Γυναίκα onboard

Τα καράβια, θα το ξαναπώ, δεν είναι μοναστήρια. Και οι γυναίκες ναυτικοί καλόγριες. Ούτε και πόρνες που προσφέρουν ερωτικές υπηρεσίες για να πάρουν ακριβά δώρα. Είναι και πρέπει να είναι φυσιολογικές γυναίκες με δικαίωμα να ερωτευτούν στο χώρο εργασίας τους ένα συνάδελφό τους, τι το καλύτερο; όπως τόσοι άλλοι εργαζόμενοι στη στεριά.

Βεβαίως και δεν πρέπει να προκαλούν τους άλλους. Να φέρονται κόσμια και να σέβονται τους άλλους τριγύρω που είναι μόνοι τους. Όπως το ίδιο οφείλουν να κάνουν και οι σύζυγοι ή οι αρραβωνιαστικές των ναυτικών όταν η εταιρεία τούς δίνει το δικαίωμα να τους επισκεφθούν στο πλοίο.

Δε λέμε να φιλιέσαι στους αλουέδες και να σαλιαρίζεις στα καπνιστήρια. Ούτε και να τα φτιάχνεις μία με τον ένα και μία με τον άλλο και να ξεσηκώνεις το πλήρωμα. Όπως το ίδιο δεν πρέπει να κάνεις και στη στεριά όταν εργάζεσαι στον ίδιο χώρο με τον αγαπημένο σου.

Σεβαστό το δικαίωμα στον έρωτα, ιερός όμως ο χώρος και ο χρόνος εργασίας. Στην εργασία σου, όλα και όλα, θα είσαι τύπος και υπογραμμός.

Κι επειδή αυτό ακριβώς κάνουν τα περισσότερα ζευγάρια ναυτικών, παντρεμένοι ή όχι, οι εταιρείες δεν έχουν αντιρρήσεις και ίσα ίσα που τους προτιμούν. Ίσως και γιατί ξέρουν το πολύ απλό. Πως ο χορτάτος από έρωτα άνθρωπος θα τους δουλέψει καλύτερα.

Θα μου πεις βέβαια και θα έχεις δίκιο, τι φταίνε οι άλλοι τριγύρω που είναι μόνοι τους; Και βλέπουν το ευτυχισμένο ζευγάρι και ανθρώπινα ζηλεύουν;

Δεν ξέρω να σας πω. Αλλά την έχω ζήσει και αυτή την εμπειρία από το πρώτο μου κιόλας καράβι που ο καπετάνιος ήταν παντρεμένος με την ασυρματίστρια. Και είχε έρθει επίσκεψη και η σύζυγος του πρώτου μηχανικού. Προσωπικά δε θυμάμαι να είχα πρόβλημα. Για τους άντρες; Τι να σας πω; Δεν είμαι άντρας...

Κι αργότερα όμως, στα γκαζάδικα, συνάντησα πολλές φορές συζύγους ναυτικών.



Δε θα πω ότι ήταν πάντα τέλεια τα πράγματα. Δε ζούμε σε ιδανικές κοινωνίες έτσι κι αλλιώς. Και δεν ξέρουν όλοι οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, να κρατάνε τη θέση τους. Αυτό αφορά και τα ζευγάρια αλλά και τους απέξω, τους παρατηρητές. Κι αυτό αφορά και τα καράβια και όλους τους άλλους χώρους εργασίας έξω. Ή μήπως κάνω λάθος;

Δεν κάνω και το ξέρετε όλοι. Και ξέρετε επίσης ότι και στη στεριά υπάρχουν μοναχικοί άνθρωποι. Αλίμονο να τους πιάνουν τα κόμπλεξ τους κάθε φορά που βλέπουν ζευγάρι.

Και στο κάτω κάτω. Όποιος έχει κόμπλεξ, να πάει σε ειδικό να τα λύσει. Και όχι να τα ξεσπάει στους άλλους. Και πολύ περισσότερο να κρεμάει κουδούνια στους συνανθρώπους του γιατί τόλμησαν λέει και ερωτεύτηκαν! Ποπο! Τι έγκλημα!