Με τις καλύτερες ευχές μας...

Λένε πως για κάθε τι που έκανες φτάνει η ώρα να πληρώσεις την επιταγή. Δεν το περίμενα πως έτσι θα αισθάνομαι μαθαίνοντας πως φεύγεις. Κι ας μη μου πέρναγε καθόλου από το νου πριν 29 χρόνια τι νιώθουνε εκείνοι που μένουν πίσω. Ήρθε η ώρα να το μάθω. Ίσως και γιατί ήρθε τόσο ξαφνικά αυτή η αναχώρηση.


Την άλλη φορά, με την αδερφούλα σου, περίσσευε η λαχτάρα μας να φύγει... Η αγωνία μας. Κι έπειτα ήρθαν έτσι τα πράγματα να την έχουμε κάθε τόσο κοντά μας. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Κι ας το είχες πει πως θα το ψάξεις... Λέω θα συνηθίσω, πως είναι μόνο το σοκ της πρώτης μέρας. Πως το μόνο που θα σκέφτομαι είναι που πετάς με τα φτερά του ονείρου σου. Σήμερα όμως όσο και να προσπαθώ νιώθω ένα πόνο αβάσταχτο.

Όχι... Ένιωθα! Και μη φανεί παράξενο. Ένιωθα!!!

Στάθηκα τσιγάρο να ανάψω και γύρισα κεφάλι στο θόρυβο που ακούστηκε. Δε θέλω και δεν πρέπει να πω τι είδα. Μόνο πως αντίκρυσα ένα νέο άνθρωπο με γκρεμισμένα τα όνειρά του. Δεν ήξερα τίποτα σχεδόν μέχρι προχτές. Έβλεπα τη φιγούρα μα δεν ήξερα. Σήμερα, τώρα μόλις, ήταν η πρώτη φορά που την ξαναείδα ξέροντας το τι... Απάντηση ήταν αυτό. Ένα μήνυμα που ήρθε από κόσμο μακρινό. Καρδιά μου, να πας λοιπόν στο καλό. Καλά σου ταξίδια. Τίποτε να μη σε στενοχωρήσει εκεί στα ξένα που σε λίγο θα πετάξεις...

Και να είσαι πάντα χαρούμενη και γεμάτη ζωντάνια σαν που σε γνώρισα. Μπουμπουλίνα ατρόμητη και καπετάνισσα με τα όλα σου.

Θα κάνει ζέστη εκεί κάτω. Στο έγραψα. Να προσέχεις... Δεν αστειεύεται ο ήλιος σ' αυτά τα κλίματα. Να τρως καλά και να έχεις τα μάτια σου 104!

Και να γράφεις. Να μαθαίνουμε τα νέα σου.

Την άλλη φορά, με την αδερφούλα σου... μου ξέφυγε στον πατέρα μου: "Πού πάει; Παιδί στα 19 είναι ακόμη..." Και πήρα την πληρωμένη απάντηση: "Όπου πήγες κι εσύ στην ηλικία της!"

Αχ, τα νιάτα! Που μόνο το όνειρο ακούνε... Μένει για μας τους μεγάλους να σκεφτόμαστε όλα τα άλλα μα και να ζηλεύουμε τη δική σας ανεμελιά. Μη με ακούς λοιπόν...

Άκου μόνο τους χτύπους της καρδούλας σου και ακολούθα το δρόμο που διάλεξες. Όλα καλά θα πάνε. Θα έχεις όλων τις ευχές και την αγάπη μας φυλαχτό. Θα μας λείψεις. Ήδη μας λείπεις. Μα και θα χαιρόμαστε για σένα. Κι άλλο τόσο θα καμαρώνουμε. Για σένα αλλά και για το κοινό μας όνειρο που μένει ζωντανό. Το ξέρεις αυτό, ε; Στο είχα ξαναπεί. Μαζί σου θα ταξιδεύουν και τα δικά μας όνειρα που έμειναν κάποτε στη μέση. Κοίτα να τα κρατήσεις ζωντανά. Είναι πολλά τα δάκρυα που τα πότισαν και οι νύχτες που τα ξενύχτησαν για να χαθούν και να βουλιάξουν... Και τούτη την ώρα βαραίνουν και αυτά το ασήκωτο φορτίο της ψυχής.

Ναι... δεν είναι μόνο ο πόνος του αποχωρισμού... έτσι κι αλλιώς αυτός πέταξε πριν από λίγο όπως ήρθε... Είναι τόσα άλλα που ξύπνησαν απότομα. Μνήμες τόσο μακρινές και τόσο ίδιες με όσα σε περιμένουν εκεί κάτω. Στην κουβέρτα που θα τσουρουφλίζεσαι... Στη γέφυρα που θα ψάχνεις όχι μόνο για συνηθισμένα της θάλασσας πλεούμενα... Στα λιμάνια που θα βλέπεις με τα κιάλια.

Σου είπα... Για μια φορά είναι καλά. Μα μην κολλήσεις εκεί. Η μισή ζωή του ναυτικού είναι τα λιμάνια. Κι εκεί που πας είναι μόνο καράβι. Και πάλι έλεγχος ασφυκτικός με τα συνήθεια εκείνων των τόπων. Όχι ποτό. Ούτε σταγόνα. Και όχι γυναίκες μαζί με άντρες. Το θυμάμαι το θυμωμένο βλέμμα τους. Κι ας μην μπορούσαν να με διώξουν... "Τι δουλειά έχεις εδώ;" Και δεν το είπαν μόνο με τα μάτια. Είναι άλλος κόσμος εκεί κάτω. Να προσέχεις! Και να προσέχεις διπλά όσο να φτάσεις, να ανέβεις στο καράβι.

Θα περιμένω μήνυμα. Με όποιον τρόπο. Πως μπήκες, πως τα βρήκες όλα καλά. Κι έπειτα, υπόσχομαι, μόνο θα τραγουδάω... Θα πηγαίνω κάτω στα βραχάκια της Βάρκιζας και θα σου στέλνω χαιρετίσματα με τα κύματα. Να βγαίνεις να ακούς τις νύχτες. Θα είναι οι ευχές μου και τα τραγούδια μου. Και τα όνειρα που έμειναν όνειρα και θα καρτερούν τη δική σου απάντηση...

Παλιό το τραγούδι που θα σου χαρίσω... Μα ήταν εκείνο που τραγούδαγα κάποτε σαν έφευγα κι εγώ. Έτσι κι αλλιώς αυτά που λέει μένουν ίδια όσα χρόνια και αν περάσουν...

Στέλνω χίλιες χρυσές ευχές!!!!!!!!!! Θα μου λείψεις...

Μήπως όμως να το ξανασκεφτείς και να μπαρκάρεις στο δικό μου το πειρατικό; Εκεί τουλάχιστον θα έχεις ποτά άφθονα...

Άκου ούτε σταγόνα ποτό!!!!!!!!!!

Πες το και ξαναπές το!

Είναι δελεαστική η προτασή σου Διώνη μου, οφείλω να ομολογήσω, αλλά από την άλλη...

Θα πάω στην φωτιά και στην λάβρα! Θα κάνω τζάμπα σάουνα και μόνο που θα είμαι εκεί!!!

Να μην στεναχωριέσαι Δανάη μου, δεν μιλάμε για κηδεία...

Χαρά έχουμε! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ φέυγω!!!

Πάω... που πάω;;; Δεν έχει και τόση σημασία...

Όσο για αυτούς που μένουν πίσω... Ναι, σίγουρα είναι δύσκολο , αλλά και αυτός που φεύγει έχει μια δυσκολία στον αποχωρισμό.

Που πάω;;; Ξέρεις είμαι εδώ που είμαι και πάω όπου πάω για κάποιο λόγο. Είχα και άλλες επιλογες στο παρελθόν, αλλά δεν ήταν για μένα. Το αποφάσισα μετά από πολύ πολύ σκέψη. Δεν είναι μια απλή παρόρμηση. Κάνω αυτό που κάνωγιατί το αγαπάω, γιατί αν θέλεις είναι όνειρο για μένα. Ναι, ακόμα είναι όνειρο για μένα...

Αλλά δεν θα ήθελα ποτέ, μα ΠΟΤΕ, να φτάσω στην ηλικία των γονιών μου και να αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει αν τότε είχα κάνει αυτό που πραγματικά ήθελα...

Κάνω αυτό που θέλω και αυτό που προς το παρόν με γεμίζει. Αύριο δεν ξέρω τι μου ξημερώνει Ξέρω ότι σήμερα το θέλω και θα έκανα τα πάντα γι'αυτό. Ακόμα και αν βγώ σε λάθος δρόμο ή σε αδιέξοδο (ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρείς μπροστά σου) είναι επιλογή μου. Επιλογή μου. Αποδεκτά όλα λοιπόν. Και τα καλά και τα άσχημα.

Φεύγω, μα όχι ακόμα... Έχω κάποιες μέρες μπροστά μου ακόμα!

Όταν θα γίνει ΟΡΙΣΤΙΚΟ και με την βούλα και με την τζίφρα τότε θα σας κουνήσω το μαντήλι!

Προς το παρόν σας φιλώ και σας ευχαριστώ για τις ευχές σας!

Υ.Γ.: Και εμένα θα μου λείψετε, αλλά καλύτερα έτσι! Δεν νομίζετε?

Δε στενοχωριέμαι Χαλ... Όχι πια. Είδα τα μάτια σου να αστράφτουν απόψε, είδα το γέλιο σου να κυλάει γάργαρο... Να στενοχωρηθώ που είσαι χαρούμενη;

Ο πόνος όμως του αποχωρισμού είναι λογικό να υπάρχει. Πάνε τέσσερις μήνες που σε γνώρισα... Και ξέρεις τι νιώθω για σένα. Θα μου λείψεις. Ψέματα να πω;

Τυχεροί εκείνοι που τους επόμενους μήνες θα σε έχουν κοντά τους. Πολύ τυχεροί. Κάποιο αστέρι εκεί ψηλά τους ευχήθηκε να γίνει όμορφη η ζωή τους.

Και τυχερή νιώθω κι εγώ που σαν κομήτης πέρασες από τη δική μου ζωή. Μακάρι όλα τα νέα κορίτσια να σου έμοιαζαν. Και δε στο λέω για κοπλιμέντο. Συνήθως στέκομαι σκληρή στην κριτική μου για τους ανθρώπους. Κι εύκολα τους απομυθοποιώ. Λίγοι, πολύ λίγοι, μένουν στο τέλος στους ξεχωριστούς μου. Κι εσύ είσαι εκεί. Αλλά όχι πια εδώ... Χαίρομαι αφάνταστα που σε γνώρισα, πονάω που η ζωή μας χωρίζει. Ανάμικτα συναισθήματα.

Και είναι και η φάση που σε συνάντησα. Σου οφείλω τόσα πολλά που δύσκολα οι λέξεις μπορούν να πουν. Χρώσταγα όμως να στο πω... και να το θυμάσαι.

Να είσαι καλά, κοπελιά. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μας χάρισες. Φεύγεις εσύ μα κρατάμε δώρα μας παντοτινά τα όσα ζήσαμε μαζί σου.

Μην το κανείς έτσι...

Αισθάνομαι σαν να πεθαίνει κάτι.. Δεν θα χαθούμε!

Ίσως για 2 με 2,5 μήνες λόγω καταστάσεων. Μετά θα είμαι πάλι πίσω!

Τώρα αν θα είναι τυχεροί ή ταλαίπωροι είναι άλλη ιστορία!

Ξεχωριστοί... Στην ελίτ των ξεχωριστών; Με τιμά αυτό που λες γιατί ξέρω ότι το εννοείς. Αμοιβαία όμως δεν πάνε συνήθως αυτα;

Ουφ... Δεν μπορώ, πολύ βαρύ έχει γίνει το κλίμα... Χάσαμε και τον Σωκράτη απόψε... Ώρα του καλή και αυτού!

Ξέρεις, όταν ήμουν παιδάκι και ήξερα ότι την επόμενη θα πήγαινα εκδρομή δεν μπορούσα να κοιμηθω το βράδυ από την χαρά μου. Ξαπλώνα και ήταν τόσο έντονο που με έπιανε το στομάχι μου! Όχι από άγχος, από χαρά και ανυπομονησία! Έτσι κι απόψε. Κόμπος το στομάχι. Φαντάζομαι και ονειρεύομαι στο ξύπνιο μου!

Μην λες αντίο λοιπόν. Σκέψου το σαν εκδρομή! Θα παω και θα ερθω! Όπως παω έτσι θε να'ρθω!

Οσο για τα δώρα... Δεν εχω χαρίσει τίποτα! Όσοι άξιζαν πήραν αυτό που τους έπρεπε, πιο πολύ σαν μοιρασιά! Δίκαιη ή άδικη δεν έχει σημασία! Σαν τον Θεό!

Όλοι ζούμε στα σύννεφα! Είχε πολύ δίκιο εκείνο το παλικάρι. Το θυμάσαι; Ήξερε καλά τι έλεγε! Γιατί το θυμήθηκα; Δεν ξέρω, αλήθεια δεν ξέρω! Ίσως γιατί σήμερα νιώθω στα σύννεφα!

Να μην στεναχώριεσαι! Τίποτα δεν χάθηκε πότε κι από κανένα, ούτε ένα αστέρι ξεστρατίσε πότε! Που λέει και ο Σωκράτης!

Η παρουσία μου εδώ δεν λέει κάτι. Είμαι δεν είμαι... Ένα νούμερο παραπάνω στον μετρητή! Δεν με αφορά αυτό! Θα είμαι εδώ με το μυαλό μου, θα σας σκέφτομαι και θα κάνουμε παρέα έτσι! Θα λέμε τα χαζά μας και θα γελάμε, θα λέμε και τα σοβαρά μας!

Λίγη εξάσκηση χρειάζεται και γίνεται!

χαλαρουιτα έγραψε:

Πες το και ξαναπές το!

Είναι δελεαστική η προτασή σου Διώνη μου, οφείλω να ομολογήσω, αλλά από την άλλη...

Θα πάω στην φωτιά και στην λάβρα! Θα κάνω τζάμπα σάουνα και μόνο που θα είμαι εκεί!!!

...............

Υ.Γ.: Και εμένα θα μου λείψετε, αλλά καλύτερα έτσι! Δεν νομίζετε?

Χαλαρουίτα πες μου κάτι που δεν κατάλαβα: Σε spa θα πας;;;;

Έτσι εξηγείται και η απαγόρευση της οινοποσίας... Αλλά να σου λείψουμε δεν το βλέπω. Ρε συ... μπας και έχει καμιά θεσούλα και για μένα;;; Δυο μήνες είναι ό,τι πρέπει, μια χαρά με βολεύει. (Να γίνει και μάθημα σε μερικούς μερικούς που με έχουν ξεπατώσει στη δουλειά εδώ μέσα!!!!)

ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!

Και είμαι σίγουρη πως θα είναι καλά αφού εσύ η ίδια το θες και το αποφασίζεις και επιθυμείς τόσο. Αν είναι να νιώθεις σαν το παιδάκι που την άλλη μέρα πάει εκδρομή, αυτό τα λέει όλα. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι έτσι να ένιωθαν πηγαίνοντας για δουλειά.

Στο καλό λοιπόν! Και να περάσεις υπέροχα όπως ονειρεύεσαι!

Τις δικές μου ευχές τις άφησα τραγουδιστά. Κι εδώ επαναλαμβάνω:

Κι αφού αλλού
θα χτυπάει καλύτερα η καρδιά σου
Κι αφού σ' αγαπάμε πάρα πολύ
για να σε συγκρατήσουμε

Αφού φεύγεις...

Ας σε οδηγήσουν οι άνεμοι
όπου άλλες ψυχές πιο όμορφες
θα μπορέσουν να σ' αγαπήσουν
καλύτερα από μας

Αφού εμείς δεν μπορούμε
να σ' αγαπήσουμε περισσότερο
Ας σε διδάξει πράγματα η ζωή
αλλά να μείνεις Η ΙΔΙΑ

Αν πρόδιδες τον εαυτό σου
θα σε είχαμε ολωσδιόλου χάσει
Κράτα αυτή σου την ευκαιρία
που ζηλεύουμε σιωπηρά

Αυτή τη δύναμη της σκέψης
πως τα καλύτερα είναι να έρθουν
Και μακριά από τις πόλεις μας
όσο και ο Οκτώβρης από τον Απρίλη

Να ξέρεις πως εδώ μένει από σένα
κάτι σαν αποτύπωμα ανεξίτηλο
Χωρίς δράματα, χωρίς δάκρυα,
φτωχά και γελοία όπλα
γιατί υπάρχει και ο πόνος
που κλαίει μόνο από μέσα μας

Αφού σπίτι σου σήμερα
είναι ο ορίζοντας
στην εξορία σου προσπάθησε
να μπορέσεις να ξαναγυρίσεις
μα όχι πολύ αργά...

Στην ιστορία σου
κράτα στο μυαλό σου
το αντίο μας αφού φεύγεις

Στο καλό γλυκιά μας. Καλά σου ταξίδια!!! Γεμάτα περιπέτειες και γνώση!!!

Διώνη: Χαχα! Λες να πάω σε spa? Οι θερμοκρασίες εκεί θυμίζουν πολύ σάουνα ή κόλαση... Όσο για το αν θα μου λείψετε... ΄Ισως όχι όπως το καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος, αλλά με τον δικό μου τρόπο θα μου λείψετε!

Ελίνα: Σε ευχαριστώ πολύ, και δική μου ευχή να μου έρθουν όλα όπως τα υπολογίζω! Αλήθεια είναι ότι ακόμα πάω για δουλειά με τρομερή και άπιατη χαρά. Μακάρι να συνεχίσω έτσι την πορεία μου, με χαρά!

Μυρτάλη: Οι τραγουδιστές σου ευχές δεν σου κρύβω ότι με συγκινήσαν. Σε ευχαριστώ!

Προς όλες και όλους: Έχετε καταφέρει να με συγκινήσετε πολύ. Καλό καλοκαίρι να έχετε! Σας φιλώ!

Χαλ φεύγεις ?

Και σε LNG κιόλας? Μπράβο σου!
Την καλύτερη δουλειά θα κάνεις, να γεμίσεις εμπειρίες γιατί
χρειάζονται.

Να μας στέλνεις εικόνες και μυρωδιές από τις θάλασσες που θα
αρμενίζεις να σε νιώθουμε και εμείς λίγο.

Και η «μαμά» σου να μην στεναχωριέται , φαντάζομαι θα έχεις συχνή
επικοινωνία μαζί της μια που σε νοιάζεται παρά πολύ!
Αλλά την καταλαβαίνουμε και οι δύο «κόρες» της σε ταξίδι είναι
δύσκολο!

Καλές θάλασσες και να προσέχεις !

Σε LNG?? Όχι, απλά ήταν ευχή μου κάποια στιγμή να φύγω με ένα τέτοιο.

Όσο για τις μυρωδιές και τις εικόνες... όσο και αν το θέλω δεν μεταφέρονται. Αν τις ζήσεις μόνο τις καταλαβαίνεις.

Σε ευχαριστώ πάντως για τις ευχές σου!

Ελπίζω την επόμενη φορά να φύγω με LNG, όχι ότι το κυνηγάω κι όλας... Έχουν έναν άλφα βαθμό επικινδυνότητας... Μάλλον θα την κάνω για τα αργόσχολα φορτηγάκια τελικά!

Όσο για την "μαμά" μου δεν νομίζω ότι στεναχωριέται, μάλλον χαίρεται! Μην νομίζεις, τα παιδία είναι βάρος... Όσο λιγότερα τόσο καλύτερα!

Καλό σου καλοκαίρι Kelly και καλή δύναμη με τους βλαχοτουρίστες και τον μεγάλο φόρτο εργασίας!

Κάτσε να σε πάρουν πρώτα και σε φορτηγό... μην καταλήξεις σε Πειραιά - Αίγινα να μετράς εισιτήρια...

Αχ, αυτά τα νέα παιδιά... ζηλεύουν τι έκαναν οι γονείς και θέλουν τα καλύτερα... Ναι, Κέλλυ,... κι εγώ μάνα είμαι έστω και ξώφαλτση... Πολύ θα το ήθελα να με ξεπεράσουν τα βλαστάρια μου... να τις δω και σε LNG και σε LPG.... Αλλά καταλαβαίνεις... εσύ ξέρεις από αυτά... ψηλά την χτίζουν τη φωλιά και θα τους σπάσει ο κλώνος.

Αφού δεν είναι SPA, κι αφού δεν έχει και ποτά.... επιμένω: Έλα στο πειρατικό!!!!
Σου υπόσχομαι κάθε βράδυ να κοιτάμε αστέρια και να Θα περάσουμε σούπερ.

Μα τι όνειρο είναι αυτό να θες ντε και καλά να πας να σε ψήσουν και να σε ταλαιπωρήσουν;;; (Δανάη, θυμήσου να ανεβάσεις καμία φατσούλα με φούρνο... ) Α, κάτσε... εύρηκααααααα Καλό, ε;;;;

Δεν κατάλαβα και το άλλο. Με τα LNG... Και διάβασα και το αφιέρωμα. Ρε, συ Δανάη.... Τι μάνα άκαρδη είσαι εσύ; Σε κινούμενη βόμβα ονειρεύεσαι το παιδί σου; Ή δε βρήκες άλλη φωτό να ανεβάσεις;;; (Ικανή σε έχω...)

Χαλ, θα μιλήσω σοβαρά τώρα. (για μία φορά δεν πειράζει...

Αν ήμουνα στη θέση σου μόνο σε κρουαζιερόπλοια θα έψαχνα!!! Και μάλιστα σε θέση επιβάτη...




Αραχτή και Χαλάιτ!!!

Και να μου φέρνουν τα δροσερά μου ντρινκ και με δέκα υποκλίσεις!!!

Το δικό σας το μυαλό να θέλετε ντε και καλά να χωθείτε μέσα στη μουντζούρα και να κυκλοφορείτε σαν εργάτες σε χώρους που θυμίζουν κόλαση (δικά σου τα λόγια... ) αδύνατον να το παρακολουθήσω!!!!

Να... δες και μόνη σου...





Διακοπές εν πλω!!! Και όμορφα λιμάνια... Και άνθρωποι και νέες γνωριμίες και κοσμοπολίτικος αέρας.

Τι σχέση έχει τώρα αυτό με τις φωτογραφίες που έχει ανεβάσει η "μάνα" σου και κλαίγεται κιόλας που το έχασε;;;



Οι καθαρίστριες του Δήμου καλύτερα περνάνε!!! Τουλάχιστον αυτές γυρνάνε κάθε βράδυ σπίτι τους και δεν περπατάνε σε κινούμενο έδαφος.

Μίλησα σοβαρά και σοβαρά περιμένω μια εξήγηση. Μήπως είναι θέμα μισθού; Ακόμη και έτσι, αξίζει για μερικές ψωροδεκάρες παραπάνω η ταλαιπωρία και ο κίνδυνος;;;

Άσε με σήμερα Διώνη μου γιατί !!

Όλα στραβά μου πάνε. Μου φαίνεται θα τα παρατήσω.

Θα πάρω το βαλιτσάκι μου και το πρώτο βαποράκι στον Πειραιά και θα την κάνω! Και άμα βρω κανένα βαρκάκι θα πηγαίνω βόλτες για ψάρεμα, σαν το σκίτσο. Δίπλα το βαπόρι και εγώ στην σχεδία να χαιρετάω.

να σ' πω... τελείως όμως σοβαρά...

δεν παρατάς τα μπάρκα να έρθεις μαζί μας Αστυπάλαια;;;

Ακόμη και ρακόμελο με κανέλα θα σου παραγγέλνω στο Μουγγό!!!

Τι να πας να κάνεις καλοκαιριάτικα στα βαπόρια;;;

Άντε το πολύ πολύ να παρακαλέσουμε στο παπόρο που θα πάμε να σε αφήσουν να κάνεις καμιά βάρδια εκεί... Αυτά κάνει και η μάνα σου... τρυπώνει στη γέφυρα και την ψάχνουμε... Αρρώστια κι αυτή... Από την ώρα που θα μπούμε μέσα περπατάει λες και βρίσκεται σε εκκλησία!!!

ντάξει... το σέβομαι... έχω κι εγώ τις δικές μου τρέλες. Αλλά και λιγουλάκι μέτρο, ε; Υπάρχουν κι άλλα όμορφα πράγματα στον κόσμο εκτός από τα καράβια!!!

Ιδέα άλλη... Να νοικιάσουμε ένα σκάφος και να κάνουμε κρουαζιέρα στο Αιγαίο... Να βγει και το τραγουδάκι που κρέμασες... Εσείς τα καπετανίστικα κι εγώ κουζίνα. Και λάντζα και ό,τι άλλο θέλετε.

Ιδέα τρίτη... Ακόμη καλύτερη... Τι λες για καγιάκ στα ποτάμια της Ηπείρου; Και τηγανίτες με μέλι και ΚΑΝΕΛΑ από τα χεράκια της γιαγιάς μου; Και μην ακούς πως η Ήπειρος είναι μόνο βουνά... Έχουμε και θάλασσες και τι θάλασσες. Τύφλα να έχει το Αιγαίο. Θα πεταχτούμε και Κέρκυρα και αν έχεις όρεξη και απέναντι στην Ιταλία. Να ακούσεις ταραντέλες και να γνωρίσεις και τα φιλαράκια μας τους Γκρεκάνους...

Ιδέα τέταρτη... Να κανονίσουμε μια κανονική κρουαζιέρα!!! Με όλα τα σέα και τα μέα... Πχ Καραϊβική!!! Μπομπ Μάρλει και χορός ρούμπες και σάμπες μέχρι τελικής πτώσεως!!!

( ερώτηση: στα πούρα αβάνας βάζουν και κανέλα;; )

(Άντε να δω τι άλλο θα προτείνω για να βάλεις μυαλό!!! )

Κι εγώ σοβαρά θα σου μιλήσω, Διώνη. Μήπως έχεις την εντύπωση ότι τα κορίτσια διάλεξαν αυτό το επάγγελμα για να σπάσουν την ανία τους και μόνο; Όπως εσύ αγαπάς τη δική σου δουλειά και προσπαθείς να γίνεις κάθε μέρα καλύτερη, έτσι κι εκείνες ονειρεύονται μια μέρα να φτάσουν στο ανώτερο βάθρο της ιεραρχίας. Για να γίνει αυτό σε ένα κατεξοχήν αντρικό επάγγελμα, πρέπει να φτύσουν αίμα.

Η Χαλ πρέπει να μπαρκάρει αν θέλει να κυνηγήσει το όνειρό της. Μπορεί να είναι δύσκολο, μπορεί να χρειαστεί να λιώσει σόλες στην Ακτή Μιαούλη, αλλά πρέπει να το προσπαθήσει. Ακόμη και σε ποστάλι. Γιατί όχι; Κι αυτό εμπειρία είναι.

Βέβαια τα μεγάλα καράβια και μάλιστα LNG και LPG είναι ότι για σένα να δουλέψεις στου Δούκα... Ό,τι πιο προηγμένο και σύγχρονο. Αλλά για να πας σε τέτοιο, πρέπει να έχεις θείο τον εφοπλιστή. Αυτές οι θέσεις και ελάχιστες είναι και δύσκολα εμπιστεύονται κάποιον οι εταιρείες... Η ευθύνη ακόμη και για δόκιμο είναι τεράστια.

Από το να κυνηγάει λοιπόν ένα άπιαστο όνειρο, ας κοιτάξει και για κανένα ποστάλι. Για φαντάσου να πας Αστυπάλαια και να έχεις τη Χαλ δόκιμο;;; Ε, ρε πλάκα που πρέπει να σου κάνει για όσα καθόσουν και της έλεγες!!!

Κάτι δεν κατάλαβα καλά φαίνεται. Είχα την εντύπωση ότι η Χαλαρουίτα είχε βρει δουλειά και φεύγει. Τσπ...

Αν είσαι πάντως στο ψάξιμο (με όσα γράφεται ούτε και γι' αυτό δεν είμαι σίγουρη) σου έχω μια εξαιρετική πρόταση:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11900&subid=2&tag=8400&pubid=1238525

Εκεί να πας. Νεράκι του θεού. Υπάρχει καλύτερο πράγμα στον κόσμο; Νεράκι καθαρό και δροσερό...