10

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Μόλις προχτές επισκέφθηκα το άλλο Μουσείο, το Εθνικό Αρχαιολογικό. Ένα μουσείο που φέτος έκλεισε 120 χρόνια λειτουργίας και όμως καταφέρνει να παρακολουθεί και τους ρυθμούς της εποχής χωρίς να χάνει την προσωπικότητά του. Και κυρίως καταφέρνει να δένει σαν χώρος με τους θησαυρούς που φιλοξενεί.

Υπάρχει κι εκεί χώρος για καφέ. Και για τσιγάρο επίσης. Φυσικά και πωλητήριο. Χωρίς να επηρεάζεται ουδόλως ο χώρος που φιλοξενεί τα εκθέματα.

Θυμάμαι που όταν άνοιξε το νέο μουσείο Ακροπόλεως μας είχαν ζαλίσει με τις δηλώσεις πως εκεί πλέον θα αναπνέουν τα εκθέματα!!!

Παράθεση :: Στην τελετή των εγκαινίων το «μυστικό» του Μουσείου είναι η «αποκάλυψη των ίδιων των εκθεμάτων του. Εκείνο που ίσως ήδη ξέρετε, θα το αναγνωρίσετε όπως θα εκτίθεται με τρόπο αναπάντεχο και διαφορετικό.

Η ατμόσφαιρα θα είναι μαγευτική και θα δείτε τα αριστουργήματα της Ακρόπολης να αναπνέουν πλέον σε ένα τελείως ξεχωριστό περιβάλλον» εξηγεί ο ίδιος.

Τα ίδια τα εκθέματα με νέες τεχνολογίες, με μια -αν θέλετε- πρωτοποριακή προσέγγιση, θα προβάλλονται στον περιβάλλοντα χώρο κάνοντας τις αρχαιότητες περισσότερο οικείες στον σύγχρονο άνθρωπο.

ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και νυν υποψήφιου αρχηγού της ΝΔ

Θα αναπνέουν;

Ας μπει κάποιος στον κόπο να επισκεφθεί παράλληλα τα δύο μουσεία, το νέο της Ακρόπολης και το Εθνικό Αρχαιολογικό. Κι έπειτα να μου πει σε ποιο από τα δύο αναπνέουν τα εκθέματα και σε ποιο νιώθεις να πνίγεσαι και ο ίδιος.

Πέρα από την αναπνοή... εξυμνήθηκε και η οπίσθια όψη των γλυπτών:

http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=4887

Παράθεση :: Η επιστροφή της χαμένης έκτης Καρυάτιδας από τις αποθήκες, το γεγονός ότι αναπνέουν ελεύθερα απαλλαγμένες από τον κλωβό αζώτου όπου ήταν περιορισμένες και το ότι μπορούμε να δούμε και την πίσω αθέατη όψη με τους καταρράκτες των μαλλιών τους, είναι τρεις πρωτιές.

Ναι, πράγματι μπορούμε να δούμε και την πίσω όψη. Που δεν μπορούσαμε να δούμε στο παλιό μουσείο της Ακρόπολης. Τότε που οι Καρυάτιδες ήταν κλεισμένες στο γυάλινο κλουβί.

Τώρα; Τώρα τις έκλεισαν σε μεταλλικό κλουβί και επιτρέπουν και σε μας να μπούμε στο κλουβί...

Να πάτε να τις δείτε. Για να καταλάβετε την ασφυξία και το πνίξιμο...

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ 273_ac10

Εσύ σε ένα τέτοιο χώρο θα ένιωθες πως αναπνέεις; Ή την αίσθηση πως σε έκλεισαν σε κονσέρβα; Στο βάθος της εικόνας διακρίνονται αμυδρά και οι Καρυάτιδες. Δείτε τις και σε μια ακόμη εικόνα:

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Caryat10

Αναπνέουν; Μέσα σε τόνους μέταλλου κλεισμένες;

Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!!!

Τι άλλο μας μένει να κάνουμε; Αυτή είναι η εποχή μας και αυτή η αισθητική της άποψη.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Karyat10

Μια ακόμη άποψη του χώρου του νέου μουσείου που φιλοξενεί τις Καρυάτιδες.

Τις μαρμάρινες κόρες που κάποτε στήριζαν το Ερέχθειο.

Πρώτος ο Έλγιν ξήλωσε μία από αυτές και την κουβάλησε στην Αγγλία.

Μία ακόμη αφαιρέθηκε και διαμελίστηκε...

Στην εποχή μας ξηλώσαμε και τις υπόλοιπες να μην τις φάει το νέφος της πόλης. Σε πρώτη φάση τις κλείσαμε σε γυάλινο κλουβί στο παλιό μουσείο. Σε δεύτερη φάση τις κλείσαμε σε μεταλλικό κλουβί με γυάλινη οροφή και μπήκαμε κι εμείς μέσα...

Κατά τα άλλα μιλάμε για επανένωση των γλυπτών με τα μνημεία που ανήκουν. Ποια επανένωση;

Και δε μιλάμε φυσικά καθόλου για τους λόγους που μας ανάγκασαν να ξηλώσουμε και μόνοι μας τις μαρμάρινες κόρες από το Ερέχθειο. Άσε τις φανφάρες που καταφέραμε να τις απομακρύνουμε οριστικά και από τον ιερό βράχο και να τις κατεβάσουμε στην άχαρη πόλη μας...

Ε, ναι. Τα αγάλματα είναι (η θέση τους) στο μουσείο.

Το "Όχι, σε κυνηγούν! Πώς δεν το βλέπεις;"

αφήστε να το λένε οι ποιητές και να βουρκώνουν...

https://educandus.forumgreek.com/forum-f8/topic-t1015.htm#5764

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 421 Registration date : 01/11/2007

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Iiiii132

Αξίζει νομίζω να θυμηθούμε από πού "ξηλώθηκαν" οι Καρυάτιδες. Θα νιώσουμε καλύτερα έτσι την ασφυξία που προκαλεί η νέα τους κατάσταση χωρίς να ξεχνάμε βεβαίως πως καθόλου καλύτερη δεν ήταν και η ενδιάμεση φάση στο παλιό μουσείο.

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ MUSEUM ΚΑΙ GREEK MEZEΔΕΣ Cebace10

Στο παλιό, όπως υποθέτω θυμούνται όλοι, τις είχαν τοποθετήσει σε εφτασφράγιστη βιτρίνα προκειμένου να τις προστατεύσουν από τη διάβρωση.

Πάνε δηλαδή αρκετά χρόνια που στο Ερέχθειο στέκονται τα αντίγραφα.

Το καινούριο στοιχείο στο νέο μουσείο είναι πως όχι μόνο βγήκαν από τη γυάλα μα απέκτησαν και την αγνοούμενη αδερφή τους, εκείνη την έκτη Καρυάτιδα που τώρα βλέπουμε κομματιασμένη στο πλευρό τους.

Ευτυχώς κανένας σοφός νους δε σκέφτηκε να πετάξει και ένα αντίγραφο για την άλλη, την κλεμμένη. Όπως και κανείς δε σκέφτεται να την επαναπατρίσει. Γνωρίζετε δα πως η απαίτηση είναι μόνο για τα γλυπτά του Παρθενώνα. Οι Καρυάτιδες είναι γλυπτά του Ερεχθείου...

Θα γνωρίζετε επίσης ότι παρά την έναρξη λειτουργίας του νέου μουσείου, το Βρεττανικό Μουσείο ουδεμία σκέψη κάνει για αποδοχή έστω και του παραμικρού αιτήματος επιστροφής μαρμάρων στην Ελλάδα.

Να τους πεις αφελείς όσους άλλα νόμιζαν;

Και τα εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν για το νέο μουσείο πώς να τα πεις;

Αχ, αυτός ο λαός. Τη μία σου υψώνει Παρθενώνες και την άλλη πιάνει ναδίρ... Και τρέχει στο ... μουσείο πια προσκυνητής και μένει έκθαμβος μπρος στα γύψινα εκμαγεία...

Άντε να παραγγείλουν μερικά και για το σπίτι. Τώρα με την αλλαγή της νομικής υπόστασης του νέου μουσείου θα μπει κι αυτό στο πρόγραμμα. Αγόρασε κι εσύ μια Καρυάτιδα, μπορείς!!!

_________________________

Ενημερωτικά για το ΕΡΕΧΘΕΙΟ:

http://www.ime.gr/chronos/05/gr/culture/1124acrop_erech.html

Παράθεση :: Μέρος του περίκλειου προγράμματος για την Ακρόπολη ήταν και η ανοικοδόμηση του ναού που κατέστρεψαν οι Πέρσες και ο οποίος στέγαζε το πανάρχαιο λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς Πολιάδος. Το ξέσπασμα όμως του Πελοποννησιακού πολέμου και ο θάνατος του Περικλή καθυστέρησαν την υλοποίησή του.

Οι εργασίες στο Ερέχθειο άρχισαν το 421 και ολοκληρώθηκαν, ύστερα από αρκετές διακοπές, το 405 π.Χ Το όνομα του αρχιτέκτονα δε μας είναι γνωστό, αλλά από πολλούς ταυτίζεται με το Μνησικλή.

Το ιωνικού ρυθμού κτήριο χαρακτηρίζεται για τον ιδιότυπο σχεδιασμό και την πολύπλοκη μορφή του, που αναμφίβολα επιβλήθηκαν από τις σύνθετες λειτουργικές ανάγκες και τη μορφολογία του εδάφους. Οι λύσεις που επιλέχτηκαν φανερώνουν με την απλότητα και τη σοφή εκμετάλλευση των υψομετρικών διαφορών του εδάφους, την ευρηματικότητα και την υψηλή συνθετική ικανότητα του αρχιτέκτονα.

Οι λατρείες που βρήκαν στέγη στο Ερέχθειο ήταν πολλές και βαθιά ριζωμένες στην αθηναϊκή παράδοση, γεγονός που αντανακλάται και στη σύνθετη αρχιτεκτονική του μορφή. Στην ανατολική πλευρά μία εξάστυλη πρόσταση οδηγούσε στο σηκό όπου φυλασσόταν το άγαλμα της Αθηνάς Πολιάδος.

Στα βόρεια μια πρόσταση (4Χ2 κιόνων) έφερνε τον επισκέπτη σε πρόναο και σηκό, αφιερωμένους στον Ποσειδώνα και τον Ερεχθέα.

Στη νότια πλευρά, απέναντι από τον Παρθενώνα, υπήρχε μια πρόσταση εν είδει ταφικού μνημείου πάνω από τον τάφο του Κέκροπα, η οποία σώζεται και σήμερα. Η ιδιομορφία της ήταν η χρήση έξι αγαλμάτων Κορών, των περίφημων Καρυάτιδων, αντί κιόνων για τη στήριξη της στέγης.

Στη δυτική πρόσοψη υπήρχαν τρία μεγάλα παράθυρα ανάμεσα σε ιωνικούς ημικίονες. Ακριβώς κάτω από τα παράθυρα βρισκόταν ο ιερός περίβολος της Πανδρόσου, η ιερή ελιά -δώρο της Αθηνάς στην πόλη- και πιθανόν η "Ερεχθηίς θάλασσα", πηγή με αρμυρό νερό που ανάβλυσε ύστερα από το χτύπημα της τρίαινας του Ποσειδώνα.

Ακόμα στο Ερέχθειο υπήρχαν βωμοί του Ύπατου Διός, του Ηφαίστου, του ήρωα Βούτη και του Ερκείου Διός. Σε κάποιον από τους χώρους του στεγαζόταν ένα ξύλινο ξόανο του Ερμή και μια περίφημη χρυσή λυχνία, έργο του γλύπτη και τορευτή Καλλίμαχου.

Εκτός από τη ζωφόρο, γλυπτή ταινία με περίτεχνα φυτικά κοσμήματα στόλιζε το άνω μέρος των κιόνων και των τοίχων καθώς και τα περίθυρα. Πολλές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες τονίζονταν με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Η βόρεια και η νότια πρόσταση διατηρούν τις οροφές τους που ήταν από μάρμαρο και σε μορφή τετραγωνικών φατνωμάτων.

Έλα βρε όλο μέσα στη γκρίνια είστε... αντί να χειροκροτάτε τον κόπο των ανθρώπων να χτίσουν τέτοιο μεγαθήριο και να κουβαλήσουν τόσους τόνους μάρμαρο από την Ακρόπολη - και τι δηλαδή; δεν είναι πιο ωραίο το περιβάλλον το τωρινό; Και πιο κοσμοπολίτικο;

Αμ, το άλλο. Που πήγαινες παλιά στο μουσείο της Ακρόπολης και κοράκιαζες; Ούτε νεράκι καν... Και τώρα βρίσκεις και του πουλιού το γάλα; Ή έστω σπεσιαλιτέ με γαλοπούλα;

Ούτε μαθητές του Λιαντίνη να ήσασταν! Απαπαπαπαπα!

Και μια και είπα Λιαντίνη, να σοβαρευτώ λιγάκι και να θυμίσω τα πάμπολλα αφιερώματα που υπάρχουν στο φόρουμ για τη σχέση του Λιαντίνη με την Ακρόπολη.

Αρχίζω μιας και ο τελευταίος λόγος αφορούσε το Ερέχθειο, με τα βίντεο από το ανέκδοτο έργο του:

ΟΔΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

https://educandus.forumgreek.com/AENIANAOI-IAIO-AENIDIEAUO-h8.htm

Εδώ μάλιστα θα σχολιάσω τη σύγχρονη άποψη των αρχαιολόγων οι οποίοι επιμένουν ότι ένα μνημείο πρέπει να δίνεται διαχρονικά και σε όλες τις φάσεις του. Άρα είναι εντελώς απαραίτητο να προστεθεί (για το Ερέχθειο μιλάω πάντα) το επεισόδιο που περιγράφει ο Λιαντίνης στο βίντεο σχετικά με την Νταλιάνα.

Συνεχίζω με ένα θέμα που είχε ανεβάσει η Φωτεινή, απόσπασμα κι αυτό από την ΟΔΟ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ:

ΦΩΤΕΙΝΗ έγραψε:: (Με αφορμή την ανάρτηση του συνθηματικού πανό σήμερα στην Ακρόπολη. Απόσπασμα από το ανέκδοτο έργο του Δ. Λιαντίνη «ΟΔΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ»).

ΑΝΕΠΙΚΑΙΡΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΡΑΦΗΝ ΑΥΤΗ

Αλλ’ ή πρόσθε θανείν
Ή έπειτα γενέσθαι

΄
Ένα δύο φορές το χρόνο ανεβαίνω στην Ακρόπολη να ξεναγήσω τους μαθητές μου. Όλοι τους είναι φύραμα γόνιμο. Φοιτητές του Αθήνησι, δάσκαλοι μετεκπαιδευόμενοι στο Μαράσλειο και μάχιμοι εκπαιδευτικοί των ΠΕΚ, φυσικοί, μαθηματικοί, βιολόγοι, χημικοί, φιλόλογοι.

Καθώς ανηφορίζουμε Κυριακή πρωί στο Ιερό, είμαστε η Συνοδεία του Διονύσου, που λέει ο ποιητής. Το μεσημέρι πίνουμε το καφεδάκι μας στο Λουμπαρδιάρη και καπνίζουμε και ένα «θανατερό».

Η περιήγηση μας επάνω στο Βράχο δε μοιάζει τόσο σπουδή αρχαιολογική. Περισσότερο είναι μια περιδιάβαση στοχασμού και άσκηση οδύνης. Γίνεται μια πορεία από το ανθρακικό ασβέστιο στο θειϊκό ασβέστιο με όχημα την όξινη βροχή. Καταπώς ορίζει πια η αρειμάνια τεχνολογία μας.

Η ορειβασία αρχίζει από τα μαύρα ρούχα και τα δάκρυα του Ηρώδη του Αττικού για τον πρόωρο χαμό της τρυφερής Ρήγιλλας και το Ωδείο που της έκαμε δώρο. Προχωρούμε στο μάτι της Ακρόπολης με την ενοχλητική του τσίμπλα, το βάθρο δηλαδή του στρατηγού Αγρίππα που κάποτε ήταν για τους τοτεσινούς έλληνες ό,τι είναι για τους σημερινούς το άγαλμα Τρούμαν μπροστά στο Ωδείο Αθηνών.

Μιλάμε γα τους κίονες του Παρθενώνα και των Προπυλαίων, καθώς και για τις Καρυάτιδες, στην προσπάθεια να φανερωθεί ότι η Ακρόπολη είναι εργολαβία ιωνική, σύλληψη όμως και καταλαμπή δωριέων.

Φιλοσοφούμε ύστερα πάνω στον αισθητικό λόγο της «κλασικής ευθείας» σε αντίθεση προς τις βυζαντινές «κυρτή και κοίλη» και φιλοκαλούμε με τις γεωμετρικές καμπύλες των παραλλήλων που μελέτησε ο μαθηματικός Καραθεοδωρής.

Λέμε και άλλα πολλά ή λίγα, η σημασία τους κρέμεται από τον τρόπο όπου θέλει τινας να τα θεωρήσει, καθώς έλεγε ο Σολωμός για τις μάχες του Βοναπάρτη. Έτσι παρατηρούμε λ.χ. τη Λαπιθίδα και τον τορνευτό μηρό της που ταράζει το αίμα του Κενταύρου και τελειώνουμε στο ναό του Μοσχοφόρου και την Κόρη του Ευθυδίκου που την είδε κάποτε ο Ελύτης να κλαίει.

Είναι σεμνή η πομπή μας. Μόνο που σε μια στιγμή, ωσάν φθάνουμε κάτου από τη γαλανή σημαία μας, αρχίζω να τινάζω κατά τη θάλασσα και τα όρη της Αττικής τις βεγγαλικές βλαστήμιες μου. Γιατί εκεί είναι που διαβάζουμε την επιγραφή για το Σάντα και το Γλέζο στην τοιχισμένη πλάκετα.

Λέω τοιχισμένη για να θυμίσω εκείνον τον τουρκόπαπα, τον καταδότη με τους μουτακερέδες, που τον έπιασε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και τον έχτισε ζωντανό στον τοίχο μαζί με τις άλλες πέτρες και τον ασβέστη.

Και βέβαια τίμιε αναγνώστη, που ο Σάντας και ο Γλέζος είναι ήρωες. Γιατί κατέβασαν και ταπείνωσαν τη σημαία των ναζί. Πράξη που δεν είναι μόνο παλικαριά, αλλά κλείνει μέσα της φαντασία ποίησης και υποβολή συμβόλου. Οι Σάντας και Γλέζος αξίζουν να δοξάζονται στα εστεμμένα ηρώα της μνήμης του έθνους.

Έλα όμως σε φόβο ανθρώπου και γνώση θεού και ειπέ μου: τι λογής προβατοκέφαλοι Υβριστές ήσαν εκείνοι που είχαν την ιδέα να πάνε να κρεμάσουν ετούτη την πλακέτα στην Ακρόπολη; Όσο η ίδια η πράξη από τους δράστες υπήρξε στιβαρή, τόσο ο επικαταλογισμός της από τους θαυμαστές στέκεται χυδαίος και λοιδωρία τόπου.

Ακρόπολη είναι αυτή, ελληνάδες μου! Δεν είναι το Ηραίον τείχος, ούτε η Αγορά των αργείων, ούτε το θέατρο της Περγάμου. Εδώ έρχονται ολοχρονίς και ασταμάτητα σκύθες και βουσμάνοι, ιάπωνες και γροιλανδοί, ν’ ανεβούνε και να γονατίσουν. Ωσάν το Ρενάν και την προσευχή του.

Η Ακρόπολη είναι το πνευματικό Κορακαρούμ και το Έβερεστ του Πλανήτη μας. Όσοι έχουν αίσθηση και συναίσθηση και εναίσθηση του τι σημαίνει ν’ ανεβείς εδώ, αυτοί γνωρίζουν πως χρειάζεται να σπαταλήσουν τόση δύναμη ύπαρξης, όσο αντοχή οργανισμού σπατάλησαν οι μετρημένοι ορειβάτες που ανέβηκαν στο Έβερεστ και στο Κορακαρούμ.

Γιατί εδώ, μέσα στη λευκή πέτρα έπηξε η μουσική του κόσμου. Εδώ η γνώση, το μέτρο, η τάξη και ο αγώνας του ανθρώπου ελάβανε το χρίσμα εκείνων των νόμων που υψώνουν τη φύση σε κόσμημα και κόσμο.

Στην Ακρόπολη για μία μόνο φορά ο άνθρωπος και η πράξη του έσωσαν να πηδήξουν από το είδωλο στο παράδειγμα, από το παράδειγμα στο αρχέτυπο, και από το αρχέτυπο στο φυτούργημα. Στο αχνάρι ετούτο τυπώθηκε η σταθερή και ανώλεθρη οδηγία ζωής για όλες τις ερχόμενες φυλές και κάθε μελλοντικό πολιτισμό.

Και από την άλλη μεριά δεν είναι μόνοι οι Σάντας και Γλέζος που ευδοκίμησαν απάνου στην Ακρόπολη. Είναι και άλλοι ήρωες και μάλιστα πολύ ηρωότεροι, εάν η ανδρεία έχει αναβαθμούς.

Εδώ, στον ξύλινο Κουλέ, εκρεουργήθηκε ο πρώτος αθλητής Οδυσσέας Ανδρούτσος. Έπεσε όρθιος ο κακοήθης αλλά μεγαλόψυχος Γκούρας. Και καταπλακώθηκε μέσα στο Ερεχθείο η νεαρή του χήρα. Εκείνη η ασημόβεργα, η φιλντισοκοκαλένια που τη φώναζαν Νταλιάνα.

Εδώ, στις Κάμαρες του Σερπετζέ, ο τίμιος και πικρός Μακρυγιάννης έλαβε τις λαβωματιές του, που όσο έζησε ύστερα τις έφερνε και τις φορούσε στο "σκουληκιασμένο" του σώμα.

Είναι άνδρες επιφανείς, που δεν έδρασαν απλά στην Ακρόπολη, αλλά έπεσαν κιόλας. Και δεν βρέθηκε κανείς ούτε φρόνιμος ούτε παράφρονας να προτείνει να τους χαράξουν γράμματα και επιγραφή πάνω σε τούτο το σεμνό θέμελο του κόσμου.

Στείλτε τον ταχυδρόμο να φωνάξουν τον υπουργό του πολιτισμού και κάθε άλλο τίμιο και πάσχοντα έλληνα και άνθρωπο, για να αφαιρέσουν από το πρόσωπο του Βράχου την επιγραφή αυτή, που στέκεται παράταιρη και περιττή και υπέρογκη.

Είναι ηλιακή κηλίδα, που λένε οι ηλιολόγοι και κρίκος από μπακίρι στο λαιμό της Ελένης..

Θα σταματήσω εδώ... ας έχει και άλλα αφιερώματα... μετά από τέτοιο κείμενο αμαρτία να προσθέσω άλλα. Πρώτα μελετήστε το - και όσοι το είχατε ξαναδιαβάσει - και μετά να πάμε παρακάτω.

Να διαβάσετε και το άλλο με τον ... τοτό.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/10/2009_333898

Το τις πταίει και η Αθήνα δεν μπορεί λέει να αξιοποιήσει τους νέους χώρους πολιτισμού!

Ο κύριος του νέου μουσείου Ακρόπολης μίλησε κι αυτός:

Παράθεση :: Τώρα ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, καθηγητής, Δημήτρης Παντερμαλής, ζητάει βοήθεια («Κ», 11/10). Τα τουριστικά λεωφορεία και τα αυτοκίνητα δημιουργούν οδυνηρά μποτιλιαρίσματα, η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Απ. Παύλου έγινε χωρίς πρόβλεψη για χώρους στάθμευσης, με ορατά επιδεινούμενες συνέπειες.

Μήπως να φτιάξουν και κανένα εξαώροφο γκαράζ κάτωθεν του μουσείου; Θα μπορεί έτσι να αυξηθούν τα έσοδα της επιχείρησης...

Ε, όπως τρως και πίνεις και το άλλο βεβαίως, πάνω και κάτω από το κεφάλι του ξανθού αγοριού και της σκεφτόμενης Αθηνάς, γιατί να μην παρκάρεις και το απαστράπτον όχημά σου;

Και μου θέλουνε μετά να κάνουν και δεξιώσεις λέει εκεί. Πώς θα πάνε τόσοι σπουδαίοι άνθρωποι χωρίς να έχει χώρο για παρκάρισμα; (σε φωτογραφία της Λουκίας παραπάνω φαίνεται ένας μικρός χώρος στο πίσω μέρος για τέτοιο ιερό σκοπό, αλλά δε φτάνει λέμε... εδώ και τώρα να γίνει και γκαράζ!!! να μένουν και πέντε φράγκα στο ταμείο.)

Μην εισάγεις δαιμόνια Νεμούκο. Ικανούς τους έχω τους νεοέλληνες να ψάξουν ακόμη και την αξιοποίηση του βράχου της Ακρόπολης για υπόγειο γκαράζ...

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 421 Registration date : 01/11/2007

captain Nemos έγραψε:

Να διαβάσετε και το άλλο με τον ... τοτό.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/10/2009_333898

Το τις πταίει και η Αθήνα δεν μπορεί λέει να αξιοποιήσει τους νέους χώρους πολιτισμού!

Ο κύριος του νέου μουσείου Ακρόπολης μίλησε κι αυτός:

Παράθεση :: Τώρα ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, καθηγητής, Δημήτρης Παντερμαλής, ζητάει βοήθεια («Κ», 11/10). Τα τουριστικά λεωφορεία και τα αυτοκίνητα δημιουργούν οδυνηρά μποτιλιαρίσματα, η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Απ. Παύλου έγινε χωρίς πρόβλεψη για χώρους στάθμευσης, με ορατά επιδεινούμενες συνέπειες.

Το διάβασα αλλά δεν κατάλαβα τι ζητά ο κύριος καθηγητής.

Να καταργηθεί η πεζοδρόμηση;
Να απαγορευθεί η κίνηση αυτοκινήτων στους παρακείμενους δρόμους ώστε να περνάνε άνετα τα τουριστικά πούλμαν που πηγαίνουν για το μουσείο;

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Όταν το έχτιζαν το μουσείο επί τόσα χρόνια δεν ήξεραν πού το χτίζουν;

Ή μήπως έχει πέσει η προσέλευση και νομίζουν ότι φταίει το κυκλοφοριακό; Και πού να τελειώσει η εποχή του 1 ευρώ...

Θυμίζω ότι στην αρχαία Αθήνα οι κυβερνήτες άφηναν δωρεάν τους πολίτες να απολαμβάνουν τα πολιστικά αγαθά, πχ θέατρο. Και θυμίζω ακόμη ότι στη ομογάλακτη Κύπρο το υπουργείο Παιδείας λέγεται Παιδείας και Πολιτισμού.

Εδώ; Εδώ ο πολιτισμός γίνεται εμπόρευμα και το Παιδείας όχι μόνο έχει μπλέξει και τα θρησκεύματα μα τώρα πια έγινε και ΔΙΑ ΒΙΟΥ... Ενεργή γήρανση που λέγαμε... Τόσο ενεργή που θα περιλαμβάνει και εκπαιδευτικά προγράμματα ως τα 60 και τα 70.

Εκτός και δεν ξέρουμε τι σημαίνει δια βίου και άλλα ονειρευόμαστε...

Παράθεση :: Ολόκληρη η αναφορά των προγραμματικών για την Παιδεία διαπνέονταν απ' την πολιτική της ΕΕ για τη «διά βίου μάθηση», δηλαδή τη κατάρτιση και την επανακατάρτιση, απ' τα πρώτα χρόνια του σχολείου, μέχρι γεράματα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5311991

Ο νόμος της αγοράς ο ανώτερος και κυρίαρχος νόμος! Κι άσε τώρα τα περί πράσινης ανάπτυξης να τα πιστεύουν οι αφελείς...