Πώς μαγειρεύονται οι γόπες στο φούρνο

Είναι γνωστό πως το Educandus έχει στενότατη σχέση με τη μαγειρική. Και συγκεκριμένα όταν μια φορά το δίμηνο αποφασίζουμε να μαγειρέψουμε, το κάνουμε πρώτο θέμα και το ανεβάζουμε και στο διαδίκτυο! Έτσι ακριβώς και σήμερα. Θα σας εξηγήσουμε πώς μαγειρέψαμε γόπες. Υπόψη ότι οι γόπες δεν είναι μόνο οι γνωστές που αφήνουμε στα τασάκια...

Λοιπόν. Τελειώνεις από τη δουλειά και πανευτυχής διαπιστώνεις ότι στη Θεσπρωτία δε βρέχει! Αυτό αξίζει να το γιορτάσεις. Ειδικά φέτος που από τα Χριστούγεννα μας έχει ταράξει στις βροχές.

Παίρνεις τηλέφωνο τον ή την κολλητό/ή που τυχαίνει να εργάζεται σε κάποιο παραθαλάσσιο χωριουδάκι. Εγώ πήρα τη Στέλλα Κ., στα Σύβοτα. Και λες πως τον έχεις επιθυμήσει αφόρητα. Αν είσαι τυχερός, σου απαντά: "Πάρε το αμάξι και πετάξου να τα πιούμε κανένα τσιπουράκι!". Σημειωτέον ότι εδώ μόνο τσίπουρα πίνουν οι άνθρωποι. Καμιά φορά πίνουν και κανένα ποτήρι νερό...

Πιάνεις λοιπόν το τιμόνι και οδηγείς 24 χλμ. Μην τα συγκρίνεις με τα χλμ που θα οδηγήσεις στην παραλιακή της Αθήνας για να πας Βουλιαγμένη. Ουδεμία σχέση. Εδώ τα χλμ είναι δρόμος άδειος και γκαζώνεις κατά βούληση και όσο σου επιτρέπουν οι στροφές και οι πεσμένες πέτρες...

Όταν λέμε άδειος δρόμος εννοούμε άδειος από αυτοκίνητα. Κατά τα άλλα το μάτι σου γεμίζει θάλασσες και πράσινο. Τα δύο δηλαδή πράγματα που διαθέτει σε αφθονία η Θεσπρωτία. Τέτοια εποχή γεμίζεις και με εικόνες ανθισμένων δέντρων και γενικώς από τα χρωματικά όργια της άνοιξης. Που θυμίζω ότι σήμερα είναι η πρώτη της μέρα και χτες ήταν η παραμονή της πρώτης μέρας της άνοιξης.

Φτάνεις Σύβοτα και αράζεις δίπλα στο κύμα και στον ήλιο. Το τσίπουρο έρχεται, έρχεται και η Στέλλα και τα τσίπουρα γίνονται δύο και ο μεζές τεράστιος. Τελειώνουν τα πρώτα, πάμε στα δεύτερα. Τσίπουρα και μεζέδες. Εσύ, ως Αθηναίος, δηλώνεις πως οδηγείς και θα μείνεις στο ένα. Η Στέλλα γελάει και σου λέει πως αυτό το τσίπουρο δεν το πιάνει το αλκοτέστ. Και παραγγέλνει και τρίτο γύρο. Έχεις κάνει κεφάλι καζάνι αλλά δε φταίνε τα τσίπουρα. Φταίει που θυμάσαι ότι έχεις κάνει αίτηση για μετάθεση και οσονούπω όλα αυτά θα είναι παρελθόν.

Η Στέλλα φεύγει. Έχει λέει σεμινάριο στην Ηγουμενίτσα. Εδώ όλοι είναι τρελαμένοι με τα τσίπουρα και με τα σεμινάρια.  Και τη Στέλλα σε σεμινάριο τη γνώρισα. Περιβαλλοντικής Αγωγής. Απέναντι. Στη Λευκίμμη της Κέρκυρας. Τον Οκτώβρη. Μαγεία απίστευτη.

http://paideia.forumotion.com/t1407-topic

Και το σεμινάριο και η Στέλλα. Έτσι δέσαμε φιλίες και παρέες. Θα μου λείψει όντως αφόρητα όταν γυρίσω Αθήνα.

Ακριβώς γι' αυτό έχω βάλει φρένο στα σεμινάρια. Στο λίγο καιρό που μένει προτιμώ να αλητεύω δεξιά αριστερά. Εξάλλου έκανα τόσα σεμινάρια στα τρία χρόνια που είμαι εδώ, που δεν αντέχω άλλα. Με το έκανα σε παθητικό και ενεργητικό. Να ένας φάκελος χοντρός για παρακολούθηση σεμιναρίων αλλά και εισηγήσεις.

http://paideia.forumgreek.com/t28-topic

Τρία χρόνια φουλ σε εμπειρίες. Και καλές και κακές έως και πολύ πολύ άσχημες. Όλα χρειάζονται. Γιατί αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις.

Το άλλο μεγάλο κόλλημα οι φωτογραφίες. Συνήθως τις βγάζω με τις εκατοντάδες. Χτες στα Σύβοτα έβγαλα γύρω στις 300... Καραβάκια. Το θέμα μου ήταν τα καραβάκια γιατί κάνω πρότζεκτ στο σχολείο με θέμα: "Ηταν ένα μικρό καράβι". Ως πρώην ναυτικός τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω;

http://faros.fforumfree.com/t673-topic

Σήμερα, για παράδειγμα, και ενόψει 25ης, μιλάγαμε για τις "βάρκες" του Κανάρη. Που δεν ξέρω τι έχετε ακούσει όταν πηγαίνατε σχολείο, υποθέτω όσα είχα ακούσει κι εγώ (και διδάξει τρομάρα μου) μέχρι να έρθω Θεσπρωτία, πως ήταν λέει από τα Ψαρά. Αμ, δε........ Ο Κανάρης ήταν από την Πάργα. Άλλη αγαπημένη βόλτα η Πάργα. Και σε μία από αυτές έπεσα πάνω στον Κανάρη!!!!! Τον έχουν προτομή στην παραλία τους οι Παργινοί. Και κάθε Αύγουστο τελούν προς τιμήν του και τα Κανάρεια. Τώρα, κάτι άκουσα, πως σκέφτονται να τελέσουν και τα ... Ιμπραήμια... προς τιμή του Πάργαλη από το τουρκοσίριαλ Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής...

Να γιατί το θεωρώ ουσίας σημαντικό να βρίσκω τρόπους ακόμη και σε παιδιά της Πρώτης να τους μαθαίνω την ιστορία και της χώρας τους και του τόπου τους. Κάπως έτσι βρέθηκαν τα Πρωτάκια και στην Ελέα. Εσύ την ξέρεις την Ελέα;

http://faros.fforumfree.com/t633-topic

Και κάπως έτσι βρέθηκα τις προάλλες σε ένα εκπληκτικό σεμινάριο των νηπιαγωγών της Θεσπρωτίας:

http://paideia.forumgreek.com/t1647-topic

Το παιδί λέει και η τέχνη. Με ξεσήκωσε η φίλη Σοφία, γνωστή από Αθήνα και τώρα στην Ήπειρο και αυτή. Σχολική Σύμβουλος στην Πρέβεζα. Να πας, μου είπε. Η Έλλη που θα το παρουσιάσει έχει πάρει ιδέες από το δικό σου Αλφαβητάρι για τη Φίλα. Τη Φίλα την ξέρεις; Μην απογοητεύεσαι. Ούτε κι εγώ την ήξερα πριν έρθω εδώ... Πάντως σου θυμίζω ότι την έχω ήδη παρουσιάσει στο φόρουμ από καιρό.

https://educandus.forumgreek.com/t2195-topic

Φέτος η Φίλα έγινε και αλφαβητάρι και αργότερα πρότζεκτ ολόκληρο.

https://sites.google.com/site/prwtakia/glossa/to-alphabetari-tes-philas

https://sites.google.com/site/prwtakia/kainotomes-draseis/engrapha

Μην απορείς λοιπόν που και από το Educandus έχουμε χαθεί και από μαγείρεμα (για να επανέλθουμε και στο θέμα) έχουμε κάνει αποχή. Χτες πάντως κατάφερα να μαγειρέψω γόπες! Πρώτη φορά στη ζωή μου. Και ώρα να μιλήσω για το πώς.

Ήμουνα λοιπόν στα Σύβοτα, η Στέλλα την είχε κάνει για το σεμινάριο, και εγώ με τη μηχανούλα μου το γνωστό τροπάρι. Κλικ, κλακ, φωτογραφίες...

Αυτό το θέλω για το γράμμα Η της Αλφαβήτας που αρμενίζει. Είναι ημερόπλοιο. Έτσι λέγεται όποιο πλοίο εκτελεί ημερήσιες κρουαζιέρες αλλά δε διαθέτει καμπίνες να κοιμίσει τους επιβάτες. Το βράδυ λοιπόν καλώς εχόντων των πραγμάτων, γυρίζει στο λιμάνι και αποβιβάζει τους τουρίστες. Και το Δελφίνι ΙΙ ακριβώς αυτό κάνει τα καλοκαίρια στα Σύβοτα. Παίρνει τουρίστες και τους πηγαίνει συνήθως στους Παξούς. Για ημερήσια κρουαζιέρα. Δυο τσιγάρα δρόμος είναι οι Παξοί από τα Σύβοτα.

Εννοείται πως φωτογράφισα και βάρκες. Γεμάτα τα Σύβοτα από βάρκες αυτόν τον καιρό. Τα καλοκαίρια είναι τίγκα στα ιστοπλοϊκά...  Όχι πως δεν έχει και τώρα. Μάλιστα υπάρχουν και δυο φοβερά ξύλινα σκαριά, να τα βλέπεις και να νομίζεις πως ζεις στα παραμύθια.

Το ένα είναι αυτό. Το PELEGRIN. Το συνάντησα πρώτη φορά πριν από δυο χρόνια. Και μάλιστα μια νύχτα με πανσέληνο. Η απόλυτη μαγεία! Χτες συνάντησα ένα Γερμανό μηχανικό που έκανε εργασίες συντήρησης στο Pelegrin και πιάσαμε κουβέντα. Λες και δεν έχουμε δικούς μας μηχανικούς... Οι δικοί μας όμως ξενιτεύονται λόγω κρίσης. Κι έρχονται και δουλεύουν εδώ οι ... Γερμανοί!

Γιατί εμείς τον πλούτο της χώρας μας δεν τον ξέρουμε. Και μπούφους βγάζουμε και τα παιδιά από τα σχολεία. Δεν τους ανοίγουμε τα μάτια ποια είναι η δύναμη και ο πλούτος της χώρας. Η θάλασσα!!!!!!!!! Μέγα, ρεεεεεεεεεε, το της θαλάσσης κράτος! Όρνια! Που τέτοια χώρα μας χάρισαν οι θεοί και η φύση κι εμείς την έχουμε φαλιρίσει.

Ξέρουμε μόνο να γυρίζουμε κάτι ηλίθια σποτάκια με το σλόγκαν: "Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα". Κι όταν έρχεται ο τουρίστας να ζήσει το μύθο, άσχετοι παντελώς από τη μυθολογία μας περιοριζόμαστε να του σερβίρουμε μπίρα με το ίδιο όνομα. Και να αφήνουμε όλους τους άλλους μύθους να σαπίζουν. Όπως κι ετούτος στα Σύβοτα:

Ένα ακόμη ημερόπλοιο που πλέον το έχουν παρατήσει στο έλεος της σκουριάς. Και στο έλεος της ανεργίας εκατοντάδες νέους που έχουν σπουδάσει σε σχολές πλοιάρχων και μηχανικών εμπορικού ναυτικού.

Να και το δεύτερο ξύλινο ιστιοφόρο που μένει δεμένο όλο το χειμώνα στα Σύβοτα. Τα καλοκαίρια ενοικιάζονται αυτά τα σκάφη στους ματσό τουρίστες. Συνήθως εκ Γερμανίας... Έρχονται και Ιταλοί αλλά αυτοί κουβαλάνε τα δικά τους σκάφη. Ένα βήμα η Ιταλία από τα Σύβοτα...