Αυτά τα παπούτσια σας μοιάζουν για άσπρα;

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Και επιμένω στον τίτλο του θέματος... Δε συνδέονται όσα κατέθεσε ο ταξιτζής με όσα βρέθηκαν στη σπηλιά. Μπορεί κάποιους να τους νευριάζει η επιμονή μας στο ζήτημα... αλλά δε μας πειράζει καθόλου. Απλώς μας επιβεβαιώνει ότι δεν ενδιαφέρονται για το Λιαντίνη, μόνο εκμεταλλεύονται το όνομά του.

Επαναλαμβάνω λοιπόν το ερώτημα:

Αυτά τα παπούτσια σας μοιάζουν για άσπρα;

Φυσικά εδώ δεν πρόκειται για διαφήμιση... Πέστε μου, τα βλέπετε για άσπρα; Κοιτάξτε τα από όλες τις γωνίες. Ασπρίζουν καθόλου; Για πάνινα; Δημιουργούν εντύπωση για πάνινα μήπως; Ποιος μπορεί να τα φοράει; Και κυρίως πότε;

Όχι, λέμεεε! Από όποια γωνία και από όποια απόσταση.

Του Λιαντίνη είναι τα πόδια;;;

Και τα παπούτσια είναι τα ίδια που βρεθήκαν στη σπηλιά;

Λουκία, εσύ τι λες; Όχι για τα παπούτσια της διαφήμισης. Για τα συγκεκριμένα. Ανεβαίνει κανείς με τέτοια παπούτσια στον Ταΰγετο;

Αυτά τα παπούτσια είναι του Λιαντίνη. Και είναι σαν επίτηδες να τα πρόβαλλε στο φακό. Μαζί και με τη μαύρη κάλτσα.



Είναι η ίδια φωτογραφία που δόθηκε στις εφημερίδες από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισης. Μόνο που δημοσιεύτηκε ασπρόμαυρη... Την έγχρωμη μας την έστειλε η κ. Λιαντίνη και με την πληροφορία ότι την παρέδωσε στο Λιαντίνη ο κ. Αβούρης, ο άνθρωπος που στεφάνωσε το Σολωμό στη Ζάκυνθο και έβγαλε και τις φωτογραφίες. Τόσο αυτή όσο και τις άλλες που έχουμε δει από την ομιλία στη Ζάκυνθο τον Απρίλιο του 1998.

Τα παπούτσια δε μοιάζουν απλώς... είναι τα ίδια που βρεθήκαν στη σπηλιά.

Και όχι μόνο άσπρα δεν είναι αλλά φαίνεται πως ο Λιαντίνης ήθελε να ξέρουμε πως είχε καφέ παπούτσια... Όπως ήθελε να ξέρουμε ότι ανέβηκε την 1η Ιουνίου με λευκά παπούτσια στο Καταφύγιο.

__________

Κάντε κλικ στη φωτογραφία για μεγαλύτερη προβολή.

Απλοϊκή αντεστραμμένη ερώτηση για την αξιοπιστία της μαρτυρίας:

Από όσους μπαίνουμε σε ταξί έχει προσέξει ποτέ κανείς - μπορεί κανείς να θυμηθεί - έστω και μια φορά τι χρώμα παπούτσια φορούσε κάποιος ταξιτζής;

Δίκαια ρωτάς Αλέξανδρε. Κανείς μας.

Υπάρχει όμως μία διαφορά. Αν ακούσεις το βίντεο με την περιγραφή του Τσούνη θα τη διαπιστώσεις.

Πρώτον. Ο Λιαντίνης είχε ραντεβού με το ταξί. Δεν ήταν οδηγός ο ίδιος. Ο ταξιτζής μάλιστα λέει ότι έβαλε πίσω το σάκο, στο πορτ μπαγκάζ.

Δεύτερο. Του ζήτησε να σταματήσει για να γεμίσει ένα μπουκάλι με νερό σε μια πηγή. Πάλι λοιπόν κατέβηκαν από το ταξί.

Τρίτον και κυριότερο. Και να μην ήθελε ο Τσούνης να προσέξει τα παπούτσια και το πουκάμισο... Μόλις έφτασαν στο καταφύγιο του ζήτησε να καπνίσει ένα τσιγάρο μαζί του και μετά να φύγει. Προφανώς όχι μέσα στο ταξί...

Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να τον θυμάται ο ταξιτζής. Γι' αυτό κι εκείνος ήταν απόλυτα βέβαιος ειδικά για τα παπούτσια. Ακόμη και όταν η κ. Λιαντίνη τον διέκοψε λέγοντας πως ο άντρας της δεν είχε τέτοια παπούτσια.

Και πρόσεξέ το και αυτό. Ο Λιαντίνης φροντίζει να φοράει παπούτσια που δεν είχε στο σπίτι του ποτέ...

Αν έλεγε ο ταξιτζής σκούρα παπούτσια... θα το πρόσεχε κανείς;

Αλλά και η φωτογραφία. Από τη Ζάκυνθο. Κάνει μπαμ πως είναι σκηνοθετημένα κακόγουστη. Για να τραβήξει το μάτι...

Είναι εντελώς κακόγουστη και φαίνεται σαν να έχει μπατάρει.

Αν προσέξετε φαίνεται και κάτι άλλο... Ο Λιαντίνης κρατάει δύο Γκέμμες. ( ; ) Θα ανεβάσω μια μεγαλύτερη φωτογραφία σε σελίδα html και θα βάλω σύνδεσμο στη φωτογραφία που υπάρχει παραπάνω. Κάντε κλίκ για να δείτε τη μεγέθυνση...

Επειδή βλέπω ότι άλλαξε η σελίδα, πατήστε εδώ για να δείτε τη φωτογραφία σε μεγάλη προβολή.

Ναι κρατά δύο βιβλία. Το δεύτερο είναι τα Ελληνικά. Αλλά παρατήρησε τον τρόπο που τα κρατά. Να φαίνεται η ράχη.

Επειδή η Δανάη κάποια στιγμή έγραψε, και γιατί θα πρέπει να εμπιστευόμαστε τον ταξιτζή, ότι λέει την αλήθεια, θα ήθελα να διατυπώσω μερικές απορίες: Aπό ό,τι θυμάμαι ο κ. Τσούνης παρουσιάστηκε την Πέμπτη το βράδυ 4 Ιουνίου και είπε ότι αυτός ανέβασε το Λιαντίνη στο καταφύγιο, ενώ από την Τρίτη οι τηλεοράσεις παίζανε. Γιατί σιώπησε μέχρι τότε; Στο βίντεο που έχει κρατήσει η Δανάη απαντά μονολεκτικά, θα έλεγα κουμπωμένος, προσπαθεί πολύ ο Δημοσιογράφος να ενημερωθεί για λεπτομέρειες ενδυμασίας ή όποιας άλλης συμπεριφοράς. Ο λόγος του δεν μου φαίνεται και τόσο πηγαίος. Επίσης θυμάμαι ότι σε άλλο δημοσιογράφο είχε πει ότι πληρώθηκε καλά και ότι ο Λιαντίνης έβγαλε από το σάκο ένα μάτσο πεντοχίλιαρα. Βρεθήκανε αυτά τα χρήματα στο σάκο το 2005;

Ένα πρόσθετο ερώτημα είναι αν ο Λιαντίνης στις 29 και 30 Μαίου ανέβηκε με τον ίδιο στο καταφύγιο ή ανέβηκε με άλλο τρόπο. Με το BMW να ανέβηκε το θεωρώ σε τέτοιο κακό δρόμο απίθανο, αν λάβουμε υπόψη, από όσα έχω ακούσει, πόσο πολύ πρόσεχε το αυτοκίνητό του. Μήπως πήγαινε ή τον πήγαιναν με κάποιο αγροτικό;

Αλέξανδρε θεωρώ τις απορίες σου λογικές και για τον κ. Τσούνη και για το μεταφορικό μέσο ανάβασης. Για χρήση του BMW σε αυτό το δρόμο στο αποκλείω κατηγορηματικά. Ως προς τα χρήματα παραδόθηκαν από την αστυνομία δύο σκισμένα πεντοχίλιαρα και κάποια κέρματα που βρίσκονταν στο σάκο.

Ακριβώς, από την άκρα περιφέρεια και εμμένοντας σε λεπτομέρειες μπορούμε να έχουμε ένα "πα στω".

Δεν κατανοώ Αλέξανδρε την τελευταία σου λέξη και το νόημα.

δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω

Είναι η περίφημη ρήση του Αρχιμήδη. Ίσως πάνω στις τόσες αντιφάσεις μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια μικρή βεβαιότητα γύρω από την οποία θα εγγραφεί ο έλεος και ο φόβος της λύσης.

Αλέξανδρος Ζ. έγραψε:

Ακριβώς, από την άκρα περιφέρεια και εμμένοντας σε λεπτομέρειες μπορούμε να έχουμε ένα "πα στω".

Ακριβώς... Δε νομίζω ότι έχουμε και άλλο δρόμο.

Μέχρι στιγμής κλονίστηκε η βεβαιότητα ότι όλα στρέφονται γύρω από την τρύπα του Ταυγέτου.

Όσον αφορά το ενδεχόμενο η τελική επιδίωξη του Λιαντίνη να ήταν να μας κρύψει ως "αίνιγμα και δώρο" την αιτία θανάτου του, την κρίνω τόσο απίθανη όσο και το ενδεχόμενο να θεωρούσε ως θάνατο του Οιδίποδα την τύφλωση έως θανάτου.

Τι μου θυμίσατε με τη «βεβαιότητα»!
Ο Νίτσε έχει με μια απαράμιλλη προσευχή, που τη θέτει στο στόμα του Παρμενίδη, περιγράψει την ανεμάρπαστη δίνη του οντολογικού κυκλώνα και τον αγώνα του να φθάσει σε ένα σημείο βεβαιότητας, σε οδύσσεια παύλα, όπου το νόστο θα έχει αντικαταστήσει η γαλήνη του τέλους.
Σας τη γράφω και πείτε μου αν μπορείτε να φανταστείτε καλύτερη προσευχή σε στόμα φιλοσόφου.

«Ω θεοί, ευδοκήστε να μου χαρίσετε μια μονάχα βεβαιότητα, που να ναι μέσα στο πέλαγος της αβεβαιότητας ένα σανίδι μόνο, πλατύ όμως όσο χρειάζεται για να κρατιέμαι επάνω του. Όλα τα άλλα όσα γίνονται, τα πλούσια, τα πολύχρωμα, που ανθίζουν, που απατούν, που μεταβάλλονται, τα ζωντανά, τα ελκυστικά, κρατείστε τα για λογαριασμό σας. Και δώστε σε μένα μόνο τη μοναδική, τη φτωχή απέριττη βεβαιότητα»

Φωτεινή με πρόλαβες! Η επεξεργασία μου ήταν ότι ξέχασα τα εισαγωγικά στο "αίνιγμα και δώρο".