Με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια (by chef Manulaki)

Ως και κουλουράκια - γράμματα! Όπως δηλαδή συνηθίζει ο συγκεκριμένος σεφ από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας...

Σε επόμενες αναρτήσεις θα δοθούν λεπτομερείς οδηγίες κατασκευής! Και όσες χρυσοχέρες, ανασκουμπωθείτε! Εκτός βεβαίως αν διαθέτετε κι εσείς σεφ Μανουλάκι. Οπότε πάρτε μια φωτογραφική μηχανή και καταγράψτε τα ντοκουμέντα!

Όπως και να έχει, το Homa Educandus σας εύχεται καλές και χαρούμενες γιορτές και βασικά:

Αυτή τη φορά η ζαχαροπλαστική μας θα αρχίσει επίσημα, με τη συνταγή:

Υπόψην ότι η συνταγή γίνεται ακριβώς όπως διαβάσατε...  Και δίνει καταπληκτικά αποτελέσματα. Αρκεί να την ακολουθήσετε κατά γράμμα!!!

Αρχίζουμε με το αλεύρι που το ζυγίζουμε (1200 γραμμάρια) και το βάζουμε σε μια λεκανίτσα:



Ζυγίζουμε και το βούτυρο (160 γραμμάρια):

Βάζουμε σε ένα τηγάνι το βούτυρο να κάψει καλά! Και μετά το προσθέτουμε στο αλεύρι:

Αφήνουμε λιγάκι να κρυώσει και μετά αρχίζει το τρίψιμο και πάλι το τρίψιμο...

Ο βοηθός ζαχαροπλάστη (δηλαδή εγώ) ζυγίζει τη ζάχαρη. 400 γραμμάρια.

Κι ετοιμάζει τις βανίλιες, την αμμωνία, τα αβγά...  

Ο σεφ Μανουλάκι ξεχωρίζει τα αβγά... δηλαδή τους κρόκους από το ασπράδι:

Στο μίξερ μπαίνουν τα ασπράδια να χτυπηθούν καλά καλά μέχρι να γίνουν μαρέγκα αφράτη:

Προσθέτουμε τη μαρέγκα στο μίγμα αλεύρι - βούτυρο, και στο οποίο έχουμε ήδη προσθέσει και τις τρεις βανίλιες...

Σειρά έχουν οι κρόκοι με τη ζάχαρη.



8 κρόκοι και 400 γραμμάρια ζάχαρη. Μπαίνουν μαζί στο μίξερ και τα αφήνουμε να χτυπηθούν πολύ καλά...

Αύριο τα υπόλοιπα.... αν προλάβουμε... γιατί έχουμε και το βάψιμο των ωών!!!

Καλό ξημέρωμα!

Και το αύριο έγινε μεθαύριο γιατί η ζωή εδώ τρέχει και δεν προλαβαίνεις να την κλείνεις σε γραμματάκια...  Ας κάνω έστω μια προσπάθεια να γράψω ένα δυο βήματα ακόμη από τη συνταγή. Πριν έρθει η Λαμπρή και το αποκάρωμα...  



Προσθέτουμε το μίγμα κρόκων και ζάχαρης στο λεκανάκι που περιμένει το αλεύρι το τριμμένο καλά με το καυτό βούτυρο,  η μαρέγκα από τα ασπράδια οκτώ αβγών  και φυσικά και οι τρεις βανίλιες για το άρωμα!

Ζεσταίνουμε λίγο φρέσκο γάλα. Να γίνει χλιαρό, μην κάψει... και διαλύουμε τα τρία κοφτά κουταλάκια ανθρακικής αμμωνίας - που θα φουσκώσει τα κουλουράκια μας...

Η αμμωνία είναι μια άσπρη σκόνη που την πουλάνε σε φακελάκια στα σούπερ μάρκετ...

Προσοχή γιατί φουσκώνει πολύ όταν μπει στο γάλα. Μη βάλετε κανένα μπρικάκι και αρχίσει να χύνεται...



Μετά προσθέτουμε το διάλυμα στο υπόλοιπο μίγμα και αρχίζουμε το ζύμωμα. Με τα δυο χεράκια και δύναμη αρκετή...

Αν δεν τα καταφέρνουμε στο ζύμωμα ή ο βοηθός ζαχαροπλάστη επιμένει να λέει τις εξυπνάδες του για το πώς θα έφτιαχνε εκείνος τη συνταγή, μεταφέρουμε όλη αυτή τη δουλειά στο μίξερ:

Πασπαλίζουμε τα χέρια μας με αλεύρι για να ξεκολλήσει η ζύμη...

Φυσικά τα προσθέτουμε και αυτά στο μίγμα και αν δούμε πως με το αλεύρι έγινε πιο σκληρή και δε δουλεύεται, προσθέτουμε λίγο γάλα. Έτσι κι αλλιώς η συνταγή λέει: "γάλα όσο πάρει!"

Βέβαια δε θέλουμε σε καμία περίπτωση μια ζύμη νερουλή... Αλλά να μπορεί και να πλάθεται, να  μην είναι πέτρα!

Το μίξερ αγκομαχάει με τόση ζύμη αλλά στο κάτω κάτω αυτή είναι η δουλειά του!!!

Και επιμένουμε να το βασανίζουμε στο βαθμό που δεν κινδυνεύει να καεί από την υπερπροσπάθεια και μέχρι η ζύμη να γίνει λεία!

Μίξερ τέλος! Για δες όμως τη ζύμη πώς στέκεται... σαν λάστιχο... να δω ποιος θα τα πλύνει όλα τα κατσαρόλια που λερώσαμε... Ευτυχώς δεν είμαστε σε καράβι γιατί εκεί η δουλειά του πλυσίματος αυτονόητα ανήκει στο βοηθό. Εδώ το πράγμα διαφέρει...  κι ο βοηθός είναι περισσότερο σε ρόλο παρατηρητή και φωτογράφου...

Στο μεταξύ ο σεφ βουτυρώνει τη λαμαρίνα που θα μπουν σε λίγο τα κουλουράκια...



Απλώνουμε καλά το βούτυρο και σκοπός είναι να μην κολλήσουν τα κουλουράκια μας στο ταψί...

Η ζύμη ξαναμπαίνει στο λεκανάκι και ένα - δυο καλά ζυμώματα επιβάλλονται πριν αρχίσουμε να πλάθουμε τα κουλούρια...

είπαμε δυο ζυμώματα! μη σας πιάσει τώρα η τεμπελίτιδα... αν θέλετε να τρώγονται τα κουλουράκια σας και όχι να αποτελέσουν υλικό για πετροπόλεμο!

Πλάθουμε τη ζύμη σε χοντρά μπαστούνια και τα κόβουμε σε ομοιόμορφα κομμάτια. Κάθε κομμάτι και κουλουράκι. Πρέπει να είναι ίση ποσότητα ζύμης στο καθένα για να διευκολυνθεί το ψήσιμο. Αν είναι άλλο μικρό και άλλο μεγάλο θα έχουμε κουλούρια άψητα και κουλούρια μισοκαμένα...

Το εργαλείο για να κόψουμε το μπαστούνι της ζύμης σε ομοιόμορφα κομμάτια...

Και ήρθε η ώρα του με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια!

Κάθε κομμάτι που κόψαμε πριν γίνεται ένα λεπτό μπαστουνάκι και έπειτα του δίνουμε όποιο σχήμα μας αρέσει.

Σαλιγκαράκια, φιόγκοι, κοτσίδες και ό,τι άλλο σχήμα αγαπάτε...

Σημαντικό είναι να τα τοποθετήσουμε αραιά στο ταψί γιατί φουσκώνουν πολύ κατά το ψήσιμο και αν είναι πυκνοβαλμένα θα κολλήσουν το ένα με το άλλο.

Το πλέον κλασικό σχήμα για λαμπριάτικο κουλουράκι είναι, τι άλλο; το κουλούρι!!!! Σαν αυτό που δε θέλουν οι μαθητές να βλέπουν ούτε στον ύπνο τους. Μα κανείς δεν αντιστέκεται στον πειρασμό ενός κουλουριού λαμπριάτικου!!!

Για να ικανοποιήσουμε όμως κάθε βαθμίδα βαθμολογίας, φτιάχνουμε και μερικά οχταράκια...